တစ္ႏွစ္က်ေတာ့ ရြာဦးဘုရားပြဲက်င္းပေနတဲ့ အခ်ိန္ ပြဲေစ်းကိုလည္း စိတ္မ၀င္စား၊ ဇာတ္ပြဲကိုလည္း အာရံုမရွိတဲ့ လူေလးေယာက္ကေတာ့ ရြာရဲ႕ဟုိဘက္ထိပ္က သခ်ိဳင္းမွာ အလုပ္ရႈတ္ေနၾကေလရဲ႕.. ဘယ္သူေတြလဲ ၾကည့္လုိက္ေတာ့.. ရြာလူၾကီးရဲ႕သား ထြန္းႏုိင္၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ခ်စ္ေမာင္နဲ႔ လွထြန္း.. ေနာက္တစ္ေယာက္က လွထြန္း ပင့္ေခၚလာတဲ့ ဘုိးေတာ္ေအာင္ျမင့္... အားလံုး စုစုေပါင္း ၄ ေယာက္တိတိ.. ဒီအခ်ိန္ၾကီး သူတို႔ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲဆုိေတာ့ ပီယေဆးတဲ့.. ကဗ်ာဆန္ဆန္ေျပာရရင္ေတာ့ ခ်စ္ျခင္းကို ျမဴဆြယ္ေသာ ေဆးတစ္ဖံု ေဖာ္စပ္မလို႔ ဒီသခ်ိဳင္းထဲကို ေရာက္လာၾကတာဗ်.. ေနာက္ေတာ့ တကုပ္ကုပ္နဲ႔ ေျမပံုတစ္ခုကို တူးဆြၾကပါေလေရာ... အဲဒီေနာက္ေတာ့...
" အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး "
သခ်ိဳင္းဘက္မွ ပ်ံ႕လြင့္လာတဲ့ အသံနက္ၾကီးတစ္ခု.. ပြဲခင္းမွ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကားလုိက္ရၿပီး လူတခ်ိဳ႕ သခ်ိဳင္းဘက္ကိုသြားၾကည့္ရာ..................
ျဖစ္ပံုက ဒီလုိဗ်..
" ေတာက္ခ္ခ္... ငါ မေက်နပ္ဘူးကြာ.. လံုး၀ မေက်နပ္ဘူး.. "
" မင္းၾကည့္ရတာ ဂနာကို မျငိမ္ဘူး.. ဘာေတြ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတာလဲ ထြန္းႏုိင္ရ.. ေျပာစမ္းပါအုန္း.. " ခ်စ္ေမာင္က ထြန္းႏုိင္ကို လွမ္းေမးလုိက္တယ္... ထြန္းႏိုင္ ေဒါသအုိးေပါက္ကြဲေနတဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ လွထြန္းကေတာ့ ျငိမ္ၿပီး နားရြက္ေတာင္မခတ္ရဲဘူး ေငးၾကည့္ေနတယ္.. ရြာေျမာက္ပိုင္းက ထန္းေတာထဲတြင္ ရြာလူၾကီးသား ထြန္းႏုိင္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ထန္းရည္ေသာက္ရင္း စကားေျပာေနၾကျခင္းပင္..
" ဟ ခ်စ္ေမာင္ရ.. ရြာလည္ပုိင္းက ငါတုိ႔ရြာရဲ႕ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ေလး ေထြးျမကို မင္းသိတယ္ မဟုတ္လား.. "
" အာ.. မင္းကလည္း ငါသိတာေပါ့... ဘာလဲ.. မင္းကို အေျဖေပးလုိက္ၿပီလား.. "
" မင္း အဘ.. ငါ့ကို အေျဖေပးမွေတာ့ ငါဒီလုိပံုစံျဖစ္ေနမလားကြ.. ငတံုးရ.."
" ေအး.. ဒါလည္း ဟုတ္တာပဲ.. ဒါနဲ႔ မင္းက ေထြးျမကို စိတ္တုိေနတာလား.. "
" ဟုတ္တယ္.. ေထြးျမက ငါ့ကို ျငင္းလုိက္တယ္.. ဒါေပမယ့္ ငါစိတ္တိုတာ ဒီအေၾကာင္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး.. "
" ဒါဆုိ ရြာေတာင္ပုိင္းက ေထြးညိဳေလးေၾကာင့္လား.. "
" အာာ သူတုိ႔ေၾကာင့္လည္း မဟုတ္ဘူး.. "
" ဒါဆုိ ဘယ္သူေၾကာင့္လဲ.. ရွင္းရွင္းေျပာကြာ.."
" ငါ တစ္ခုေတြးမိတယ္.. ငါ့ကိုဆုိ ရြာက ကြမ္းေတာင္ကိုင္ ပန္းေတာင္ကိုင္မေျပာနဲ႔.. ရြာေျမာက္ပိုင္းက အပ်ိဳၾကီးေတြေတာင္ အဖက္လုပ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး.. အဲဒါကို မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတာ.. "
" မငး္ကလည္းကြာ.. အပ်ိဳၾကီးေတြ အဖက္မလုပ္ရင္ ေနေပါ့.. အခုမွ အပ်ိဳေလးေတြရွိပါေသးတယ္.. "
" ××× ခ်စ္ေမာင္.. အပ်ိဳၾကီးေတြေတာင္ အဖက္မလုပ္တာ အပ်ိဳေလးေတြဆုိေတာ့ ပိုေ၀းတာေပါ့ကြ.. ဒါေတာင္မေတြးတတ္ဘူး.. ငထူ.. ငအ.. မင္းပဲ ေတြးၾကည့္စမ္းပါ.. ငါတုိ႔လည္း ဒီရြာက ကာလသားေတြပါကြ.. ဒါေပမယ့္ ဒို႔ရြာက ေကာင္မေလးေတြက ဟုိဘက္ရြာကေကာင္ေတြဆုိရင္ အေရးကိုေပးလြန္းတယ္.. "
" အဲဒီေကာင္ေတြ လာရင္ ရုိက္လြတ္လုိက္ရမလား.. "
" ဟာ.. ဒီေကာင္ကေတာ့.. ငါ့သူငယ္ခ်င္းဆုိၿပီး ငါ့အေဖက မင္းကို ညွာမယ္ထင္ေနသလား.. အခ်ဳပ္ထဲေရာက္သြားမယ္.. ငါ့အေဖက ငါကိုလည္း သားဆုိေပမယ့္ ညွာတာ မဟုတ္ဘူး.. "
" မင္းကမွ ရြာလူၾကီးသားဆုိတဲ့ ဂုဏ္ေလး ရွိပါေသးတယ္ကြာ.. ငါတုိ႔မွာသာ ဘာမွမရွိ.. ဗလာနတၳိပဲ.. ဒီတစ္သက္ မိန္းမရဖုိ႔ေတာင္ လမ္းမျမင္ဘူး.. "
တခ်ိန္လံုး ျငိမ္ေနသည့္ လွထြန္းက ၀င္ေျပာသည္။ ခ်စ္ေမာင္က လွထြန္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ရင္း
" မင္းလည္း ဒီေလာက္ထိ မေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး စိတ္တုိ မေနစမ္းပါနဲ႔ ထြန္းႏုိင္ရာ.. ဟုိဘက္ရြာမွာ ငါ့အသိ ဆရာတစ္ေယာက္ရွိတယ္ကြ.. သူ႔ပညာက ေအာက္လမ္းလုိလုိ ဘာလုိလုိပဲ.. ငါလည္း ေသခ်ာမေျပာတတ္ဘူး.. ပီယေဆးေတြ ဘာေတြ ေဖာ္တယ္ ၾကားတာပဲ.. မင္းစမ္းၾကည့္မလား.. "
" ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ.. ေယာက်ၤားပဲ.. ေၾကာက္ရဲလြဲ ရဲရင္မင္းျဖစ္ႏုိင္ေသးတာပဲ.. စမ္းၾကည့္မယ္.. "
" ေအး.. ဒါဆုိ ငါ မနက္ျဖန္ မင္းကိုလာေခၚမယ္.. ငါတုိ႔ ဟုိဘက္ရြာသြားၾကတာေပါ့.. ခုေတာ့ စိတ္ကုိေလ်ာ့ၿပီး အရက္ကုိေအးေဆးေသာက္ေတာ့.. " ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ထြန္းႏိုင္၏ အရက္ခြက္ကို အရက္ငွဲ႕ေပးလုိက္ေလသည္။ ထြန္းႏုိင္ကေတာ့ အရက္ကုိ ေျဖးေျဖးခ်င္းေသာက္လုိက္ၿပီး စိတ္ကူးထဲတြင္ေတာ့ သူ႔ကို ေကာင္မေလးေတြ ၀ို္င္း၀ုိင္းလည္ေနမည့္အျဖစ္ကို ျမင္ေယာင္ေနေလသည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ခင္းပုိင္းတြင္ ခ်စ္ေမာင္လာေခၚသျဖင့္ ခ်စ္ေမာင္၊ လွထြန္း၊ ထြန္းႏုိင္ သံုးေယာက္သား ဟိုဘက္ရြာသုိ႔ ထြက္ခဲ့ေလသည္။ ရြာအျပင္ဘက္ တဲအိမ္တစ္အိမ္ေရွ႕သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ အတြင္းဘက္မွ
" ေဟ့. အိမ္ေရွ႕က ဘယ္သူေတြလဲ.. ၀င္ခဲ့ၾကေလ.. " ဟု ေခၚသံၾကားလုိက္ရေလသည္။ အိမ္အတြင္းမွ ေခၚသံၾကားလုိက္ရေသာေၾကာင့္ သံုးေယာက္သား တဲအတြင္းသို႔ ၀င္သြားၾကေလသည္။ တဲအတြင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကားကား၊ အက်ီရင္ဘတ္ဟထားၿပီး ရင္ဘတ္တြင္ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ အင္းကြက္မ်ား ေဆးမွင္ေၾကာင္ထုိးထားေသာ လူၾကီးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လုိက္ရေလသည္။
" ခ်စ္ေမာင္တုိ႔ပါလား.. ဘာကိစၥရွိလုိ႔လဲကြ.."
" ထြန္းႏုိင္.. ဒါ ငါ ေျပာေျပာေနတဲ့ ဆရာဦးေအာင္ျမင့္ကြ.. ဆရာ .. ဒါ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ထြန္းႏုိင္ပါ.. ဟုိဘက္ကေတာ့ လွထြန္းပါ.. "
" ေအး.. လာရင္းကိစၥက ဘာလဲ.. "
" ဟုိေလ.. ဟုိ.. "
" ေျပာစမ္းပါကြာ.. အားမနာနဲ႔.. "
" ဟိုေလ.. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပီယေဆးလိုခ်င္လုိ႔ပါ.. အဲဒါ.. "
" ေဟ.. ဟားဟား.. မင္းတုိ႔လူငယ္ေတြက ပီယေဆးကို ေရာ့ အင္း.. ဒီေဆးပဲ ဆုိၿပီး လြယ္လြယ္ေလးရမယ္ ထင္ေနၾကတာလား.. အဲဒီေဆးက လြယ္လြယ္နဲ႔မရဘူးကြ.. ကေလးမီးဖြားရင္း ေသသြားတဲ့ အသက္ ၃၀ ေအာက္ အမ်ိဳးသမီး အေလာင္းရွိမွ.. ၿပီးေတာ့ ေဆးတစ္ခုေဖာ္တယ္ဆုိတာ နကၡတ္ ၿဂိဳလ္ခြင္ေတြလည္း ၾကည့္ရေသးတယ္.. မဟုတ္ရင္ အစြမ္းမထက္ဘူး..
ဒါေပမယ့္သိပ္မၾကာခင္မွာ အဲဒီ နကၡတ္ၿဂိဳလ္ခြင္ေတြ ျပည့္စံုတဲ့ ေန႔ေရာက္လိမ့္မယ္.. ဒါကလည္း ငါ ညက အေၾကာင္းတစ္ခုရွိတာနဲ႔ ၾကည့္ရင္းနဲ႔ အမွတ္မထင္ ေတြ႕တာ.. ဒီမနက္က်ေတာ့ မင္းတုိ႔ေရာက္လာၾကတာပဲ.. အခု အဓိက လုိေနတာ အေလာင္းေကာင္ပဲ.. အဲဒီၿဂိဳလ္ခြင္က်လို႔မွ အေလာင္းေကာင္မရဘူးဆုိရင္ ဘာမွ စြမ္းမွာ မဟုတ္ဘူး.. ေနာက္တစ္ခုက ကေလးအႏွီးတစ္ခုနဲ႔ ကေလးအရြယ္ အရုပ္တစ္ရုပ္ပဲ.."
ထြန္းႏုိင္တုိ႔ ၃ ေယာက္စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္သြားေလသည္။
" မင္းတုိ႔ကို ငါ အခု တစ္ခါတည္း မွာထားလုိက္မယ္.. လာမည့္ လျပည့္ညက နကၡတ္စံုတဲ့ ၿဂိဳလ္ခြင္မိတဲ့ညပဲ.. မင္းတုိ႔ အဲဒီညမတုိင္ခင္မွာ ငါလုိခ်င္တဲ့ အေလာင္းေကာင္ရမယ္ဆုိရင္ ငါ့ကိုလာအေၾကာင္းၾကား.. ငါ လိုက္လုပ္ေပးမယ္.. "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာၾကီး.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. အေလာင္းေကာင္ ရတာမရတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကံေပါ့ဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို သြားခြင့္ျပဳပါဦး.. "
" ေအး...ေအး.. "
ဆရာဦးေအာင္ျမင့္ဆီမွ အျပန္တြင္တြင္ သံုးေယာက္သား စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ ရြာအေနာက္ပုိင္းဘက္မွ လွည့္ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ဆရာေျပာသည့္အေလာင္းေကာင္ကို ဘယ္မွာလုိက္ရွာရမွာလဲ.. အခ်က္ေတြကလည္း မ်ားလြန္းလွသည္။ ဒီလုိႏွင့္ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ လမ္းေလွ်ာက္လာစဥ္ ထြန္းႏိုင္တုိ႔ကပဲ ကံေကာင္းတာလား မသိ.. အိမ္တစ္အိမ္မွ စူးခနဲ ငိုသည့္ ငိုသံတစ္ခုၾကားလုိက္ရေလသည္။ ေျခလွမ္းမ်ားကို သြက္သြက္လွမ္းၿပီး သြားၾကည့္ရာ ရြာအေနာက္ဘက္တြင္ေနေသာ ကိုျမရင္၏ မိန္းမ မုိးေလးတစ္ေယာက္ ကေလးမီးဖြားရင္း ဆံုးသြားသျဖင့္ ငိုယုိေနၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိလုိက္ရေလသည္။ သူမ်ားမိသားစု ငိုယုိေနခ်ိန္တြင္ ထြန္းႏုိင္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုကေတာ့ အေပ်ာ္လြန္ကာ ထန္းေတာထဲတြင္ ကခုန္ေနၾကသည္။ ဆရာဦးေအာင္ျမင့္ဆီကိုလည္း အေၾကာင္းၾကားရင္း ရက္လည္ အသုဘခ်ၿပီးသည္အထိ သည္းခံေစာင့္ဆုိင္းေနေလရၿပီး အေလာင္းေျမက်ၿပီးသည္ႏွင့္ လုပ္ငန္းစၾကရန္ ျပင္ဆင္ၾကေတာ့သည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ မေကာင္းမႈျပဳလုပ္သူတုိ႔အတြက္ အခ်ိန္အခါေပးသည္ထင္သည္။ အေလာင္းေဖာ္မည့္ရက္တြင္ ရြာဦးေစတီကလည္း ပြဲေတာ္ျပဳလုပ္ေနသည္ႏွင့္တုိက္ဆုိင္ေနသျဖင့္ အလုပ္လည္းေအာင္ျမင္ ဘယ္သူမွလည္း မသိေသာေၾကာင့္ ထြန္းႏိုင္တုိ႔သုံးေယာက္၏ မ်က္ႏွာမွာ အခ်ိဳေပၚ သကာဆင့္ထားသလုိ ျပံဳးရႊင္တက္ၾကြေနေလေတာ့သည္။ ဒီလုိႏွင့္ လူအမ်ား ဘုရားပြဲေတာ္တြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခ်ိန္တြင္ သခ်ိဳင္းအတြင္းတြင္ လူေလးေယာက္ အလုပ္ရႈတ္ေနၾကေလသည္။ ဆရာေအာင္ျမင့္ မွာၾကားထားသည့္အတုိင္း ထြန္းႏုိင္တုိ႔အေလာင္းေဖာ္ေနစဥ္ဦးေအာင္ျမင့္ကလည္း ေျမပံုအနားတြင္ ေလးဖက္ေလးတန္ ငုတ္ကေလးမ်ားစုိက္ အပ္ခ်ည္ၾကိဳးမ်ားျဖင့္ဆက္သြယ္ၿပီး ကန္ေတာ့ပြဲမ်ားျဖင့္ အလုပ္ရႈတ္ေနေတာ့သည္။ ဒီလုိႏွင့္ ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းလွေသာ ညတြင္ သခ်ိဳင္းအတြင္းမွ အေခါင္းေဖာ္သံ တဒုတ္ဒုတ္သံၾကီးက အသည္းငယ္သူမ်ားအဖုိ႔ လြန္စြာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွေခ်သည္။ အေခါင္းေဖာ္ေနရင္း ငွက္ဆုိးတစ္ေကာင္က တဂစ္ဂစ္ျဖင့္ ေခါင္းေပၚမွ ေက်ာ္သြားၿပီး တိမ္စုိင္တိမ္မည္းတစ္အုပ္က လမင္းႀကီးကို ကြယ္လုိက္သျဖင့္ ရုတ္တရတ္ ေမွာင္အတိက်သြားေလသည္။ ထုိအခုိက္တြင္ ပတ္၀န္းက်င္မွ ေလျပင္းမ်ားက တုိက္ခတ္လာၿပီး အက်ီၤစမ်ား တျဖတ္ျဖတ္လႈတ္ခတ္သြားေလသည္။ ၀ါဆုိဖေယာင္းတုိင္ၾကီး၏ မီးေရာင္လည္း ျငိမ္းမလုိျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ လွထြန္းက အခ်ိန္မွီ လက္ျဖင့္ကာလုိက္ရေလသည္။
" ေလကလည္းျပင္းလုိက္တာကြာ.. ေကာင္းကင္ၾကီးကလည္း ေမွာင္မဲသြားလုိက္တာ.. လေရာင္ေတာင္ မျမင္ရေတာ့ဘူး.. " လွထြန္းက ျငီးတြားရင္း ေျပာလုိက္ေလသည္။ ထုိအခုိက္ ေခြးတစ္ေကာင္၏ ဆြဲဆဲြငင္ငင္ အူလုိက္ေသာအသံၾကီး ေပၚထြက္လာၿပီး ဒုတ္ ခနဲ အေခါင္းေပၚလာေလသည္။
" ဆရာေအာင္ျမင့္ေရ.. အေခါင္းေတာ့ ေပၚလာၿပီ.. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘာဆက္လုပ္ရအုန္းမလဲ.. "
" ေအး.. ေပၚလာရင္ အေခါင္းဖြင့္လုိက္ေပါ့ကြာ.. "
" ဗ်ာ.. အ.. အေခါင္းဖြင့္ရမယ္.. ဟုတ္လား.. "
" ေအးေလကြာ.. အေခါင္းကိုေတာင္ တူးၿပီးၿပီပဲ.. အေခါင္းဖံုးဖြင့္ရမွာေပါ့.. ဘာလဲ.. မင္းတုိ႔ ပီယေဆးကို မလုိခ်င္ၾကေတာ့ဘူးလား.. မလုိခ်င္ရင္ ဒီေနရာက လွည့္ျပန္လုိရေသးတယ္ေနာ္.. "
" ဟာ.. မ... မဟုတ္ပါဘူး.. ဆရာေအာင္ျမင့္ရယ္.. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အေခါင္းဖံုး ဖြင့္ေပးပါ့မယ္.. "
မတတ္ႏုိင္ေတာ့ ေပါက္တဲ့ နဖူး မထူးဘူးဟ ဆုိၿပီး အေခါင္းဖံုးကို ကလန္႔ၿပီး ဖြင့္လုိက္သည္။ အေခါင္းတြင္းမွ အေလာင္းေကာင္က မီးေနသည္မုိ႔လုိ႔လားမသိ.. ပုပ္အဲ့အဲ့အနံ႕ဆုိးၾကီး အျပင္ ဆႏြင္းနံ႔ပါ ေထာင္းခနဲ ရလုိက္ေလသည္။ ထုိအခါ ဆရာေအာင္ျမင့္က
" မင္းတုိ႔ အေလာင္းေကာင္နားမွာ ဒီေက်ာက္ပ်ဥ္နဲ႔ ေရနဲ႔ သနပ္ခါးတံုးနဲ႔ ထားၿပီးရင္ မင္းတုိ႔အလုပ္ၿပီးၿပီ.. စည္း၀ုိင္းထဲ ၀င္ေနၾကေတာ့.. မင္းတုိ႔ကို ငါေသခ်ာမွာစရာရွိတယ္.. ဘယ္လုိအေၾကာင္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လုိေၾကာက္စရာပဲေတြ႕ေတြ႕ ဒီစည္း၀ုိင္းရဲ႕ အျပင္ကို မထြက္ၾကနဲ႔ေနာ္.. တကယ္လုိ႔ စည္းေပါက္သြားရင္ မင္းတုိ႔အသက္အႏၱရယ္ရွိတယ္.. အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါလည္း တတ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး.. အေလာင္းေကာင္ကို အသက္သြင္းၿပီး ဒီ အႏွီးပတ္ထားတဲ့ ကေလးရုပ္ကို သနပ္ခါးလိမ္းခုိင္းရမယ္.. အဲဒီ သနပ္ခါးက မင္းတို႔အတြက္ ပီယေဆးပဲ.. မင္းတုိ႔ ပီယေဆးလုိခ်င္တယ္ဆုိ မင္းတုိ႔ သတၱိေတာ့ ရွိရမွာေပါ့.. "
" ရွိ.. ရွိပါတယ္.. ဆရာေအာင္ျမင့္.. "
" ေအး.. ဒါဆုိလည္း ၿပီးေရာ.. ကဲ စမယ္.."
ေမွာင္မဲေနေသာ ညကာလ.. သခ်ိဳင္းအတြင္းမွ ေဖာ္ထားေသာ ေျမပံုတစ္ခုႏွင့္ အေခါင္းဖံုးပြင့္ေနေသာ အေလာင္းတစ္ေလာင္း.. ထုိအေရွ႕တြင္ စည္း၀ုိင္းတစ္ခုႏွင့္ စည္း၀ုိင္းအတြင္းတြင္ အုန္းပြဲ ငွက္ေပ်ာပြဲေပးထားေသာ ပြဲတစ္ခုႏွင့္ ၀ါဆုိ ဖေယာင္းတုိင္ၾကီး သံုးတုိင္.. မုိးေပၚလက္ေျမွာက္ကာပင့္ကာျဖင့္ က်ယ္ေလာင္စြာ ဂါထာရြတ္ၿပီး အေလာင္းေကာင္ၾကီးကို အသက္သြင္းေနေသာ လူၾကီးတစ္ေယာက္... ဆြဲဆြဲငင္ငင္ အူေနေသာ ေခြးမ်ား၏ အသံက ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာအတိ.. ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာ အတိ.. ေသြးပ်က္ဖြယ္ရာ အတိ... ထုိအခုိက္ ဦးေအာင္ျမင့္က လက္စြဲေတာ္ ေဆးၾကိမ္လံုးျဖင့္ ျဖန္းခနဲ ရုိက္လုိက္ရင္း
" ဟဲ့.. အေလာင္းေကာင္.. ထစမ္း .. ထစမ္း... ငါ ဆရာ အမိန္႔ေပးေနတယ္... ထ ဆိုထ.. ၾကြ ဆုိၾကြ.. "
ေခြးအူသံေတြ အရင္ထက္ ပိုဆူလာသလုိ အနားမွ ဇရပ္ပ်က္ၾကီးမွလည္း ေလတုိက္သျဖင့္ တျဖန္းျဖန္းမည္သံၾကီးက ပိုမည္လာသလုိ.. သခ်ိဳင္းအတြင္းမွ ေညာင္ပင္ၾကီးကလည္း ယိမ္းကာ ႏြဲ႕ကာျဖင့္ မေကာင္းဆုိးရြာၾကီးတစ္ေကာင္ ကုန္းထလာသလုိ... မၾကာခင္ တြင္းႏႈတ္ခမ္း၀ကုိ ေသြးဆုတ္ကာ ျဖဴပတ္ျဖဴေရာ္ ျဖစ္ေနေသာ လက္တစ္ဖက္ေရာက္လာကာ အေလာင္းေကာင္ၾကီး ထလာေခ်ၿပီ.. ဆံပင္စုတ္ဖြားႏွင့္ မ်က္လံုးက ခ်ိဳင့္၀င္ကာ ေဟာက္ပက္ျဖစ္ေနေသာ အေလာင္းေကာင္ၾကီး၏ပံုစံက ေသြးပ်က္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။
" နင္တုိ႔... ငါ့ကို ေခၚတာ ဘာလုပ္ဖုိ႔တုန္းးးးးး " ေျခာက္ကပ္ကပ္ အက္ကြဲေနေသာအသံၾကီးျဖင့္ ေမးလာသည္။ ဆရာေအာင္ျမင့္က
" ေအး.. နင့္ကေလးကို နင္မေတြ႕ခ်င္ဘူးလား.. "
" ေတြ႕ခ်င္တယ္.. " အေလာင္းေကာင္ၾကီးက ေျပာရာ ဆရာေအာင္ျမင့္က ကေလး အႏွီးျဖင့္ ထုတ္ထားေသာ အရုပ္ကေလးကို မျပလုိက္ၿပီး
" ေရာ့.. ဒီမွာ နင့္ကေလး.. ဒါေပမယ့္ နင့္အနားမွာ ေက်ာက္ပ်ဥ္ သနပ္ခါးနဲ႔ ေရ ရွိတယ္.. အဲဒီမွာ သနပ္ခါးအရင္ေသြး ၿပီးရင္ နင့္ကေလးကို ငါတုိ႔ေပးမယ္.. "
ထြန္းႏုိင္တုိ႔ သံုးေယာက္မွာေတာ့ ေဇာေခၽြးမ်ားပင္ က်ေနၾကေခ်ၿပီ.. ေသြးပ်က္မယ္ ဆုိလည္း ေသြးပ်က္စရာပင္.. အေလာင္းေကာင္ၾကီးႏွင့္ သူတုိ႔က တလံအကြာေလာက္ပဲ ေ၀းတာ မဟုတ္ပါလား.. ဖေယာင္းတုိင္မီးေရာင္ေအာက္တြင္ အေလာင္းေကာင္ၾကီးက သနပ္ခါးေသြးေနသည္ကို မည္သူက ေသြးေအးေအးႏွင့္ ၾကည့္ရဲပါမည္နည္း.. ခဏအၾကာ အေလာင္းေကာင္ၾကီးထံမွ အသံထြက္လာေလသည္။
" ၿပီးၿပီ.. "
" ဒါဆုိ ေရာ့.. နင့္ကေလးကို သနပ္ခါးလိမ္းေပးလုိက္စမ္း.. " ဟု ေျပာေျပာဆုိဆုိ အႏွီးပတ္ထားေသာ ကေလးရုပ္ကေလးကို ပစ္ေပးလုိက္သည္။ အႏွီးကို ေသခ်ာ တြယ္ခ်ိတ္ျဖင့္ ခ်ိတ္ထားသျဖင့္ အႏွီးျပဳတ္ထြက္မသြားျခင္းပင္.. ထုိအခ်ိန္ထိ အေျခအေနက အေကာင္း.. အရုပ္ကေလးကို သနပ္ခါး လိမ္းေပးၿပီးမွ ျပသနာက စေတာ့သည္။ ဦးေအာင္ျမင့္က
" ကဲ.. ငါ့ကို ကေလးျပန္ေပးစမ္း.. "
" ဘာ.. မေပးႏုိင္ဘူး.. ငါ့ကေလးကို နင္တို႔ကို ဘာလုိ႔ ျပန္ေပးရမွာလဲ.. "
" ဘာာာာ နင္က ငါကို စမ္းတာေပါ့ ဟုတ္လား.. " ဦးေအာင္ျမင့္က ေဒါသေပါက္ကြဲေတာ့သည္။
" ဟီးး ဟီးးးးးး ဟီးးးးးး ဟားးးးးးးး ဟားးးးးးးးဟားးးးးးးးးး နင္ တုိ႔က ဘာေတြမို႔လုိ႔လဲ.. " ရယ္သံအက္အက္ၾကီးျဖင့္ ျပန္ေျပာေလသည္။ ထုိအခါ လွထြန္းမွ ဦးေအာင္ျမင့္အနား တိုးကပ္သြားၿပီး
" ဆ..ဆရာ.. အေျခအေန မေကာင္းဘူးထင္တယ္ေနာ္.. " ဟု အသံတုန္တုန္ျဖင့္ေျပာသည္။ ဦးေအာင္ျမင့္က လွထြန္းဘက္လွည့္ၿပီး အသံတုိးတုိးျဖင့္
" စည္းအတြင္းမွာပဲေန.. စည္းမေပါက္မိေစနဲ႔.. " ဟုေျပာၿပီး အေလာင္းေကာင္ဘက္ျပန္လွည့္ကာ
" ငါ့အေၾကာင္းျပရေသးတာေပါ့ကြာ. " ဟုဆိုတာ ေျမၾကီးကို ေဆးၾကိမ္လံုးျဖင့္ တျဖန္ျဖန္းရုိက္ေလသည္။ ထိုအခါ အေလာင္းေကာင္ၾကီးမွ ေဒါသထြက္သြားဟန္တူသည္။ မ်က္ႏွာတျခမ္းဖံုးေနေသာ ဆံပင္မ်ားေအာက္မွ ခ်ိဳင့္၀င္ေနေသာ မ်က္လံုအိမ္နီနီၾကီးျဖင့္ စူးစုိက္ၾကည့္ကာ လက္ညိဳး တထုိးထုိးျဖင့္..
" သတ္မယ္.. နင္တုိ႔ေတြကို ငါသတ္မယ္.. ငါ့ကေလးကို လုခ်င္တဲ့ဟာေတြကို သတ္မယ္.. " ဟုဆုိကာ ကေလးအရုပ္ကေလးကို ကုိင္ေနရာမွ ထလာေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ စည္း၀ုိင္းအျပင္ဘက္မွေနၿပီး ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ သတ္မယ္ ဟု ၾကိမ္း၀ါးကာ စည္း၀ုိင္းကို ပတ္ေနေလသည္။ ထြန္းႏုိင္တုိ႔လည္း တုန္လႈတ္ေနေခ်ၿပီ.. ခ်စ္ေမာင္မွ
" ဆ... ဆရာာာာ ... က်.. ကၽြန္ေတာ္.. ေၾကာက္လာၿပီ... "
" စည္းအတြင္းမွာပဲ ေနၾကေနာ္.. စည္းမေပါက္... " ဆရာေအာင္ျမင့္စကားမဆံုးလုိက္ေပ.. ေၾကာက္စိတ္ကုိ မထိန္းႏုိင္ဘဲ လွထြန္း စည္း၀ုိင္းအျပင္ ထြက္ေျပးေလၿပီ.. ဆရာေအာင္ျမင့္ ႏွင့္ ခ်စ္ေမာင္တုိ႔ လုိက္ဆြဲေသာ္လည္းမမွီလုိက္ေတာ့ေခ်.. စည္းေပါက္သြားေသာေၾကာင့္ ဦးေအာင္ျမင့္လည္းေျပးေလၿပီ.. အေလာင္းေကာင္ၾကီးမွ ဆြဲမိဆြဲရာ တစ္ေယာက္ကိုဆြဲလုိက္ရာ ထြန္းႏုိင္၏ လည္ပင္းကို ဆြဲလုိက္မိေသာေၾကာင့္ ထြန္းႏိုင္၏ ေၾကာက္အားလန္႔အား ေအာ္လိုက္ေသာ ေအာ္သံၾကီးကို ဘုရားပြဲေရာက္ေနေသာ ရြာသားတခ်ိဳ႕ၾကားလုိက္ရေလေတာ့သည္။
" အားးးးးးးးးးးးးးးး "
ထြန္းႏုိင္မွာ အေလာင္းေကာင္ၾကီးလက္ကို ေၾကာက္အားလန္႔အား ရုန္းလုိက္ရာ လြတ္သြားေလသည္။ ခ်စ္ေမာင္ကေတာ့ ထြက္ေျပးသြားၿပီး သိပ္မေ၀းလွေသာ ျခံဳတစ္ျခံဳေအာက္တြင္ ပုန္းေအာင္းေနေလသည္။ ထြန္းႏုိင္လည္း ထြက္ေျပးရာ ခ်စ္ေမာင္ပုန္းေနေသာ ျခံဳကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး ရြာဆီသုိ႔ ဦးတည္ထြက္ေျပးသြားၿပီး ရြာထိပ္မွ အိမ္တစ္အိမ္ေပၚသုိ႔ တက္ေျပးေလသည္။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ အဲဒီအိမ္ပိုင္ရွင္မ်ားမွာ ဘုရားပြဲအတြင္းသုိ႔ ေရာက္ေနၾကေလသည္။ အေလာင္းေကာင္ၾကီးလည္း ထြန္းႏုိင္ေနာက္သုိ႔ အေခါင္းၾကီးထမ္းကာ လုိက္သြားေလသည္။ အေလာင္းေကာင္ၾကီးမွာ ခ်စ္ေမာင္ပုန္းေနေသာ ျခံဳအနားမွ ျဖတ္သြားသျဖင့္ ခ်စ္ေမာင္မွာ တကုိယ္လံုး နတ္ပူးသလုိ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနၿပီး ျပားျပား၀ပ္ေနရေတာ့သည္။ အေလာင္းေကာင္ၾကီးမွာ ထြန္းႏုိင္ပုန္းေနေသာ အိမ္ျခံ၀မွ ရပ္ၿပီး အိမ္ဘက္သုိ႔ လက္ညိဳးထုိးကာ တတြတ္တြတ္ေျပာဆုိၿပီး အေခါင္းၾကီးအား ျခံ၀တြင္ထားကာ သခ်ိဳင္းသို႔ ျပန္ထြက္သြားေလသည္။ မ်ားမၾကာမီွ ထြန္းႏုိင္တုိ႔အုပ္စုကို ရြာမွလူမ်ား လုိက္ရွာၾကရာ ထြန္းႏုိင္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အေခါင္းၾကီးေဘးတြင္ မ်က္လံုးမ်ားျပဴးက်ယ္လ်က္ အသက္မရွိေတာ့ေခ်.. ေရွ႕ဆံုးမွ ေျပးသြားေသာ လွထြန္းလည္း ဒီဇာတ္လမ္းေလးကုိ ေျပာျပရင္း သိပ္မၾကာခင္ အျပင္းဖ်ားကာ မည္သည့္စကားမွ ေမးမရေတာ့ဘဲ..
" ဟာာ... ဟိုမွာ.. လုိက္လာၿပီ.. လုိက္လာၿပီ.. အေလာင္းေကာင္ၾကီး ငါ့ေနာက္လုိက္လာၿပီ.. အားးးးးးးး မလာနဲ႔.. မလာနဲ႔.. သြားးး သြားးးး ထြက္သြားးး " ဟု ေအာ္ဟစ္ၿပီး တစ္ပတ္ခန္႔အၾကာတြင္ ေသဆံုးသြားျပန္သည္။
ခ်စ္ေမာင္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကေလးရုပ္ေလးတစ္ရုပ္ပုိက္ကာ
" ဟိတ္.. ဒါ ငါ့ရဲ႕ပီယေဆးေနာ္.. မလုၾကနဲ႔.. မင္းတို႔ မလုရဘူးေနာ္... ဟာာာာ ဟိုမွာ သရဲမၾကိး.. မလာနဲ႔.. မလာနဲ႔.. ငါ မလုိက္ဘူးေနာ္.. ဟားဟားဟား... ဟီးးးးဟီးးးးး ငါ ေၾကာက္လုိ႔ပါ.. " ဟု တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္ရင္း စိတ္မမွန္ေတာ့ေပ... ထိုအခ်ိန္မွစၿပီး ေအာက္လမ္းဆရာ ဦးေအာင္ျမင့္တစ္ေယာက္လည္း ဘယ္လုိမွ ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘဲ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္သြားေလေတာ့သည္။
Credit: ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)
Credit: မင္းမႏိုင္
No comments:
Post a Comment