ဆင္းရဲလွတဲ့ ေမာင္သစၥာ ၊
ထင္းခုတ္ေရာင္းကာ အသက္ေမြး
မိအိုဖအို သူလုပ္ေကၽြး ။
ေငြရွာေဖြေရး ေန႔တိုင္းပင္
ထင္းေတြခုတ္ဖို႔ ေတာကို၀င္ ၊
အိမ္တြင္က်န္ရစ္ မိဘမ်ား
ထင္းေရာင္း ဆန္၀ယ္ ခ်က္ျပဳတ္ထား ။
ဆင္းရဲသားေလး သူ႔မွာေလ
လယ္ယာကၽြဲႏြား မပိုင္ေပ ၊
ႏွစ္ရွည္လမ်ား သူကိုင္စြဲ
သံပုဆိန္ေလး တစ္ေခ်ာင္းထဲ(တည္း) ။
ေတာထဲထင္းခုတ္ တစ္ေန႔ခါ
ေခ်ာင္းကမ္းနဖူး တစ္ခုမွာ ၊
အားစိုက္လႊဲကာ သစ္ပင္ခုတ္
ပုဆိန္လြတ္က် ေရထဲျမဳပ္ ။
ေရမွာငုတ္လို႔ သူရွာေဖြ
ၾကာပင္ၾကာလည္း မေတြ႕ေပ ၊
ေနာက္ဆံုးမွာေလ ခ်ဳံးပြဲခ်
ေမာင္သစၥာေလး ငိုေနရ ။
ထိုစဥ္ခဏ ေခ်ာင္းထက္တြင္
ေခ်ာင္းေစာင့္နတ္မင္း ေရာင္၀ါထင္ ၊
"ေရႊပုဆိန္" လွ်င္ ယူကာျပ
'ေမာင္မင္းပစၥည္း ဟုတ္ပါစ' ။
ေမာင္သစၥာက ေခါင္းခါသည္
မဟုတ္တာမို႔ မယူၿပီ ၊
ထို႔ေနာက္တစ္လီ ထပ္ကာေမး
"ေငြပုဆိန္" ကို ျပတယ္ေလး ။
'မဟုတ္ေသးဘူး' ျငင္းျပန္ရာ
သံပုဆိန္ေလး ယူျပလာ ၊
ေမာင္သစၥာေလ ၿပံဳးရႊင္သြား
သူ႔ပစၥည္းမို႔ လက္ခံသြား ။
အမွန္တရား ျမတ္ႏိုးသူ
ေခ်ာင္းေစာင့္နတ္မင္း ခ်စ္ၾကည္ျဖဴ ၊
'ယူစမ္းပါကြယ္ ငါဂုဏ္ျပဳ
ပုဆိန္အားလံုး ရုိးသားဆု' ။
လူ႔ေလာကရဲ႕ အလယ္တြင္
ရုိးဂုဏ္တန္ဖိုး ျမင့္သည္ပင္
ရုိးသားပါလွ်င္ ေကာင္းက်ဳိးရ
အတုယူၾက ျပဳမူၾက ။
ေမာင္သစၥာေလး စံမူျပ....။ ။
( အလွကမၻာ ညီတို႔ရြာ ကေလးကဗ်ာမ်ား စာအုပ္မွ)
Credit: mgseinnaung.blog
No comments:
Post a Comment