ဇာတ္လမ္းကေတာ့ အဖိုးအသုဘေျမခ်တဲ့ရက္မွာစတာပါ။ ေျမခ်တဲ့ရက္မွာ မိသားစုဝင္ထဲမွာ ေယာက္်ားေလးေတြရွိေပမဲ့ အားလံုးကေသာကအပူေတြနဲ႕ဆိုေတာ့ အဖိုးလိပ္ျပာျပန္ေခၚဖို႕ ကိုသတိမရၾကဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အဖိုးရဲ႕ေဆးလိပ္ခံု အလုပ္သမားအကိုၾကီးတစ္ေယာက္က လိပ္ျပာျပန္ေခၚခဲ့ပါတယ္။ သူကအင္မတန္ အစအေနာက္သန္တယ္ေလ။ လိပ္ျပာေခၚေတာ့လည္း သူ႕အက်င့္ကေဖ်ာက္မရဘဲ အဖိုးနာမည္နဲ႔ လိပ္ျပာကိုေကာင္းေကာင္းမေခၚဘဲ
“ကဲ…လိုက္ခ်င္တဲ့သူေတြလိုက္ခဲ့ၾက ငါ့အဘ တစ္ေယာက္ထဲပ်င္းေနမွာစိုးလို႔ ဆိုၿပီး “ေျပာျပီးေခၚလာသတဲ့ အဲ့ဒါကိုကၽြန္မတို႕ မိသားစုေတြမသ္ိလိုက္ပါဘူး။ အဖိုးကလူခ်စ္လူခင္ေပါေတာ့နာေရးမွာ လူစီခဲ့သလို အိမ္မွာလဲ သတင္းလာေမးသူေတြနဲ႕အလြန္ကိုစည္ကားေနပါတယ္… အဲ…. ၇ ရက္ျပည့္တဲ့ရက္လည္ညမွာေတာ့
အိမ္မွာမိသားစုဝင္ ေတြနဲ႕ အလုပ္သမား ၂ ေယာက္ေလာက္ပဲအိမ္မွာရွိေတာ့တယ္။ ၁၂နာရီထိုးတဲ့အထိ ေနရမွာဆိုေတာ့ မိသားစုေတြ ဖဲရုိက္ရင္းေစာင့္မယ္ေပါ့။ အဲ…အဲ့မွာစေတြ႕ေတာ့တာပဲ… ၀ိုင္းစတည္တုန္းရွိေသးတယ္.. အိမ္တံခါးမၾကီးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ေသာ့ခေလာက္အၾကီးၾကီးက သူဘာသာသူ လွဳပ္ေနတာကို တံခါးကိုမ်က္ႏွာမူျပီးထိုင္တဲ့ ကၽြန္မတို႕ဘၾကီးကစျမင္ပါေလေရာ… အဘ ကအားလံုးကိုသတင္းေပး အားလံုးလည္းပူးကပ္ျပီး တံခါးကိုမ်က္ႏွာမူထိုင္လိုက္ေတာ့ ေသာ့လွဳပ္တာက ပိုၾကမ္းလာၿပီး တံခါးကိုလည္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကကိုင္လွဳပ္ေနသလို တ၀ုန္း၀ုန္း တဒိုင္းဒိုင္းျဖစ္ေနေတာ့ အေမက နင္တို႕ အဖိုးနင္တို႕ကို ႏွဳတ္ဆက္ေနတာလို႕ ေျပာေနတုန္းမွာပင္ ေနာက္ေဖးကေနေရခ်ိဳးေနသံၾကားျပန္ေရာေလ…
ေနာက္မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ခံုဖိနပ္နဲ႕လမ္းေလွ်ာက္ေနသံ တေဒါက္ေဒါက္ကိုလည္းထပ္ၾကားေနျပန္ေရာ… ကၽြန္မတို႕မိသားစုလည္းေၾကာက္လြန္းလို႕ အသားေတြလည္းတုန္ ေခြ်းေတြးလည္းျပန္… ဘုရားစာေတြရြတ္တာလည္း ကေျပာင္းကျပန္ေတြျဖစ္ေနတုန္းမွာအိမ္ရဲ႕ေဘးနံရံေတြကို လူအေယာက္ ၂၀ ေလာက္၀ိုင္းထုေနသလို တ၀ုန္း၀ုန္းထုၾကပါတယ္… ကၽြန္မတို႕ လည္းေၾကာက္လိုက္တာမွ လိပ္ျပာလႊင့္မတတ္ပါပဲ။ အဲခံစားခ်က္က ဒီတစ္သက္ေမ့ႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာလည္း မိုးျမန္ျမန္လင္းေစခ်င္ေနပါေတာ့တယ္။ အရင္ကဆို ေက်ာင္းတက္ရမွာပ်င္းလို႕ မိုးျမန္ျမန္မလင္းေစခ်င္ခဲ့ပါဘူး။ အဲလိုနဲ႕ ရသမွ်ဘုရားစာေတြ၀ိုင္းၾကရင္း အသံေတြလည္းၾကားရင္းနဲ႕ မနက္လင္းသြားပါတယ္… အလင္းေရာင္ရေတာ့ အသံေတြအားလံုးက ညကသူမဟုတ္ခဲ့သလိုပါပဲ။ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လို႕။
အိမ္ကလူၾကီးေတြလည္း ကၽြန္မတို႕မိသားစုကိုးကြယ္တဲ့ဘုန္းဘုန္းၾကီးကိုသြားပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္း ၾကြလာေတာ့ အိမ္ဝေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိမ္ထဲကိုမလာသင့္တဲ့ ဧည့္သည္ေတြေရာက္ေနတာပဲလို႔… မိန္႕တယ္..
ၿပီးေတာ့ မေန႕ကလိပ္ျပာျပန္ေခၚလာတာ ဘယ္သူလည္းလို႕ေမးေတာ့ အလုပ္သမားအကိုၾကီးက သူပါလို႕ေျပာတယ္… အဲ့ေတာ့ဘုန္းဘုန္းက ဒါကာ ဘယ္လိုေျပာပီးျပန္ေခၚလာတာလည္းလို႕ေမးတယ္…
အကိုၾကီးက ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စဥ္ျပန္ေျပာျပတယ္။ ကၽြန္မတို႕ မိသားစုလည္းတအံ့တၾသေပါ့။ ဘုန္းဘုန္း က မိန္႕တယ္… သရဲအေကာင္ ၂၀ ထက္မနည္းပါလာတယ္တဲ့ေလ…
ႏွစ္ခ်ိဳ႕သရဲၾကီးေတြလည္းေတြလည္း ပါတယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႕ဘုရားစာရြတ္လည္းမရခဲ့တာေပါ့…။ ဘုန္းဘုန္း ကထပ္မိန္႕တယ္… သူတို႕က ျခံထဲက သရက္ပင္ကို အမွီျပဳေတာ့မွာတဲ့… အေမလည္း အဲဒါဆို တပည့္ေတာ္တို႕ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက ညေနျခံထဲမွာ ပရိတ္ရြတ္ဖို႕ျပင္ဆင္ထားရန္မိန္႕ၿပီးေတာ့ ျပန္ၾကြသြားပါတယ္။ ညေန ၄ နာရီေလာက္က်ေတာ့ သူတို႕လည္း ဇာတ္လမ္းျပန္စၿပီး အသံပလံေတြစေပးပါေတာ့တယ္…
ကၽြန္မတို႕မိသားစုလည္းရွိ ရွိသမွ်အမ်ိဳးေတြေခၚ ပရိတ္ရြတ္ဖို႕ျပင္ဆင္ၾကနဲ႕ အလုပ္ရွဳတ္ေနတာ သူတို႕ကိုေတာင္ အခ်ိန္ေပးၿပီးမေၾကာက္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါနဲ႕ ညေန ၅ နာရီေလာက္က်ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းအပါအ၀င္ ေနာက္ဘုန္းဘုန္း ၃ ပါးၾကြလာပါတယ္ ။ပရိတ္စရြတ္ေတာ့ အိမ္ထဲမွာေလမုန္တိုင္းက်သလို အသံေတြဆူညံပြက္ေလာရုိက္ေနပါေတာ့တယ္။ အစမွာ အဲလိုဆူညံေပမဲ့ ေနာက္တျဖည္းျဖည္းတိုးသြားၿပီး အမွ်ေခၚတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့လံုး၀ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္သြားပါတယ္။
ဘုန္းဘုန္းၾကီး က ပရိတ္ေရေတြကို သရက္ပင္ကိုသြားေလာင္းပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဒါကာ ဒါကာမ တို႕မစိုးရိမ္ပါနဲ႕ အားလံုးသူေနရာသူျပန္သြားပါပီ ။ ဒီညေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းအိပ္လို႕ရပါၿပီ လို႕မိန္႕ပီးျပန္ၾကြသြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ကၽြန္မတို႕အေၾကာက္အရွိန္မေသပဲ တစ္ညလံုးမအိပ္ႏုိင္ၾကပါဘူး ။ သို႕ေသာ္ ဘာမွထူးျခားမွဳမရွိပါ… ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပါပဲ။
အလုပ္သမားအကိုၾကီးကလည္း အေဖ အေမတုိ႕ ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္… သူ အဲလို မရည္ရြယ္ေၾကာင္း ေနာက္ေျပာင္ရံုသက္သက္ေျပာခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္း.. ေတာင္းပန္ခဲ့ သလို ကၽြန္မမိဘေတြကလည္း လူငယ္မို႕ျဖစ္တာပဲေလဆိုၿပီး ေဗြမယူခဲ့ပါဘူး။ ထူးဆန္းတာက မနက္က်ေတာ့ ပရိတ္ေရေလာင္းခဲ့သရက္ပင္ၾကီးက မေန႔ကပဲ အရြက္အလက္ေတြနဲ႔ ေ၀ေ၀ဆာဆာရွိရာကေန ညတြင္းခ်င္းမွာပဲ မီးရိွဳ႕ထားသလို တစ္ပင္လံုးမဲေျခာက္လို႕ေနပါေတာ့တယ္……….။ ။ ။
( အခုလို ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းေလးကို ေျပာျပေပးခဲ့တဲ့ မစူးငယ္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ Admin မ်ားကိုယ္စား ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိရပါတယ္ ခင္ဗ်ာ )
Credit: ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)
Credit: ပရေလာက၏ သည္းထိတ္ရင္ဖို ျဖစ္ရပ္မ်ား
No comments:
Post a Comment