" ဘိုးဘိုး ဘြားဘြားတို႕ရဲ႕ မအိုေသးတဲ႕အခ်စ္ "

 

အသက္ ၇၀အရြယ္အဖိုးနဲ႕အဖြားဟာ အရမ္းစိတ္လွဳပ္ရွားေနၾကတယ္။  သူတို႕ ၂ေယာက္ဟာ ဟိုးအရင္အတူ ကုန္လြန္ခဲ႕ တဲ႕ ႏုပ်ဳိစဥ္ အခ်ိန္ေတြ ၊ ကာလေတြကို ျပန္လည္တမ္းတေနမိၾကတယ္။

သူတို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ တို႕ေတြအသက္ေတြႀကီးၿပီ.. ေလာကႀကီးမွာေနရမယ့္ အခ်ိန္ေတြလည္း သိပ္မက်န္ေတာ့ ဘူး..။  ဒီေတာ့ ၂ေယာက္ အတူ အသက္ရွင္ေနစဥ္ အခိ်န္မွာ  တစ္ေန႕ေလာက္ေတာ႕ ငယ္ငယ္တုန္းက အခ်စ္သည္းခဲ့ၾကတဲ့ ဘ၀ကို တစ္ခဏေလာက္ ျပန္သြားၾကရင္မေကာင္း ဘူးလားဆုိၿပီး သူတို႕၂ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ႕ၾကတဲ႕ အမွတ္ရဆံုးရက္ျဖစ္ခဲ႕တဲ႕ လာမယ့္ နယူးရီးယားေန႕မွာ ဟိုး...လြန္ခဲ႕တဲ႕ ႏွစ္ ၅၀ တုန္းက အတိုင္းေက်ာ္ျဖတ္ဘိုု႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။

အဲဒီလို ရက္သတ္မွတ္ၿပီးေနာက္ အဖိုးေရာ၊ အဖြားေရာဟာ အဲ့ဒီေန႕ေရာက္ဘို႕ကို စိတ္ကူးရင္း စိတ္ေတြ လွဴပ္ရွားေနေတာ့တာေပါ့။ လြန္ခဲ႕တဲ႕ႏွစ္ ၅၀ရဲ႕  အဲ႕ဒီ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ရက္ မနက္ခင္းမွာ သ ူတို႕ႏွစ္ဦးဆံုေတြ႕ၿပီး ကဲခဲ့၊ သဲခဲ႕ၾကတာကို သူတို႕ ဘယ္ေမ့ႏိုင္ပါ့မလည္းေနာ္..။

ဒီဇင္ဘာ ၃၁ရက္ေန႕မနက္ခင္းမွာေတာ႕ .....

အဖိုးတစ္ေယာက္ မနက္ ၆နာရီထဲက သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႕ခဲ႔တဲ့ အမွတ္တရ ေနရာေလးျဖစ္တဲ႕ ျမစ္ကမ္းနဖူးက သစ္ပင္ဆီကိုု အလ်င္စလို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ လမ္းမွာ ေတြ႕ခဲ႕တဲ့ ေတာပန္းအရိုင္းလွလွႀကီးေတြကိုလည္း အဖြားကို ေပးဘို႕ ခူးယူခဲ႕တယ္။ အဖိုးဟာ ေနမထြက္ခင္ထဲက လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္လို လန္းဆန္းတက္ၾကြလို႕ အဖြားကို ေစာင့္ခဲ့တယ္။

အဖိုးေစာင့္ခဲ႕တယ္။ ေစာင့္ခဲ့တယ္..။ အဖြားလာမယ့္ လမ္းေလးတစ္ေလွ်ာက္ကို မွဳန္ေ၀သီေနတဲ႕မ်က္လံုးအစံုနဲ႕ ေမွ်ာ္လို႕ေပါ႕။ တစ္ေန႕လံုး စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ကို ေစာင့္ခဲ႕တယ္။ ဒါေပမယ့္.. အဆံုးမွာေတာ့ ေနသာ၀င္သြားတယ္ ။ အဖြားက ေပၚမလာခဲပါ့ဘူး။

အဖိုးဟာ ေဒါႀကီးေမာႀကီးနဲ႕အိမ္ကို ျပန္လာခဲ႕တယ္။ သူက တံခါးကို ေဒါသတႀကီး ဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ႕ ဧည့္ခန္းဆိုဖာေပၚမွာ ေခါင္းအံုးထဲ မ်က္ႏွာ ဖြက္ၿပီး လွဲေလ်ာင္းေနတဲ႕ အဖြားကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အဖိုးရဲ႕ ေဒါသ ဒီဂရီျမင့္တက္သြားၿပီး လက္ထဲက ပန္းေတြကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပစ္ေပါက္ရင္း ေအာ္ေမးလိုက္တယ္။

" မင္း..ခ်ိန္းထားတဲ႕ေနရာကို ဘာလို႕ မလာတာလည္း..? "

အဖြားက လက္ထဲက ေခါင္းအံုးနဲ႕ အဖိုးေခါင္းကို သာသာေလး ရိုက္လိုက္ၿပီး မ်က္လႊာခ်လို႕ ခ်စ္စဖြယ္ ရွက္စႏိုးနဲ႕ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....

" အေမက ကြၽန္မကို သြားခြင့္မျပဳလို႕....ေပါ႕..။ "

ခ်စ္ျခင္းေမထၳာဆိုတာ ဘယ္ေသာအခါမွ အိုေဟာင္းေဆြးေျမ႕သြားျခင္းမရွိပါဘူး။  ၀ိုင္အရက္မ်ားလို  ႏွစ္ခ်ဳိ႕ေလ ခ်ဳိၿမိန္ၿပီး တန္ဘိုးရွိေလပါ။ ဒီခ်စ္ စရာေကာင္းတဲ႕ ပို႕စ္ေလးကို မွ်ေ၀ေပးတဲ႕ India မွသူငယ္ခ်င္း Harshada ကို ေက်းဇူးတင္ခ်င္ပါတယ္။ နယူးရီးယားအတြက္ အမွတ္တရ ပို႕စ္ေလးတစ္ခုရတာေပါ့ေနာ္။ မူရင္းကို ဆိုလိုရင္းမပ်က္ေအာင္ ကိုယ္နည္း ကိုယ့္ဟန္နဲ႕ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ လိုအပ္မွဳရွိရင္ေတာ႕ ကြၽန္မရဲ႕ အားနည္းခ်က္ပါလို႕..။

၂၀၁၀ႏွစ္သစ္မွာခ်မ္းေျမ႕ပါေစ။

မွတ္ခ်က္ ။ 28 December 2009 မွ ပို႕စ္အေဟာင္းေလးအား ျပန္လည္သိမ္းဆည္းျခင္း။

ဆႏၵနဲ႕ဘ၀တစ္ထပ္ထဲက်ၾကပါေစရွင္။
ျမေသြးနီ

Credit : pearlphyuphyu.blog