" ထမင္းဆိပ္ သင္႕ေနၾကသူမ်ား "

 

ေရွးလူႀကီးမ်ားက  စားေသာက္ရာတြင္  သတိေပးစကားမ်ား ေျပာၾကားေလ့ရွိရာ ဟဲ့ကေလး အစာကို စားပိုးနင့္ေအာင္ မစားႏွင့္၊ ေရအတြက္ ခ်န္ထားဦး၊ ႏို႔မဟုတ္လွ်င္ ထမင္းဆိပ္တက္ေနဦးမည္ဟု ဆိုဆံုးမျခင္းကို မၾကာခဏၾကားခဲ့ဖူးသည္။

ယခုလည္း ျပကၡဒိန္ကိုၾကည့္ရင္း ႏိုဝင္ဘာ ၁၄ ရက္တြင္ ကမၻာ့ဆီးခ်ဳိေရာဂါေန႔ က်ေရာက္ေၾကာင္း သတိျပဳမိ ရာမွ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ထမင္းဆိပ္သင့္ေနသူမ်ား အေၾကာင္းကို စာဖတ္ပရိသတ္အား အသိေပး လိုစိတ္ မ်ား ေပၚေပါက္လာသည္။ ထမင္းဆိပ္သင့္ေနသည္ဆိုသည္မွာ တျခားမဟုတ္ပါ။ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ မရွိမျဖစ္ လုိအပ္ေသာ ဂလူးကို႔စ္ ေခၚ အခ်ဳိဓာတ္ကို ခႏၶာကိုယ္အတြက္ အက်ဳိးရွိစြာ သံုးစြဲခြင့္မရသျဖင့္ ေသြးအတြင္း အခ်ဳိဓာတ္ မ်ားျပားကာ အဆိုပါဂလူးကို႔စ္မ်ားက  ခႏၶာကိုယ္အား  ျပန္လည္ၿပီးအဆိပ္အေတာက္ ျဖစ္ေစလ်က္ရွိေသာ အေျခအေနကို   ဆိုလုိျခင္းျဖစ္ သည္။  တစ္နည္းအားျဖင့္ ဆီးခ်ဳိေဝဒနာရွင္မ်ား၏ အျဖစ္မွာ   ေဖာင္စီးရင္း   ေရငတ္ဆိုသလုိပင္ ျဖစ္ေနသည္။

အဆိုပါေဖာင္စီးရင္း ေရငတ္ဆိုသလုိ ျဖစ္ေနရျခင္း အေၾကာင္းရင္းမွာ ခႏၶာကိုယ္တြင္းရွိ ကလာပ္စည္းမ်ားႏွင့္ တစ္သွ်ဴးမ်ား ရပ္တည္ရွင္သန္ေရးအတြက္ လိုအပ္ေသာ စြမ္းအင္ကို ဂလူးကို႔စ္မွ ရရွိႏိုင္ေသာ္လည္း အဆိုပါဂလူးကို႔စ္ကို ခႏၶာကိုယ္ရွိ ကလာပ္စည္းမ်ားႏွင့္ တစ္သွ်ဴးမ်ား အတြင္းသုိ႔ စုပ္ယူႏိုင္ေရးအတြက္ အင္ဆူလင္ေခၚ ေဟာ္မုန္းဓာတ္တစ္မ်ဳိး မရွိမျဖစ္ လိုအပ္သည္။ အင္ဆူလင္ေဟာ္မုန္းကို ဝမ္းဗိုက္အတြင္းရွိ ပန္ကရိယေခၚ မုန္႔ခ်ဳိအိတ္မွ ရရွိႏိုင္ၿပီး အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ဳိးေၾကာင့္ အဆိုပါ မုန္႔ခ်ဳိအိတ္ ခ်ဳိ႕ယြင္းၿပီး ခႏၶာကိုယ္အတြက္ အင္ဆူလင္ေဟာ္မုန္း လံုလံုေလာက္ေလာက္ မထုတ္ေပးႏိုင္ေသာ အခ်ိန္သည္ ဆီးခ်ဳိေရာဂါသည္မ်ား၏ ခက္ခဲေသာ ဘဝခရီးလမ္းအစျဖစ္သည္။ အင္ဆူလင္ေဟာ္မုန္း လံုေလာက္စြာမရႏိုင္ေသာ အဓိကအေၾကာင္းမွာ  မ်ဳိး႐ိုးဗီဇေၾကာင့္  မုန္႔ခ်ဳိအိတ္အတြင္းရွိ ကလာပ္စည္းမ်ား ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ၿပီး တျခားအေၾကာင္း တစ္ခုမွာ ကယ္လိုရီဓာတ္ အမ်ားအျပား ပါဝင္ေသာ ထမင္းႏွင့္အခ်ဳိဓာတ္ကို လြန္ကဲစြာ စားသံုးေသာေၾကာင္ ့ျဖစ္သည္။  ထမင္းကိုစားသံုးမႈ မ်ားေသာေၾကာင့္ အစာအိမ္ႏွင့္ အူလမ္းေၾကာင္းအတြင္း အစာေခ်ဖ်က္ရာမွ ဂလူးကို႔စ္ အမ်ားအျပား ေသြးအတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာၿပီး အဆိုပါဂလူးကို႔စ္မ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္သံုးစြဲရန္  အင္ဆူလင္ ေဟာ္မုန္းအမ်ားအျပား  ထုတ္ယူသံုးစြဲရာမွအခ်ိန္မတိုင္မီ ေဟာ္မုန္းမ်ား ကုန္ဆံုးသြားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ သဘာဝ၏ နိယာမတရား ျဖစ္သည့္ Supply ႏွင့္ Demand မမွ်တေသာ အေျခအေနေၾကာင့္  ေရာဂါအဆင့္အထိ  ေရာက္ရွိလာျခင္းျဖစ္ သည္။

ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ဂလူးကို႔စ္မ်ားေသာေၾကာင့္ အဆိပ္အေတာက္ ျဖစ္သည့္ဒဏ္ကို ပထမဦးဆံုးခံရသည္မွာ ေသြးေၾကာ

မ်ားျဖစ္သည္။ ႏွလံုး၊ ဦးေႏွာက္၊  ေက်ာက္ကပ္၊ အစာအိမ္ႏွင့္ အူလမ္းေၾကာင္း၊ မ်က္စိႏွင့္ ေျခ၊ လက္သို႔သြားေသာ ေသြးေၾကာ မ်ား အားလံုး၏ နံရံတြင္ အဆီျပင္မ်ား ကပ္ၿငိျခင္း၊ ေသြးေၾကာမ်ား မာေက်ာလာျခင္းႏွင့္ ထံုးေက်ာက္ဓာတ္မ်ားတည္ျခင္းေၾကာင့္ အဆိုပါေသြးေၾကာမ်ား က်ဥ္းလာၿပီး ပိတ္သြားႏိုင္သည္။ ေနာက္ဆက္တြဲ အေနျဖင့္ အေရးပါေသာ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းမ်ားသို႔ ေသြးစီးဆင္းသြားလာမႈ ျပတ္ေတာက္ကာ ႏွလံုးေသြးေၾကာပိတ္ေရာဂါ၊ ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာ ပိတ္ၿပီး ေလျဖတ္ေရာဂါ၊ ေက်ာက္ကပ္ ေသြးေၾကာပိတ္ေရာဂါ၊ မ်က္လံုးေသြးေၾကာမ်ား ပိတ္ၿပီး အျမင္အာ႐ံု ဆံုး႐ႈံးေသာေရာဂါ ၊ ေျခႏွင့္လက္ ေသြးေၾကာမ်ား ပိတ္ၿပီး  ေျခပုပ္လက္ပုပ္ ေရာဂါမ်ားျဖစ္ပြားလာႏိုင္သည္။

အဆိုပါအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ထမင္းသည္ အဆိပ္ျဖစ္ေစႏိုင္လားဆိုၿပီး ေတြးေတာ စဥ္းစားဖြယ္ျဖစ္လာသည္။ ကယ္လိုရီေခၚ ကစီဓာတ္၊ အသားဓာတ္၊ ဗီတာမင္ေခၚ သက္ေစာင့္ဓာတ္ႏွင့္ သတၱဳဓာတ္မ်ား အခ်ဳိးအစားမွန္ကန္စြာ ရရွိမွသာလွ်င္  ဇီဝကမၼ စက္ယႏၲရားတစ္ခုျဖစ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီး အခ်ိန္မွန္မွန္ လည္ပတ္ႏိုင္မည္။

အမွန္စင္စစ္အားျဖင့္ ထမင္းအပါအဝင္ ဆန္၊ ဂ်ဳံျဖင့္ျပဳလုပ္ေသာ အစားအစာမ်ားသည္ ကယ္လိုရီဓာတ္အလြန္ ၾကြယ္ဝၿပီး သံုးတတ္လွ်င္ ခႏၶာကိုယ္အတြက္  စြမ္းအင္အေျမာက္အျမား ထုတ္ေပးႏိုင္ေသာ အစားအစာမ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း  အလြန္အကြၽံ စားသံုးပါက  အဆိပ္အေတာက္ အမွန္တကယ္ပင္ျဖစ္ေစႏုိင္သည္။ အေၾကာင္းရင္းမွာ ထိုအစားအစာမ်ားကို Supply ႏွင့္ Demand မမွ်တဘဲ လိုအပ္သည္ထက္ ပိုမိုစားသံုးလွ်င္ ပိုလွ်ံေနေသာ ကယ္လိုရီဓာတ္မ်ားကို ခႏၶာကိုယ္တြင္ ကယ္လိုရီဓာတ္ အျဖစ္ ေရရွည္သိမ္းဆည္းထား၍ မရပါ။ အဆီအျဖစ္သာ သိမ္းဆည္းထားရသည္မွာ  သဘာဝတရားျဖစ္သည္။

ဝင္႐ိုးစြန္းဝက္ဝံမ်ားသည္ ေဆာင္းအခါကာလတြင္ အစားအစာ ရရွိရန္ ခက္ခဲသျဖင့္ ေဆာင္းတြင္းစာအျဖစ္ အဆီမ်ား သိုေလွာင္ထားမွသာ အသက္ရွင္ႏိုင္မည္။ အဆီ ၁ ဂရမ္ ေလာင္ကြၽမ္းျခင္းျဖင့္ ၉ ကယ္လုိရီရရွိႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဆီ ၁ ေပါင္ သို႔မဟုတ္ ဂရမ္ ၄၅ဝ ေလာင္ကြၽမ္းေစမွသာ ကယ္လိုရီ ၄ဝဝဝ ေက်ာ္ ထြက္ရွိသည္။

တစ္နည္းအားျဖင့္ ကယ္လိုရီ ၄ဝဝဝ ေက်ာ္ ေလာင္ကြၽမ္းေစရန္  လႈပ္ရွားေပးမွသာလွ်င္  ခႏၶာကိုယ္အေလးခ်ိန္ ၁ ေပါင္ေလ်ာ့ က်ႏိုင္သည္။

ဝင္႐ုိးစြန္းဝက္ဝံမ်ားႏွင့္ မတူဘဲ အပူပိုင္း ေဒသတြင္ေနထိုင္ၿပီး အစားအစာမ်ား လက္တစ္ကမ္းတြင္ ရွိေနေသာ ကြၽႏု္ပ္တို ႔ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ား အတြက္မူ အဆိုပါ Supply  ႏွင့္ Demand မမွ်တသည့္ အေျခအေနသည္ ႏွစ္ရွည္လ မ်ားျဖစ္ေပၚေနပါက ခႏၶာကိုယ္အတြင္းရွိ အဆီဓာတ္မ်ားသည္ သိုေလွာင္႐ံုအတြင္းမွ လက္က်န္ပစၥည္းမ်ား သဖြယ္ ေျမြေပြး ခါးပိုက္ ပိုက္ထားသကဲ့သို႔ ျဖစ္လာသည္။ လူအမ်ားကပင္ ထမင္းစားမွသာ အားရွိမည္၊ ထမင္းမစားရလွ်င္ အားမရွိ။ တုိ႔ကေတာ့ဒါေလးပဲ အားျပဳၿပီး စားေနရတာ၊ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဒီထမင္းပဲ စားေနတာဟုလည္း အေၾကာင္းျပၾကသည္။ မိမိတို႔ငယ္စဥ္က ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေန၊ အလုပ္အကိုင္၊ ေနထိုင္စားေသာက္မႈပံုစံႏွင့္ အစားအေသာက္မ်ားသည္ ယခုေခတ္ကာလတြင္ အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သတိျပဳၾကရန္လိုသည္။ ေရွးလူႀကီးမ်ားက ေရွးထံုးကိုလည္း မပယ္ႏွင့္၊ ေစ်းသံုးကိုလည္း မၾကြယ္ႏွင့္ ဆိုဆံုးမခဲ့ေသာ္လည္း ယေန႔ကြၽႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူမ်ားသည္ ေရွးထံုးျဖစ္ေသာ ထမင္းၾကမ္း၊ ထမင္းႏွင့္ ပဲျပဳတ္၊ ထမင္းေၾကာ္၊ ထမင္းဆီဆမ္းတို႔ကိုလည္း  မပယ္ႏိုင္။  ေနာက္မွေပၚလာေသာ ကယ္လိုရီဓာတ္မ်ားၿပီး  အာဟာရတန္ဖိုး နည္းပါးသည့္ အခ်ဳိရည္အစရွိသည့္  Junk food မ်ားဘက္သို႔လည္း လက္လွမ္းေနၾကေသာေၾကာင့္ ေရွးထံုးကိုလည္း မပယ္ႏိုင္၊ ေစ်းသံုးကလည္းၾကြယ္ျဖင့္ က်န္းမာေရး ႐ႈေထာင့္မွ ၾကည့္လွ်င္ သနားစဖြယ္ပင္ျဖစ္သည္။ ယေန႔ကမၻာေပၚ၌ အသက္ ၁၈ ႏွစ္အထက္ လူ ၁ဝဝ လွ်င္ ကိုးဦးခန္႔မွာ ဆီးခ်ဳိေရာဂါ ခံစားေနရၿပီး ႏွစ္စဥ္ဆီးခ်ိဳေရာဂါေၾကာင့္ ၁ ဒသမ ၅ သန္းေက်ာ္ ေသဆံုးလ်က္ရွိရာ ထမင္းအပါအဝင္ ဆန္၊ ဂ်ံဳႏွင့္လုပ္ေသာ အစားအစာအားလံုးသည္ လူသားတို႔ အတြက္ သံုးတတ္လွ်င္ ေဆး၊ မသံုးတတ္လွ်င္ ေဘးျဖစ္လ်က္ရွိေၾကာင္း ထင္ရွား လွသည္။ ကြၽႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားမွာ လူတစ္ဦး တစ္ႏွစ္လွ်င္ ဆန္ ၂၂၇ ဒသမ ၅ ကီလိုဂရမ္ (ေလးအိတ္ေက်ာ္) ႏႈန္းျဖင့္ ကမၻာေပၚတြင္ ဆန္အမ်ားဆံုး စားသံုးၿပီး   ဒုတိယ အမ်ားဆံုးျဖစ္သည့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၏ ၁၉၆ ဒသမ ၆ ကီလိုဂရမ္ႏႈန္းႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ပင္ ကီလိုဂရမ္ ၃ဝ ပိုေနေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ဆီးခ်ဳိေရာဂါျဖစ္ႏႈန္းႏွင့္ ေသဆံုးႏႈန္းမွာ  ကမၻာတစ္ဝန္း  ပ်မ္းမွ်ျဖစ္ႏႈန္းႏွင့္ ေသဆံုးႏႈန္းထက္ ေလ်ာ့ဖြယ္ရာမရွိပါ။

ဆီးခ်ဳိေရာဂါသည္ အစားအေသာက္ႏွင့္ ဆက္စပ္လ်က္ရွိေသာေၾကာင့္ နိစၥဓူဝ သတိခ်ပ္လ်က္ ျပဳျပင္ ထိန္းသိမ္း ေဆာင္ရြက္ သြားရမည့္အျပင္ တစ္သက္တာေဆးေသာက္သံုး သြားရမည့္ ေရာဂါျဖစ္သည္။  ထို႔ျပင္  ေန႔စဥ္မစားမီေသာ္ လည္းေကာင္း၊ စားၿပီး ႏွစ္နာရီၾကာခ်ိန္တြင္ လည္းေကာင္း  အခ်ိန္မွန္မွန္ ဆီးခ်ဳိစစ္ေဆးၿပီး အစားအစာႏွင့္ ေဆးကို ခ်ိန္ဆႏိုင္ေရးႏွင့္ Cholesterol  အဆီဓာတ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ႏွစ္လတာေသြးခ်ဳိ ပမာဏ ေပါင္းခ်ဳပ္ HbA1c ႏွင့္ ေက်ာက္ကပ္၏ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ အေျခအေနတို႔ကို  ႏွစ္လတစ္ႀကိမ္  ေသြးေဖာက္ စစ္ေဆးႏုိင္ေရးမွာ  ဆီးခ်ိဳေရာဂါေဝဒနာရွင္မ်ား သက္ရွည္က်န္းမာ စြာ ေနထိုင္ေရး၏ ေသာ့ခ်က္ျဖစ္သည္။ ေန႔စဥ္ ဆီးခ်ိဳစစ္ရမွာ ေၾကာက္တယ္၊ ခက္တယ္၊ မအားဘူး၊ စစ္ေပးမည့္သူ မရွိဘူး အစရွိသျဖင့္ မိုးႀကိဳးပစ္ ထန္းလက္ႏွင့္ ကာသည့္သဖြယ္ ဆင္ေျခဆင္လက္ ေပးေနပါက အပ္ႏွင့္ထြင္းရမည့္ ကိစၥကို ပုဆိန္ႏွင့္ ထြင္းရသကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္မည္။ မျဖစ္မေန အေျခအေန ေရာက္ပါက ပုဆိန္ႏွင့္ထြင္းရန္အတြက္ ေက်ာက္ကပ္ႏွင့္ ႏွလံုးအထူးကု ဆရာဝန္မ်ား၏ တာဝန္ျဖစ္လာသည္။ ဆီးခ်ဳိေရာဂါေၾကာင့္ ေက်ာက္ကပ္ပ်က္စီးသြားပါက ေက်ာက္ကပ္စက္ေပၚတင္ၿပီး တစ္ပတ္လွ်င္ အနည္းဆံုးႏွစ္ႀကိမ္ ေက်ာက္ကပ္ေဆးရမည္။ ထို႔အတြက္ ေက်ာက္ကပ္အထူးကု ဆရာဝန္မ်ားက လည္ပင္းမွ ေသြးေၾကာအတြင္းသို႔ ပိုက္ထည့္ရန္ လုိအပ္လာသည္။ အလားတူပင္ ႏွလံုးေသြးေၾကာ က်ဥ္းသူမ်ားအတြက္လည္း လက္ သို႔မဟုတ္ ေပါင္မွ ပိုက္ထည့္ကာ ႏွလံုးေသြးေၾကာခ်ဲ႕ ကုသရန္ ႏွလံုးအထူးကု ဆရာဝန္မ်ား၏ တာဝန္ျဖစ္သည္။ ေသြးေၾကာသံုးေခ်ာင္းလံုး က်ဥ္းေနၿပီး ေသြးေၾကာ

ခ်ဲ႕ကုသရန္ အေျခအေန မေပးသူမ်ား အသက္မဆံုး႐ႈံးေစရန္ အတြက္လည္း ႏွလံုးေသြးေၾကာမ်ားအား အစားထိုး လဲလွယ္ခြဲစိတ္ေပးရန္ ႏွလံုးခြဲစိတ္ ဆရာဝန္ႀကီးမ်ား၏ တာဝန္ျဖစ္လာသည္။

ႏွလံုးေသြးေၾကာခြဲစိတ္ရန္ အတြက္ ပထမဦးစြာ ရင္ၫြန္႔႐ိုးအား လႊျဖင့္တိုက္ကာ  ႏွစ္ျခမ္းျခမ္းၿပီးေနာက္ ေဒါက္ျဖင့္ၿဖဲ လိုက္ရသည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ ခြဲစိတ္ဆရာဝန္မ်ားက ႏွလံုးကို ကိုင္တြယ္ခြဲစိတ္ႏိုင္ေသာ အေနအထားသို႔ ေရာက္ရွိ လာခ်ိန္တြင္ ေသြးလႊတ္ေၾကာႀကီးႏွင့္ ေသြးျပန္ေၾကာႀကီးမ်ားကို ႏွလံုးတုစက္ျဖင့္ ဆက္ေပးလုိက္ရသည္။

ႏွလံုးတုစက္ ရာႏႈန္းျပည့္ အလုပ္စလုပ္ခ်ိန္တြင္ ႏွလံုးအား ေရခဲေရျဖင့္ ေလာင္းၿပီး  တျဖည္းျဖည္း ႏွလံုးညႇစ္အား က်ဆင္းသြားေစရန္ႏွင့္ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္း ေႏွးသြားေစရန္ လုပ္ေဆာင္ရသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ႏွလံုးအတြင္းသို႔ ပိုတက္စီယမ္ ပါေသာ ေဆးရည္မ်ား ထိုးသြင္း၍ ႏွလံုးခုန္ျခင္း လံုးဝရပ္ဆိုင္းသြားပါက ပိတ္ေနေသာ၊ က်ဥ္းေနေသာ ႏွလံုးေသြးေၾကာမ်ားကို အစားထိုး လဲလွယ္ရန္ အသင့္ျဖစ္သည္။ အားလံုးခြဲစိတ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ႏွလံုးအား ျပန္ေႏြးလာေစရန္ ေဆာင္ရြက္ေပး ရၿပီး ႏွလံုးအဆင္သင့္ျဖစ္ခ်ိန္တြင္ လွ်ပ္စစ္ေရွာ့ခ္႐ိုက္ကာ ျပန္ႏႈိးရသည္။ ထို႔ေနာက္ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္း မွန္လာၿပီး ႏွလံုးညႇစ္ အား ေကာင္းလာခ်ိန္တြင္ ႏွလံုးတုစက္ကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ရပ္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ ရင္ၫြန္႔႐ိုးအား ဝါယာႀကိဳး မ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ႏွလံုးေသြးေၾကာမ်ား အစားထိုး လဲလွယ္ကုသျခင္း ၿပီးဆံုးသည္။

အဆိုပါ ႏွလံုးေသြးေၾကာမ်ားအား အစားထိုးခြဲစိတ္ ကုသျခင္းသည္ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္တြင္ ေအာင္ျမင္စြာ စတင္ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ေသာ နည္းျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝ ခန္႔အတြင္း ဆီးခ်ဳိေရာဂါ အပါအဝင္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ႏွလံုးေသြးေၾကာမ်ား ဆိုးဆိုးရြားရြား က်ဥ္းေနေသာ ေဝဒနာရွင္ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ကယ္တင္ေပးႏိုင္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ နည္းပညာ တိုးတက္မႈမ်ားေၾကာင့္ သမား႐ိုးက် ႏွလံုးေသြးေၾကာမ်ားအား အစားထိုး ခြဲစိတ္ကုသျခင္းထက္စာလွ်င္ ရင္ေခါင္းအတြင္းသို႔ မွန္ေျပာင္းထည့္ကာ ခဲြစိတ္ကုသျခင္း၊ ႏွလံုးတုစက္ မသံုးဘဲ ႏွလံုးခုန္ေနစဥ္မွာပင္ ႏွလံုးေသြးေၾကာ ဆက္ေပးျခင္း၊ စက္႐ုပ္ျဖင့္ ႏွလံုးေသြးေၾကာမ်ား အစားထိုး ခြဲစိတ္ကုသျခင္း အစရွိသည့္ နည္းလမ္းသစ္မ်ားျဖင့္ ကုသေပးလ်က္ရွိသည္။ နည္းပညာမ်ား တိုးတက္သည္ႏွင့္အမွ် ကုန္က်စရိတ္မ်ားကလည္း ျမင့္တက္လာမည္ျဖစ္ရာ လူနာႏွင့္ မိသားစုကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေစ ၊ ႏိုင္ငံေတာ္မွျဖစ္ေစ ေငြေၾကးေျမာက္ျမားစြာ စိုက္ထုတ္ သံုးစြဲရမည္ျဖစ္သည္။ မည္သို႔ပင္ခြဲစိတ္ကုသမႈ ခံယူသည္ျဖစ္ေစ အပ္ႏွင့္ထြင္း႐ံုျဖင့္ ၿပီးစီးေသာကိစၥ မဟုတ္သည္မွာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္သည္။

ဆီးခ်ိဳေရာဂါရွင္မ်ား၏ ဘဝတြင္  သတ္မွတ္ေသာ Target မ်ား အတြင္းဝင္ေစရန္  နိစၥဓူဝ  က်န္းမာစြာေနထိုင္စားေသာက္ၿပီး သက္တမ္းေစ့ ေနထိုင္ႏိုင္ေရးမွာ အမွန္တကယ္ေတာ့ လြယ္ကူေသာ လုပ္ငန္းတစ္ခုမဟုတ္ပါ။

လူမွာအမ်ဳိး ၾကက္မွာအ႐ိုး ဆိုသကဲ့သို႔ပင္ မ်ဳိး႐ိုးဗီဇဟူသည္ လြယ္လြယ္ကူကူ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ၍ရေသာ ကိစၥ မဟုတ္ပါ။ ေဟာလီးဝုဒ္ မင္းသမီး အိန္ဂ်လီနာဂ်ဳိလီက မိမိထံတြင္ ရင္သားကင္ဆာမ်ဳိး႐ိုး ဗီဇပါေနေသာေၾကာင့္ ရင္သားႏွစ္ခုလံုး ျဖတ္ထုတ္ပစ္ကာ Silicone ရင္သားအတု ထည့္ထား၍ရေသာ္လည္း ဆီးခ်ဳိမ်ဳိး႐ိုး ပါေနျခင္းမွာ ထိုကဲ့သို႔ျပဳျပင္၍ ရေသာကိစၥမဟုတ္ပါ။ အစားအစာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ခ်က္ျပဳတ္နည္းႏွင့္ စားေသာက္မႈပံုစံကို Supply ႏွင့္ Demand မွ်တေစရန္ ဆီမပါေသာ ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္နည္း၊ ထမင္းပန္းကန္ အေသးျဖင့္ ေျပာင္းလဲစားသံုးျခင္း၊ လိုအပ္ပါက ထမင္းတစ္နပ္ေလွ်ာ့စားျခင္း အစရွိေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္  ခ်ိန္ဆျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ေဆာင္ရြက္ရန္ လိုအပ္သကဲ့ သို႔ ေနထိုင္သြားလာမႈ ပံုစံမ်ားပါေျပာင္းလဲၿပီး တက္ၾကြေသာ လူေနမႈဘဝပံုစံျဖင့္ ေနထုိင္သြားလာ လႈပ္ရွားရန္ လိုအပ္သည္။ လူနာမ်ား မၾကာခဏညည္းတြားၾကသည့္အတိုင္း ဆရာရယ္ ဆီးခ်ဳိထိန္းရတာနဲ႔ ဝိတ္ခ်ရတာ တကယ္မလြယ္ဘူး ဆိုသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ လူတိုင္းလူတိုင္း လြယ္လြယ္ကူကူျဖင့္ ေအာင္ျမင္စြာ ထိန္းခ်ဳပ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသာ ကိစၥျဖစ္ပါကလည္း ဆီးခ်ဳိေရာဂါ တိုက္ဖ်က္ေရးကို ယခုကဲ့သို႔ တစ္ကမၻာလံုး အတိုင္းအတာျဖင့္ ေရးႀကီးခြင့္က်ယ္ ေျပာဆုိၿပီး Public Campaign လုပ္ေနရန္ လိုမည္မဟုတ္ပါ။

ကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖြဲ႕၏ အဆိုအရ က်န္းမာေရး ဆိုသည္မွာ မိသားစု၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္၏  လူမႈစီးပြားေရးဘဝ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ တစ္ခုျဖစ္သည္။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈဆိုသည္မွာ မိမိတို႔အနာဂတ္ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ လက္ရွိကာလတြင္ အခ်ိန္၊ ေငြေၾကး၊ အသိဉာဏ္ႏွင့္ လုပ္အားမ်ား စိုက္ထုတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အနာဂတ္ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ရယူ ခံစားလိုမႈမ်ားကို စြန္႔လႊတ္ရျခင္းႏွင့္ အသာစံရန္အတြက္ အနာခံရျခင္း သေဘာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆီးခ်ဳိေရာဂါရွင္မ်ား အတြက္ ေန႔စဥ္မွန္မွန္ဆီးခ်ဳိ စစ္ေဆးျခင္းအားျဖင့္ အစားအေသာက္ အေနအထိုင္ မွားေနတာကို ခ်က္ခ်င္းျပင္ဆင္ႏိုင္ၿပီး ဆီးခ်ဳိေရာဂါ၏ ေနာက္ဆက္တြဲ အျဖစ္ဆိုးမ်ားကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ကာ လူ႔သက္တမ္းေစ့ ေနႏိုင္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ဆီးခ်ဳိေရာဂါႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေရွာင္သင့္တာ ကို ေရွာင္ စားသင့္ေသာေဆးကို စား႐ံုမွ်ျဖင့္ မလံုေလာက္ဘဲ ဆီးခ်ဳိမွန္မွန္ စစ္ၾကရန္ အပ္ႏွင့္ထြင္းရန္ ဝန္မေလးၾကပါႏွင့္၊ စားေသာက္ေနထိုင္ရာတြင္လည္း မွ်တစြာခ်ိန္ဆ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၿပီး ထမင္းဆိပ္မသင့္ၾကပါေစႏွင့္ဟုတိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္ လိုက္ရပါသည္။    ။

Credit : http://myawady.net.mm/library/stories/healthstories/item/80960-2015-11-13-12-07-20