အယူသည္းေသာ အေနာက္တိုင္းအ မ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ မဂၤလာေဆာင္အ၀တ္အစား၀တ္ျပီး မွန္ကို မၾကည့္ၾကေခ်။ သို ့ေသာ္
လက္ထပ္ပြဲျပီးသြားလွ်င္ကား သတိုး သား၊ သတိုးသမီး မွန္ေ့ရွတြင္ရပ္ၾကသည္။ ထိုသို ့လုပ္ျခင္းသည္ကံေကာင္းသည္ဟုဆို
သည္။ တစ္ဖန္ မွန္ၾကည့္ေနသူတစ္ ေယာက္၏ ပခံုးေပၚမွေက်ာ္ျပီး မွန္မၾကည့္သင့္ေခ်။ မွန္ ထဲတြင္ပံုရိပ္ႏွစ္ခုျပဴးျပီးေပၚသြား
လွ်င္ ပခံုးေပၚမွေက်ာ္ျပီး အၾကည့္ခံသူမွာ ေသသည္ဟူ၏၊ တစ္ဖန္မွန္ၾကည့္၍ မိမိကိုယ္မိမိ မျမင္ရပါလွ်င္ မၾကာခင္ေသတတ္
သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ တရုတ္မ်ားက မဴၾကည့္မွန္ကို လက္ေဆာင္ရရွိလွ်င္ ရာထူးၾကီးၾကီးႏွင့္ သားသမီးရတနာရသည္ဟု
ယံုၾကည္ၾက၏
ေမွာ္ဆန္ေသာၾကက္အေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပရလွ်င္ အေနာက္ဥေရာပတြင္ အနတ္ေရာင္ၾကက္မွာအလြန္မွ အဖိုးတန္ေလသည္။
ေရွးျပင္သစ္သားတို ့သည္ ေလာကီအစီအ ရင္ျပဳလုပ္လိုလွ်င္ညဥ့္သန္ေခၚင္းယံအခ်ိန္ လမ္းဆံုလမ္းခြတြင္ၾကက္နက္ကိုကိုင္ကာ
ပိုက္ကာ ၾကက္ေရာင္း မည္ဟုသံုးၾကိမ္ေအာ္ေလသည္။ ထိုအခါမေကာင္းဆိုး၀ါးက ေငြထုတ္ႏွင့္ၾကက္နတ္ကိုလာ၀ယ္သည္
ဟူ၏။ တရုတ္တို ့ကမူ ၾကက္ဖအနီရုပ္ပံုကို ခ်ိတ္ဆြဲထားလွ်င္ မီးကြင္းႏူိင္ျပီး ေခါင္းတလားေပၚ တြင္ၾကက္အျဖဴကိုတင္ထား
ပါက မေကာင္းဆိုး၀ါးကို ႏွင္ထုတ္ႏူိင္သည္ဟူ၏။ ထိုကဲ ့သို ့ပင္ျမန္မာတို ့၏ေလာကီေဆး ပညာတြင္လည္း ကေလးကိုခမည္း
ေပးလွ်င္ ၾကက္ကိုအသံုးျပဳ တတ္ၾကေလသည္။ ထိုထက္ထူးျခားသည္က သီရိေခတၱယ်ာေခတ္ ငါတစ္ပါးမင္းသည္ ဘုရင္ျဖစ္
ရန္ သိဒၶိဓါတ္ရွိေသာ ၾကက္ဦးေခါင္းကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားအရြယ္က စားခဲ ့ေလ သည္။ထိုေၾကာင့္ၾကက္သည္လည္း ေမွာ္
ဆန္ေသာတၱ၀ါပါပင္။
ေမွာ္ပညာမ်ား၊ ေမွာ္အစီအရင္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ ျမန္မာတို ့သည္လည္းမေခပါ၊ အလြန္တရာမွကြ်မ္း က်င္လိမၼာေသာလူမ်ိဳး
စု( စုန္းမ်ိဳး)ထဲတြင္ထည့္လို ့ရေခ်သည္။ ေရွးျမန္မာစစ္သူၾကီးမ်ားသည္ပင္ ဓါးမ်ားကိုအစီအရင္မ်ား ျဖင့္ထုလုပ္ၾက၊၊ သြန္းလုပ္
ၾကသလို ဓါးေသြးတာေတာင္မွ အစီအရင္ျဖင့္ေသြးခဲ ့ၾကေလသည္။ ဥပမာျပရေသာ္ သရေဒြးေဗဒင္ က်မ္းအလိုအရ ၾကတၱိကာ
နကၡတ္ မြန္းတည့္ခ်ိန္၊ စန္းယွဥ္ခ်ိန္တို ့တြင္ ဓါးေသြးၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအျပင္ေလာကီပညာရွင္ တို ့စီရင္အပ္ေသာ သံရွင္ဓါး၊
သံေသဓါး၊ အင္းဓါး၊ ျပဒါးေသဓါး၊ ျပဒါးရွင္ဓါး ၊ ေဆးဓါး၊ ကိုးသခ်ၤ ိဳင္းဓါး ဟူျပီး ရာဇ၀င္တြင္ယေန ့တိုင္ရွိေနေလ၏။ ထိုသို ့
စီရင္ေသာပစၥည္းမ်ားကိုေလ ့လာပါလွွ်င္ သံမွာ အဓိကက်ေနေၾကာင္းေတြ ့ႏိုင္ေလသည္။ သံသည္မေကာင္း ဆိုး၀ါးအားလံုး
ေၾကာက္ရြံ ့ၾကေသာ သတၱဳ ပစၥည္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ သို ့ေသာ္ သံသည္ မေကာင္းေသာပစၥည္းျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ မြန္ျမတ္
သန္ ့စင္ေသာအရာမ်ားကိုျပဳလုပ္လွ်င္ သံကိုအသံုးမျပဳၾကေခ်။
ေမွာ္ႏွင့္သေကၤတ
သေကၤတဟူသည္ အမွတ္အသားအထိမ္း အမွတ္၊ ရည္ရြယ္ ခ်က္၊ ကိုယ္စားျပဳေသာအရာ ဟူျပီးအဓိပၸာယ္ အမ်ိဳး မ်ိဳး ဖြင့္ႏူိင္ေလ
သည္။ ယဥ္ေက်းမႈ မထြန္းကားေသးေသာ ေခတ္ကာလ(သို ့) ဘာသာစကားဟူ၍ မေခၚေ၀ၚႏိုင္ေသးေသာ အခ်ိန္က လူးသား
တို ့သည္တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး သေကၤတမ်ားျဖင့္ ဆက္သြယ္ခဲ ့ရေလသည္။ ထိုသို ့လူသားတို ့သံုးစြဲခဲ ့ေသာသေကၤတမ်ားသည္
တန္ခိုးသတၱိရွိခဲ ့ေလသည္။ထို႕ေၾကာင့္ အေနာက္တိုင္း ဂႏၶာရီေလာကတြင္ယင္းတို ့မွာအေရးပါလာသည္။
Credit : http://magicforlover.blogspot.co.uk/2015/01/blog-post_48.html?m=1
No comments:
Post a Comment