ရပ္တည္ျခင္းကပတ္၀န္းက်င္ရွိအရာ
ေလ ညွင္းႏွင့္လည္းခရီးမႏွင္၊အေသာ.ေ
အသြားကိုလည္းဂရုမမူ။လူအုိကအေ၀း
ကာကမ္းေျခတိုက္စားခံရျခင္းေၾကာ
ထုက်န္းမာေရး
အတြက္ အလြန္အႏၲရာယ္ႀကီးေၾကာင္း ၿမိဳ႕ေတာ္ေကာင္စီ၀င္ အင္ဒီစတန္းက ဆိုသည္။ကြ်မ္းက်င္သူအခ်ဳိ႕ကပင္
လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ ျမင့္တက္ျခင္းသည္
ကယ္လီဖိုးနီးယားကမ္းေျခမွ သဲေသာင္ မ်ားကို တိုက္စားသြားမည့္ဒီေရတက္ျခင္းႏွ
တိုင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာ
သည့္ လိႈင္းလံုးမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္လ်က္ ရွိသည္ဟုဆိုသည္။"သူတို႔
အိမ္လံုျခံဳေရးကို မကာကြယ္ ႏိုင္ဘူးဆို
တာကို ဘယ္သူမွေျပာလို႔ မရ ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္
ကမ္းေျခမွာ အတား အဆီးေတြ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ကမ္းေျခ ဟာ ပ်က္သြားမွာပါ။
လိႈင္း
ေတြက တားဆီးထားတဲ့ ေက်ာက္စိုင္ ေက်ာက္ သားေတြကို ျပန္ကန္တဲ့အခါ
သဲေတြ ကိုပိုၿပီးတိုက္စားသြားပါတယ္။
နဲ႔ကာဆီးထားမယ္ဆိုရင္
ဇူးမားကမ္းေျခက သဲေတြကို တိုက္စား သြားမယ့္လိႈင္းေတြ ျဖစ္လာမွာပါ"ဟု
ကမ္းေျခပတ္၀န္းက်င္ ထိန္း
သိမ္းေရး ေဆာင္ရြက္သူ Hans Laetz ကဆိုသည္။ေလာကဓံကို သယ္ပိုးခဲ. ၇ေသာေၾကာင့္သူခါးေတြပင္ ကိုင္းလွျပီ။
သို.ေသာ္ ရထား
ေတြကိုျမင္လွ်င္ေတာ. သူမ်က္လံုးေတြကေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေ
ကိုေတြ.ေနရသည္။ က်ေနအုိမ်က္ႏွာမူေနတတ္ေသာ အ၇ြယ္လြန္တဦး။ တခါတေလေတာ.
သူမ်က္လံုးေတြကရထားလာ၇ာဘက္ဆီ
ေမွ်ာ္လင့္ၾကီး စြာေငးေမွ်ာ္ေနတတ္သည္။တကယ္ဆိုေ
ယာယီအတား အဆီးမ်ားျပဳလုပ္ကာ အိမ္အတြင္း ေရ၀င္ျခင္းကိုကာကြယ္ရန္တစ္ႏွစ္ေ
သဲအိတ္မ်ား
ကာရန္ ေဒၚလာ ၆၀,၀၀၀ အသံုးျပဳခဲ့ၾကၿပီး
ယင္းကဲ့သို႔ အကုန္အက်ခံျခင္းသည္ အေလးခ်ိန္ေပါင္ ၁၀၀ ရွိသည့္ယင္းသဲ
အိတ္မ်ားကို
လႈိင္းလံုးမ်ားက ပင္လယ္အတြင္းသို႔ ႐ိုက္ခ်သြားျခင္းကို
ေစာင့္ၾကည့္ရန္အတြက္သာျဖစ္သြား
အိမ္ရွင္မ်ား သည္ ၿပီးခဲ့သည့္တစ္ပတ္
ေသာၾကာေန႔ နံနက္တြင္ ခုနစ္ေပနီးပါးျမင့္တက္လာသည့္ ဒီေရတက္ မႈေၾကာင့္ ကမ္းေျခ
တစ္
ေလွ်ာက္ သဲအိတ္တြင္းသဲျဖည့္ျခင္း၊ သဲအိတ္မ်ားစီျခင္းႏွင့္ သဲအိတ္မ်ားကို
ေလွ်ာ္ႀကိဳး ပိုက္ကြန္မ်ားျဖင့္ ဖံုးအုပ္ျခင္းမ်ားကို အလုပ္သမား
မ်ား ငွားရမ္းၿပီး
ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ ပင္လယ္ေရမ်ား အိမ္အတြင္းသို႔ မ၀င္ႏိုင္ေအာင္ အတားအဆီး မ်ား
ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ဘူတာ ဆုိေသာ္
လည္း
လာသည္.ရထားတုိင္း၇ပ္သည္မဟုတ္။ ၾကားဘူမဟုတ္လား။လူရုိေသ ရွင္၇ုိေသဘူတာမဟုတ္ဟုေျပာေသာ္ရႏ
က
သူတုိ.ျမိဳ.သည္အရာအားလံုးႏွင္း
ငိုက္ျမည္းေနေသာ လက္မွတ္ေရာင္းႏွင့္ စာကေလးေတြလုိတစာစာေအာ္တတ္ေသာ
ေစ်းသည္ကေလးေတြရွိသည္။သူတို.ေတြ
မစားရလုိ.ထင္သည္ စာကေလးေတြလုိပိန္ေသးေနသည္။ရထား
ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ရထားဘယ္အခ်ိန္ဆိ
သူကိုယ္တုိင္းလည္းမသိလို.ျဖစ္ႏု
ရထားဆုိက္ပါေေေတာ.မယ္ "ဟုထေအာ္တတ္သည္။ထိုအခါေတာ. လိႈင္းလံုးမ်ားသည္
သဲအိတ္မ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္႐ိုက္ခတ္၍ အိမ္သံုးလံုး
အတြင္းသို႔ ေရ၀င္သြားသည္ဟုဆိုၾကသည္။ယင္းဒီေ
ေၾကာင္း
မ်က္ျမင္ေတြ႕ရွိသူမ်ားက ဆိုသည္။ထိုအခါေတာ. လူေတြက
ပ်င္းရိပ်င္းတြဲထကာ ရထားလာရာကို ေငးၾကည္ေနတတ္ၾကသည္။
ရထားကိုျမင္လွ်င္ေတာ.အဘုိးအုိ
ကြ်န္ေတာ္သည္လုိႏွင့္အဘုိးအုိကိ
ၾကည္.တတ္သည္။သည္လို.ႏွင့္တေန.ေ
အဘိုးအုိက မသိမသာျပဳးလုိက္သည္။"အဘုိးငယ္
အဘိုးအုိက မသိမသာျပဳးလုိက္သည္။"အဘုိးငယ္
၀ုိင္းရဲ.အနားစြန္းဆီ သြားႏိုင္မယ္လုိ.ေမွ်ာလင့္တာပဲ" သူအသံကတုိူးတုိးေလး သို.ေသာ္ညင္သာလွသည္။ျပီး အဘုိးအုိက
မိုးကုတ္စက္၀ုိင္း
ဆီကို ေမွ်ာ္ေငးေနသည္။ရံုပိုင္အခန္၀မွ နာရီၾကီးက
တခ်က္ခ်က္ပင္မမည္တာ ၾကာလွျပီ။နာရီလက္တံ သစၥာ၇ွိစြာေနရာတခုတည္းကိုညြန္ျပ
ေနသည္။က်ိဳးပဲ.ေနေသာထုိင္းခံုေ
သည္။ျမက္ပင္ေတြကရထားသံလမ္းၾကား
သည္ဘူတာက ဘူတာဆုိေသာ္လည္း ရထားႏွင့္မအပ္စပ္သလိုေမြးကင္းစက အရြယ္မေရာက္မီ အသက္အရြယ္အထိ
မိဘအုပ္ထိန္း
သူမ်ားရဲ႕ အရိပ္အာ၀ါသေအာက္မွာ ရွိၾကတဲ့ ကေလးသူငယ္ အမ်ားစုရွိသလို
တျခားအုပ္ထိန္းမႈကင္းမဲ့ေနတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြလည္း
အနည္းငယ္ရွိပါတယ္။ အဲဒီ
ကေလးမ်ားအားလံုးရဲ႕ အသက္ရွင္သန္ခြင့္၊ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ခြင့္၊ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္၊
ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခြင့္
စတဲ့ ကေလးသူငယ္အခြင့္အေရး ေလးရပ္ကို နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ျဖည့္ဆည္း
ေဆာင္ရြက္ေပးေနပါတယ္။တစ္ေန.ကုန္
ျဖတ္သြားတတ္သည္။ မလွမ္းမကမ္း တမာပင္ေအာက္မွာ
ေ၇ခ်မ္းစင္တစ္ခုရွိသည္။ေရအုိးထဲ
သည္ဘူတာမွာ
ၾကာၾကာမရပ္။မျပီးဆံုးေသးေသာခရီး
သည္ေန.ကိုမွတ္မိေသးသည္။ရထားမျ
ေရာက္လဲဟုသူ.အေဖကိုေမးခဲ.ေသးသည္
ရထားစီးျပီးအေ၀းကိုသြားမည္ဟုသူ
အခုေတာ. အဘုိးအုိက ရထားမစီးဖူးဖူးေျပာေတာ. သူအလြန္အံ.ၾသေနမိသည္။ပိုၿပီးအံ့
အသံုးျပဳတဲ့ ျပဒါးေတြေၾကာင့္
ျမစ္အတြင္းက ငါးသယံဇာတေတြမွာျပဒါးဆိပ္သင့္ႏိ
၁၀၀ /g/g ပါေနပါတယ္။ ၃၀၀ /g/g ပါရင္ လံုး၀စားသံုးလို႔
မရပါဘူး။ ဒီငါးကိုစားမိတဲ့သူဟာခ်က္ခ်င္း
မေသႏိုင္ ေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈမရွိ
ျခင္း၊ ဉာဏ္ရည္နိမ့္ျခင္းစတဲ့
ဆိုးက်ိဳးေတြ ရွိပါတယ္။ ငါး၊ ငါးပိ၊ ငံျပာရည္၊ ငါးေျခာက္စတဲ့ ငါးသယံဇာတေရထြက္ စားကုန္ေတြဟာ
ျမန္မာ
လူမ်ဳိးေတြနဲ႔ မလြတ္ကင္းႏိုင္ပါဘူး။ ျပဒါးဆိပ္ရွိတာေတြကိုစားမိရင္
တစ္ခ်ိန္မွာလူမ်ဳိးပါနိမ့္ က်လာႏိုင္ပါတယ္။"ငါေသတဲ. အထိရထားစီးရပါမ
လား
မသိပါဘူးကြယ္"
အဘိုးအုိက ၇ထားေပၚမွာ လူမ်ားကို အားက်စြာၾကည္.ရင္းဆုိေနသည္။သူမ်
အဘိုးအုိက ၇ထားေပၚမွာ လူမ်ားကို အားက်စြာၾကည္.ရင္းဆုိေနသည္။သူမ်
သေရာင္။အဘုိးအုိက ဘူတာအိုလုိ အိုလွျပီ။ ျဖူလြေသာဆံပင္ေတြက
သူေခါင္းထက္မွာ၀ဲက်ေနသည္။ကြ်န္ေ
ရထားစီးဖုိ. သည္အဘိုးအုိကို ေခၚသြား၇င္ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။လူ
ေရာက္လာေတာ့ Mass Rapid Transit (သုိ႕) MRT နဲ႕ ၾကံဳရေတာ့ပါတယ္။ စကၤာပူမွာ
ရထားစီးရတာဟာ ပန္းတပြင့္ကို ခူးရတာေလာက္ကို
လြယ္ကူပါတယ္။ ရထားလက္မွတ္ ၾကိဳ၀ယ္ရတယ္ ဆိုတာ
မရွိလို႕ ရထား လက္မွတ္ တန္းစီရတယ္ဆိုတဲ့ ဒုကၡလဲ မရွိဘူး။ ထိုင္ခံုနဲ႕ ထုိင္ရတာ
မဟုတ္လို႕ ထိုင္ခံု ေနရာဦးရတယ္ဆိုတဲ့ ဒုကၡကိုလဲ မၾကံဳရပါဘူး။ ရထားေတြက ၂ မိနစ္
(သို႕) ၃ မိနစ္တခါ၊ အလြန္ဆံုး ၅ မိနစ္ တခါ လာတာ
ျဖစ္တဲ့အတြက္
ရထားလြတ္သြားလို႕လဲ ပူစရာ မရွိပါဘူး။ ရထားလမ္းေၾကာင္းက အစိမ္းလိုင္း နဲ႕အနီလိုင္းရယ္လို႕အဓိက ႏွစ္လိုင္းပဲ ရွိတယ္။
ဘူတာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ပလက္ေဖာင္း ၂ ခုပဲ
ရွိတဲ့ အတြက္ ရထားမွားစီးတယ္ဆိုတဲ့ အျဖစ္က မရွိသေလာက္ ရွားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့
ရထားစီးတိုင္း လူေတြက ၾကပ္ေနတဲ့အျပင္
ထိုင္ခံုေတြက ရထားလမ္းနဲ႕ အျပိဳင္ခ်ထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္
လမ္းကို ေက်ာေပးျပီး စီးရပါတယ္။
စကၤာပူ ရထား သြားရာ လမ္းေၾကာင္းမွာ လမ္းေဘး၀ဲယာ ၾကည့္စရာ ဘာမွ
မရွိတဲ့အတြက္ ရထားတေခါက္စီးတိုင္း မြန္းၾကပ္တဲ့ခံစားခ်က္ကို
ခံစားရပါတယ္။ တေန႕တျခား စကၤာပူမွာရထားစီးရတာကရန္ကုန္မွာ
ေပါက္ဝမွာေစာင့္ေနတဲ့ ခင္ပြန္းသည္ဟာ သူမကုိျမင္လုိက္ရတဲ့အခါ အင္မတန္ စိတ္လႈပ္ရွားဟန္နဲ႔
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ဆီးေျပာတယ္။
“အခ်စ္ေရ....
ညစာအတြက္ အံ့အားသင့္စရာတခု ကုိယ္စီစဥ္ထားတယ္၊ သိလား”အဲဒီလုိ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူမ မ်က္ႏွာ(မ်က္စိ)ကုိ အဝတ္စည္းလုိ႔
ထမင္းစားခန္းထဲကုိ တန္းေခၚသြားတယ္။
ထမင္းစား စားပြဲက ကုလားထုိင္မွာထုိင္ခုိင္းတယ္။ ထုိင္ၿပီးၿပီးခ်င္း သူမမ်က္ႏွာမွာစည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ
ျဖည္ေပးမယ္အလုပ္ ဧည့္ခန္းထဲက
တယ္လီဖုန္းက ျမည္လာတယ္။ ဒါနဲ ႕ခင္ပြန္းသည္က မ်က္ႏွာစည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ သူျပန္မလာခင္ ျဖည္မ
ၾကည့္ဘုိ႔ ကတိေတာင္းၿပီးမွ
တယ္လီဖုန္းကုိ သြားကုိင္တယ္။တကယ္ေတာ့
သူမ စားလာတဲ့ ပဲႀကီးေလွာ္ဟာ
အဲသည္အခ်ိန္အထိ အရွိန္မေသ
ေသးဘူး။ ခဏအတြင္းမွာပဲ ဗုိက္ထဲမွာ ေလေတြ တင္းလာၿပီး ထိန္းမထားႏုိင္ေလာက္ေအာင္
ျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ
ဖုန္းေျပာေနတာကုိ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး သူ မရွိတုန္း ခါးကေလးကုိ အသာလိမ္၊ တင္ကေလးတဖက္ အသာႂကြၿပီး
အီးတလုံးကုိ အားပါးတရ
လႊတ္ထည့္လုိက္တယ္။
အဲဒီအီးဟာ အသံက်ယ္႐ုံတင္မကဘူး၊ အနံ႕ကလည္း ေျမေဆြးကားႀကီးတစီး
ျဖတ္ေမာင္းသြားသလုိပဲတဲ့။
ၿပီးေတာ့မွ သူမေပါင္ေပၚမွာ ျဖန္႔တင္ေပးထားတဲ့ လက္သုတ္ပုဝါကုိ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အသာျဖန္႔ကုိင္လုိက္ၿပီး ေလထဲက အနံ႔ေတြ ေပ်ာက္သြားေအာင္
ၿပီးေတာ့မွ သူမေပါင္ေပၚမွာ ျဖန္႔တင္ေပးထားတဲ့ လက္သုတ္ပုဝါကုိ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အသာျဖန္႔ကုိင္လုိက္ၿပီး ေလထဲက အနံ႔ေတြ ေပ်ာက္သြားေအာင္
လက္သုတ္ပုဝါနဲ႔ အသည္းအသန္ ယပ္ခတ္ၿပီး ထုတ္လုိက္တယ္။ ခဏေနျပန္ေတာ့
ေနာက္ထပ္တင္ပါးေလးတဖက္ကုိ ႂကြလုိက္ျပန္ၿပီး
အီးသုံးလုံး
ဆက္တုိက္ ေပါက္ထုတ္လုိက္ျပန္တယ္။ ဒီတခါေတာ့ အမႈိက္ကားႀကီး ျဖတ္ေမာင္းသြားသလုိပါပဲတဲ့။ဒီလု
ေနတဲ့အသံကုိ
တဖက္က နားစြင့္ရင္း ေနာက္ထပ္ဆယ္မိနစ္ေလာက္အတြင္းမွာ
သူမဟာ တင္ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကုိ တလွည့္စီႂကြၿပီး အီးေတြ
ဆက္တုိက္လႊတ္ေနခဲ့သတဲ့။ ဧည့္ခန္းထဲက ခင္ပြန္းသည္ တယ္လီဖုန္းခ်ေတာ့မလုိ႔ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာေနသံ
ၾကားတဲ့အခ်ိန္က်မွ သူမဟာ
ပတ္ဝန္းက်င္
ေလထုထဲက အနံ႔ေတြေပ်ာက္ေအာင္ လက္သုတ္ပုဝါနဲ႔ ကဗ်ာကယာ ယပ္ထုတ္လုိက္ၿပီး လက္သုတ္ပုဝါကုိ ေပါင္ေပၚမွာ
ျပန္ျဖန္႔တင္၊
လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကုိ
အသာယွက္လုိ႔ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္တဲ့အၿပဳံးေလးနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္အလာကုိ ေစာင့္စားေနလုိက္တယ္။ခင္ပြန္း
ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမဟာပီဘိအျပစ္ကင္းစင္တဲ့ဇနီး
အခ်ိန္ၾကာသြားတဲ့အတြက္
သူမကုိ ေတာင္းပန္လုိက္ၿပီး သူမသိေအာင္
အဝတ္စည္းထားတဲ့ေအာက္က ေခ်ာင္းၾကည့္ေသးသလားလုိ႔ ေမးတယ္။
သူမကလည္း ဟင့္အင္း၊ ေခ်ာင္းမၾကည့္ပါဘူးလုိ႔ ေျဖလုိက္တယ္။အဲသည္ေတာ့မွ
ခင္ပြန္းသည္က သူမ မ်က္ႏွာမွာ စည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ
အသာအယာ ဖယ္ေပးလုိက္တယ္။ သူမ
အႀကီးအက်ယ္ အံ့အားသင့္သြားတယ္။ထမင္းစားပြဲ ပတ္ပတ္လည္မွာဧည့္သည္ ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ဟာ
သူမကုိ “ဟက္ပီးဘတ္သ္ေဒး” ေျပာဖုိ႔
ထုိင္ေစာင့္ေနၾကတာကုိ ေတြ႕လုိက္ရသတဲ့။
ေအာက္တြင္ေပးထားေသာလင့္မ်ားမွ
No comments:
Post a Comment