ေရာေရာသမ ဘဘေဂ်ာ္

ေရာေရာသမ ဘဘေဂ်ာ္
က်ေနာ္(၈)တန္း (၉)တန္း ေက်ာင္းသား ဘ၀ ထင္ပါတယ္။ေက်ာင္းသြားခါနီး မနက္စာ စားစရာမရွိလို

 ့ ျပည္လမ္းေပၚတက္၊အနီးဆံုး လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ေျပးျပီး မနက္စာ စားဖို ့ပါဆယ္ သြားထုပ္ျပီး ျပန္

လာတဲ့အခ်ိန္။မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က အသက္ (၄၀ )ေက်ာ္ (၅၀) ေလာက္ရွိမယ့္ ခပ္၀၀.သန္ ့သန္ ့သန္

 ့ျပန္ ့ျပန္ ့ပဲ ၀တ္စားထားတဲ့ ဘိုးေတာ္နဲ ့ တဲ့တဲ့ တိုးပါတယ္။က်ေနာ္လဲ ေက်ာင္း၀တ္စံုေလးနဲ ့ ပါဆယ္

ထုတ္ေလးဆြဲလ်က္ေပါ့..သူ ့ၾကည့္ရတာ တစ္ခုခုအကူအညီလိုသလို အမူအရာမိုလို ့ က်ေနာ္လဲ သတိ

ိထားျပီး ေလ်ွာက္လာလ်က္ေပါ့။အနားေရာက္ေတာ့ လက္လွမ္းတားျပီး က်ေနာ့္ကို ေခၚေမးပါတယ္။
“သားေလး..လျပည့္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ဘယ္နားမွာလဲ” အလယ္ကလူဘယ္ကလာသလဲ၊စကားဝဲ၏၊

ၾကက္သြန္နီဆိုတာဘာလဲ၊ၾကက္သြန္ျဖဴမဟုတ္လို႕ၾကက္သြန္နီျဖစ္ရတာေပါ့၊ႏြားႏွင့္ကၽြဲမတူတာကငါ့အျပစ္

လားကၽြဲမွာကခ်ိဳအႀကီးႀကီးတစ္စံုရွိတယ္၊ရႊံ႕လူးတာ ဝါသနာပါတယ္၊အဲ့ဒိေတာ့က်ေနာ္လဲ မုန္ ့၀ယ္လာတဲ့

ဆိုင္မိုလို ့ ေနာက္ေၾကာင္းမွာရွိတဲ့ လျပည့္ ဆိုင္ကို ညႊန္လိုက္ပါတယ္“ေအာ္..ဒီတည့္တည့္ပဲဆက္သြား..

အဘ..ညာဘက္မွာရွိတယ္..မေ၀းေတာ့ဘူး”ေျဖျပီး ကူညီျပီးျပီမို ့ ထြက္လာဖို ့ျပင္တုန္းသားက ဘယ္မွာ

ေနတာလဲ..ဘယ္ေက်င္းမွာ တက္ေနတာလဲ”ဆိုလို ့..က်ေနာ္လဲဒီေန႕စေနေန႕၊ငါ၏ဒူးနာ၏၊ဘူးသီးႏုႏုမခူးရ၊

ပန္းသည္ေတြ႕လွ်င္ပန္းဝယ္ရမယ္။ျငဳပ္သီးဆိုသည္မွာအလြန္စပ္၏၊သၾကားဆိုသည္မွာအလြန္ခ်ိဳ၏၊ႏြားႏို႕

လက္ဘက္ေျခာက္ေရႏွင့္သၾကားတို႕ကိုေပါင္းစပ္ၿပီးအပူေပးပါကလက္ဘက္ရည္ေကာင္း ေကာင္းျဖစ္လာ

သည္ဟုဆိုသည္၊အဲ့လိုေတြးရင္းေတြးရင္း“ဒီနားကပဲ..ေက်ာင္းလဲ အိမ္နဲ ့သိပ္မေ၀းဘူးဂ်”လို ့ ေျဖေနတုန္း

 ဘိုးေတာ္ လက္က က်ေနာ့္ ေပါင္ၾကား ေရာက္လာေကာ..က်ေနာ္လဲ..“ေအာင္မငွီး.”..ေပါ့“ေၾသာ္..ဘယ္ႏွစ္

တန္းရွိျပီတုန္းကြ…ဘာေတြ၀ယ္လာတုန္း..”..ေပါက္ကရ ေလွ်ာက္ေမးျပီး လက္က အျငိမ္မေနဘူး..ျဖစ္ေနလို ့.

.က်ေနာ္လဲ လဲလယ္ရာအခန္းထဲမွာအဝတ္လဲရတယ္၊အဝတ္လဲရင္ေသခ်ာခါဝတ္ပါ၊မခါမိရင္ပုရြက္ဆိတ္ကပ္

ေနပါကအဝတ္အတြင္းမွေနၿပီးအသားႏုႏုတေနရာရာကိုအရသာရွိရွိကိုက္ခဲပါလိမ့္မည္။အဲအဝတ္ေတြေပေန

ရင္လဲေလွ်ာ္ဖြတ္ၿပီးဝတ္ပါ၊ေလွ်ာ္ဖြတ္ဆိုလို႕ေလွ်ာ္ႏွင့္ဖြတ္ကိုတုပ္ေႏွာင္ခိုင္းတာမဟုတ္ဘူး။ကိုယ္မရူးပါဘူး

ဒကယ္ေျပာတာ..ေပါပဲေပါတတ္တာပါ ဟင္းးး“ကိုးတန္းတက္ေနတာပါ..ေနာက္က်ေနလို ့..သြားေတာ့မယ္.

.”ဟူ၍ ေနာက္ေၾကာလွည့္မၾကည့္ပဲ အျမန္သုတ္ေခ်တင္ပါေတာ့တယ္။စိတ္ထဲမေတာ့ .ဘယ့္ႏွယ္ ဒီအဖိုးၾကီး.

 ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲကိုယ္ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းဟာလမ္းမိုလို႕ကိုယ္ေလွ်ာက္တာေပါ့။လမ္းမဟုတ္ပဲေလွ်ာက္တဲ့လူ

ေကာရွိေသးလား။လမ္းဆိုတာလူေဖာက္မွျဖစ္လာတဲ့ဆက္သြယ္ရာမ်ဥ္းေၾကာင္းႀကီးတစ္ခုပဲ။အဲဒိမ်ဥ္းေၾကာင္ႀကီး

ေပၚမွာကိုယ္ရဲ႕ေျခေျခာင္းဆယ္ေျခာင္းပါတဲ့ေျခႏွစ္ဘက္ႏွင့္ေလွ်ာက္တာဟာအျပစ္လား။ဒီမွာကိုယ့္လူ..မေက်ႏွပ္

ရင္ေလျဖတ္ေသလိုက္ပါ၊အေနမတတ္ရင္လဲေရငတ္ေသလိုက္ပါ၊မေျဖတတ္ရင္လဲေနရပ္ျပန္လိုက္ပါ.ဒါပဲကြာသ႕ူ

 ့ၾကည့္ေတာ့အကၤ် ီအျဖဴ..ပေလကပ္ပုဆိုးနဲ ့ လူၾကီးလူေကာင္းလိုလို ဘာလိုလိုနဲ ့..ေတာင္ေ၀ွးတစ္ေခ်ာင္းဆြဲ..

လမ္းေလ်ွာက္ထြက္လာရာက..ေစာေစာစီးစီး ႏွာ လာထ ေနပါလားလို ့ စဥ္းစားမိတယ္အသက္သာႀကီးသြားတယ္

ႏွာထတုန္းပဲ.အဖိုးႀကီးေတြဆိုၿပီးသြားမကပ္လိုက္ႏွင့္တခုခုဆိုးတတ္တယ္၊အဲဖြားဖြားတို႕ေဒၚေဒၚတို႕လည္းကိုကိုတို႕

႕ကိုေတြ႕ရင္သူတို႕လည္းဆိုးတတ္ၾကတယ္က်ေနာ္လဲေစာေစာစီးစီးစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရတယ္။အျဖစ္ကေတာ့

အဲ့ဒါပါပဲ..ေဂ်ာ္ဆိုတာကေတာ့ ေယာက္်ားခႏၶာကိုယ္ႏွင့္မမစိတ္ဝင္ေနေသာအမူအရာပိုတဲ့ လူကညာတစ္မ်ိဳးပါပဲ...


ဒီလင့္ထဲကေန ေရာေရာသမထားပါတယ္..
http://mandalaygazette.com/57630/society-lifestyle/aha-jokes

How to make a rose with a paper stripe (Quilling Rose)

ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ပါ

                                                             တံငါနဲ.ငါးကေလး

တံငါသည္တစ္ဦးပာာ ငါးငယ္ေလးတစ္ေကာင္ကုိ ဖမ္းမိပါတယ္။
ဒီအခါမွာ ငါးငယ္ကေလး.. "ကၽြန္ေတာ္ပာာ ငယ္ပါေသးတယ္။ခင္ဗ်ားအတြက္ အက်ိဳးမ်ားစြာ မရႏုိင္ပါ။ အခု ျပန္လႊတ္ျပီး ေနာင္အခါ
ကၽြန္ေတာ္ၾကီးလာမွလာေရာက္ဖမ္းပါ"
ဒါေပမယ္. တံငါသည္က......
'ေနာက္တစ္ၾကိမ္ျပန္လာျပီး ဖမ္းလုိ.ရမွာမပာုတ္ဘူး။ငါးၾကီးၾကီးရတာကေတာ့ ပာုတ္ပါရဲ.၊ဒါေပမယ္ ခုလက္ထဲရထားတဲ့ ငါးငယ္ငယ္ကေလးက မရေသးတဲ.
ငါးၾကီးၾကီးထက္ အဘုိးတန္တယ္၊ဒါေၾကာင့္ မင္းကုိပဲယူပါေတာ့မယ္"
လုိ.ေျပာျပီး ငါးေတာင္းထဲကုိ ထည့္လုိက္ပါတယ္တဲ.။။။။


ပုံျပင္စာအုပ္မွာေကာက္ႏုတ္ထားပါတယ္