ေရာေရာသမ တေစၦ သရဲမ်ားေလာက
ႀကံသကာဟာ ခ်ိဳၿပီးအရသာႏွင့္ျပည့္စံုေပမဲ့..သူတစ္မ်ိဳးတည္းဆိုလည္း မေကာင္းလွဘူး…..
ႏြားႏို႕ႏွင့္ လက္ဘက္ေျခာက္ကိုပါ သူႏွင့္အတူ ေရာသမလိုက္ရင္ေတာ့….အေမာေျပစရာ
လက္ဘက္ရည္တစ္ခြက္ ရလာပါေတာ့တယ္…အဲ့လိုရလာရင္လဲေသာက္လိုက္ေပါ့ဗ်ာ…..
အင္းလက္ဘက္ရည္ခ်ည္း
ခ်ေနလို႕လည္းအရသာကမရွိျပန္ဘူး….ဒီေတာ့ရသခံစားမႈ
အာရံု
ထဲမွာ ေနာက္ထပ္ေရာဘို႕လိုလာျပန္တယ္…ဘာေတြမ်ာေရာဦးမွာလဲဆို စဥ္းစားမေနႏွင့္ဦး..
ဘေလာဂ္ေတြထဲက ေကာင္းႏိုးရာရာေတြကို
ေရာသမထားတာေလးေတြကိုဖတ္လိုက္ရင္
လက္ဘက္ရည္ရဲ႕ အရသာရယ္….စာေပရဲ႕အရသာရယ္ဟာ..ေရာေႏွာသြားၿပီး…ခံစားမႈ
ေရာသမဖီလင္တစ္မ်ိဳး တက္လာတတ္ပါတယ္….ဒါႏွင့္ေလာကႀကီးဆိုတာလည္း…ေရာသမ
ႀကီးပါပဲေလ…လူခ်င္းေရာေတာ့..လူျဖစ္ၾကတယ္….လူႏွင့္ အစာႏွင့္ ေရႏွင့္ေရာေတာ့ အား
အင္ အဟာရျဖစ္လာတယ္….လူႏွင့္အိမ္ႏွင့္ေရာေတာ့..လူေနအိမ္ျဖစ္လာတယ္..လူႏွင့္အဝတ္
ႏွင့္ေရာေတာ့ ဝတ္ဆင္မႈျဖစ္လာတယ္…လူထီးႏွင့္လူမေရာေတာ့
ခ်စျ္ခင္းဟူေသာ သံေယာဇဥ္ေတြ
ခင္မင္မႈေတြ….ၾကင္နာမႈေတြ…ရင္ဖိုစရာေတြ…ၾကည္ႏူးမႈေတြ…စိုးရိမ္မႈေလးေတြ…ေပ်ာ္ရႊင္စရာ
ေတြ…စြန္စားမႈေတြ…လွလွပပေနတတ္မႈေတြ…သူ႕အေၾကာင္းေလး
စဥ္းစားၿပီးတစ္ေယာက္တည္း
ၿပံဳးစိ ၿပံဳးစိႏွင့္ေနတတ္မႈေတြ……စကားလွလွေလးေတြ
ရွာေဖြေျပာတတ္လာမႈေတြ..ကဗ်ာေလးေတြ
ကိုမဖတ္စဖူးအဖတ္ထူးလာမႈေတြ…..အိပ္ယာဝင္ရင္ေခါင္းအုံးကို
သူလို႕ အမွတ္ထားၿပီး ပါးစပ္က
ေပါက္ကေျပာတတ္လာမႈေတြ..အဲ့လို ကိုယ္ကတစ္ေယာက္တည္း
႐ူးေၾကာင္မူးေၾကာင္ေျပာေနတာကို
မိဘေတြကၾကားသြားၿပီး ဟဲ့သား/ ဟဲ့သမီး
တစ္ေယာက္တည္းဘာေတြေျပာေနတာလဲလို႕ ေမးလာရင္
သတိဝင္ အရွက္ရၿပီး ..မဟုတ္ဘူးေမေမ/
မဟုတ္ဘူးေဖေဖ သားတို႕/ သမီးတို႕ေက်ာင္းမွာ မနက္ျဖန္
စကားရည္လုပြဲ ရွိတယ္ အဲ့ဒါအတြက္ေလ့က်င့္ေနတာလို႕
ျပန္ၿဖီးတတ္မႈေတြ……ထမင္းဗူးထဲ အစာ
ေတြကိုသူ႕အတြက္ပိုထည့္သြားမႈေတြ…အေမက..သမီးရယ္
မမ်ားလြန္းဘူးလား…အိမ္မွာေတာ့အစားနည္း
လိုက္တာ…ေၾကာင္စာစားသလိုပါပဲလို႕ဆိုရင္…ပ်ာပ်ာသလဲ..ေမေမရယ္သမီးက
ေက်ာင္းေရာက္ရင္..စာ
ေတြခ်ည္း ဖိလုပ္ေနရေတာ့ သိပ္စာတာပဲဟု….ရိုးသားတဲ့
အမိကိုညာတတ္ လိမ့္တတ္မႈေတြ…ေက်ာင္း
ပိတ္ရက္မွာ…သူႏွင့္ေတြ႕ဖို႕ အတြက္..ေက်ာင္းမွာဆရာမက
အပိုခ်ိန္ေခၚထားလို႕ဘာလို႕ႏွင့္ညာတတ္မႈေတြ
သူငယ္ခ်င္းေတြကို..အိမ္က တစ္ေယာက္ေယာက္က
ေမးလာရင္ငါအပိုခ်ိန္တက္ေနတယ္လို႕သာေျပာေပး
ပါလို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကို..လိမ္ေဖာ္လိမ္ဘက္
ဆြဲေဆာင္မႈေတြ..သူ႕အတြက္ဆို ဘယ္လိုဘဲလိမ္ရလိမ္ရ
မသင္ဘဲႏွင့္ လိမ္တတ္လာမႈေတြ………….အနစ္နာခံလိုမႈေတြ....…ဦးစာေပးမႈေတြ..သူ႕ကၽြန္ခံလိုမႈေတြ…
ဘာမဆိုပ်ာပ်ာသလဲ လုပ္ေပးလိုမႈေတြ….အင္း ျဖစ္တတ္တာေတြ..ေတြ႕ဘူး ျမင္ဘူးတာေတြကိုေျပာရင္း.ေျပာ
ရင္းႏွင့္ .......နဲနဲ
အာေျခာက္သလိုျဖစ္လာတယ္….အဲ ဆက္ေျပာရရင္........တန္ဘိုးထားတတ္မႈေတြ…
ကာကြယ္ေပးလိုမႈေတြ…မျမင္ရရင္ ရင္ထဲဟာတာတာႀကီးျဖစ္လာမႈေတြ…ေထြးပိုက္ထားလိုမႈေတြ….
ပါးစပ္ေပါက္သာ စပါးႀကီေျမြလို
အစြမ္းကုန္ဟလို႕ရရင္ကိုယ့္ခ်စ္သူကို ပါးစပ္ထဲငံုထားခ်င္လိုမႈေတြ…
ဒါေပမဲ့ သူ႕ကို တို႕ပါးစပ္ထဲေတာ့ေလေတာ့မလယ္လိုက္ပါႏွင့္…တို႕ခံႏိုင္ဘူးလို႕ေတာ့ေျပာထားရမယ္………
သူ႕ကိုမထိလိုက္ႏွင့္…မိဘကိုေတာင္ျပန္အာခံမႈေတြ..သူႏွင့္ပတ္သက္လာရင္..လိမ္ညာၿဖီးျဖန္းဖာေပးမႈေတြ…
ဆတ္ဆတ္မခံႏႈတ္သီးေကာင္း…အာေကာင္းလွ်ာေကာင္းလာမႈေတြ…ဝတ္လံုသင္တန္းမတက္ရပဲ…
သူႏွင့္ပတ္သက္လာရင္….ေရွ႕ေနရႈံးေအာင္တရားသူႀကီးထိုင္ငိုရတဲ့အျဖစ္ေရာက္ေအာင္….သက္ေသ
ေတြမ်က္စိလည္သြား..စိတ္အာရံုေဖာက္ျပားသြားတဲ့အျဖစ္ေရာက္ေအာင္..ႏႈတ္သြက္လွ်ာသြက္
အခ်က္က်က် ပက္ေပးမႈေတြ..ႏြားတစ္ေကာင္လို..ေခြ႕ေပးမႈေတြ….ၾကက္တစ္ေကာင္လိုဆိတ္ေပးမႈေတြ…..
ေခြးတစ္ေကာင္လိုအၿမီးႏွံ႕ၿပီးသူ႕အလိုက်မိမိဘဝကိုသူ႕အတြက္လံုးဝ….လံုးဝ…သခၤ ါရသေဘာပိုက္လိုက္မႈေတြ….
အင္းေတာ္ၿပီနဲ႕တူတယ္..ေတာ္ၾကာငယ္ငယ္က…ရည္းစားစာေရးလိုက္တာ
စာသိပ္ရွည္သြားလို႕......…..
ကိုယ္စာေပးလိုက္တဲ့မိန္းကေလးက…ကိုကိုေရးထားတဲ့ဝတၳဳကဖတ္လို႕သိပ္ေကာင္းတာပဲ…………….
ဆိုသလိုျဖစ္ေနဦးမယ္….အထက္ကေရးခဲ့သလို...မႈေပါင္းမ်ားစြာကို
ျဖစ္ေစသည့္ရသေပါင္းမ်ားစြာကို…
လူႏွစ္ဦးေရာသမခ်င္းမွရရွိေလ၏……အဲအခုလဲ…ေသေသာသူႏွင့္
ေျမကြက္လပ္တို႕ကိုေရာသမလွ်င္….
သခၤ် ိဳင္းေျမဆိုတာျဖစ္လာရတဲ့
အေၾကာင္းႏွင့္ဆက္ဆပ္ေနၿပီး…ေသျခင္းႏွင့္
ခႏၶာေရာသမေတာ့
သရဲဆိုတာျဖစ္လာရတဲ့အေၾကာင္ေပါင္းမ်ားစြာကို…….ေရာသမလိုက္ရပါတယ္…..ဖတ္ရႈေတာ္မူၾကပါလို႕..
ယခုတေလာ အင္တာနက္ေပၚတြင္ အခမဲ့ ၾကည့္ရူရေသာ
၀က္ဆုိဒ္မ်ားမွတဆင့္ ေခတ္စားလာ
သည့္ ျမန္မာ့သရဲ ဗြီဒီယုိ ဇာတ္လမ္းမ်ားကို
ၾကည့္ရူရပါသည္။သတိထားမိသေလာက္ လြန္ခဲ့ေသာ
တစ္ႏွစ္ ပတ္၀န္းက်င္မွစ၍ ထုတ္လုပ္ျဖန္႕ခ်ီခဲ့ေသာ သရဲ
ဗြီဒီယုိ ဇာတ္လမ္းမ်ားသည္ တကယ့္
သရဲ
ဇာတ္လမ္းမ်ားမဟုတ္ပဲ စိတ္ကူးယဥ္၊ စိတၱဇ ဆန္ဆန္ ရုိက္ကူးမွဳမ်ား သေဘာသာ ၾကည့္ရူ
ရပါသည္။ ဇာတ္လမ္းအဆုံးတြင္ ထုိသရဲမ်ားသည္ အစစ္မ်ား မဟုတ္ဘဲ စိတ္ထဲတြင္ ဆြဲထင္ရာမွ
ရပါသည္။ ဇာတ္လမ္းအဆုံးတြင္ ထုိသရဲမ်ားသည္ အစစ္မ်ား မဟုတ္ဘဲ စိတ္ထဲတြင္ ဆြဲထင္ရာမွ
ေပၚေပါက္လာေသာ သရဲ အတု မ်ားသည္ ျဖစ္သည္။ယခု မ်က္ေမွာက္
ၾကည့္ရူခြင့္ရသည့္ ျမန္မာ့
သရဲ ဗြီဒီယုိ ဇာတ္လမ္းမ်ားတြင္ထုိသုိ႕ မဟုတ္ေတာ့ပဲ သရဲ
စစ္စစ္။ ရုပ္ရွင္ထဲမွ သရဲသည္ စိတ္ကူး
ယဥ္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ထဲတြင္ ဆြဲထင္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း
ေပၚေပါက္လာေသာအတု
မ်ားမဟုတ္ေတာ့ပါ။ တကယ့္ကိုပင္ ျပင္ပ၌ ရွိႏုိင္ေသာ
သေဘာမ်ားကိုရုိက္ကူးတင္ျပ လာၾကသည္
ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ အေမ့
ဇာတိၿမိဳ႕ေလး
ျဖစ္သည့္ အင္းေတာ္က အဖိုး အိမ္တြင္သြားေနေလ့ရွိသည္။ အဖိုးအိမ္သည္ ေဆးရံုႏွင့္ နီးသည္။
ေဆးရံုသည္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရသြားသြားခ်ိဳးေနၾက သဲေခ်ာင္းေလး နားတြင္ရွိသည္။ ေခ်ာင္းသို႔
ေရသြားသြားခ်ိဳးတုိင္း ေဆးရံုေရွ႕မွ ျဖတ္သြားရၿပီ.. ရင္ခြဲရံုသည္
ေခ်ာင္းႏွင့္ အနီးဆံုးေနရာတြင္
ရွိသည္။ အင္းေတာ္ျမိဳ႕သည္ ယင္းေဒသတြင္
ေတာ္ေတာ္က်ယ္ေသာ ၿမိဳ႕နယ္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး နဘား၊
မဲဇာ၊ ဆယ္ရြာ၊ ေမာ္လူး၊ နန္႔စီးေအာင္ အစရွိေသာ ျမိဳ႕မ်ားမွ
ရန္ျဖစ္လုိ႔ပဲ ေသေသ ကားတုိက္လို႔ပဲ
ရထားတုိက္လုိ႔ပဲ ေသေသ
ေရနစ္လုိ႔ပဲ ေသေသ အစိမ္းေသ မွန္သမွ် အင္းေတာ္ ေဆးရံု ရင္ခြဲရံုသို႔
လာပို႔ရသည္။ ရင္ခြဲရံုသို႔ လူေသအေလာင္း ေရာက္တယ္လုိ႔
ၾကားသည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔
ကေလး
တစ္သိုက္ သြားသြားၾကည့္ျဖစ္ၾကသည္။တစ္ခ်ိဳ႕က
ရထားၾကိတ္ထားလုိ႔ ေခါင္းျပတ္ေနသည္။ တစ္
ခ်ိဳ႕ကဓားထိုးခံရလို႔ အူေတြ အေခြလိုက္ အျပင္မွာ
ထြက္ေနသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဘာဒါဏ္ရာမရွိပဲ
ေသေနသည္။ တစ္ၾကိမ္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရခ်ိဳးေနၾက
သဲေခ်ာင္းေလးေဘးကမန္ၾကီးပင္မွာ လူ
တစ္ေယာက္ ၾကိဳးဆြဲခ်ေသသည္။
အေလာင္းက ကမ္းနဖူးမွာ ထိုင္လွ်က္အေနထား ငုတ္တုပ္ၾကီး….
ၾကိဳးက မန္ၾကီးပင္မွာ တန္းလန္း။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ကေလးမို႔လုိ႔
ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္းမသိ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သြားၾကည့္လိုက္သည္။ လူၾကီးေတြ
ေမာင္းထုတ္လွ်င္ ျပန္ေျပးလာလုိက္သည္။ ဒါရုိက္
တာေမာင္မ်ဳိးမင္း၊ ကိုေပါက္ႏွင့္ “လွဳိင္”
ထုတ္လုပ္ေရး
ပုိင္ရွင္မ်ားသည္ ျမန္မာျပည္၏ ထင္ရွားေသာ
အႏုပညာရွင္မ်ားအျဖစ္ စာရင္း၀င္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သူတုိ႕ဘာေၾကာင့္
သရဲဇာတ္လမ္းမ်ား
ရုိက္ကူးလာၾကသနည္း။ ၾကာျဖဴ
ဇာတ္လမ္းကတေစၦမ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆုံျခင္း ဇာတ္လမ္းေလာက္ေတာ့
သိပ္မျပင္းထန္ပါ။ ကုိယ္၀န္ဖ်က္ခ်မွဳကို ပညာေပးလုိ၍
ရုိက္ကူးသည္ဟု စကား ပလႅင္ခံထားသည္။
ကုိယ္၀န္ဖ်က္ခ်မွဳကို သရဲ ဇာတ္လမ္းျဖင့္သာ ပညာေပးလုိ႕
ရပါသလား။ တျခားနည္းလမ္း မရွိေတာ့
ဘူးလား။ သရဲအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္သူက အသက္ငယ္ရြယ္ေသာ ကေလး သရုပ္ေဆာင္။ ရုပ္ရွင္
ဘူးလား။ သရဲအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္သူက အသက္ငယ္ရြယ္ေသာ ကေလး သရုပ္ေဆာင္။ ရုပ္ရွင္
ၾကည့္ၾကေသာ ကေလးငယ္ ပရိသတ္မ်ား ဘာေတြ ေတြးျပီးဘယ္လုိေတြ ခံစားသြားၾကမည္နည္း။
ခံစားမႈေတြမ်ားလာေလေလ
လူ႕ရဲ႕ စိတ္အင္အားရဲ႕ ေလ်ာ့နည္းမႈေတြရွိလာေလေလပါပဲ။ အေၾကာင္း
အရာျဖစ္ရပ္ေပါင္းမ်ားစြာကို..ၾကည့္ရႈအာရံုျပဳမႈဟာ…မိမိအာရံုထဲကို…ေရာသမလိုက္ျခင္းတစ္မ်ိဳး
ပါပဲ….အဲဒိလို
ျဖစ္ရပ္ကိုအာရံုထဲ..ေရာသမလိုက္ေတာ့…ခံစားမႈေတြျဖစ္လာတယ္….ေပ်ာ္စရာဆို
ရင္ေပ်ာ္စရာ…စိတ္ညစ္စရာဆိုလွ်င္စိတ္ညစ္စရာ…ေၾကာက္စရာဆိုလွ်င္ေၾကာက္စရာေတြျဖစ္လာ
တတ္တယ္….ဒီလိုခံစားမႈေတြအကြက္က်က်…ထိထိမိမိျဖစ္လာဖို႕ဟာ…အေၾကာင္းအရာစီမံသူေတြ
(စာေရးဆရာမ်ား)ႏွင့္….ထင္ေဖာ္ေက်ာ္ႂကြားသူမ်ား(သရုပ္ေဆာင္မ်ား)က စုေပါင္းေရာသမၾကကာ
လူ႕စိတ္လွည့္စားေရးယႏၱယား(ဓါတ္ရွင္) ကိုပီပီျပင္ျပင္ဖန္တီးႏိုင္ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္…..ဒီေတာ့
အခုနကစကားကိုျပန္ဆက္ရရင္………………….ငယ္ငယ္က
အျဖစ္ေလးတစ္ခုကိုသြားသတိရမိတာ
ကေတာ့ငါးတန္း ေျခာက္တန္းေလာက္အရြယ္ေရာက္ေတာ့၊
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ၿမိဳ႕မွာ ကားတုိက္မႈတစ္ခုျဖစ္
သည္။ အတိုက္ခံရသည္ ေကာင္ေလးက
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေက်ာင္းက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ တစ္တန္းပဲ ငယ္
သည္။ သူ႔အေမ မႏၱေလးမွာ ေခါဆီ(တစ္ခ်ိဳ႕ေဒသတြင္ ေခါပုတ္ဟုေခၚသည္) သြားေရာင္းတာကို ဘူ
တာကို လိုက္ပို႔ၿပီး အျပန္မွာ သစ္လံုးကားက ေဘးက ျဖတ္သြားစဥ္
စက္ဘီးလွဲၿပီး သူ႔ေခါင္းကကားဘီး
ေအာက္ ေရာက္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္သြားၾကည့္ေတာ့
သူက ေက်ာင္းစိမ္း ဝတ္စံုးေလးကို
ဝတ္ထားသည္ သူ႔အေလာင္း
ပတ္ပတ္လည္ကို ထံုးျဖင့္ စည္းတားထားသည္။ ေခါင္းက ေၾကမြေနၿပီ။
ငယ္ငယ္တုန္းက အေလာင္းေတြ
သြားသြားၾကည့္တာ ဘာစိတ္ခံစားမႈမွ မရွိခဲ့ေပမယ့္ ဒီတစ္ၾကိမ္းေတာ့
စိတ္ထဲမွာ ေၾကာက္သလိုလိုရွိလာသည္။ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ မသိေသာ္လည္း တစ္ေက်ာင္းတည္းက
ေက်ာင္းသား ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္
ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ကိုမ်ား သူ႕ဝိဥာည္ေတြ လိုက္လာေလမလားဆုိၿပီး
သံသယ ျဖစ္မိသည္။ ညေရာက္ေတာ့ မ်က္လံုးကို ဘယ္လို ပိတ္ပိတ္ မ်က္စိထဲမွာ
သူ႔အေလာင္းၾကီး
ကိုပဲ သြားသြားျမင္ေနမိသည္။
ၿပီးေတာ့ တစ္ျဖည္းတစ္ျဖည္း ေၾကာက္လာသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း
သြားသြားၾကည့္ျဖစ္သည္။ ၾကည့္ေနတုန္းမွာ မေၾကာက္ ညဘက္ အိပ္ေတာ့မွာ အေလာင္းေတြကို
မ်က္စိထဲ ျပန္ျပန္ျမင္မိၿပီး
ေၾကာက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေပမယ့္ ညခါမွ ေၾကာက္ေရာ ေန႔ခင္းဘက္
မွာေတာ့သြားသြားၾကည့္ျဖစ္ေနတုန္း။ သည္လုိႏွင့္
သတင္းေထာက္ ျဖစ္လာေတာ့ on the spot
ေသသြားတဲ့လူ႕အေလာင္းေတြက မျမင္ခ်င္မွ အဆံုးျဖစ္လာသည္။
ပထဆံုး မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္
သတိထားမိတာက ေမလ၇ ရက္ေန႔ ဗံုးသံုးလံုး ဆက္တုိက္ကြဲတဲ့ ျဖစ္စဥ္။ အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္က
ပုစြန္ေတာင္ျမိဳ႕ ကုန္သြယ္မႈ
ဗဟိုဌာနမွာ လုပ္ေနတဲ့ ထုိင္းကုန္စည္ ျပပြဲမွာ။ ကၽြန္ေတာ္က ေျမညီထပ္
မွာ၊ ဗံုးကြဲတာက ဒုတိယ ထပ္မွာ။ ကၽြန္ေတာ္ တက္ၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ တစ္ေယာက္က ခါးတစ္ပိုင္း
ျပတ္လွ်က္သား ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ တည္ေနသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက တုံးလံုးပက္လက္။ အဲဒီေန႔က
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဒဂံုစင္တာက စီတီးမတ္၊
ရွစ္မိုင္ဂ်န္းရွင္းအိတ္က စီးတီးမတ္ ဆိုင္ အပါဝင္ သံုးေနရာဗံုး
ကြဲခဲ့ၿပီး လူတစ္ဆယ့္တစ္ေယာက္
ေသသြားသည္ဟု သိရသည္။ အဲဒိလိုဇာတ္လမ္းမ်ားကဲ့သို႕ပင္
တေစၦမ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆုံျခင္း ဗြီဒီယုိဇာတ္လမ္းက သရဲဇာတ္လမ္း
စစ္စစ္တစ္ခုပါ။
စိတ္ကူးယဥ္တာ
လည္း မဟုတ္၊ ဂေရာင္ေခ်ာက္ခ်ားမွဳလည္း မဟုတ္၊ သရဲျဖစ္ေနေသာ
ကေလးသရဲ သုံးေယာက္ကို
ဗဟုိျပဳထားသည္။ ထုိ ကေလးသရဲမ်ားသည္ ဇာတ္လမ္းထဲတြင္ “ေအာင္ခုိင္ႏွင့္
သန္းသန္းစုိး” တုိ႕
လင္မယား၊ “ထြန္းထြန္း၀င္း”တုိ႕
ဇနီးေမာင္ႏွံ အစရွိေသာ သာမန္လူ (၄)ဦးကုိ သတ္ႏုိင္ေသာ အာဂ
ကေလးသရဲ မ်ားျဖစ္ၾကသည္။လူတစ္ေယာက္ ေသဆုံးလွ်င္ သရဲ
ျဖစ္ႏုိင္သည္ ဆုိလွ်င္ ထုိသရဲ
သည္ဘာသာေရး သြန္သင္ဆုံးမမွဳ (ဗုဒၶဘာသာ)
မ်ားအရ “ေျမဖုတ္”
အဆင့္သာ
ျဖစ္ႏုိင္သည္။
ထုိ ေျမဖုတ္ေခၚ သရဲ သည္ လူအား သတ္ဖုိ႕ မေျပာႏွင့္အနားတြင္
ေနထုိင္ဖုိ႕ပင္ အင္မတန္ ခဲယဥ္း
လွပါသည္။ လူသည္ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ ေမာဟမ်ား အနည္းႏွင့္အမ်ားဆုိသလုိ
ရွိေသာေၾကာင့္ လူ၏
အပူရွိန္ကိုထုိ ေျမဖုတ္ ေခၚ သရဲသည္ လုံး၀ မခံႏုိင္ပါ။
ထားပါေတာ့ လူေသလွ်င္ အစြဲအလမ္းေၾကာင့္
သရဲ ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ထုိသရဲသည္ မကြ်တ္မလြတ္ပဲ
သက္တမ္းရွည္ၾကာလာပါက “သဘက္”
အဆင့္
သုိ႕ ေရာက္ေကာင္း ေရာက္မည္။ ထုိ“သဘက္”
သည္လည္း လူကို
အသက္ဆုံးရွဳံးေအာင္အထိေတာ့
ဒုကၡ မေပးႏုိင္ပါ။ သို႕ေသာ္သဘက္က
လူကိုေခ်ာက္လို႕လူေသရတာေတာ့ရွိသည္။ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္အရြယ္
မိန္းကေလးတစ္ဦးကို…အိမ္သာထဲမွာေနတဲ့သဘက္က..သူ႕အေပၚကိုတက္နင္းမိလို႕ဆုိၿပီး..ေကာင္မေလး
ကိုအူႏႈတ္လိုက္တာ ဝမ္းစိမ္းရွင္ရွင္သြားၿပီးအသက္ဆံုးသြားတာလဲရွိဘူးတယ္…မိန္းကေလးရဲ႕
ဗိုက္သား
ေပၚမွာသိပ္ႀကီးမားတဲ့ လက္ဝါးရာႀကီး
တစ္ခုက်န္ခဲ့တယ္လိုဆိုတယ္…..ပေယာဂထုတ္တဲ့ဆရာက..
သဘက္က မိန္းကေလးရဲ႕ အူကိုႏႈတ္လိုက္တာလို႕ဆိုတာပဲ…ကုသဘို႕
ေဆးမရွိလို႕သာ..ဆိုတယ္……….
သဘက္ဆိုတာအေမြးအျမင္မ်ားၿပီးေၾကာက္စရာအလြန္ေကာင္းပါတယ္။
ေရွးကလူတစ္ေယာက္ဟာ
ေရခ်ိဳးအၿပီး သစ္ငုတ္တိုမွာ
ခ်ိတ္ထားတဲ့အဝတ္ကိုလွမ္းယူၿပီးေခါင္းကိုသုတ္ဖို႕ လုပ္ပါတယ္…
ေနဝင္ဆည္းဆာ
သရဲတကာတို႕ထြက္ခိ်န္မို႕ သဘက္မဟာလည္းသစ္ငုတ္တိုေပၚမွာခါးကို
ဆန္႕ၿပီးအနားယူေနပါတယ္….ေရခ်ိဳးသမားက…သဘက္ကိုသူ႕အဝတ္မွတ္ၿပီးဆြဲယူကာသူ႕ေခါင္းကိုသုတ္
လိုက္ပါတယ္…အဝတ္ကထူးထူးျခားျခားေတာ္ေတာ့္ကိုႏူးညံ့ေနလို႕အံ့ၾသၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့..အဝတ္
လို႕ထင္မွတ္ခဲ့တဲ့အရာကသဘက္ႀကီးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနလို႕..အဲဒီလူလဲထြက္ေျပးလာတာအိမ္ကို ဘယ္
လိုေရာက္သြားတယ္ဆိုတာ…မသိေတာ့ပါဘူးတဲ့…..သူက ကာလအေတာ္ၾကာလာမွ
အေၾကာက္ေျပ
ေတာ့တယ္တဲ့….သူဟာသူ႕ေခါင္းကိုသုတ္လိုက္တဲ့ သဘက္ရဲ႕
အရသာကိုေတာ့စြဲလမ္းမိၿပီး…ေခါင္းကို
ေရခ်ိဳးၿပီးသုတ္ဖို႕
သဘက္ႏွင့္တူတဲ့အဝတ္တစ္မ်ိဳးကို လိုခ်င္တဲ့ဆႏၵက လြန္ကဲလာပါတယ္တဲ့….ဒါႏွင့္
သူဟာ..ရက္ကန္းသည္ေတြကို သူလိုခ်င္တဲ့အတိုင္း အေမြးပြ အဝတ္စကိုရက္ခိုင္းတာဘယ္သူကမွ…
မရက္တတ္ဘူးတဲ့….ဒါႏွင့္တေန႕ေတာ့သူတို႕ရြာကိုရက္ကန္းသည္မတစ္ဦးေရာက္လာတယ္တဲ့..တဘက္
လိုခ်င္တဲ့သူဟာ………အဲဒိရက္ကန္းသည္မရဲ႕
သတင္းလဲၾကားေရာသူ႕ကိုသြားေတြ႕ေတာ့တာပဲ…………
ရက္ကန္းသည္အမ်ိဳးသမီးကို သူလိုခ်င္တဲ့……ဒီဇိုင္းအတိုင္းေသခ်ာေျပာျပေတာ့..ရက္ကန္း
သည္မက သူ႕ကို..သူလိုခ်င္တဲ့အတိုင္း ရက္လုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္….အဲ့ဒိလူလည္း…သူလိုခ်င္တာကိုရလို႕
သိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။
လူေတြကအဲဒီအဝတ္စကို ဘာအဝတ္လဲလို႕ေမးေတာ့ သူလဲဘာျပန္ေျဖရမလဲမသိေလ
ေတာ့ သဘက္ကိုအေၾကာင္းခံၿပီးရလို႕
သဘက္လို႕ေျပာလိုက္တယ္….အဲဒီအဝတ္ကိုသဘက္လို႕ေခၚရင္း..ေခၚရင္းက
ေနၾကာလာေတာ့..သဘက္ ကေန တဘက္လို႕ ျဖစ္လာပါတယ္တဲ့…..အဲဒီေရခ်ိဳးသမားကိုတဘက္ရက္
ေပးလိုက္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးဟာ
သူေတြ႕ခဲ့တဲ့…သဘက္မဆိုတာကိုသူမသိခဲ့ဘူး…သဘက္မကေမတၱာအျပည့္
ႏွင့္သူ႕ကိုယ္က အေမြးေတြကိုသံုးၿပီးရက္ေပးလိုက္တာပါပဲ....အဲ့ဒိလိုေမတၱာေစတနာေတြကိုအရင္းခံၿပီး
ရက္
ေပးမႈရယ္...ေရခ်ိဳးသမားရဲ႕
သဘက္ေမြးကို ဆြဲလမ္းနစ္သက္မႈရယ္ေတြေၾကာင့္...................
သူဟာတဘက္(အဝတ္)ကို အင္မတန္မွ
တန္ဘိုးထားၿပီးေခါးင္းေပါင္းလုပ္ၿပီး ေခါင္းမွာထုတ္ထားတတ္တယ္။
ေရခ်ိဳးၿပီးရင္
ေခါင္းမွာေပါင္းတဲ့တဘက္ကို……..ယူသုတ္တယ္…….အဲဒီလိုတဘက္ႏွင့္ေခါင္းေပါင္းေပါင္တဲ့…
လူႀကီးေတြကို
အညာဘက္မွာေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္…ေရခ်ိဳးသမားရဲ႕ သားစဥ္ေျမးဆက္မ်ားရဲ႕အစဥ္အလာတစ္ရပ္
က်န္ရစ္ခဲ့ျခင္းပါပဲ.....သဘက္မႀကီးဟာ
လူ႕ဘဝက အလြန္ေတာ္တဲ့ ရက္ကန္းသည္မတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္...
သူဟာ တကိုယ္လံုးအနီေရာင္ရွိတဲ့
ပင့္ကူမကို မေတာ္တဆ တက္နင္းမိလို႕ ပင့္ကူမဟာေသသြားခဲ့တယ္...ပင့္ကူ
မရဲ႕ လင္ခင္ပြန္းဟာ
အလြန္ေဒါသထြက္ၿပီး ရက္ကန္းသည္မရဲ႕ ပုဝါထဲဝင္ေအာင္းၿပီး ငယ္ထိပ္ကိုကိုက္လိုက္တယ္.
အဲဒါႏွင့္ပဲ..ရက္ကန္းသည္မဟာေသဆံုးသြားခဲ့ၿပီး
သဘက္ျဖစ္သြားတယ္...ပင့္ကူထီးလည္း သူ႕ႏွလံုးကို သူ႕လက္
သည္းႏွင့္ေဖာက္ထုတ္ၿပီး
သူ႕ကိုယ္သူအဆံုးစီရင္သြားခဲ့တယ္.... သဘက္အေၾကာင္းစကားေကာင္းေနလိုက္တာ..
ေရွ႕ဆက္ေျပာလိုတာကေတာ့............
၂၀၀၈ ေမလ ၂ ရက္မွာ နာဂစ္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လပြတၱာ
ေရာက္သြားတာက ေမလ ၇ ရက္။
ျမိဳ႕အျပင္ ထြက္လုိက္တာနဲ႔ အေလာင္းေတြ ဆုိတာေတာ့
ဓာတ္ပံုေတြထဲမွာ ျမင္ဖူးၾကတဲ့ အတုိင္းအ
ေဖြးသား။ ညအိပ္ေတာ့ အေလာင္းေတြက ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ၊
အပုတ္နံ႔ေတြကဘာနံသလဲ
မေျပာႏွင့္။ အစပိုင္းရက္ေတြမွာ ညအိပ္ရတာ ေၾကာက္သလို ရွိေသာ္လည္း ၾကာလာတာႏွင့္ အမွ် ယဥ္
ပါးလာၿပီး ဘယ္ အေလာင္းကို
ေၾကာက္ရမွန္းမသိေတာ့ေပ။ ထုိစဥ္က စၿပီး လူေသ အေလာင္းေတြကို
ေၾကာက္လည္း မေၾကာက္ေတာ့သလို ေသခ်ိန္တန္လုိ႔ ေသတာပဲဟုသာ
စိတ္ထဲမွာ ခပ္ေအးေအး ေတြး
ထားလိုက္ေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့
ရခုိင္မွာ ျပသနာျဖစ္သည္။ ပထမ အေက်ာ့ျဖစ္စဥ္က အေလာင္း
ေတြ သိပ္မ်ားမ်ားစား
မ်က္ျမင္ ကိုယ္ေတြ႕ မေတြ႕ခဲ့ေပမယ့္ ဒုတိယအေက်ာ့ ျဖစ္စဥ္မွာေတာ့ ကိုယ့္
မ်က္စိေအာက္မွာပဲ အသက္ထြက္ သြားသူေတြကို ျမင္ရသည္။ အဲဒီေန႔က ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္
ေအာက္တုိဘာ
၂၅ ရက္ ေက်ာက္ေတာ္ၿမိဳ႕မွာ အခ်ိန္က ညရွစ္နာရီခန္႔။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာက္ေတာ္
ေဆးရံုကို
ေရာက္ၿပီ ဆုိတာႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ေသနတ္ဒါဏ္ရာရ လူနာေတြကို ဟိုင္းလဒ္ကား တစ္စီးနဲ႔ အ
ေခါက္ေခါက္ အခါခါ
သယ္လာၾကသည္။ ဘယ္ေနရာက သယ္လာတာလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့ ေလွ
ဆိပ္က သယ္လာသည္ဟုသာ သိရသည္။ ကားတစ္စီးတစ္စီးမွာ လူနာေလးငါး ေျခာက္ေယာက္
ထက္ မနည္း။ အကုန္လံုး ေသနတ္ဒါဏ္ရာ ရလာၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ညေန
သံုးနာရီခန္႔ကျဖစ္
ပြားခဲ့ေသာ ပစ္ခတ္မႈ
ျဖစ္စဥ္။ ညရွစ္နာရီမွ ေဆးရံုေရာက္လာသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက လမ္းမွာက
တည္းက ေသႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက မေသေသာ္လည္း ေသြးလြန္ေနၾကၿပီ။ တစ္ေယာက္
ကေတာ့ ေဆးသြင္းဖုိ႔ လုပ္ေနတုန္းမွာ အသက္ထြက္သြားသည္။ အဲဒီတုန္းက တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို
စိတ္ထဲက အျပစ္တင္ေနမိတာကလြဲရင္
လူေသေတြေပၚမွာ ခံစားခ်က္ သိပ္မရွိ။ တစ္ရက္မွာ
သူငယ္
ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေသသြားၿပီဟု သိရသည္။ သူေသသြားတာလည္း မသိလုိက္သလို သၿဂၤိဳလ္လိုက္
တာလဲ မသိလုိက္။ သူ႔ကို သၿဂိၤဳလ္ၿပီး ေနာက္ေန႔မွ သိရသည္။ သူက တစ္ျခားလူ မဟုတ္
ကၽြန္ေတာ္
အခုလက္ရွိေရးေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေလးကို ျမန္မာစာ ေဖာင့္ရေအာင္ သြင္းေပးတဲ့လူ။ သေဘာေကာင္း
ၿပီး ကူညီတတ္တာေတာ့ အထူးစာဖြဲ႔ၿပီး
ေျပာေနဖုိ႔မလို။ သူက နက္ဝပ္ၾကိဳးတပ္ရင္း တုိက္ေပၚက
ျပဳတ္က်ေသသြားတာ။ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလကြာလို႔ ေတြးရင္းက.. ……...ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္စဥ္ေရမရ
ေလွ်ာက္စဥ္းစားျဖစ္သည္။
ေနာက္ေတာ့ မိတၳီလာျဖစ္စဥ္....... ကၽြန္ေတာ္ ျမိဳ႕ထဲေရာက္ေတာ့...
မီးခိုးလံုးၾကီးကို ခပ္ခပ္ေဝးေဝး
ကပင္ ျမင္ေနရၿပီ။
မီးခိုးလံုးၾကီး ထြက္ေနရာ ေနရာကို ကားကို ဦးတည္ေမာင္းခုိင္းရသည္။
မီးေလာင္သည့္ ေနရာကို ေရာက္ၿပီ ဆုိသည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ကားေပၚက ခုန္ဆင္းကာ
မီးေလာင္ျပင္ရွိ
ရာဆီသို႔ ဦးတည္ ေျပးခဲ့သည္။ မီးေလာင္ေနသည့္ ေနရာေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို လူေတြက
ေမးၾကသည္။ ဘယ္ကလဲဘယ္သူလဲ
အစရွိသျဖင့္။ ကၽြန္ေတာ္ သတင္းေထာက္ပါ ဓာတ္ပံုလာရိုက္တာ
ဆုိေတာ့။ အဲဒါဆုိရင္ လူေသအေလာင္းေတြ ရိုက္မလား လုိက္ျပမယ္ဟု
ေခၚသည္။ ကၽြန္ေတာ္က
လုိက္ခဲ့မည္ဟု ဆုိကာ ထုိလူမ်ားႏွင့္ လုိက္သြားသည္။ အေလာင္းေတြကို ဟိုနားတစ္စု
ဒီနားတစ္စု
မီးပံုရႈိ႕ထားတာ ျမင္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို လုိက္ပို႔ေသာ
ဦးေလးၾကီးက ေျပာသည္ ဒီမီးက ဒီမွာတင္
မျငိမ္းဘူးတဲ့......... သူဆိုလိုခ်င္တာကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္သည္။ ဒီျဖစ္စဥ္ကို သံုးသပ္ၾကည့္ၿပီး
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ကို ဥာဏ္မွီသေလာက္ ေမွ်ာ္မွန္းၾကည့္လုိက္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ ရင္ေမာပါ
သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံကိုလည္း ရဝမ္ဒါလို
လူရွစ္သိန္း ေက်ာ္ေသတဲ့ ႏုိင္ငံ ျဖစ္မလာပါေစနဲ႔ လုိ႔သာ
ဆုေတာင္း လုိက္မိသည္။
ဒါႏွင့္ဆက္ေျပာရလ်င္
အသက္အရြယ္အရ
ငယ္ရြယ္ေသာ ကေလးငယ္မ်ား ေသဆုံးလွ်င္ အစြဲအလမ္း
ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ သရဲကုိ ဘာသာေရး ဆုိင္ရာ စာအုပ္မ်ားတြင္“မွင္စာ”
ဟု
ေဖာ္ျပထားသည္။ ထုိ
“မွင္စာ”
ဟု ေခၚေသာ
သတၱ၀ါသည္အိမ္ေမြးတိရစၦာန္ “ေၾကာင္” ေလာက္သာ ရွိေသာ အရြယ္အစား
ျဖစ္သည္။
သူတုိ႕သည္ လူကို တုိက္ခုိက္ဖုိ႕ ေ၀းစြ၊ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိက္၍
ေျခာက္လန္႕ဖုိ႕ပင္ေတာ္
ေတာ္မျဖစ္ႏုိင္ေသာ ကိစၥ ျဖစ္သည္။ နာနာဘာ၀ ဆုိင္ရာ
သုေတသီမ်ား၏ မွတ္တမ္း အေတာ္မ်ားမ်ား
တြင္ ထုိ “မွင္စာ” ေခၚ ကေလးသရဲ မ်ားသည္ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အေဆာက္အဦးမ်ား၏
အ၀န္းအ၀ုိင္း
၌သာ ရွိတတ္သည္ဟုေဖာ္ျပထားသည္။ သာမန္လူမ်ားအၾကား၌ မွင္စာ
မေျပာႏွင့္ သရဲထက္ ၾကီးေသာ
“သဘက္”မ်ားပင္ ေနဖုိ႕
မ်ားစြာ ခက္ခဲသည္။ လူသည္ အတၱေၾကာင့္ ပရိေဒ၀မီးမ်ား ေလာင္းကြ်မ္းေနသူ
မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ဘာသာေရး အေဆာက္အဦးမ်ား၊တရားစခန္းမ်ား၌ ရွိေသာ
ဘာသာေရး အားထုတ္
သူမ်ားသာလွ်င္ ထုိ ပရိေဒ၀မီးသိပ္မရွိေပ။ ရံဖန္ရံခါ မွင္စာကပ္၍ရူးသြားေသာ သူမ်ားလည္းရွိေသးသည္။
ပဲျပဳတ္သည္ အေဒၚႀကီးတစ္ဦးသည္
ကေလးကစားစရာရႊံ႕ရုပ္တစ္ရုပ္အားေျခေထာက္ႏွင့္ ကန္မိရာမွ ထို
အရုပ္ႏွင့္ကစားေနေသာ
မွာင္စာ၏လက္ကို ကန္မိသြားရာ ထိုမွင္စာသည္..အေဒၚႀကီးအိပ္ေနေသာအခါ
သူ၏နားအတြင္းမွဝင္သြားကာ ထိုအေဒၚႀကီးအား ဝင္ကပ္လိုက္ရာ…ထိုေဒၚႀကီးသည္ ရူးသြပ္သြားကာ
ကေလးကစားစရာမ်ားျဖင့္
ကစားေနတတ္ၿပီး ပါးစပ္မွလည္း ကေလးမ်ားကဲ့သို႕ မပီကလာတီတီတာတာ
စကားမ်ားကိုဆိုတတ္ေသးသည္ဟုဆိုသည္။ ထုိေၾကာင့္
မကြ်တ္မလြတ္ေသာ ထုိ ေျမဖုတ္အႏြယ္၀င္မ်ား
သည္လမ္းမ်ား၊
အေဆာက္အဦးေဟာင္းမ်ား၌လည္း ယင္းတုိ႕ ေနထုိင္ႏုိင္သည္။ အဝတ္မထည့္ေသာေသတၱာ
မ်ား..လူေနေသာအခန္းမ်ား…အဖံုးဖြင့္ထားေသာပုလင္းခြံမ်ား…အဝတ္ဘီရိုမ်ား…အိမ္သာမ်ား..ခ်ံဳပုတ္မ်ား..
သစ္ပင္ႀကီးမ်ား….အိမ္ထပ္ခိုမ်ား…ကုတင္ေအာက္မ်ား..စဥ့္အိုးႀကီးမ်ား…ကားမ်ား..အိမ္အတြင္းရွိ
တိုင္ေခါင္း
တိုင္အေပါက္မ်ား….အိပ္ယာအပိုခင္းထားေသာေနရာမ်ား..ျခင္ေထာင္ေခါင္မိုးမ်ား…ေသးေပါက္ေခ်ာင္မ်ား…
လူမအိပ္ေသာကုတင္မ်ား…မီးဖိုေခ်ာင္မ်ား….ႏြားတင္းကုပ္မ်ား…လူမေနေသာအိမ္ေအာက္ထပ္မ်ား…
ကစားစရာအရုပ္မ်ား….အိမ္ေနာက္ေဖးေခ်ာင္မ်ား….၎တို႕ အေပၚတက္နင္းမိေသာသူမ်ား၏ ကိုယ္အတြင္းတြင္
လည္းေကာင္း
အစရွိသည့္ေနရာမ်ားတြင္ေနထိုင္ၾကသည္။
ေနာက္အေၾကာင္းတစ္ရပ္မွာ7 Days in
Myanmar ဆုိတဲ့ ဓာတ္ပံု စာအုပ္အတြက္
ကၽြန္ေတာ္
လြိဳင္ေကာ္မွာ ဓာတ္ပံုသြားရိုက္ရသည္။
လြိဳင္ေကာ္ ရန္ကုန္ ေလယာဥ္က တစ္ပတ္မွာ ႏွစ္ရက္ပဲ ရွိ
သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မည့္ေနတြင္
ေလယာဥ္မရွိ တာေၾကာင့္ လြိဳင္ေကာ္ကေန ဟဲဟိုးကို ျပန္လာၿပီး
ဟဲဟိုးမွတစ္ဆင့္ ေလယာဥ္ျဖင့္
ရန္ကုန္ကုိ ျပန္လာရန္ျဖစ္သည္။ ဟဲဟိုးမွ ေနာက္ေန႔ ေလယာဥ္စီးရ
မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကေလာျမိဳ႕မွာ အိပ္ဖုိ႔
ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။ ကေလာၿမိဳ႕သည္ နာမည္ေက်ာ္သ
ေလာက္ တကယ္ေနလုိ႔ ထုိင္လုိ႔ ေကာင္းေသာ
ျမိဳ႕ေလး တစ္ျမိဳ႕ျဖစ္သည္။ ေတာင္ေပၚက ဟိုတယ္
တစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္
အခန္းယူလုိက္သည္။ ေနဝင္သြားေတာ့ သိရိလိကၤာ ႏုိင္ငံသား ဒါ့ခ်္လူမ်ိဳး ဓာတ္
ပံုဆရာတစ္ေယာက္ႏွင့္
ျမိဳ႕ထဲတြင္ ညစာစားရန္ ေတာင္ေပၚက ကားျဖင့္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ရာသီဥတု
အေျခေနက ညေနခင္းတြင္ ဘာမွ မျဖစ္ေသာ္လည္း
ညရွစ္နာရီခန္႔တြင္ ရုတ္ခ်ည္း မိုးေတြရြာကာ
ေလျပင္းေတြ တုိက္လာသည္။ တစ္ၿမိဳ႕လံုးလည္း
မီးပ်က္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔
ႏွစ္ေယာက္ ညစာ
စားၿပီးခ်ိန္ ကိုးနာရီခြဲေလာက္
ေရာက္ေတာ့ ကားငွား၍ မရေတာ့ေပ။ လမ္းေတြမွာ လူေတြလည္း ရွင္း
ေနၿပီ။ ဆုိင္ေတြလည္း
ပိတ္ကုန္ၾကၿပီ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စားေသာက္ဆုိင္က
ဆုိင္ကယ္တစ္စီးကို ငွားကာ
ႏုိင္ငံျခားသားကို အေနာက္မွ တင္ၿပီး ဟိုတယ္သို႔
ျပန္လာခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဆုိင္ကေန စထြက္ခါမွ
မိုးက ပိုသည္းလာသည္။ ေလကလည္း ပိုျပင္းလာသည္။
ေတာင္တက္လမ္းအတိုင္း ဆုိင္ကယ္ကို နံပါတ္
တူး ဂီယာျဖင့္ တက္လာသည္။ ႏုိင္ငံျခားသားက
ဝေတာ့ မိုးနဲ႔ေလၾကားမွာ ဆုိင္ကယ္က နံပါတ္တူးျဖင့္
ေကာင္းေကာင္း မတက္ႏုိင္ေတာ့ပ။
ထုိအခါ ကၽြန္ေတာ္က နံပါတ္ဝမ္းကို နင္းလုိက္သည္။ လီဘာ အရွိန္
တင္ထားစဥ္ တူးကေန ဝမ္းေျပာင္းလုိက္ေတာ့ ဆုိင္ကယ္
အေရွ႕ဘီးေထာင္သြားသည္။ လီဘာကို
ခ်က္ျခင္း ေလွ်ာ့ခ်ရသည္။ ကံေကာင္းစြာျဖင့္ ဆုိင္ကယ္လည္း မေမွာက္သလို ႏုိင္ငံျခားလည္း
ျပဳတ္က်မသြားေပ။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔
ဟိုတယ္ကို ေခ်ာေခ်ာေမာပင္ ေရာက္သြားသည္။
ေနာက္ေန႔မနက္ အိပ္ရာႏိုးေတာ့ ၾကားလုိက္ရသည့္ သတင္းက မေကာင္း….. ေလၾကီးမိုးၾကီးက်ၿပီး
ေရႊတြင္းျပိဳလို႔ လူငါးဆယ္ေလာက္ ေသသြားသည္ ဆိုသည္။ သို႔ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးရံုသို႔
သြား
ၾကည့္ျဖစ္သည္။ ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ ကေလာျမိဳ႕နယ္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္
အမတ္ ေရာက္ေနၿပီ။
သူရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္ရ ေသဆံုးသူမ်ားမွာ
အေယာက္ငါးဆယ္ မဟုတ္ပဲ ၁၆ ေယာက္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း
သိရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္
လူတစ္ေယာက္က လႊတ္ေတာ္ အမတ္ကို လာေျပာသည္။ ကေလာ သုသာန္
တြင္ လူေသအေလာင္းေတြ
ေရာက္ေနၿပီ မၾကာမွီ ေျမခ်ေတာ့မည္ ဟုဆိုသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္
အမတ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ကေလာ သုသာန္သို႔ သြားၾကည့္ၾကသည္။ သုသာန္ေရာက္ေတာ့ လူတစ္ခ်ိဳ႕က
က်င္းေတြ တူးေနသည္။ လူေသ အေလာင္းေတြေရာဟု ေမးေတာ့ ရင္ခြဲရံုမွာရွိသည္ဟု ဆုိသည္။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ အမတ္လည္း ရင္ခြဲရံုရွိရာဆီသို႔ ထပ္သြားၾကျပန္သည္။ ရင္ခြဲရံုထဲဝင္လုိက္ေတာ့
ေတြ႕ပါၿပီ။ စုစုေပါင္း အားလံုး အေလာင္းကိုးေလာင္း။ အားလံုးရဲ႕ ေျခမေလးကိုယ္စီကို
တြဲၿပီး ၾကိဳးျဖဴေလး
ေတြနဲ႔ ခ်ည္ထားသည္။ ထိုထဲတြင္
သံုးႏွစ္အရြယ္ခန္႔ရွိ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ အေလာင္းလည္း ပါဝင္
သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္က
ေျပာျပခ်က္အရ သိရတာ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္စလံုး သစ္ပင္ပိ ေသသည္ဟုဆို
သည္။ တစ္ခ်ိဳ႔ အေလာင္းေတြမွာက ေျမၾကီးနီနီေတြ ေပက်ံေနသည္။ ထုိလူမ်ားကေတာ့ ေရႊတြင္းထဲမွာ
ပိတ္မိၿပီး ေသသြားၾကသူမ်ား ျဖစ္ဟန္တူသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ထုိသုိ႔
အေလာင္းမ်ားကို ဓာတ္ပံု ရိုက္ေနရင္း
ခါတုိင္းႏွင့္ မတူေသာ ခံစားခ်က္မ်ား
ဝင္လာသည္။ လူေသ အေလာင္းေတြကို ဓာတ္ပံုရိုက္တာ ၾကာလာ
တာႏွင့္အမွ် ဘယ္ေန႔ ငါ့ေန႔လည္းဟု ေမးေမး တတ္လာသည္။
ကၽြန္ေတာ္ မေမ့ပါ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ေန႔
ေသရမည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေလၾကီးမိုးၾကီးက်ခ်ိန္က အျပင္မွာ ရွိေနခဲ့သည္။ ေတာင္အတက္မွာ
ဆုိင္ကယ္
ေရွ႕ဘီးေထာင္သြားစဥ္က လမ္းေခ်ာ္ေမွာက္ၿပီး
ေသသြားႏုိင္သလို.. သစ္ပင္ၿပီး တစ္ပင္ကိုယ့္
အေပၚကို က်ိဳးက်ၿပီး
ေသသြားႏုိင္သည္။
ေျခေထာက္မွာ ရႊံ႕ေလးေတြ ေပေနေသာ လူေသအေလာင္းကို ဓာတ္ပံုရိုက္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေသမလို
ေျခေထာက္မွာ ရႊံ႕ေလးေတြ ေပေနေသာ လူေသအေလာင္းကို ဓာတ္ပံုရိုက္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေသမလို
ျဖစ္ခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို
ျပန္သတိရမိသည္။ အရွိန္ျဖင့္ ေမာင္းေနေသာ ရထားေပၚက
ကၽြန္ေတာ္
ျပဳတ္က်ဖူးသည္။
ထိုစဥ္က ကိုးတန္း ေက်ာင္းသား ကံေကာင္းလုိ႔
ရထားဘီးေအာက္ မေရာက္ခဲ့။
ငယ္ငယ္က ခဏခဏ ေရနစ္ဖူးသည္။ ေဘးလူေတြ ကယ္လုိ႔ အသက္မေသခဲ့။ အုန္းပင္ေပၚက တစ္ခါ
ေျခေခ်ာ္ က်ဖူးသည္။ ဆြဲမိဆြဲရာ ဆြဲလိုက္ေတာ့ အုန္းပင္မွာ တန္းလန္းျဖစ္ေသာ အုန္းလက္ကို
ကိုင္မိ
ထားလို႔ လူက အုန္းလက္ႏွင့္အတူ
တန္းလန္းျဖစ္ေနၿပီး ေအာက္သို႔ ျပဳတ္မက်ခဲ့ေပ။ ျပဳတ္က်လွ်င္
ေအာက္မွာ ျခံစည္းရိုး ဝါးခၽြန္ေတြ အသက္ရွင္လမ္း မျမင္။ သို႔ရာတြင္ ေသေန႔
မေစ့ေသးလုိ႔ သူလို
မေသခဲ့ေသး။
ကိုယ္ကေျပာခ်င္တိုင္းေရးခ်င္တိုင္းေရးေနရေသာ္လည္းညက်လွ်င္ကိုယ္ေရးထားေသာအေၾကာင္းအရာမ်ား
သူတပါးကိုဆရာလုပ္ကာေခ်ာက္ထားေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကထင္ဟပ္လာတတ္ပါတယ္။
အထူးသျဖင့္
ညအခါအိမ္သာတက္ရန္အေရးႀကံဳလာတဲ့အခါ
ပိုၿပီးေခ်ာက္ခ်ားစရာေတြျဖစ္လာတယ္။ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့
သရဲထြက္ခ်ိန္ကညဘက္ဆိုေတာ့ပိုဆိုးတာေပါ့။
အိမ္သာအေပါက္ထဲကမ်ား လွ်ာလိပ္ႀကီးထြက္လာၿပီး ကိုယ့္
ကိုစုပ္ယူသြားမလား…လက္သည္းရွည္ႀကီးေတြေပါက္ေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြထြက္လာၿပီး
ကေလာ္လိုက္မလား…
အိမ္သာအေပါက္ဝကို ျပန္အထြက္မွာရွာလို႕မရေတာ့ပဲ
နံရံႀကီးတစ္ခုပဲေတြ႕ရေတာ့မလား…သရဲမကပဲအူႏႈတ္
စားသြားမလား…..အပုပ္နံ႕ႀကီးပဲရေတာ့မလား
ဆိုၿပီးေၾကာက္စရာေတြျဖစ္လာတယ္….ကိုယ္အိပ္တဲ့အခါမီး
မရွိရင္ ေျခေထာက္ကိုပဲလာဆြဲမလား…ရင္ဘတ္ေပၚပဲဖိထိုင္မလား..ဆိုၿပီးလဲေၾကာက္စရာေတြျဖစ္လာတယ္။
ကုတင္ေအာက္ေျခဆင္းမထိုင္ရဲဘူး..ေျခသားလံုးကိုဖမ္းထားမလားဆိုၿပီး..ညဘက္ၾကမ္းခင္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္
ရင္ၾကမ္းၾကားထဲက
လက္သည္းႏွင့္ေျခဖဝါးကိုကေလာ္လိုက္မွာလဲေၾကာက္တတ္လာတယ္..တေယာက္တည္း
ေနရင္ၾကက္သီးေတြထလာတတ္တယ္….ေျခသံလိုလို
ေလသံလိုလိုၾကားရတတ္တယ္…အိပ္တဲ့အခါ ေဘာင္း
ဘီကိုေသခ်ာဝတ္ၿပီးအိပ္တယ္….မေတာ္လို႕သရဲေတြေတြ႕ရင္
ကိုယ့္ကိုလာမထိေအာင္ေပါ့….အဲဒိလိုစိတ္ေခ်ာက္ခ်ားႏိုင္စရာမ်ားကိုအႏုပညာ
ဖန္တီးမွဳအရ ျဖစ္ေစ၊ စီးပြားေရး
အရ ျဖစ္ေစ သရဲ
ဇာတ္လမ္း ရုိက္ကူးျဖန္႕ခ်ီသူမ်ားအေနျဖင့္ ….“အသက္အရြယ္အရ
ငယ္ရြယ္သူမ်ား မၾကည့္ရ”
“ႏွလုံးေရာဂါ ေ၀ဒနာသည္ႏွင့္ ေမြးဖြားခါနီး ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္မ်ား မၾကည့္ရ”အစရွိေသာ စာတန္းမ်ားကို ဗြီဒီယုိ
“ႏွလုံးေရာဂါ ေ၀ဒနာသည္ႏွင့္ ေမြးဖြားခါနီး ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္မ်ား မၾကည့္ရ”အစရွိေသာ စာတန္းမ်ားကို ဗြီဒီယုိ
ဇာတ္လမ္းေခြ၏ အစပုိင္းတြင္ ထင္ထင္ရွားရွားေဖာ္ျပ
ေပးသင့္ပါသည္။ယေန႕ေခတ္ ျမန္မာျပည္မွ ကေလးငယ္မ်ား
သည္
အေၾကာက္တရားႏွင့္ ပက္သက္၍ ခြဲျခားစိတ္ျဖာဖုိ႕ အခက္အခဲ မ်ားစြာရွိေနသည္ကို
အႏုပညာရွင္မ်ား
အေနျဖင့္
သတိျပဳသင့္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ ယင္းတုိ႕၏ မိဘမ်ား၊ ေက်ာင္းတြင္
ပညာသင္ေပးေသာ
ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား
ကိုယ္တုိင္ပင္ အာဏာရွင္ စနစ္ဆုိးေအာက္တြင္ ေမြးဖြားလာေသာ မ်ဳိးဆက္မ်ား
ျဖစ္ေနပါသည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္
အေၾကာက္တရားမ်ားကို လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္ေနရသည့္ ယေန႕ေခတ္ မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္
မ်ား၊ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ အႏုပညာရွင္မ်ား အေနျဖင့္ မ်ားစြာ သတိထား
လုပ္ေဆာင္သင့္ပါသည္။
“ျမန္မာ့သရဲတေစ ၦ ရုိက္ကူး ထုတ္လုပ္သူမ်ား စည္းကမ္းရွိၾကပါေစ”
မ်ား၊ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ အႏုပညာရွင္မ်ား အေနျဖင့္ မ်ားစြာ သတိထား
လုပ္ေဆာင္သင့္ပါသည္။
“ျမန္မာ့သရဲတေစ ၦ ရုိက္ကူး ထုတ္လုပ္သူမ်ား စည္းကမ္းရွိၾကပါေစ”
ေအာက္ပါလင့္မ်ားရွိ
ဘေလာ့မ်ားမွ၎ ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္မ်ားမွ ရႊီးထား
သည္မ်ားကို စုေပါင္းကာ ေရာသမျပဳလုပ္ထားပါသည္….မူရင္းကိုဖတ္လိုေသာ္
ေရာသမအစ္ကုိၾကီးကေရးသားျပီးေတာ့
ေရာသမေမာင္စုိးကတင္ ဆက္လုိက္ပါတယ္ဗ်ာ………..
ကၽြန္ေတာ္ေမာင္စုိးကုိဆက္သြယ္ဆုိရင္ေတာ့ mgsoemin1995@gmail.com ကုိဆက္သြယ္ႏုိင္ပါတယ္ဗ်ာ……
ကၽြန္ေတာ္ေမာင္စုိးကုိဆက္သြယ္ဆုိရင္ေတာ့ mgsoemin1995@gmail.com ကုိဆက္သြယ္ႏုိင္ပါတယ္ဗ်ာ……
No comments:
Post a Comment