" ဟိမဝႏာၱမွ သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ပ်ားဖြပ္သမားမ်ား "

 

သားက ဒီလိုအျမင့္ႀကီးကိုတက္ၿပီး သက္စြန္႕ဆံဖံုး(ေခါင္းၿမီးၿခံဳ)ၿပီး ပ်ားဖြတ္ရတာပါ..

 

 

မီးခိုးေတြတလူလူၾကားမွာ..ခ်စ္သူကို သတိမရအားဘဲ..လွည္းဘီးပ်ားေတြကို အေပၚကႀကိဳးႏွင့္ခ်ေပးထားတဲ့ ေတာင္းကို ဝါးႏွင့္ လက္တဘက္က ပ်ားလဘို႕ေအာက္ေရာက္ေအာင္တြန္းပို႕..က်န္တဲ့လက္ႏွင့္က ပ်ားသလက္ကို ဝါးႏွင့္ထိုးဖဲ့ရတာေပါ့..ဒါက သားလုပ္ေနၾကေလ...ဒီလို ပ်ားမတက္ဖြတ္ခင္မွာ..သားတို႕က ေတာင္ေဆာင့္ နတ္မင္းႀကီးကို ပူေဇာ္ပသထားခဲ့ရေသးတယ္..

 

ဘယ္ေလာက္နက္တယ္ဆိုတာကို အဲ့ဒါသာၾကည့္ေပေတာ့..သားကေတာ့ ေၾကာက္ေပါင္..

 

 

ဒါေလးက အနီးကပ္ေပါ့....သားပံုကိုၾကည့္ပါဦး....သားခန္႕လားဟင္...ဟီြးဟီြး..

 

 

ေဟာေဟာ..ၾကည့္ေန..ၾကည့္ေန ရေတာ့မယ္...

 

 

အဲ...တစ္ဖတ္ေတာ့ ဝင္သြားၿပီး..ဟီး..သားက အဲ့လိုေတာ္တာေလ...

 

 

ေတြ႕လား..ဒီမွာၾကည့္..နည္းတဲ့အတံုးၾကီးလား...ေတာ္ေတာ္ေလးမဲ့ဟာ..အေပၚက လူေတြႀကိဳးႏွင့္ဆြဲထားၾကလို႕ေပါ့...သားမႏိုင္ပါဘူး...အလုပ္ကမ်ား..လက္က မအားတဲ့ၾကားထဲက  သားက ဘယ္လိုမမွာလဲေနာ္..ဟြင္း...

 

 

ေတြ႕လား..ဒါက အနီးကပ္ေလးဆြဲထားတာ...ပ်ားပ်ားတို႕ကိုေတြ႕လား....

 

 

သားက ဒီလို အျမင့္ႀကီး တက္ကတာ..

 

 

အားပါးပါး....ေတာ္ေတာ္ခ်ိဳသဟာဘဲ...

 

 

အင္း..အဲ...အမ္း..သားကေတာ့ ႏွိပ္လိုက္ဦးမယ္...ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမဲ့ပံုဘဲ..

 

 

သားကေတာ့ မိႈရတဲ့မ်က္ႏွာလိုဘဲ...ပ်ားရတဲ့မ်က္ႏွာခ်ိဳ ..ဟီး..ကံထမ္းလာတာမေတြ႕ရေပမဲ့..

သားထမ္းလာတဲ့ ပ်ားသလက္ဖတ္ႀကီးေတြကို ေတြ႕ၾကတယ္ေနာ္..ဟုတ္တယ္မလား..

 

စားၾကဦးေလး...သားတို႕ရဲ႕ က်ိဳးပမ္းျခင္းရဲ႕ ရလဒ္ေလးေပါ့...

 

 

ပ်ားရည္ကို သားတို႕က ဒီလိုစစ္ယူလိုက္ၾကတာဘဲ...

 

 

သားတို႕ေတာ့ စားလို႕မၿပီးေသားဘူး...ရနံ႕လည္းေမႊး..ရသာလည္းေကာင္း..ေရခ်ိန္လဲ

မကိုက္ေသးေတာ့ နတ္ျပည္မ်ားေရာက္ေနသလားဘဲ..

 

 

ကဲ...သားတို႕ေတာ့ အလုပ္ၿပီးလို႕ အိမ္ျပန္ၾကၿပီ.....ေအာက္မွာ Planet Myanmar Network က ေရးသားတင္ျပထားတာေလးကို ဖတ္ၾကည့္ေတာ့...

(ေရာေရာသမေမႊ) 

 

ဟိမဝႏာၱ ေတာင္တန္းမ်ားသည္ ကမာၻေပၚတြင္ အျမင့္ဆံုး ေတာင္စဥ္ေတာင္တန္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ အဆုိပါ ေတာင္တန္းမ်ားတြင္ ကမာၻ႕အႀကီးဆံုး ပ်ားအံုႀကီးမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ အဆိုပါ ပ်ားအံုႀကီးမ်ားမွ ပ်ားရည္ႏွင့္ ပ်ားသလက္တို႔ကို စုေဆာင္းရယူရေသာ အလုပ္သည္လည္း ကမာၻေပၚတြင္ အႏၱရာယ္ အႀကီးဆံုး စာရင္းဝင္ စြန္႔စားခန္းမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ဟိမဝႏာၱမွ ပ်ားဖြပ္သမားမ်ားသည္ ေလွကားမ်ား၊ ႀကိဳးမ်ားကို အသံုးျပဳကာ ေတာင္ကလပ္မ်ားေပၚ တြဲခိုေနသည့္ ပ်ားအံုမ်ားသို႔ စြန္႔စြန္႔စားစား ခ်ဥ္းကပ္ရသည္။
ထို႔ေနာက္တြင္မူ ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ထိန္းညွိရင္း ပ်ားသလက္မ်ားကို ဓားျဖင့္ဖဲ့ထုတ္ရသည္။ ထိုအေတာအတြင္း ၎တို႔သည္ ပ်ားတုပ္သည့္ဒဏ္ကိုလည္း ခံစားရေသးသည္။ မီးခိုးမိႈင္းတိုက္ၿပီး ပ်ားမ်ားကို ဖယ္ရွားထားသည့္တိုင္ ပ်ားအခ်ိဳ႕ကမူ ၎တို႔၏ ေနအိမ္ကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ အစြမ္းကုန္ အံတုေလ့ ရွိၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ နီေပါႏိုင္ငံရွိ ဟိမဝႏာၱေတာင္ေျခမွ တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ ထိုကဲ့သို႔ ပ်ားဖြပ္ျခင္းႏွင့္ မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ အသက္ေမြးခဲ့ၾကသည္။

သို႔ေသာ္လည္း လက္ရွိအခ်ိန္တြင္မူ အစိုးရက ပ်ားရည္ထုတ္လုပ္မႈ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပါဝင္ျခယ္လွယ္လာၿပီး ႏုိင္ငံရပ္ျခား တင္ပို႔ေရာင္းခ်ေနသည့္အတြက္ အဆိုပါ ရိုးရာပ်ားဖြပ္သမားမ်ားအတြက္ အသက္ေမြးရန္ အခက္အခဲမ်ား ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ ပ်ားဖြပ္သမားမ်ားသည္ ၎တို႔ အလုပ္လုပ္ပံုကို ၾကည့္ရႈလိုသည့္ ကမာၻလွည့္ ခရီးသည္မ်ားကို အခေၾကးေငြယူကာ လက္ေတြ႕ ပ်ားဖြပ္ျပေလ့ ရွိသည္။ ေရွးဦးစြာ ေတာင္ေျခတြင္ ၎တို႔က ပ်ားမ်ားကို မီးခိုးမိႈင္းတိုက္ၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္တြင္မူ ေတာင္ေစာင္းမ်ားေပၚ စြန္႔စြန္႔စားစားတက္ကာ ပ်ားသလက္မ်ား စုေဆာင္းယူငင္ၾကသည္။

ႀကိဳးျဖင့္ တြယ္တက္ေနစဥ္ အေတာအတြင္း ဟန္ခ်က္ကို ထိန္းရသလို ေဘးတြင္ တြဲေလာင္းခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ ျခင္းထဲသို႔လည္း ပ်ားသလက္မ်ားကို လက္မွန္းတည့္စြာ ထည့္သြင္းႏုိင္ရန္ လိုသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေတာင္စြန္းမ်ားမွတစ္ဆင့္ ႀကိဳးေလွကားမ်ားျဖင့္ တြယ္ဆင္းကာ ပ်ားသလက္မ်ားကို ပ်ားအံုထဲမွ ႏိႈက္ယူရေလ့ရွိသည္။ ပ်ားအံုႀကီးမ်ားသည္ မီတာ(၅၀)မွ် အျမင့္တြင္ တည္ရွိေလ့ရွိၿပီး ႀကိဳးျဖင့္ဆင္းကာ ပ်ားဖြပ္ေနစဥ္ ႀကိဳးပ်က္က်၍ အသက္ဆံုးရံႈးရသူ အမ်ားအျပား ရွိသည္။

အဝတ္အစား ထူထပ္စြာ ဝတ္ဆင္ထားေသာ ပ်ားဖြပ္သမားမ်ားသည္ ၎တို႔ တြန္ဂိုဟု ေခၚေဝၚသည့္ ဝါးတံရွည္ႀကီးမ်ားကို အသံုးျပဳကာ ပ်ားသလက္မ်ားကို ခ်ိတ္ယူၾကသည္။ ပ်ားရည္သည္ ရာသီဥတု အေျခအေနကိုလိုက္၍ အရည္အေသြးလည္း ကြာျခားေလ့ရွိသည္။ ေႏြဦးကာလတြင္ စုေဆာင္းရယူႏုိင္ေသာ ပ်ားရည္သည္ အမ်ိဳးအစား အေကာင္းဆံုးအျဖစ္ ေစ်းေကာင္းရၿပီး တစ္ကီလိုဂရမ္လွ်င္ ေပါင္စတာလင္ (၃၀)မွ်ထိ ေပါက္ေစ်းရွိေၾကာင္းလည္း သိရွိရသည္။

Planet Myanmar Network.
Credit : thithtoolwin