အိမ္ေထာင္သက္ ငါးႏွစ္ သက္တမ္းရွိလာေသာအခါ မိန္းမျဖစ္သူကို ပူျပင္း ပိုအီလာ၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ျပင္ပတြင္ ပူျပင္း မိန္းမ
ရႈပ္ေလသည္။ ဇနီးျဖစ္သူကိုေတာ့ ဖုတ္ေလတဲ့ငပိ ရွိေလတယ္လို႕ေတာင္ မထင္ေတာ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမသားလဲ ေသြးႏွင့္
ကိုယ္သားႏွင့္ကိုယ္မို႕ တခါတရံ ဇနီးသည္က စိတ္ဆႏၵအေလ်ာက္ လမ္းဖြင့္ေပးမိ၏။
ဇနီး : ေမာင္! ျဖဴ႕တင္ပါးမွာ ေသြးစုနာႀကီးေပါက္ေနတယ္..အဲဒါေမာင္လာၾကည့္ပါဦး။
ပူျပင္း : မွန္တင္ခံုေပၚမွာ "ဆရာခို"ဗူးရွိတယ္ အဲ့ဒိမွာ ယူလိမ္းလိုက္။
တေန႕ ပစၥည္းတစ္ခု အိမ္တြင္ကိန္ေန၍ ပူျပင္း အျပင္မွ ျပန္လာၿပီး အိမ္ေသာ့ဖြင့္ကာ အိမ္ထဲ ဝင္လိုက္သည္။ ထိုအခိုက္ အိပ္
ခန္းအတြင္းမွ အသံေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္ရာ ဇနီးသည္ႏွင့္ ေယာက်္ား တစ္ဦး ခ်စ္စခန္းဖြင့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။
ဟင္! မင္းးးးးတို႕ ..
(သူစိမ္း)ေယာက်္ားျဖစ္သူက ကုတင္ေပၚမွ ဝုန္းခနဲ႕ ခုန္ဆင္းကာ ရုတ္တရက္ ပူျပင္းကို တြန္းၿပီးထြက္ေျပးသြား၏။
ဇနီး : ေနပါဦး ေမာင္.. ျဖဴရွင္းျပတာကို နားေထာင္ပါဦး။
ပူျပင္း : ကဲ ပက္ပင္း ျမင္ေနတာ ဘာမံုလာဥလုပ္ခ်င္ေသးလို႕လဲ ေျပာ။
ဇနီး : ေမာင္မနက္က အလုပ္သြားေတာ့ လူတေယာက္တံခါး လာေခါက္တယ္ အခု ထြက္ေျပးသြားတဲ့သူေပါ့။ သူက
တတ္ႏိုင္သမွ် ေပးကမ္းစြန္႕ႀကဲဖို႕ေျပာေတာ့ ေမာင္မဝတ္ေတာ့တဲ့ နက္ျပာေရာင္ ဂ်ာကင္ေပးလိုက္တယ္ ၿပီးေတာ့ ေမာင္
မဝတ္ေတာ့တဲ့ အင္းမ ပုဆိုးႏွစ္ထည္ကိုလည္း ေပးလိုက္တယ္။
ပူျပင္း : ေအးေလ အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ?
ဇနီး : သူက ပစၥည္းရေတာ့ ျပန္ဖို႕ လုပ္ပါတယ္..တံခါးဝေရာက္ေတာ့ ထပ္ေမးတယ္.. အိမ္မွာ မသံုးေတာ့ ပစၥည္း တျခား ဘာရွိေသးလဲတဲ့။ ျဖဴမလိမ္တတ္တာ ေမာင္လဲသိသားႏွင့္ ...အဲဒါႏွင့္ ေမာင္ မသံုးေတာ့တဲ့ ပစၥည္း xxxx
ပူျပင္း : ဂိမ္!
မွတ္ထား..နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္။ အဲ့လိုလူမ်ိဳးေတ
No comments:
Post a Comment