ေနာက္ေက်ာကို လက္ဝါးနဲ႕ ရိုက္လႊတ္လိုက္တဲ့ သရဲမ

ၿပီးခဲ့တဲ့ သႀကၤန္ပိတ္ရက္အတြင္း ရြာကို ျပန္ေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ သရဲမ က ေနာက္ေက်ာကို လက္နဲ႕ ရိုက္လႊတ္လိုက္တဲ့ အျဖစ္ကို ႀကံဳခဲ့ရတာပဲ။
က်ဳပ္ကို ရိုက္လႊတ္လိုက္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ က်ဳပ္လုပ္ရင္ ျပန္ၿပီး လုပ္ပစ္လိုက္မွာေပါ့။ သရဲမ ဆိုေတာ့ကာ နပန္းဖတ္လံုးရင္ေတာင္ ေဟာဒီေကာင္ႀကီးက အႏိုင္ရမွာပဲ … ထင္ .. ပါ .. တယ္ …။
ျဖစ္ပံုက ဒီလိုဗ်။
ရြာက က်ဳပ္ ေဘာ္ဒါ တစ္ေယာက္ေပါ့ဗ်ာ။ သူက သူ႕မိန္းမနဲ႕ ေရႊစက္ေတာ္၊ ပုဂံေညာင္ဦးကို ခရီးသြားခဲ့တယ္။ သူ႕အေဖလည္း အပါအဝင္ဆိုေတာ့ကာ စုစုေပါင္း သားအမိ သားအဖ သံုးေယာက္ေပါ့ဗ်ာ။ ဂ်စ္ကားေလးနဲ႕ ခရီးထြက္ၾကတာပါ။ သူ႕အေဖနဲ႕ သူနဲ႕က တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ကားေမာင္းေပါ့။ အဲ့ဒီ ေရႊစက္ေတာ္၊ ပုဂံေညာင္ဦး ဆိုတာကလည္း က်ဳပ္တို႕နယ္နဲ႕ သိပ္မေဝးလွဘူးရယ္။ ဒါနဲ႕ ေရႊစက္ေတာ္ကို အရင္သြား ဖူး၊ ၿပီးေတာ့မွ ပုဂံေညာင္ဦးကို ခရီးဆက္ၾကတယ္။ ပုဂံမွာ တစ္ညအိပ္ၿပီး ေနာက္ေန႕က် ျပန္လာၾကတယ္။ သူတို႕ တာထိပ္ ကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ ေမွာင္ရီပ်ိဳးေနၿပီ။

(တာထိပ္ ဆိုတာ က်ဳပ္တို႕ ရြာကေန သြားရင္ မေကြး – ေရနံေခ်ာင္း ကတၱရာ လမ္းမေပၚ ေရာက္တဲ့ ေနရာကို ဆုိလိုတာပါ၊ ကတၱရာလမ္းထိပ္ေပါ့။ ရြာကလူေတြက ကတၱရာလမ္းကို တာလမ္း ဆိုၿပီး ေခၚၾကေလေတာ့ တာလမ္းထိပ္၊ တာထိပ္ ဆိုၿပီး ျဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။)
အဲ့ဒီ တာထိပ္ကေန ရြာကို ေရာက္ဖို႕ဆိုရင္ ၁ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ေမာင္းရပါေသးတယ္။ ေတာလမ္းေပါ့ဗ်ာ။ ေတာလမ္းဆိုေပမယ့္လည္း သစ္ပင္ႀကီးေတြနဲ႕ အုံ႕ဆိုင္းေနတဲ့ ေတာလမ္းမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ရြာေတြရဲ႕ အနီးအပါးကလြဲရင္ က်န္တဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ လူသြားလူလာ ျပတ္လပ္ၿပီး ေျခာက္ကပ္ကပ္ႏိုင္လွတဲ့ ေတာလမ္းေပါ့။ လမ္းေဘးဝဲယာမွာ မန္က်ည္းပင္ႀကီးအခ်ိဳ႕ ရွိတာကလြဲၿပီး က်န္တာကေတာ့ ၿခံဳပုတ္ေတြက မ်ားပါတယ္။
တာထိပ္မွာ ရွိတဲ့ ေစ်းဆိုင္တန္းမွာ ခဏတစ္ပါး နားၾကၿပီး ရြာဘက္ကို ထြက္လာၾကေတာ့ ေနက ဝင္သြားပါၿပီ။ ဒီလို တာထိပ္ကေန ကားေမာင္းလာလိုက္တာ လမ္းခုလတ္ အေရာက္မွာေတာ့ ကားေရွ႕မီးက မလင္းေတာ့ဘူး ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ပါလာတဲ့ ဓါတ္မီးေတြ ထုတ္ၿပီး ကားမီးသီးျပင္ဖို႕အတြက္ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ကားေအာက္ ဆင္းၾကရေတာ့တာေပါ့။
ေမွာင္တယ္ဆိုေပမယ့္ အလင္းေရာင္ ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်ဖ်ေလးေတာ့ ရွိေနပါေသးတယ္။ ရြာအဆိုအရ ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္ အေက်ာ္ေလာက္ေပါ့ဗ်ာ။ ခပ္ဖ်ဖ် အလင္းေရာင္နဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အနီးအနားမွာ မန္က်ည္းပင္ႀကီး တစ္ပင္ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲ့ဒီ မန္က်ည္းပင္ေအာက္မွာေတာ့ ခရီးသြားေတြ ထိုင္နားလို႕ရေအာင္ ထားထားတဲ့ ခုတင္တစ္လံုးနဲ႕ ေရအိုးစင္ ရွိတယ္။
က်ဳပ္ေဘာ္ဒါ မိန္းမ ကေတာ့ ကားေပၚက မဆင္းပါဘူး။ သူက ကားေပၚမွာပဲ က်န္ခဲ့တယ္။ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ကားေရွ႕က မီးသီးကို ျပဳျပင္ေနၾကေလရဲ႕။ သူတို႕ေတြ ဒီလို မီးလံုးေတြ ျပင္ေနၾကတုန္း က်ဳပ္ေဘာ္ဒါ မိန္းမ က သူ႕ေယာက္က်ားကို လွမ္းေျပာတယ္။
“ဟဲ့ … ငါ့ကို ဘာလို႕ လာရိုက္တာတုန္း။ သူ႕ဟာသူ မီးသီးပ်က္တာ ငါနဲ႕ ဘာဆိုင္လို႕တုန္း”
ဒီလိုလည္း လွမ္းေျပာလိုက္ေရာ က်ဳပ္ေဘာ္ဒါလည္း ေၾကာင္သြားတာေပါ့။ ဘာတုန္းဟ ေပါ့။ ဒါနဲ႕ပဲ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“ဟာ … နင္ကလည္း ငါက ဒီမွာ မီးျပင္ေနတာ၊ နင္နဲ႕ အေဝးႀကီး။ ငါက ဘာျဖစ္လို႕ နင့္ကို ရိုက္ရမွာတုန္းဟ”
ဒါနဲ႕ပဲ သူ႕မိန္းမလည္း တစ္ခုခုနဲ႕ ခိုက္မိသြားတာ ေနမွာပါဆိုၿပီး ေနရာေရႊ႕ထိုင္လိုက္တယ္။ ခဏေနေတာ့ မီးလံုးလည္း ေကာင္းသြားၿပီမို႕ ရြာကို ခရီးဆက္ခဲ့ၾကတယ္ေပါ့။ ဒီအေၾကာင္းကလည္း ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႕ ေနာက္ေန႕က်ေတာ့ က်ဳပ္ေဘာ္ဒါ မိန္းမက သူ႕ေယာက္က်ားကို ေျပာတယ္။

မ – “ငါ့ ေနာက္ေက်ာနဲ႕ ရင္ဘတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ပူေနတယ္ဟာ။ ဘယ္လို ျဖစ္တာလည္း မသိဘူး”

က်ား – “နင္ကလည္း ေနက ဒီေလာက္ပူေနတာ။ ပူတာ မဆန္းပါဘူး။ ငါေတာင္ ပူလြန္းအိုက္လြန္းလို႕ အကၤ်ီခၽြတ္ထားတာ မေတြ႕ဘူးလား”

မ – “ငါက အဲ့ဒီလိုႀကီး ပူတာ မဟုတ္ဘူးဟ။ ငါ့ရင္ဘတ္နဲ႕ ေနာက္ေက်ာတင္ ကြက္ၿပီး ပူေနတာ။ ေရခ်ိဳးလည္း ပူတာက ပူေနတာပဲဟ။ ေနရထိုင္ရတာလည္း သိပ္မေကာင္းဘူး”

က်ား – “ဒါဆိုလည္း ေဆး အရင္ေသာက္ၾကည့္ဟာ။ ဒါမွ မသက္သာရင္လည္း တစ္ခုခု လုပ္ရမွာေပါ့”

ေယာက္က်ားရဲ႕ အဆိုအရ သူ႕မိန္းမလည္း ေဆးေသာက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေန႕က်ျပန္ေတာ့ မသက္သာလာတဲ့အျပင္ ပိုေတာင္ ဆိုးလာေသးတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို က်ဳပ္ေဘာ္ဒါရဲ႕ အေမက ေမးေတာ့မွ လမ္းမွာ ဒီလိုဒီလိုေတြေတာ့ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုၿပီး ေျပာျပလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႕ သူ႕အေမလည္း ပေယာဂ လား၊ ဘာလားဆိုတာ ေသခ်ာေအာင္လို႕ ဆိုၿပီး ရြာရဲ႕ အေရွ႕ပိုင္းက ဆရာေပါက္ ဆီကို သြားၾကတာေပါ့။ အဲ့ဒီလို သြားၾကေတာ့ ဆရာေပါက္ အိမ္နား အေရာက္မွာ စီးလာတဲ့ ဆိုင္ကယ္က စက္ထုိးၿပီး စက္သြားပါေလေရာ။ ဒါနဲ႕ ျပန္ၿပီး မနည္းႏိုးယူခဲ့ရတယ္။ အိမ္ေပါက္ဝနား ေရာက္ေတာ့ ထိပ္ၿပီး ထုိးရပ္သြားျပန္ေရာ။ ေရာ္ … အေရးထဲ ဒီဆိုင္ကယ္ကလည္း တစ္ေမွာင့္။
ဒါနဲ႕ပဲ ဆိုင္ကယ္ကို ဆရာေပါက္ အိမ္ေပါက္ဝမွာပဲ ရပ္ခဲ့ၿပီး ဆရာေပါက္ဆီ လာခဲ့သည္ေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ ဆရာေပါက္ လည္း ဆရာပီပီ ဟိုလုပ္ဒီလုပ္ လုပ္ၿပီး သူ႕ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ ေရာက္လို႕ေနတဲ့ က်ဳပ္ေဘာ္ဒါ မိန္းမကို ၾကည့္လိုက္သည္ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ေဆးေသာက္မလား ဆိုၿပီး ေမးတယ္။ ဒီအခါ မိန္းမ က ေခါင္းခါျပတယ္။ မေသာက္ဘူးေပါ့။ ဒါနဲ႕ပဲ ေဆးမတိုက္ေတာ့ပဲ ဆရာတို႕ ထံုးစံအရ ဟိုလုပ္ဒီလုပ္၊ ဟိုေမးဒီေမး ေမးေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။
ဆရာေပါက္က မိန္းမကို ေမးေနရင္းနဲ႕ စကားနားမေထာင္ခ်င္တဲ့ ပံုစံ ေပါက္လာေတာ့ ဧရာဝဏ္ဆင္နင္း ဆိုလား ဘာဆိုလားပဲ ေျပာလိုက္တာ။ ေအာင္မေလးဗ်ာ … က်ဳပ္ေဘာ္ဒါ မိန္းမ က သူ႕ဂုတ္ကို တစ္ခုခုက တက္နင္းလိုက္သလိုပဲ ေခါင္းႀကီး ငိုက္ခ်သြားပါေလေရာ။ ၿပီးေတာ့ ဆရာေပါက္က လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ခိုင္းလိုက္တာ မိန္းမလက္ႀကီးႏွစ္ဖက္က တစ္ျဖည္းျဖည္း ေနာက္ေက်ာေပၚေရာက္သြားၿပီး ႀကိဳးတုပ္ထားတဲ့ ပံုစံႀကီး ျဖစ္သြားပါေလေရာ။ ေနာက္ေတာ့ ဆရာေပါက္က ေမးတယ္။ နင္ ဘယ္သူလဲ၊ ဘယ္ကလဲ၊ ဘာျဖစ္လို႕ ဒီလို လုပ္ရတာလဲ ဆိုၿပီး ေမးတာေပါ့။
ဒီလိုလည္း ဆရာေပါက္က ေမးေရာ …။ ဟိုက ဘာမွ ျပန္မေျဖဘူး။ ေၾကာက္ေၾကာက္ လန္႕လန္႕နဲ႕ ဆရာေပါက္ကို ျပန္ၾကည့္တယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာေပါက္ကလည္း နင့္ကို ဘာမွ မလုပ္ဘူး။ ငါက သိခ်င္လို႕ ေခၚေမးတာ။ ေျဖပါ .. ဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဟိုကလည္း ျပန္ေျဖသဗ်။
သူက ကားပ်က္တဲ့ေနရာနားက မန္က်ည္းပင္မွာ ေနတာ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း။ သူစိမ္းတစ္ရံမို႕ ေနာက္ေက်ာကို ရိုက္လိုက္တာ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း။ အရင္က ဒီလို မလုပ္ခဲ့ဖူးပါေၾကာင္း။ အခုဟာက ပထမဆံုး လုပ္တာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေျပာစရာရွိတာက က်ဳပ္ေဘာ္ဒါ မိန္းမက က်ဳပ္တို႕ ရြာဘက္က မဟုတ္ပါဘူး။ ၿမိဳ႕သူ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ေနာက္ေက်ာ ရိုက္လႊတ္လိုက္တဲ့ သရဲကလည္း သရဲမ ပါ။
ဒါနဲ႕ပဲ ဆရာေပါက္က သရဲမ ကို ေျပာတယ္။ နင့္ လုပ္ထားတာေတြ နင္ျပန္ယူသြား။ ေနာက္အခါ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဒုကၡ မေပးနဲ႕ ဆိုၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္ပါေလေရာ။ သရဲမ လည္း ထြက္သြားေရာ။ က်ဳပ္ေဘာ္ဒါ မိန္းကလည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕ သူ႕ေယာက္က်ားကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္။
“ျပန္ရေအာင္ေလ …” တဲ့။
ဒီအခါ က်ဳပ္ေဘာ္ဒါ က နင္ ဘယ္လိုေနေသးလဲ ေမးလိုက္ေတာ့ ငါ ေကာင္းသြားၿပီတဲ့။ နင္ ရင္ဘတ္ေတြ ေက်ာေတြ ပူေနေသးလား ေမးေတာ့လည္း မပူေတာ့ဘူး ….. တဲ့။ ဒါနဲ႕ပဲ ဆရာေပါက္ အိမ္က ျပန္သြားၾကသည္ေပါ့။
သူတို႕လည္း ျပန္ေရာ အလာတုန္းက ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ဆိုင္ကယ္ က ေရွာကနဲ .. ဝူးကနဲ ေနေအာင္ ေကာင္းေနျပန္ေတာ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ ဆရာေပါက္ႀကီးက က်ဳပ္ကို ျပန္ေျပာျပတာက က်ဳပ္ေဘာ္ဒါ မိန္းမ ကလည္း ပညာသည္ ပဲ တဲ့ခင္ဗ်။ ဒါေၾကာင့္ပဲ သူ႕ဆီအလာ သူ႕အိမ္နား ေရာက္ခါနီးမွာ စီးလာတဲ့ ဆိုင္ကယ္က ထေဖာက္တာေပါ့တဲ့။ ေဟာအခု .. ျပန္သြားေတာ့ မေတြ႕ဘူးလား။ ေရွာကနဲပဲတဲ့။ ၿပီးေတာ့လည္း … သူတိုက္တဲ့ေဆး ေသာက္လိုက္ရင္ ပညာေတြ ေပ်ာက္ကုန္မွာမို႕ မေသာက္တာတဲ့။ ဒါနဲ႕ပဲ က်ဳပ္ကလည္း အတြန္႕တက္ၿပီး ေမးတယ္။ အာ … ဆရာေပါက္ကလည္း သူ႕မိန္းမ က ပညာသည္ဆို ဟိုသရဲမ က ဘယ္လိုလုပ္ ရိုက္ႏိုင္မွာတုန္း … ေပါ့။
က်ဳပ္က ဒီလိုလည္း အတြန္႕တက္ၿပီး ေမးလိုက္ေရာ ဆရာေပါက္က ေျပာျပတယ္။ ဒီလိုကြ၊ သရဲတေစၦ၊ စုန္း၊ ကေဝ၊ ေဇာ္ကနီ၊ ေဇာ္ကနက္ ဆိုလား ဘာဆိုလားပဲ၊ သူရြက္ျပတာေတြက အမ်ားသား။ အဲ့ဒါေတြက တစ္ဂုိဏ္းတည္း ဆိုပဲ။ ဒီေတာ့ သူမသာ ကိုယ္အသုဘ ေပါ့ဗ်ာ။ လွ်င္သူ စားေၾကးေပါ့။ သရဲမ ကေတာင္ ရိုက္လႊတ္တာ ခံရတယ္ဆိုေတာ့ကာ ပညာသည္ ဆိုေပမယ့္ သိပ္ၿပီး ေလာက္ေလာက္လားလား မဟုတ္တဲ့ ပညာသည္ထဲကပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ နည္းနည္းပါးပါး သင္ထားတဲ့ ပညာသည္မ်ိဳး ျဖစ္မွာေပါ့ေလ။
ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္က ထပ္ေမးလိုက္ေသးတယ္။ ဆရာေပါက္ကလည္း သရဲမ ကို ေခၚတယ္ဆိုေတာ့ … သရဲမ က ဒီကေန ဆိုင္ကယ္၊ ကားေတြနဲ႕ သြားရင္ေတာင္ တစ္နာရီနီးပါး ေမာင္းရတဲ့ ေနရာမွာ ရွိေနတာ။ ဒီလို ေခၚေတာ့ သရဲမ က ဘယ္လိုလုပ္ လာမတုန္းေပါ့။ ျမန္ျမန္ေရာက္ေအာင္ ဆိုင္ကယ္လည္း မရွိ၊ ကားလည္း မရွိ၊ ဆိုင္ကယ္ အႀကံဳလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ေတာ္ေတာ္ ေစာင့္ရဦးမယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး လာမယ္ဆိုလည္း အေဝးႀကီးပဲ။ ေျခေညာင္းမွာေပါ့လို႕ … ဆိုၿပီး ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႕ ေမးလိုက္ေတာ့ … ဆရာေပါက္က ေျပာတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီစၾကာဝဠာႀကီးထဲမွာ ရွိေနသမွ် ေခၚလိုက္ရင္ လာရတယ္ကြ၊ အမိန္႕အရ လာရတာဆိုေတာ့ အတားအဆီးမရွိ၊ နယ္ပယ္မရွိ … ေခၚရာကို ခ်က္ခ်င္း ေရာက္လာတာေပါ့ကြာ .. ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္ပါေတာ့တယ္ ခင္ဗ်ာ။
ကဲ …. ဒါကေတာ့ျဖင့္ ရြာျပန္တုန္း ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ သရဲမ ေနာက္ေက်ာရိုက္လႊတ္လိုက္တဲ့ အေၾကာင္းပါပဲ။
ေတာရြာအရပ္ေဒသမွာ ဒီလို အျဖစ္ေတြက ေပါလွပါတယ္။ မရွိဘူးလို႕ တစ္ထစ္ခ် ေျပာလို႕မရဘူးဗ်။ ရြာမွာ သတၱိ သိပ္ေကာင္းတဲ့လူေတြ ရွိပါတယ္။ သူတို႕ကလည္း သရဲဆိုတာ မယံုဘူးကြလို႕ ေျပာၿပီး သတၱိေကာင္းေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပင္ကိုဗီဇ မေၾကာက္ၾကတာပါ။ သူတို႕လည္း သရဲေတြနဲ႕ ႀကံဳဖူးၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတၱိေကာင္းတဲ့လူေတြ ဆိုေတာ့ကာ ေအးေဆးပဲေပါ့။ တစ္ခါတုန္းက မေၾကာက္တတ္တဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ မနက္ေစာ ေဝသီေဝလင္းႀကီး သူ႕ယာခင္းကို သြားတာ လမ္းမွာ သရဲႀကီးတစ္ေကာင္က လမ္းျဖတ္ကူးျပလို႕ ေမာင္းလာတဲ့ လွည္းကိုေတာင္ ရပ္ေပးလိုက္ေသးတယ္။ သရဲေက်ာ္သြားမွ သူ႕ဟာသူ ထပ္ေမာင္းသြားတယ္ဆိုပဲ။
ေနာက္မ်ား ႀကံဳႀကိဳက္ခဲ့ရင္ ဒီလို အျဖစ္ေတြကို ထပ္ၿပီးေရးပါဦးမယ္။ ၿပီးေတာ့လည္း သရဲက ဝင္ပူးၿပီး သူ႕အတြက္ တရားနာေပးဖို႕ အေၾကာင္း ေျပာတာလည္း ႀကံဳခဲ့ရပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေရးမယ္ဗ်ာ။ ခုေတာ့ စာလည္း အေတာ္ရွည္သြားၿပီ။ လက္လည္း အေတာ္ေညာင္းသြားၿပီ။ ခုလို ဖတ္ရႈသြားတာကို ေက်းဇူးပါပဲ။
ေရးသူ – မဟာရာဇာ အံစာတံုး
(http://www.facebook.com/anzartone)