"ျမင္ေသာ္ျငားလည္း ျပန္၍ေျပာမျပႏိုင္ေသာ အရာမ်ား " (ပံုျပင္)

ဟိုးေရွးေရွး တုန္းက ရြာႀကီးတစ္ရြာ ရွိတယ္။ ရြာေျမာက္ဘက္မွာ ထူးဆန္းတဲ့ တံတိုင္းႀကီးတစ္ခု ရွိတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ ကတည္းက ဘယ္သူေဆာက္ခဲ့တဲ့ တံတိုင္းလည္းေတာ့ မသိဘူး။ ႏွစ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ ၾကာမွန္း မသိတဲ့ တံတိုင္းႀကီးရဲ႕ တစ္ဘက္မွာ ဘာေတြ ရွိသလဲဆိုတာ လူတိုင္း သိခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူမွ မစူးစမ္းရဲၾကဘူး။

တံတိုင္းေပၚကို သိခ်င္လို႔ တက္သြားတဲ့ သူတိုင္းဟာ ျပန္ဆင္း လာေလ့ မရွိဘူး။ တံတိုင္းေပၚေရာက္တာနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လက္ေတြကို ဆန္႔တန္း၊ ရႊင္ျမဴးစြာေအာ္ၿပီး တစ္ဘက္ကို ခုန္ဆင္း သြားၾကတာ မ်ားတယ္။ အဲဒီ လူေတြ ဘယ္ေတာ့မွ ရြာကို ျပန္ေရာက္ မလာၾကေတာ့ဘူး။

သိခ်င္စိတ္ေတြ ျပင္းထန္ေပမယ့္ ေပ်ာက္သြား တတ္တာေၾကာင့္ မစူးစမ္းရဲတဲ့ သူေတြကို တစ္ေန႔ေတာ့ လူတစ္ေယာက္က အႀကံျပဳတယ္။ ေျခေထာက္ကို ႀကိဳးခ်ည္ၿပီး တံတိုင္းေပၚ တက္သြားမယ္။ တံတိုင္းေပၚ ေရာက္ရင္ ဟိုဘက္မွာ ဘာရွိတယ္ဆိုတာကိုၾကည့္။ ၾကည့္ၿပီးရင္ ဟိုဘက္ကုိ ခုန္းမဆင္းႏိုင္ေအာင္ သူ႔ကို ႀကိဳးနဲ႔ ျပန္ဆြဲခ်မယ္လို႔ သူကေျပာတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ တံတိုင္းေပၚကို ဘယ္သူတက္မလဲလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္က သူတက္ၾကည့္ပါရ ေစလို႔ ေတာင္းဆိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူမကို ေျခေထာက္မွာ ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္လိုက္ၿပီး တံတိုင္းအထက္ တက္ေစ လိုက္တယ္။

အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက တံတိုင္းေပၚေရာက္ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေအာ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး လက္ႏွစ္ဘက္ကို ဆန္႔တန္းၿပီး တစ္ဘက္ကို ခုန္ခ်ဖို႔ျပင္တယ္။ ရြာသားေတြလည္း သူ႔ကို အတင္း ဒီဘက္ျပန္ဆြဲခ် လိုက္ရတယ္။

ေအာက္ကိုေရာက္လာတဲ့ သူ႔ကို ရြာသားေတြက ဟိုဘက္မွာ ဘာေတြ႔သလဲလို႔ ၀ိုင္းေမးၾကတယ္။ ထူးဆန္းတာက အဲဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ ဘာတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘဲ အ,အႀကီး တစ္ေယာက္ လိုျဖစ္သြားတယ္။

ေလာကႀကီးမွာ

- ျမင္တာကို မေျပာႏိုင္တဲ့သူ
- ျမင္တာကို မထုတ္ေဖာ္ႏိုင္တဲ့သူ
- ျမင္တာကို သ႐ုပ္မေဖာ္ႏိုင္တဲ့ သူေတြအမ်ားႀကီး ရွိတယ္။

ေလာကမွာ ထုတ္ေဖာ္မေျပာႏိုင္တဲ့၊ သ႐ုပ္ေဖာ္မျပႏိုင္တဲ့ အရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိႏိုင္တယ္။

(Osho ၏ တရားတစ္ပုဒ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပပါသည္)

၁၂.၅.၂၀၁၅

https://www.facebook.com/tin.nyunt.338?fref=nf

--------------------------------------
Credit : ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)    (lwanmapyay.blogspot.com)