လက္၀ဲ-
လိုင္း၊ လက္ယာ- လိုင္း၊ လိုင္းႀကီး စသည္ျဖင့္ အဂၢိရတ္ ပညာကို
လိုက္စားၾကသည္ ဆိုေသာ ဖိုထိုးသူ တို႔ကို စာ႐ွဳသူ ျမန္မာျပည္တြင္
ေတြ႕သိဘူးမည္ ထင္ပါ၏။
ျပဒါးမွ ျပဒါးရွင္ လံုး လုပ္ႏိုင္ရန္၊ ျပဒါးမွ ေရႊျဖစ္သည္ အထိ လုပ္ႏိုင္ရန္ စေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္တို႔ျဖင့္- ဖိုထိုးၾက၏။ သိုသိုသိပ္သိပ္ ျဖင့္ ေအာင္ျမင္သူ ႐ိွေကာင္း ႐ိွမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း- အမ်ားစု အေနျဖင့္ မွာမူ- ေရႊေကၽြး ၿပီးေနာက္- အဂၢိရတ္ ေရႊ ေခၚ ေရႊပ်က္ ျဖစ္သြားတတ္ေသာ အေနျဖင့္သာ ခ်ာလည္ ခ်ာလည္ ျဖစ္၍- ျပဒါးလည္းလြင့္၊ မီးေသြးဘိုး၊ ေကၽြးရေသာ ေရႊဘိုး တို႔ျဖင့္ မြဲသည္ကသာ မ်ားတတ္ၾကပါ၏။
မီးအပူေပးလိုက္လွ်င္ ဘယ္ေရာက္မွန္းမသိ ေပ်ာက္သြားတတ္ေသာ ျပဒါး (တစ္နည္းအားျဖင့္- အဂၢိရတ္ အေခၚ နဂါး) ကို ေရႊျဖစ္ေသာ အဆင့္သို႔ ေရာက္ေအာင္ အသာထား၊ အပူေပးေသာ္လည္း ထြက္မေျပး ႏိုင္ေစရန္ အတြက္- တြဲဘက္ ထားရေသာ အကူေဆးကို ခ်ဳပ္ေဆး (ဂဠဳန္) စသျဖင့္ ေခၚေ၀ၚၾကၿပီး- ရွင္ အဇၨေဂါဏ က်မ္း၊ ရွင္မထီးက်မ္း၊ ရေသ့ ဦးေအာင္က်မ္း စသည္တို႔မွ ညႊန္းဆိုခ်က္တို႔ကို စမ္းတစ္၀ါး၀ါး အဓိပၸါယ္ ေဖၚယင္း- ဘ၀ တစ္သက္တာအခ်ိန္ အား အက်ိဳးမဲ့ ကုန္ဆံုး သြားတတ္ သူတို႔ မ်ားလွပါ၏။
“သံေသ- တစ္ေရႊ၀၊ ျပဒါးေသ တစ္ေျပ၀” ဆိုေသာ စကားမ်ားကို စာအုပ္ထဲ၊ အရပ္ထဲတြင္ မစားရ ၀ခမန္း၊ ေျပာသံ ၾကားရေသာ္လည္း၊ သံကို ကိုင္တြယ္ ႏိုင္နင္း ေသာ အဆင့္၊ စက္မွဳ သတၱဳ ပညာအဆင့္ ႐ိွေသာ အျခား ႏိုင္ငံမ်ား အဆင့္သို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသည္ မေရာက္႐ိွခဲ့။
သံသတၱဳ တို႔ကို ျပဳျပင္ေသာ ပညာသည္ Metallurgy Engineering ျဖစ္ၿပီး၊ ႐ူပေဗဒ၊ ဓါတုေဗဒ တို႔၏ အစိတ္အပိုင္း ျဖစ္၏။ ပီယ သိဒၶိစြမ္းသည္ ဆိုေသာ သြပ္ေသ ဓါတ္လံုး ဆိုသည္ မ်ားကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ဘူး၊ ျမင္ဘူး၏။ တကယ္စြမ္းမစြမ္း ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိ။
အမွန္တကယ္ ဘ၀တြင္ ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရသည္က- ကၽြန္ေတာ့္ ဘခင္၏ ငယ္ဆရာ- ဘုန္းေတာ္ႀကီး အေနျဖင့္- ျပဒါးျဖင့္ ဖိုထိုးထားေသာ ဓါတ္လံုးကို ဓါတ္ေအာင္ၿပီ၊ ဓါတ္ေသၿပီ ယူဆလွ်က္ ဓါတ္ဘူးထဲ အျမဲတမ္းထည့္ထား၍ ထိုဓါတ္လံုးေရကို ေသာက္သံုး ရာမွ- ျပဒါး အဆိပ္သင့္ၿပီး- အရွင္လတ္လတ္ အသားမ်ား ပဲ့ပုပ္ က်လာျခင္း၊ တပည့္ရင္းမ်ားပင္ အနားမလာ ႏိုင္ေအာင္ ပုပ္ေစာ္နံ ေ၀ဒနာမ်ား ၾကာျမင့္စြာ ခံစားၿပီးမွ ပ်ံလြန္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္၏။ Mercury Poisoning မည္မွ် ဆိုးႏိုင္သည္ကို ႀကီးလာေတာ့ ဗဟုသုတ အျဖစ္ၾကားသိ လာေသာ္လည္း- ထိုအေၾကာင္းကို မသိပဲ- ထိုကဲ့သို႔ ဓါတ္လံုးေရ စိမ္ေသာက္ ေနသူမ်ား အတြက္ စိုးရိမ္မိ၏။
ထိုသို႔ လုပ္သူမ်ားလည္း ယေန႔တိုင္ ရိွေနၾကဆဲ ျဖစ္ပါေသး၏။
ကၽြန္ေတာ္ ငယ္႐ြယ္စဥ္က- နားလည္ ခဲ့သည္မွာ အဂၢိရတ္၊ ေရႊျဖစ္၊ ေငြျဖစ္ ဆိုသည္ တို႔မွာ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္သာ ႐ိွသည္၊ ထိုအဂၢိရတ္ က်မ္းမ်ားကို ထြက္ရပ္ေပါက္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ေရးခဲ့သည္၊ ထိုနည္းတူ ေဗဒင္ နကၡတ္ ပညာရပ္ စသည္ တို႔မွာလည္း ျမန္မာျပည္တြင္သာ ႐ိွသည္- အျခားႏိုင္ငံမ်ားတြင္ မ႐ိွ- အျခားျခားေသာ ၀ိဇၨာ ပညာရပ္၊ စူ႒ ဂႏၶာရီ၊ မဟာ ဂႏၶာရီ၊ သိဒၶိ မဟိဒၶိ ပညာရပ္မ်ားသည္လည္း ျမန္မာတြင္သာ ႐ိွသည္၊ အျခား ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ မ႐ိွဟု ျဖစ္သည္။
အေနာက္တိုင္းသားတို႔သည္ ႐ုပ္၀တၳဳသမားမ်ား၊ သိပၸံသမားမ်ားသာ ျဖစ္၍- နာမ္ ေလာက အေၾကာင္း၊ ဂႏၶာရီ အတတ္တို႔အေၾကာင္း နားမလည္ ႏိုင္ဟု ထင္ျမင္ ခဲ့မိ၏။
သို႔ေသာ္လည္း- ႏိုင္ငံတကာ နယ္ပယ္ တြင္ မေယာင္မလည္ လွည့္ပါတ္ ၾကည့္ ခြင့္မ်ား ရ႐ိွ လာေသာ အခါ- ကၽြန္ေတာ့္ အေနျဖင့္ ျမန္မာတြင္သာ ႐ိွသည္ ဟု ယံုၾကည္ ခဲ့မိေသာ ထို ၀ိဇၨာ ပညာရပ္ အားလံုးတို႔ သည္ ႏိုင္ငံတကာတြင္ ရိွေနေၾကာင္း၊ ျမန္မာ့ ပညာတို႔ သည္လည္း ၄င္းတို႔မွ ျမစ္ဖ်ားခံခဲ့ေၾကာင္း သိလာရပါေတာ့၏။
အျခားျခားေသာ ပညာရပ္မ်ားကို အသာထား- လူတိုင္း ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ ပညာ ျဖစ္သည့္ ေဗဒင္ပညာ တြင္လည္း- ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ေရွးက်မ္း ဆိုသည္ တို႔ကို စမ္းတစ္၀ါး၀ါး အဓိပၸါယ္ ေဖၚဆိုယင္းျဖင့္ သာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရသည္က မ်ားလွသည္။
ေရွးက်မ္းတို႔က ဆိုလိုရင္းကို ေဖၚထုတ္ရန္၊ သုေတသန ျပဳရန္ ႀကိဳးစား ၾကရမည့္ အစား၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ တိက်ေသာ နည္းစနစ္ ေဖၚထုတ္ရမည့္ အစား- ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ က်မ္းဘတ္ဘူးသူ၊ က်မ္းတတ္သူ အခ်င္းခ်င္း ပညာၿပိဳင္ၾကျခင္း၊ ျငင္းခံု ေ၀ဘန္ ၾကျခင္း၊ က်မ္းမွ ဂါထာလိုလို စာသား တို႔ကို အလြတ္က်က္၊ မ်ားမ်ား ဖတ္ဘူးသူက- သူ႔ေလာက္ မဖတ္ဘူးသူ၊ သူ႔ကဲ့သို႔ အာဂံု မရဘူးသူမ်ားအား၊ က်မ္းႏွင့္ ကိုင္ေပါက္ ႏိွပ္ကြပ္ကာ- သူ႔ေလာက္ မတတ္ဟု သတ္မွတ္ ၾကလွ်က္- အမွန္စင္စစ္ အာဂလူ မဟုတ္ေသာ္လည္း မိမိကိုယ္မိမိ အာဂလူ သတ္မွတ္ ထားေသာ အာဂံု သမားမ်ား ႏွင့္ ဟိုက်မ္းႏွင့္ ဒီက်မ္းေပါင္း က်မ္းျပဳ နာမည္ ခံကာ- ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ တည္ရိွ လာခဲ့သည္က မ်ားလွ၏။
မိမိအေနျဖင့္ ကိုယ္ေတြ႔ စင္စစ္ မဟုတ္သည္ ကိုပင္ - ပြဲေတြ႕ အေက်ာ္ ဟု လည္းေကာင္း ေရးသားထားသည့္ ေရွးစာအုပ္ ဆိုသည္မ်ားကို ဖတ္မိရေသာ အခါ ျမန္မာျပည္တြင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ မတိုးတက္ရျခင္းသည္ အလုပ္ထက္ အေျပာ က မ်ားျခင္း၊ အမွန္တကယ္ ေ၀ဘန္ပိုင္းျခား တတ္သူတို႔၏ အျမင္တြင္ မည္သို႔မွ မျဖစ္ႏိုင္ေသာ အဓိပၸါယ္ မ႐ိွေသာ မ်ားစြာေသာ ထို က်မ္းစာအုပ္တို႔သည္ ပညာေပး ရမည့္ အစား၊ ပညာ၏ ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးရာအေၾကာင္း၊ ေခတ္လူငယ္တို႔၏ အထင္ေသး အျမင္ေသး ျဖစ္ေစရာ အေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ ကို လက္ေတြ႕ဘ၀ တြင္ ျဖစ္လာေစေတာ့၏။
ျမန္မာတို႔ အေနျဖင့္- ထို၀ိဇၨာပညာရပ္မ်ားကို လိုက္စားသူတို႔သည္ သဘာ၀၊ က်ိဳးေၾကာင္းကို ေလ့လာ ရမည့္အစား အစြဲအလမ္း၊ ယံုၾကည္မွဳ တို႔ႏွင့္ ေရာယွက္ လာျခင္းေၾကာင့္- ထိုပညာရပ္မ်ားသည္ လူသားမ်ား လက္ခံႏိုင္ေသာ သိပၸံ ျဖစ္ရမည့္ အစား- ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ ဘိုးေတာ္လိုလို၊ ဘာလိုလို ႏွင့္ ေဇာ္ကန္႔လန္႕ အေျခအေနသို႔ ေရာက္သြား ၾကစဥ္တြင္- အေနာက္ႏိုင္ငံမွ- ဆာ အိုင္းဇက္ နယူတန္သည္ တစ္ဘက္တြင္ ႐ူပေဗဒ ပညာရွင္ ျဖစ္သကဲ့သို႔ - အျခားတစ္ဘက္တြင္ Philosopher Stone ေခၚ သိဒၶိ၀င္ ဓါတ္လံုးကို အ႐ူးအမူး ေလ့လာလိုက္စားခဲ့ေသာ အဂၢိရတ္ ပညာရွင္ Alchemist ျဖစ္၏။
ႏ်ဴတန္ သည္ လူသားတို႔ အတြက္ ႐ူပေဗဒ ပညာတြင္ နယူတန္၏ နိယာမမ်ားကို ေဖၚထုတ္ေပးႏိုင္ခဲ့၏။
အျခားတစ္ဘက္တြင္ သိပၸံပညာရွင္ လည္းျဖစ္၊ နကၡတ္ေဗဒင္ ပညာရွင္မ်ားအျဖစ္ ထင္ရွား သူတို႔သည္ကား-
အဂၢိရတ္ ပညာအားျဖင့္- ေရႊျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္သူ အခ်ိဳ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရိွေကာင္း ႐ိွမည္ ျဖစ္ေသာ္ လည္း- လက္ေတြ႕ အစစ္ခံႏိုင္၊ သုေတသန မွတ္တမ္း ႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ သို႔ တင္ျပႏိုင္သူ တစ္ေယာက္တစ္ေလ ကိုမွ်ေတာ့ မၾကားဘူး မသိဘူး ခဲ့စဥ္တြင္- ဂ်ပန္ ႏိုင္ငံ တိုက်ိဳ ဘုရင့္ တကၠသိုလ္ Tokyo Imperial University မွ သိပၸံ ပညာရွင္ ပါေမာကၡ မစၥတာ ဟန္တာ႐ို နာဂါအိုကာ Prof. Hantaro Nagaoka သည္ ၁၉၂၄- ခုႏွစ္ မတ္လ တြင္- ျပဒါး ႏွင့္ ဘစၥမတ္ မွ ေန၍- ေရႊျဖစ္ေအာင္ လက္ေတြ႕ လုပ္ျပႏိုင္ခဲ့၏။
မစၥတာ ဟန္တာ႐ို နာဂါအိုကာ၏ ျပဒါးမွ ေရႊျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပံု။
မစၥတာ ဟန္တာ႐ို နာဂါအိုကာ၏ ျပဒါးမွ ေရႊျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ျခင္းကို ကၽြန္ေတာ့္ အေနျဖင့္ စတင္သိ႐ိွရသည္က Histrory Channel မွ အစီအစဥ္ တစ္ခုေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထိုကိစၥကို ဆက္လက္ ေလ့လာမိေတာ့- Transmutations of Mercury to Gold ေဆာင္းပါးကို ဖတ္မိၿပီး၊ ယခု ေဆာင္းပါး အခ်က္အလက္မ်ားမွာ- ထိုေဆာင္းပါး ပါ အခ်က္မ်ား ျဖစ္၍- ဓါတ္ပံု အခ်ိဳ႕ကို Histrory Channel မွ သံုးစြဲထားပါ၏။
၁၉၂၄-မတ္လတြင္ မစၥတာ ဟန္တာ႐ို နာဂါအိုကာ သည္ ျပဒါးမွ ေရႊျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၿပီး ေနာက္၊ ၁၉၂၅-ခုႏွစ္ ေမလ တြင္ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္မ်ား technical details တို႔ကို ေၾကညာ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
ဟန္တာ႐ို နာဂါအိုကာ ႏွင့္ လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္မ်ားသည္ တန္စတင္ ႏွင့္ ျပဒါး တို႔ကို ေရနံဆီ paraffin oil စိမ္ထားေသာ လွ်ပ္ကူး နည္းသည့္ အလႊာေအာက္တြင္ ထားလွ်က္ လွ်ပ္စစ္ ဗို႔အား 15 x 104 volts/cm ကို ၄-နာရီၾကာ ေပးခဲ့သည္။
ထို႕ေနာက္တြင္ Purple of Cassius test စမ္းသပ္မွဳျဖင့္- ကာဗြန္၊ ႏွင့္ ျပဒါး လက္က်န္တို႔ အၾကားမွ ေရႊ (Au) ကို စမ္းသပ္ ေတြ႕႐ိွခဲ့သည္။ ရလာေသာ အမဲေရာင္ ျဒဗ္ပစၥည္း ကို ေလဟာျပြန္ထဲတြင္ သန္႔စင္ၿပီးေနာက္- ေအာက္စီဂ်င္ ႏွင့္ မီး႐ိွဳ႕ပစ္ၿပီးေနာက္- ဟိုက္ၿဒိဳ ကလိုရစ္ အက္စစ္ျဖင့္ ခၽြတ္လိုက္ေသာ အခါ ေရႊကို အလႊာဖတ္ေလးမ်ား အေနျဖင့္ ေတြ႕ျမင္ ရ႐ိွေတာ့သည္။
နာဂါအိုကာ မွ ေဖၚျပထားသည္မွာ- iron electrodes မ်ားအၾကားမွ ျပဒါး အစက္ေလးမ်ားကို ျဖတ္သန္းေစေသာ အခါ - ေငြ silver ႏွင့္ အျခားေသာ ျဒပ္စင္မ်ားကို ေတြ႕ရေသးသည္ ဆို၏။ ဆက္လက္၍ Hg lamp မာၾကဴရီ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ နာရီ ၂၀၀ ႏွင့္ ဗို႔အား ၂၂၆ တြင္ ထားလိုက္ေသာ အခါ- ေရႊ တစ္မီလီ ဂရမ္ ႏွင့္ ပလက္တီနာမ္ တို႔ကို ေတြ႕ရ၏။
ထိုနည္းတူ ဂ်ာမဏီ ႏိုင္ငံ Berlin Technical High School ႐ိွ Photochemical Department မွ ပါေမာကၡ အေဒါ့ဖ္ မီသီး Professor Adolf Miethe ကလည္း စမ္းသပ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့၏။ ဤအေၾကာင္းမ်ားကို အေသးစိတ္သိ႐ိွလိုပါက- Transmutations of Mercury to ႏွင့္ ေအာက္တြင္ ေဖၚျပထားေသာ ဗီြဒီယို တို႔တြင္ ဆက္လက္ ဖတ္႐ွဳႏိုင္ပါသည္။
ျပဒါးမွ ျပဒါးရွင္ လံုး လုပ္ႏိုင္ရန္၊ ျပဒါးမွ ေရႊျဖစ္သည္ အထိ လုပ္ႏိုင္ရန္ စေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္တို႔ျဖင့္- ဖိုထိုးၾက၏။ သိုသိုသိပ္သိပ္ ျဖင့္ ေအာင္ျမင္သူ ႐ိွေကာင္း ႐ိွမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း- အမ်ားစု အေနျဖင့္ မွာမူ- ေရႊေကၽြး ၿပီးေနာက္- အဂၢိရတ္ ေရႊ ေခၚ ေရႊပ်က္ ျဖစ္သြားတတ္ေသာ အေနျဖင့္သာ ခ်ာလည္ ခ်ာလည္ ျဖစ္၍- ျပဒါးလည္းလြင့္၊ မီးေသြးဘိုး၊ ေကၽြးရေသာ ေရႊဘိုး တို႔ျဖင့္ မြဲသည္ကသာ မ်ားတတ္ၾကပါ၏။
မီးအပူေပးလိုက္လွ်င္ ဘယ္ေရာက္မွန္းမသိ ေပ်ာက္သြားတတ္ေသာ ျပဒါး (တစ္နည္းအားျဖင့္- အဂၢိရတ္ အေခၚ နဂါး) ကို ေရႊျဖစ္ေသာ အဆင့္သို႔ ေရာက္ေအာင္ အသာထား၊ အပူေပးေသာ္လည္း ထြက္မေျပး ႏိုင္ေစရန္ အတြက္- တြဲဘက္ ထားရေသာ အကူေဆးကို ခ်ဳပ္ေဆး (ဂဠဳန္) စသျဖင့္ ေခၚေ၀ၚၾကၿပီး- ရွင္ အဇၨေဂါဏ က်မ္း၊ ရွင္မထီးက်မ္း၊ ရေသ့ ဦးေအာင္က်မ္း စသည္တို႔မွ ညႊန္းဆိုခ်က္တို႔ကို စမ္းတစ္၀ါး၀ါး အဓိပၸါယ္ ေဖၚယင္း- ဘ၀ တစ္သက္တာအခ်ိန္ အား အက်ိဳးမဲ့ ကုန္ဆံုး သြားတတ္ သူတို႔ မ်ားလွပါ၏။
“သံေသ- တစ္ေရႊ၀၊ ျပဒါးေသ တစ္ေျပ၀” ဆိုေသာ စကားမ်ားကို စာအုပ္ထဲ၊ အရပ္ထဲတြင္ မစားရ ၀ခမန္း၊ ေျပာသံ ၾကားရေသာ္လည္း၊ သံကို ကိုင္တြယ္ ႏိုင္နင္း ေသာ အဆင့္၊ စက္မွဳ သတၱဳ ပညာအဆင့္ ႐ိွေသာ အျခား ႏိုင္ငံမ်ား အဆင့္သို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသည္ မေရာက္႐ိွခဲ့။
သံသတၱဳ တို႔ကို ျပဳျပင္ေသာ ပညာသည္ Metallurgy Engineering ျဖစ္ၿပီး၊ ႐ူပေဗဒ၊ ဓါတုေဗဒ တို႔၏ အစိတ္အပိုင္း ျဖစ္၏။ ပီယ သိဒၶိစြမ္းသည္ ဆိုေသာ သြပ္ေသ ဓါတ္လံုး ဆိုသည္ မ်ားကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ဘူး၊ ျမင္ဘူး၏။ တကယ္စြမ္းမစြမ္း ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိ။
အမွန္တကယ္ ဘ၀တြင္ ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရသည္က- ကၽြန္ေတာ့္ ဘခင္၏ ငယ္ဆရာ- ဘုန္းေတာ္ႀကီး အေနျဖင့္- ျပဒါးျဖင့္ ဖိုထိုးထားေသာ ဓါတ္လံုးကို ဓါတ္ေအာင္ၿပီ၊ ဓါတ္ေသၿပီ ယူဆလွ်က္ ဓါတ္ဘူးထဲ အျမဲတမ္းထည့္ထား၍ ထိုဓါတ္လံုးေရကို ေသာက္သံုး ရာမွ- ျပဒါး အဆိပ္သင့္ၿပီး- အရွင္လတ္လတ္ အသားမ်ား ပဲ့ပုပ္ က်လာျခင္း၊ တပည့္ရင္းမ်ားပင္ အနားမလာ ႏိုင္ေအာင္ ပုပ္ေစာ္နံ ေ၀ဒနာမ်ား ၾကာျမင့္စြာ ခံစားၿပီးမွ ပ်ံလြန္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္၏။ Mercury Poisoning မည္မွ် ဆိုးႏိုင္သည္ကို ႀကီးလာေတာ့ ဗဟုသုတ အျဖစ္ၾကားသိ လာေသာ္လည္း- ထိုအေၾကာင္းကို မသိပဲ- ထိုကဲ့သို႔ ဓါတ္လံုးေရ စိမ္ေသာက္ ေနသူမ်ား အတြက္ စိုးရိမ္မိ၏။
ထိုသို႔ လုပ္သူမ်ားလည္း ယေန႔တိုင္ ရိွေနၾကဆဲ ျဖစ္ပါေသး၏။
ကၽြန္ေတာ္ ငယ္႐ြယ္စဥ္က- နားလည္ ခဲ့သည္မွာ အဂၢိရတ္၊ ေရႊျဖစ္၊ ေငြျဖစ္ ဆိုသည္ တို႔မွာ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္သာ ႐ိွသည္၊ ထိုအဂၢိရတ္ က်မ္းမ်ားကို ထြက္ရပ္ေပါက္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ေရးခဲ့သည္၊ ထိုနည္းတူ ေဗဒင္ နကၡတ္ ပညာရပ္ စသည္ တို႔မွာလည္း ျမန္မာျပည္တြင္သာ ႐ိွသည္- အျခားႏိုင္ငံမ်ားတြင္ မ႐ိွ- အျခားျခားေသာ ၀ိဇၨာ ပညာရပ္၊ စူ႒ ဂႏၶာရီ၊ မဟာ ဂႏၶာရီ၊ သိဒၶိ မဟိဒၶိ ပညာရပ္မ်ားသည္လည္း ျမန္မာတြင္သာ ႐ိွသည္၊ အျခား ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ မ႐ိွဟု ျဖစ္သည္။
အေနာက္တိုင္းသားတို႔သည္ ႐ုပ္၀တၳဳသမားမ်ား၊ သိပၸံသမားမ်ားသာ ျဖစ္၍- နာမ္ ေလာက အေၾကာင္း၊ ဂႏၶာရီ အတတ္တို႔အေၾကာင္း နားမလည္ ႏိုင္ဟု ထင္ျမင္ ခဲ့မိ၏။
သို႔ေသာ္လည္း- ႏိုင္ငံတကာ နယ္ပယ္ တြင္ မေယာင္မလည္ လွည့္ပါတ္ ၾကည့္ ခြင့္မ်ား ရ႐ိွ လာေသာ အခါ- ကၽြန္ေတာ့္ အေနျဖင့္ ျမန္မာတြင္သာ ႐ိွသည္ ဟု ယံုၾကည္ ခဲ့မိေသာ ထို ၀ိဇၨာ ပညာရပ္ အားလံုးတို႔ သည္ ႏိုင္ငံတကာတြင္ ရိွေနေၾကာင္း၊ ျမန္မာ့ ပညာတို႔ သည္လည္း ၄င္းတို႔မွ ျမစ္ဖ်ားခံခဲ့ေၾကာင္း သိလာရပါေတာ့၏။
အျခားျခားေသာ ပညာရပ္မ်ားကို အသာထား- လူတိုင္း ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ ပညာ ျဖစ္သည့္ ေဗဒင္ပညာ တြင္လည္း- ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ေရွးက်မ္း ဆိုသည္ တို႔ကို စမ္းတစ္၀ါး၀ါး အဓိပၸါယ္ ေဖၚဆိုယင္းျဖင့္ သာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရသည္က မ်ားလွသည္။
ေရွးက်မ္းတို႔က ဆိုလိုရင္းကို ေဖၚထုတ္ရန္၊ သုေတသန ျပဳရန္ ႀကိဳးစား ၾကရမည့္ အစား၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ တိက်ေသာ နည္းစနစ္ ေဖၚထုတ္ရမည့္ အစား- ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ က်မ္းဘတ္ဘူးသူ၊ က်မ္းတတ္သူ အခ်င္းခ်င္း ပညာၿပိဳင္ၾကျခင္း၊ ျငင္းခံု ေ၀ဘန္ ၾကျခင္း၊ က်မ္းမွ ဂါထာလိုလို စာသား တို႔ကို အလြတ္က်က္၊ မ်ားမ်ား ဖတ္ဘူးသူက- သူ႔ေလာက္ မဖတ္ဘူးသူ၊ သူ႔ကဲ့သို႔ အာဂံု မရဘူးသူမ်ားအား၊ က်မ္းႏွင့္ ကိုင္ေပါက္ ႏိွပ္ကြပ္ကာ- သူ႔ေလာက္ မတတ္ဟု သတ္မွတ္ ၾကလွ်က္- အမွန္စင္စစ္ အာဂလူ မဟုတ္ေသာ္လည္း မိမိကိုယ္မိမိ အာဂလူ သတ္မွတ္ ထားေသာ အာဂံု သမားမ်ား ႏွင့္ ဟိုက်မ္းႏွင့္ ဒီက်မ္းေပါင္း က်မ္းျပဳ နာမည္ ခံကာ- ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ တည္ရိွ လာခဲ့သည္က မ်ားလွ၏။
မိမိအေနျဖင့္ ကိုယ္ေတြ႔ စင္စစ္ မဟုတ္သည္ ကိုပင္ - ပြဲေတြ႕ အေက်ာ္ ဟု လည္းေကာင္း ေရးသားထားသည့္ ေရွးစာအုပ္ ဆိုသည္မ်ားကို ဖတ္မိရေသာ အခါ ျမန္မာျပည္တြင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ မတိုးတက္ရျခင္းသည္ အလုပ္ထက္ အေျပာ က မ်ားျခင္း၊ အမွန္တကယ္ ေ၀ဘန္ပိုင္းျခား တတ္သူတို႔၏ အျမင္တြင္ မည္သို႔မွ မျဖစ္ႏိုင္ေသာ အဓိပၸါယ္ မ႐ိွေသာ မ်ားစြာေသာ ထို က်မ္းစာအုပ္တို႔သည္ ပညာေပး ရမည့္ အစား၊ ပညာ၏ ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးရာအေၾကာင္း၊ ေခတ္လူငယ္တို႔၏ အထင္ေသး အျမင္ေသး ျဖစ္ေစရာ အေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ ကို လက္ေတြ႕ဘ၀ တြင္ ျဖစ္လာေစေတာ့၏။
ျမန္မာတို႔ အေနျဖင့္- ထို၀ိဇၨာပညာရပ္မ်ားကို လိုက္စားသူတို႔သည္ သဘာ၀၊ က်ိဳးေၾကာင္းကို ေလ့လာ ရမည့္အစား အစြဲအလမ္း၊ ယံုၾကည္မွဳ တို႔ႏွင့္ ေရာယွက္ လာျခင္းေၾကာင့္- ထိုပညာရပ္မ်ားသည္ လူသားမ်ား လက္ခံႏိုင္ေသာ သိပၸံ ျဖစ္ရမည့္ အစား- ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ ဘိုးေတာ္လိုလို၊ ဘာလိုလို ႏွင့္ ေဇာ္ကန္႔လန္႕ အေျခအေနသို႔ ေရာက္သြား ၾကစဥ္တြင္- အေနာက္ႏိုင္ငံမွ- ဆာ အိုင္းဇက္ နယူတန္သည္ တစ္ဘက္တြင္ ႐ူပေဗဒ ပညာရွင္ ျဖစ္သကဲ့သို႔ - အျခားတစ္ဘက္တြင္ Philosopher Stone ေခၚ သိဒၶိ၀င္ ဓါတ္လံုးကို အ႐ူးအမူး ေလ့လာလိုက္စားခဲ့ေသာ အဂၢိရတ္ ပညာရွင္ Alchemist ျဖစ္၏။
ႏ်ဴတန္ သည္ လူသားတို႔ အတြက္ ႐ူပေဗဒ ပညာတြင္ နယူတန္၏ နိယာမမ်ားကို ေဖၚထုတ္ေပးႏိုင္ခဲ့၏။
အျခားတစ္ဘက္တြင္ သိပၸံပညာရွင္ လည္းျဖစ္၊ နကၡတ္ေဗဒင္ ပညာရွင္မ်ားအျဖစ္ ထင္ရွား သူတို႔သည္ကား-
- ဘင္ဂ်မင္ ဖရန္ကလင္
- Nicolaus Copernicus (1473-1543)
- Tycho Brahe (1546-1601)
- ဂယ္လီလီယို Galileo Galilei (1564-1642)
- Johannes Kepler (1 571-1630)
- Carl Gustave Jung (1875-1961)
အဂၢိရတ္ ပညာအားျဖင့္- ေရႊျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္သူ အခ်ိဳ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရိွေကာင္း ႐ိွမည္ ျဖစ္ေသာ္ လည္း- လက္ေတြ႕ အစစ္ခံႏိုင္၊ သုေတသန မွတ္တမ္း ႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ သို႔ တင္ျပႏိုင္သူ တစ္ေယာက္တစ္ေလ ကိုမွ်ေတာ့ မၾကားဘူး မသိဘူး ခဲ့စဥ္တြင္- ဂ်ပန္ ႏိုင္ငံ တိုက်ိဳ ဘုရင့္ တကၠသိုလ္ Tokyo Imperial University မွ သိပၸံ ပညာရွင္ ပါေမာကၡ မစၥတာ ဟန္တာ႐ို နာဂါအိုကာ Prof. Hantaro Nagaoka သည္ ၁၉၂၄- ခုႏွစ္ မတ္လ တြင္- ျပဒါး ႏွင့္ ဘစၥမတ္ မွ ေန၍- ေရႊျဖစ္ေအာင္ လက္ေတြ႕ လုပ္ျပႏိုင္ခဲ့၏။
မစၥတာ ဟန္တာ႐ို နာဂါအိုကာ၏ ျပဒါးမွ ေရႊျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ျခင္းကို ကၽြန္ေတာ့္ အေနျဖင့္ စတင္သိ႐ိွရသည္က Histrory Channel မွ အစီအစဥ္ တစ္ခုေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထိုကိစၥကို ဆက္လက္ ေလ့လာမိေတာ့- Transmutations of Mercury to Gold ေဆာင္းပါးကို ဖတ္မိၿပီး၊ ယခု ေဆာင္းပါး အခ်က္အလက္မ်ားမွာ- ထိုေဆာင္းပါး ပါ အခ်က္မ်ား ျဖစ္၍- ဓါတ္ပံု အခ်ိဳ႕ကို Histrory Channel မွ သံုးစြဲထားပါ၏။
၁၉၂၄-မတ္လတြင္ မစၥတာ ဟန္တာ႐ို နာဂါအိုကာ သည္ ျပဒါးမွ ေရႊျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၿပီး ေနာက္၊ ၁၉၂၅-ခုႏွစ္ ေမလ တြင္ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္မ်ား technical details တို႔ကို ေၾကညာ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
ဟန္တာ႐ို နာဂါအိုကာ ႏွင့္ လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္မ်ားသည္ တန္စတင္ ႏွင့္ ျပဒါး တို႔ကို ေရနံဆီ paraffin oil စိမ္ထားေသာ လွ်ပ္ကူး နည္းသည့္ အလႊာေအာက္တြင္ ထားလွ်က္ လွ်ပ္စစ္ ဗို႔အား 15 x 104 volts/cm ကို ၄-နာရီၾကာ ေပးခဲ့သည္။
ထို႕ေနာက္တြင္ Purple of Cassius test စမ္းသပ္မွဳျဖင့္- ကာဗြန္၊ ႏွင့္ ျပဒါး လက္က်န္တို႔ အၾကားမွ ေရႊ (Au) ကို စမ္းသပ္ ေတြ႕႐ိွခဲ့သည္။ ရလာေသာ အမဲေရာင္ ျဒဗ္ပစၥည္း ကို ေလဟာျပြန္ထဲတြင္ သန္႔စင္ၿပီးေနာက္- ေအာက္စီဂ်င္ ႏွင့္ မီး႐ိွဳ႕ပစ္ၿပီးေနာက္- ဟိုက္ၿဒိဳ ကလိုရစ္ အက္စစ္ျဖင့္ ခၽြတ္လိုက္ေသာ အခါ ေရႊကို အလႊာဖတ္ေလးမ်ား အေနျဖင့္ ေတြ႕ျမင္ ရ႐ိွေတာ့သည္။
နာဂါအိုကာ မွ ေဖၚျပထားသည္မွာ- iron electrodes မ်ားအၾကားမွ ျပဒါး အစက္ေလးမ်ားကို ျဖတ္သန္းေစေသာ အခါ - ေငြ silver ႏွင့္ အျခားေသာ ျဒပ္စင္မ်ားကို ေတြ႕ရေသးသည္ ဆို၏။ ဆက္လက္၍ Hg lamp မာၾကဴရီ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ နာရီ ၂၀၀ ႏွင့္ ဗို႔အား ၂၂၆ တြင္ ထားလိုက္ေသာ အခါ- ေရႊ တစ္မီလီ ဂရမ္ ႏွင့္ ပလက္တီနာမ္ တို႔ကို ေတြ႕ရ၏။
ထိုနည္းတူ ဂ်ာမဏီ ႏိုင္ငံ Berlin Technical High School ႐ိွ Photochemical Department မွ ပါေမာကၡ အေဒါ့ဖ္ မီသီး Professor Adolf Miethe ကလည္း စမ္းသပ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့၏။ ဤအေၾကာင္းမ်ားကို အေသးစိတ္သိ႐ိွလိုပါက- Transmutations of Mercury to ႏွင့္ ေအာက္တြင္ ေဖၚျပထားေသာ ဗီြဒီယို တို႔တြင္ ဆက္လက္ ဖတ္႐ွဳႏိုင္ပါသည္။
ယူတ်ဳတြင္ ၾကည့္ရန္ တိုက္ရိုက္လင့္မွာ...
ဤေဆာင္းပါး ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ- ယခုေခတ္ သိပၸံပညာရပ္မ်ား ေပၚထြန္းလာေသာ ေခတ္အခါတြင္ သိပၸံပညာကို မေတာက္တစ္ေခါက္ သိ႐ိွသူ မ်ားစြာ တို႔အေနျဖင့္ ေရွးပညာရပ္ မ်ားသည္ အဓိပၸါယ္မ႐ိွ၊ က်ိဳးေၾကာင္းမဆီေလ်ာ္ဟု ယူဆလာျခင္းေၾကာင့္- ထိုပညာရပ္မ်ား ၏ တန္ဘိုးအမွန္မ်ားကို မေထ့မဲ့ျမင္ ျပဳလာၾကျခင္း၊- ေရွးပညာရပ္မ်ားသည္ လက္ဆင့္ကမ္း မွဳတို႔ ၏ ေနာက္ကြယ္ ႏွင့္ က်မ္းကို တိုက္႐ိုက္အားကိုးမွဳ မ်ားတို႔ေၾကာင့္ အထင္ေသး ခံေနၾကရျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုသူမ်ား ထင္ထားသကဲ့သို႔ တန္ဘိုးမဲ့၊ အဓိပၸါယ္မဲ့ မ်ားမဟုတ္သျဖင့္- ထိုပညာရပ္မ်ား ကို က်မ္းတို႔၏ ေနာက္ကြယ္ကို ထိုးေဖါက္၍- ေခတ္အျမင္ ေခတ္အေတြးျဖင့္ ဆန္းစစ္ေ၀ဘန္ သုေတသန ျပဳသူ စစ္စစ္မ်ား ေပၚထြန္းလာ ေစရင္းပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
အားလံုး ခ်မ္းေျမ့ပါေစ
ႏ်ဴမာန္ (မိုးတား)
No comments:
Post a Comment