" ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာ သားသမီးမ်ားခြက္ဆြဲပါ "

 

ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးအတြင္းမွ ထြက္လာခဲ့ၿပီး ပန္းဆိုးတန္းတံတားေပၚအေရာက္ပါလာသည့္ ကေလးႏွစ္ဦးအား တစ္ေနကုန္ထားသြားခဲ့သည့္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး အမွန္တ ကယ္ပင္ရွိေနပါသည္။ ေနေလာင္ အသားအေရာင္ႏွင့္ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းအဝတ္အစားကို ဝတ္ဆင္ထားသူအသက္ ၄ဝ ေက်ာ္အရြယ္ရွိ ယင္းအမ်ဳိးသမီးက မနက္ ၈နာရီဆိုလွ်င္ ကေလးမ်ားအား ေနရာခ်၊ညေန ၆ နာရီဆိုလွ်င္ လာေခၚႏွင့္ ေန႔စဥ္မပ်က္မကြက္ လုပ္ေနသူလည္း ျဖစ္သည္။ ထိုအမ်ဳိးသမီး တံတားေပၚတြင္ ထား ခဲ့ေသာ ကေလးႏွစ္ဦးမွာ အသက္ခုနစ္ႏွစ္အရြယ္ ႏွင့္ အသက္ ႏွစ္ႏွစ္ခြဲအရြယ္ရွိ မိန္းကေလးႏွစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး ကေလးမ်ားသည္ ဖိနပ္မ်ားစီးမထားၾက။ ယင္းအျပင္ တစ္ကိုယ္ေရသန္႔ရွင္းမႈ ဂ႐ုတစိုက္ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းမခံရသလို အဝတ္အစားမ်ားတြင္လည္း ေခ်းအထပ္ထပ္။ အမ်ိဳးသမီးကမူ ကေလးမ်ား၏ မလွမ္းမကမ္း တစ္ေနရာတြင္ ရွိေနေသာ္လည္း ကေလးမ်ားႏွင့္ လားလားမွ် မဆိုင္သလို ေနေနတတ္သည္။
သို႔ေသာ္ ကေလးမ်ားလက္ထဲ ျဖတ္သြားျဖတ္လာလူအမ်ားေပးေသာ ပိုက္ဆံမ်ားလာလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ထမင္းစားခ်ိန္သို႔ ေရာက္လာလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ကေလးမ်ားထံ ေရာက္သြားတတ္သည္။ ထိုသို႔ေသာလုပ္ရပ္က တစ္ရက္လည္းမဟုတ္၊ တစ္လလည္းမဟုတ္၊ လေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာေနၿပီျဖစ္၍ အနီးအနားႏွင့္ ျဖတ္ သြားျဖတ္လာတို႔ပင္ သူတို႔ကို သတိထားမိလာေနသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ အမွန္တကယ္ေတာ့ အဆိုပါက ေလးႏွစ္ဦး၏ မိခင္ဟုဆိုပါသည္။ ”ေယာက်္ားက နယ္မွာ အလုပ္သြားလုပ္တယ္။ ကြၽန္မက ဒီမွာက်န္ခဲ့တယ္။ ေနထိုင္စားေသာက္ရတာအဆင္မေျပလို႔ကေလးေတြကို ခုလိုလုပ္ခိုင္းတာပါ။ မေျပလည္တာေၾကာင့္ ယာယီ လုပ္ ခိုင္း တဲ့သေဘာပဲ”ဟုေျပာသည္။ ထိုစကားက မိခင္ျဖစ္သူ၏စကားသံတစ္ခုပင္။ သူကိုယ္တိုင္ကမူ ေတာင္းရမ္းသည့္အလုပ္ကို မလုပ္ေၾကာင္း ဝန္ခံခဲ့သည္။

ရင္နာစရာျမင္ကြင္းမ်ား ရွိေနသည့္ ႏိုင္ငံ
”သားနာမည္က ေဝယံမင္းပါ။ အသက္က ၁၃ ႏွစ္ရွိၿပီ။ သားမွာအစ္ကိုတစ္ေယာက္နဲ႔ ညီမတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သားတို႔ဇာတိက ေကာ့ေသာင္းကပါ။ သားတို႔က ဆင္းရဲ တယ္။ သားတို႔ ဆင္းရဲလို႔ အေဖကအေမနဲ႔ထားခဲ့ၿပီး အေဝးကိုထြက္သြားတယ္။ သားကို ရန္ကုန္မွာအလုပ္ရမယ္ဆိုၿပီး အေမ့ဆီကေန ေမေမႀကီး ကလာေခၚ တယ္။ ေမေမ့ကိုလည္းပိုက္ဆံေတြေပးထားတယ္။ ေမေမ နဲ႔ ညီမေလးအဆင္ေျပေအာင္ သားနဲ႔ကိုကို ရန္ကုန္ကိုတက္လာတယ္” ဟု စကားဆိုလာသူက လွည္းတန္း အပါ အဝင္ ေနရာအစံုတြင္ ပိုက္ဆံေတာင္းရမ္းေနသည့္ကေလးငယ္တစ္ဦး၏အ ေျပာပင္ျဖစ္သည္။
ကေလးငယ္၏ အေျပာအရသူႏွင့္ သူ၏ အစ္ကို သားေခ်ာတို႔ႏွစ္ဦးစလံုး ရန္ကုန္သို႔ လြန္ခဲ့သည့္ ၈ လကတည္းက ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး၊ စေရာက္ခါစတြင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ လအနည္းငယ္လုပ္ကိုင္ခဲ့ရသည္ဟု ေဝယံမင္းကဆိုသည္။ ”အစကသားက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ကိုကိုနဲ႔ အတူတူအလုပ္လုပ္တယ္။ ကိုကိုေရာသားေရာ စားပြဲထိုး၊ ပန္း ကန္ေဆးတာကအစ လုပ္တယ္။ သားေၾကာင့္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ပန္းကန္ခဏခဏကြဲလို႔ ကိုကိုေရာသားေရာ အ႐ိုက္ခံတယ္။ ဒါနဲ႔ သားတို႔ထြက္ေျပးခဲ့ၾက တယ္။ေနာ က္ အခု သား ေတာင္းတဲ့အလုပ္လုပ္ေနတယ္”ဟု အဆိုပါကေလးငယ္က ဆိုသည္။ ကေလးငယ္၏ပံုစံက အသက္ ၁၃ ႏွစ္ဟုသာ ဆိုေသာ္လည္း အသက္ ၁ဝ ႏွစ္ေလာ က္သာ ထင္ရသည္အထိ လူေကာင္ေသးညႇက္လြန္းသည္။ ယင္းအျပင္ အသားအေရက ေျခာက္ကပ္ကာ မည္း၍ ပိန္ေနေသးသည္။ သူ႔အျပင္ ရန္ကုန္ဆူးေလ ပတ္ခ်ာ လည္တြင္ ပိုက္ဆံေတာင္းေနသူ ေနာက္ထပ္တစ္ဦးလည္း ရွိေနပါေသးသည္။
”မုန္႔ဖိုးနည္းနည္းေလာက္ေပးပါ”ဟု လူအမ်ားအၾကားတိုးဝင္၍လည္းေကာင္း၊ တစ္ေယာက္ ၿပီးတစ္ေယာက္ေရွ႕တြင္တစ္ဖုံ ပိုက္ဆံမ်ားလိုက္ေတာင္းေနသူက ယမင္းဟု ဆိုေသာ အသက္ ၁ဝ ခန္႔ရွိ မိန္းကေလးငယ္တစ္ဦးပင္ျဖစ္သည္။ အဝတ္အစား ခပ္ညစ္ညစ္၊ စကားေျပာလည္း မခ်ဳိ၊ ဆံပင္ကနီရဲေနကာ သန္းမ်ားဗရပြႏွင့္ ယင္း မိန္း ကေလး ငယ္က သူ၏အေဖအတြက္ ေတာင္း ေနရပါသည္ဟု ဆိုသည္။ ”အေဖက အရက္ေသာက္တတ္တယ္ေလ။ပိုက္ဆံေတြရလာရင္ သမီးညီမေလးေတြပါ ထမင္း စားရတယ္”ဟု သူမက ဆိုသည္။ ေနထိုင္စရာ က်ဳးေက်ာ္ တဲပင္မရွိ၊ မိသားစု ႏွင့္အတူ လမ္းေဘးတြင္ ဒီအတိုင္းအိပ္ရၿပီး၊ ပိုက္ ဆံမရပါက အမိႈက္ပံုထဲတြင္ စားစရာ ရွာရ သည္ ဟု သူမကေျပာျပသည္။ ထိုျမင္ကြင္းမ်ဳိးက ရန္ကုန္အပါအဝင္ မႏၲေလး၊ ျပည္၊ ပဲခူး၊ ျမဝတီ၊ ဘားအံ၊ စစ္ေတြ စေသာၿမိဳ႕ႀကီး တို႔တြင္ ေတြ႕ေနရ တတ္ေသာ မထူး ဆန္းေသာ ျမင္ ကြင္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ထိုထဲမွ ေတာင္းရမ္းစား ေသာက္ေနသူမ်ားၾကား ကေလးငယ္မ်ား၏ဘဝ ျဖစ္ရပ္အခ်ဳိ႕ပင္။
ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ျခင္းအမႈ
ျမန္မာမွာ ဘယ္အခ်ိန္က အစျပဳ
ေတာင္းရမ္းစားေသာက္သူမ်ားဟုဆိုလွ်င္ အမ်ားစုက ဘုရားကြၽန္တို႔ကို ဦးဆုံးသြားျမင္ၾကတတ္သည္။ မ်ဳိးႏွင့္႐ိုးႏွင့္ လုပ္ကိုင္စား ေသာက္သူမ်ား ဟုလည္းေျပာ တတ္ၾက သည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ ပုဂံေခတ္က ကြၽန္မ်ားကိုဘုရားသို႔လွဴေသာဓေလ့မ်ားမွ စတင္ေကာက္ႏုတ္ရေပေတာ့မည္။ ဘုရားကြၽန္ဆိုသည္ကို ေက်ာက္စာ မွတ္တမ္းမ်ား အရ ယုတ္ညံ့ေသာအမ်ဳိးမ်ား မဟုတ္ၾကသည့္ အျပင္ ေတာင္းစားသည့္မ်ဳိး႐ိုးမ်ားလည္း မဟုတ္ ၾကဟုေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း ဘုရားကြၽန္အျဖစ္ သို႔လွဴခံရၿပီးေနာက္ပိုင္း စား ဝတ္ေနေရးခက္ခဲ လာကာ (ဒြန္းစ႑ားမ်ား)ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ သူမ်ားဘဝသို႔လည္းေကာင္း၊ (စ႑ာလမ်ား) သုသာန္ေစာင့္မ်ား၊ စ်ာပနကိစၥေဆာင္ရြက္ သူမ်ား ဘဝ သို႔လည္းေကာင္း ေရာက္ကုန္ၾကရသည္ဟုဆိုထားသည္က ရွိထားရာ ယေန႔လူတို႔၏
အျမင္ မ်ားကမွားအံ့ဟု မဆိုႏိုင္ဖြယ္ရာ။
ဤသည္က သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ားအရ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ၾကသူတို႔ ရွိေၾကာင္းေဖာ္ျပထားမႈမ်ားပင္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုလူတန္းစားတို႔ကို ၁၃ဝ၉ ခုႏွစ္၊ ျပာသိုလျပည့္ ေက်ာ္ ၉ ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ တိုင္း ျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝး၌ သမၼတႀကီး စဝ္ေရႊသိုက္က ”ရာဇဝင္တြင္ ေရွးအခါက စ၍ ေရွး မင္းမ်ား၏ အာဏာစက္ေၾကာင့္ ဒြန္းစ႑ား၊ သူေတာင္းစား၊ ဘုရားကြၽန္၊ ေက်ာင္းကြၽန္၊ သင္ခ် စသည္တို႔ကို ယေန႔မွစ၍ ေရွးမင္းတို႔၏ အာဏာ ကို ကြၽႏ္ုပ္ပယ္ဖ်က္၍ ထိုသူ တို႔၏ သေဘာအတိုင္း လုပ္လိုေသာ အလုပ္မ်ဳိးစုံကို လြတ္လပ္စြာလုပ္ကိုင္ ႏိုင္ၾကေစဟူ၍ ကြၽႏ္ုပ္အမိန္႔ခ်မွတ္သည္’ဟု ထုတ္ ျပန္ေၾကညာျခင္းႏွင့္ အစိုးရကိုယ္တိုင္ ထိုသူ မ်ားႏွင့္ ထမင္းလက္ဆုံစားပြဲမ်ား က်င္းပကာ သက္ ေသျပခဲ့ေၾကာင္း ဆရာဦးသီဟ(ဒဂံုတကၠသိုလ္)က ေရးသားခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစကာ ေရွးျမန္မာ ဘုရင္မ်ားလက္ ထက္ က နိမ့္က်သည့္ လူတန္းစား တစ္ရပ္ အဆံုးသတ္သြားၿပီျဖစ္သည္။

ယခုအခ်ိန္ထိ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္သူတို႔ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆက္ရွိေနၾကသနည္း
႐ိုးရာအယူအဆေၾကာင့္ အေရျပားေရာဂါရရွိ မည္ကုိ စိုးရိမ္ၿပီး ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနရသူ တို႔ လက္ရွိတြင္ ရွိေနဆဲျဖစ္သလို၊ ဆင္းရဲျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳကာ မ်ဳိး႐ိုးႏွင့္မဟုတ္ေသာ ေတာင္း ရမ္းစားေသာက္သူတို႔ကို ယေန႔ထိတိုင္ ျမန္မာတြင္ ေတြ႕ေနရဆဲျဖစ္သည္။ ထိုေတာင္းရမ္းစား ေသာက္သည့္သူမ်ားသည္ ေနရာတိုင္း၊ ၿမဳိ႕တိုင္း၊ နယ္တိုင္းတြင္ အမ်ားအားျဖင့္ ရွိတတ္ၾကသည္။
”မေျပလည္ လြန္းလို႔ ေတာင္းရတာပါရွင္။ ဒုကၡ ေတြ ေရာက္လြန္းလို႔ပါ”ဟု ၁ဝ ႏွစ္ပင္ မျပည့္ေသး သည့္ ကေလးငယ္ႏွစ္ဦးကို လက္တြဲၿပီး ညပိုင္းအ ခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္၌ တစ္လမ္းဝင္ တစ္လမ္းထြက္ၿပီး ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနသူ အသက္ ၆ဝ ေက်ာ္ အမယ္အိုတစ္ဦးက ဆိုသည္။တစ္ေန႔လွ်င္ က်ပ္ေလးငါးေထာင္နီးပါး ရတတ္သည္ဟု သူမက ေျပာေသာ္လည္း ကေလးႏွစ္ဦး ႏွင့္ သူမကို မွီခိုေနသူေတြေၾကာင့္ ထိုေငြက မေလာက္င ဟု ၿငီးတြားသည္။
ေနထိုင္စရာ မရွိ၊ ျပည္ကမ္းနားႏွင့္ ျပည္ဘူတာေဘးတြင္ ႀကံဳသလို ေနထိုင္ကာ ဘဝ ကို ျဖတ္သန္းေနသည့္ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေန ေသာ မိသားစု ၃ စုကို ေမးျမန္းရာ တြင္လည္း အဆင္မေျပ ဆင္းရဲလြန္းၿပီး၊ ၎တို႔ကို မည္သူက မွလူရာမသြင္း၊ ဘာမွလည္း မလုပ္တတ္၊ ထိုအတြက္ေၾကာင့္ ေတာင္းရမ္း စားေ သာက္ေန ရပါသည္ဟု ေျပာၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္သူအမ်ားစု ကေတာ့ မ်ဳိး႐ိုးမရွိပါဟု ေျပာၾကသည္။ ဆင္းရဲျခင္းကို လက္ညႇိဳး ဝိုင္းထိုးၾကသည္။ ယင္း သို႔ေ သာ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္သူတို႔၏ ပမာဏအေရအတြက္က မနည္းလွေပ။ အေတာ္အသင့္ႀကီးမားသည့္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ဟုဆိုရမည့္ ျပည္ၿမိဳ႕ တစ္ၿမိဳ႕ ထဲမွာ ပင္ ေတာင္း ရမ္း စားေသာက္ သူအေရအတြက္က အနည္းဆံုး ၃ဝဝ ေက်ာ္သည္ ဟု ျပည္ေဒသခံ ေရွ႕ေနဦးျမင့္ေအးက ေျပာသည္။ ထို႔အတူ ရန္ကုန္၊ မႏၲေလး၊ မေကြးစ သည္တို႔ တြင္ လည္း ရာႏွင့္ခ်ီသည့္ ေတာင္းရမ္းသူတို႔ ရွိေနျပန္သည္ဟု အဆိုပါေရွ႕ေနကဆိုသည္။
အနာဂတ္ျမန္မာ ကေလးငယ္အခ်ဳိ႕တို႔ သူေတာင္းစားဘဝ ဘယ္လိုေရာက္
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဒြန္းစ႑ားမရွိေတာ့ပါဆို သည့္ ေဆာင္းပါးေရးသားခဲ့သူ ဦးသီဟ(ဒဂံုတကၠ သိုလ္)က ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနသူမ်ားဟု အေၾကာင္း ျပခ်က္ေပးကာ ေတာင္းစား သူမ်ားသည္ ဆင္းရဲ၍ ျဖစ္သလို ႐ုန္းကန္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနသူမ်ား ထဲမွ ခြဲထြက္ေနသျဖင့္ ၎တို႔လုပ္ရပ္ကိုအေခ်ာင္ စိတ္ဓာတ္ဟု အဓိပၸာယ္ဖြင့္ခဲ့ဖူးသည္။ သူ၏ စကားက လြန္အံ့မထင္ လက္ေတြ႕အေျခအေနႏွင့္ တိုက္ဆိုင္မႈတို႔ရွိ ေနသည္။
Equality Myanmar ၏ ဒါ႐ိုက္တာ ဦးေအာင္မ်ိဳးမင္းက”မိခင္ေမတၱာႀကီးမားတယ္ဖြဲ႕ဆိုၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္မိဘရင္းေတြက ကိုယ့္ကေလးကို ဒီလိုေန႔ျပန္စားနဲ႔ငွားၿပီး စီးပြားရွာသလဲဆိုေတာ့ စားဝတ္ေနေရးလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ၾကပါတယ္။ ဒါက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခြင့္လြတ္ႏိုင္တဲ့ ဆင္ေျခမဟုတ္ဘူး”ဟုေျပာသည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ားက ယခု မွေတာ့ မဟုတ္ ၾကာျမင့္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း သမၼတဦးသိန္းစိန္ အစိုးရလက္ထက္ ယခုအခ်ိန္အထိ မဆိတ္သုဥ္းသြားပဲ ရွိေနေသးသည္။
”သားတို႔မွာ မိဘေတြရွိတယ္။ သားတို႔ကို အေဝးကေနလွမ္းၾကည့္ေနတယ္။ ပိုက္ဆံရမွအိမ္ျပန္ရတယ္”ဟု ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ဝန္းက်င္တြင္ ေတာင္းရမ္းေနသည့္ ကေလး ငယ္ႏွစ္ဦး၏ ယခုရက္ပိုင္းအတြင္းေျပာၾကားမႈကလည္း ယခု အစိုးရလက္ထက္တြင္ ျပႆနာတစ္ရပ္ျဖစ္ေနေၾကာင္း သက္ေသပိုမိုခိုင္မာသြားသည္။ ”မႏၲေလးမွာ ေတာင္း ရမ္းကေလးေတြရဲ႕ မိဘအခ်ိဳ႕ေတြကို အထင္မေသးနဲ႔ေနာ္ မနက္မနက္ဆို ကေလးကိုဆိုင္ကယ္နဲ႔လာခ်သြားတယ္။ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ျပန္ လာေခၚ တယ္”ဟု ေနာက္ ထပ္သ က္ေသအေနျဖင့္ ဘူတာႀကီးဝန္းက်င္ေလလြင့္ ကေလးမ်ားအား စာသင္ေပးရာတြင္လုပ္အားေပးေနသူ အမည္မေဖာ္လိုသူ တစ္ဦးက ေျပာျပသည္။
မိဘတို႔အျပင္ သူတို႔ကို ဘယ္သူေတြက အျမတ္ထုတ္ၾကေသးလဲ
ကေလးမ်ားကို တလြဲ အျမတ္ထုတ္သူမ်ားေၾကာင့္လည္း ကေလးအခ်ဳိ႕မွာ သူေတာင္းစားအျဖစ္သို႔ မရည္ရြယ္ဘဲေရာက္လာမႈတို႔ရွိေနျပန္သည္။ ”ေမေမႀကီးက နင္တို႔ တစ္ေန႔ကိုပိုက္ဆံ ေလးေထာင္မွမရရင္အိမ္ျပန္ မလာနဲ႔ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔ ခု ပိုက္ဆံေတာင္းတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ေနရတယ္”ဟု ေျပာသူက လွည္းတန္းအပါ အဝင္ ေနရာ အစံု တြင္ ပိုက္ဆံေတာင္းရမ္းေနသည့္ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ကေလးငယ္ ေဝယံမင္းဆိုသူပင္ ျဖစ္သည္။ ႐ိုက္ႏွက္ျခင္း ခံထားရဖူးသည့္ေက်ာျပင္မွ အ႐ိႈးရာေဟာင္းတို႔ကိုလွန္ျပရင္း သူက ေတာင္းစားဘဝ ေရာက္ရပံုကိုေျပာျပသည္။ သူတစ္ပါး မလုပ္ခ်င္ေသာ၊ မလုပ္ဝံ့ေသာ အလုပ္မ်ားကို သူ၏အေျပာအရ ေမေမႀကီးဆိုသူက သူ႔ကိုလုပ္ခိုင္းေနျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ သူလိုပင္ တျခားကေလးငယ္တို႔ရွိေနၾကသည္ဟု ၎ကေျပာသည္။
ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္အနီးအနားတြင္ တကၠစီေမာင္းႏွင္ေနသူ အမည္မေဖာ္လိုသူ၏ ေျပာျပခ်က္အရ ဂိုဏ္းတစ္ခုအသြင္ဆန္ဆန္ရွိၿပီး၊ ေခါင္းေဆာင္ကေထာင္ ထြက္ တစ္ ဦးဟု သိရသည္။”မေျပာရဲ ဘူးဗ်ာ၊ မင္းတို႔လည္းမေရးနဲ႔၊ အႏၲရာယ္ရွိတယ္”ဟု ၎ကေျပာသည္။ အခ်ဳိ႕ ေတာင္းစားမိဘတို႔က ကေလးကို တစ္ေန႔က်ပ္ သံုးေထာ င္ႏႈန္းျ ဖင့္ ေခါင္းေဆာင္တို႔ ထံ ေန႔တြက္ျဖင့္အပ္သည္မ်ားပင္ရွိသည္ဟု သူကဆိုသည္။
ႏွိပ္စက္မႈတို႔လည္း ရွိပါသည္
”ေမေမႀကီးက အစကသားတို႔ကိုခ်စ္တယ္။ ပိုက္ဆံမ်ားရင္ထမင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဘဲဥဟင္းလည္းစားရတယ္။ ပိုက္ဆံမရရင္အဆူခံရတယ္။ ထမင္း လည္း ေကာင္းေ ကာင္းမစားရဘူး။ သား ေက်ာမွာ ေရေႏြးပူေလာင္ထားတယ္။ ပိုက္ဆံအမ်ားႀကီးမရလို႔ ဆိုၿပီး ေမေမႀကီးက ေရေႏြးနဲ႔ လွမ္းပက္တာပါ”ဟု ႏွိပ္စက္ ခံေတာင္းရမ္းကေလး ငယ္တစ္ဦးကဒဏ္ရာေဟာင္းကိုျပၿပီး ေျပာသည္။ တရားဝင္ ေခၚယူခန္႔ထားေသာ အိမ္အကူ၊ စားပြဲထိုးႏွင့္ လုပ္သားတို႔ကိုပင္ လူမဆန္စြာ ႐ိုက္ႏွက္မႈ၊ ေသေအာင္႐ိုက္မႈတို႔ ရွိေနသည့္ ယေန႔လိုအခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ ကယ္ရာမဲ့လမ္းေဘးေရာက္ေန ေသာေတာင္းရမ္းစားေသာက္ကေလးမ်ားအဖို႔ အႏိုင္က်င့္ခံရမႈပို မိုႀကီးျမင့္ႏိုင္မည္မွာမလြဲဟု အရပ္ ဘက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက မွတ္ခ်က္ျပဳၾကသည္။
သူေတာင္းစား အျဖစ္ ကေလးမ်ားကိုသြတ္သြင္းေသာ ေစ်းကြက္ရွိေနသည္
ယေန႔ ကမၻာေပၚမွာ ေခါင္းအခဲရဆံုးျပႆနာမ်ားထဲ၌ ကေလးလုပ္သားျပႆနာအေရးသည္ ထိပ္ဆံုးနံပါတ္တစ္ဆယ္ စာရင္းဝင္ေနၿပီး ယင္း ထဲတြင္ ကေလးငယ္တို႔ကို သူေတာင္းစားအျဖစ္ အျမတ္ထုတ္ကာ ေရာင္းစားခိုင္းေစသည့္ျဖစ္ရပ္တို႔လည္း ပါဝင္ေနသည္ဟု Child Labour in India.(IHRB)ကို ကိုးကားကာ ကေလး လုပ္သား ျပႆနာအေၾကာင္း ေရးသားခဲ့သူ ဆရာတင္စုိး မင္းကဆိုထားသည္။ အိႏၵိယ၌ ကေလးငယ္ ငါးဦးတြင္တစ္ဦးမွာ အလုပ္ခုိင္းစားခံေနရေၾကာင္း ၎က ထုတ္ေ ဖာ္ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ ထို႔အတူ အိမ္နီးနားခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားတြင္လည္း ယင္းျပႆနာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ ထိုသို႔ ႀကီးမားေနသည့္ ေစ်းကြက္ထဲ သို႔ ျမန္မာ က လည္း အနည္း ငယ္ ဝင္တိုးသြားၿပီး ျပည္တြင္း၌သာမက ျပည္ပသို႔ပင္ ကေလးမ်ားေရာင္း စားခံေနရသည့္ ျဖစ္ရပ္တို႔ျဖစ္သည္ဟု ရဲမွတ္တမ္းတို႔အရ သိရသည္။
ကုလသမဂၢကေလးမ်ား​ရန္ပုံေငြအဖြဲ႕​(ယူနီဆက္) ​၏ ​ခ်စ္ၾကည္ေရးအထူးသံတမန္​အျဖစ္ ၂ဝ၁၂ ဇူလိုင္လက ဂ်က္ကီခ်န္းမင္းသား လာေရာက္စဥ္ မေလးရွားႏုိင္ငံ သို႔ ေတာင္းစားရန္ ေရာင္းစားခံလိုက္ရသည့္ ျမန္မာကေလးႏွစ္ဦးႏွင့္ေတြ႕ဆံုခဲ့မႈက ကေလးမ်ားအတြက္ စိုးရိမ္စရာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ေမာင္ေဇာ္ဟုေခၚသည့္ ​အသက္ ​၁၂ အရြယ္ကေလးငယ္တစ္ဦးႏွင့္ ​ႏွစ္ ႀကိမ္တိုင္တုိင္ ​လူကုန္ကူးခံခဲ့ရေသာ ​ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ​မိန္းကေလးတို႔ႏွင့္ ဂ်က္ကီခ်န္းသည္ တစ္ဦးခ်င္းေတြ႕ဆုံခဲ့သည္။ ဤသည္က တားဆီးႏိုင္ခဲ့ေသာ ျပည္ပသို႔ထြက္သြားေသာ အမႈ သာျဖစ္ၿပီး လူမသိသူမသိ လြတ္ေျမာက္သြားေသာအမႈမ်ား မည္မွ်ရွိမည္ဆိုသည္ကိုမခန္႔ မွန္း ႏိုင္ေ ပ။ ေလလြင့္ကေလး အေရးလႈပ္ရွားေသာ United ACT မွတာဝန္ခံ ကိုရဲရင့္ေနာင္က ”ကေလးေတြ ကိုဖမ္းၿပီးခိုင္းတဲ့ ဂိုဏ္းက ရွိတယ္။ လမ္းေပ်ာ္ကေလးေတြ၊ အေျခ အေနမဲ့ကေလးေတြကို အဓိက ထားၿပီးေတာ့ အသံုးျပဳၾကတယ္။ ပစၥည္းခိုးခိုင္းတာ၊ လမ္းေဘးမွာ ေစ်းေရာင္းခိုင္းတာ ေတာင္းစားခိုင္းတာ အမ်ားဆံုးေတြ႔ရ တယ္”ဟု ေျပာ သည္။ ကေလးမ်ားအေရး ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ေနာက္ထပ္အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုျဖစ္ေသာ Equality Myanmar မွ ဒါ႐ိုက္တာေအာင္မ်ိဳးမင္းက ျမန္မာ၏ ကေလးငွားေစ်း ကြက္ထဲတြင္ ရင္ခြင္ပိုက္ကေလးမ်ား ငွားရမ္းေတာင္းစားေနသည့္ ေစ်းကြက္လည္းေပၚေနၿပီး မိခင္အရင္း မဟုတ္သူက အခေၾကးေငြျဖင့္ တစ္ရက္ တာငွားၿပီး ကေလးမ်ား တစ္ေနကုန္အိပ္ေအာင္ႏွင့္ ေနမေကာင္းသည့္ပံုစံျဖစ္ေအာင္ အိပ္ေဆးတိုက္ျခင္းႏွင့္ နႏြင္းျဖင့္လိမ္းျခင္းတို႔ျပဳလုပ္ၾကသည္ကို ေတြ႕ေနရေၾကာင္း ၎ကဆိုသည္။
သူေတာင္းစားေတြအေပၚ
အစိုးရက ဘယ္လိုသေဘာထားေနလဲ
ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားက ထိုသို႔ေတာင္းရမ္း စားေသာက္သူမ်ားကိုေတြ႕လွ်င္ ဥပေဒကို ခ်ဳိးေဖာက္သူဟုဆိုၿပီး ဖမ္းဆီးအေရးယူရပါသည္။ မဖမ္းခ်င္၍သာ မဖမ္းၾကသည္ တို႔ရွိ တတ္ေသာ္လည္း စီမံခ်က္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ရဲကအပူတျပင္းဖမ္းၾကပါေတာ့သည္။ ဖမ္းသည့္ပုဒ္မကအသက္ ၁၈ ႏွစ္ေက်ာ္ လွ်င္ ေထာင္ဒဏ္အထိအျပစ္ေပး၍ရေသာ ပုဒ္မ ၁ဝ၉/၁၁ဝ (အလုပ္မရွိ အကိုင္မရွိ ေလလြင့္ေနသူမ်ားအတြက္ ျပ႒ာန္းေသာ ဥပေဒပုဒ္မ) ႏွင့္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ ဆိုပါက ေထာင္ဒဏ္အျပစ္ေပး၍မရေသာ ပုဒ္မ ၄ဝ (ေလလြင့္ကေလးမ်ားအတြက္ ထုတ္ထားေသာပုဒ္မ)တို႔ျဖင့္အေရးယူျခင္း ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ပံုမွန္အၿမဲတမ္း ဖမ္းၾကသည္ေတာ့ မဟုတ္ၾက။ ရဲကဖမ္းၿပီဆိုလွ်င္ အဓိကအားျဖင့္ စည္ပင္သာယာေရးအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ပူးေပါင္းကာကိုင္တြယ္ၿပီး အသက္ႀကီး လွ်င္ ေထာင္ခ်၊ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ဆိုလွ်င္ လူမႈဝန္ထမ္းအပ္၍ တစ္ဖံု၊ စည္ပင္လက္ေအာက္ရွိ ေရတံခြန္ေတာင္စုိက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ ေမြးျမဴေရးၿခံ၊ နာနတ္ေတာလမ္းမွ ထိန္း သိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ေရးစခန္း အစရွိေသာ ထိန္းသိမ္းပညာ ေပးစခန္းမ်ားသို႔ပို႔ေဆာင္၍ ရက္အနည္းငယ္ ကာလအတိုင္းအတာအထိ ေစာင့္ေရွာက္ထားကာ အလုပ္လို ခ်င္ပါကလည္း စည္ပင္တြင္ အလုပ္ေပးသည္။ယင္းအျပင္ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္သူမ်ား ပေပ်ာက္ေရး စီမံကိန္းဆိုကာ ျပည္ၿမိဳ႕တြင္ လြန္ခဲ့ေသာ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္က ေလ လြင့္ ကေလးမ်ားႏွင့္ေတာင္းရမ္းစားေသာက္သူမ်ားအား ရခိုင္႐ိုးမအစပ္ ေညာင္ေျခေထာက္ရြာသို႔ သြားေရာက္စြန္႔ပစ္ခဲ့သည့္ လုပ္ရပ္တို႔ကို ပင္လုပ္ခဲ့သည္။
ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးကိုင္သူေတြကို ေဖာ္ထုတ္အေရးယူမႈေတြ
အစိုးရအဆက္ဆက္ ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ
၁၉၆၉၊ ၁၉၇ဝ ႏွင့္ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္မ်ားက ကေလးမ်ားအားလွ်ာျဖတ္ကာ ေတာင္းစားခိုင္းသည့္ျဖစ္ရပ္တို႔ ရွိခဲ့သျဖင့္ အစိုးရက က်ဴးလြန္သူတို႔ကို ဖမ္းဆီးခဲ့ရာ ကေလးခိုးဂိုဏ္း မ်ား ေပ်ာက္သေလာက္ျဖစ္ သြားခဲ့ဖူးသည္ဟု မႏၲေလးၿမိဳ႕အေျခစိုက္ တရားလႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေန ဦးသိန္းသန္းဦး ကေျပာသည္။ ယင္းေနာက္ပိုင္း ထိုသို႔က်ဴးလြန္ သည္ ဟု ဆိုေသာ လုပ္ရပ္ကို သိပ္ မၾကားမိေတာ့ဟု (မထုတ္ျပန္သည္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း) ၎က ေျပာသည္။
တပ္မေတာ္အစိုးရလက္ထက္ ၂ဝဝ၈-၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္က မေလးရွားသို႔ ျမန္မာ ကေလးငယ္တို႔ကို ေရာင္းစားကာ ေတာင္း စားခိုင္းေသာသူတို႔ကို ေဖာ္ထုတ္အေရး ယူခဲ့ဖူးၿပီး ထိုတစ္ႏွစ္တည္း ႏွစ္မႈရွိခဲ့သည္ဟု လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးႏွိမ္နင္းေရး ရဲတပ္ဖြဲ႕မွ ဒုတိယရဲမွဴးႀကီးသက္ေနာင္က ေျပာသည္။ သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရ တက္ၿပီး ေနာက္ ပိုင္း ကာလတြင္ ကေလး မ်ားအား ေနာက္ကြယ္မွႀကိဳးကိုင္သူတို႔ ရွိေန၍ ရဲကအေရးယူလိုက္ေသာအမႈမ်ား ရွိပါသည္။
ရန္ကုန္တိုင္းရဲတပ္ဖြဲ႕မွ တာဝန္ရွိသူ တစ္ဦး၏ ေျပာျပခ်က္မ်ားအရလည္း လြန္ ခဲ့သည့္ ၂ဝ၁၁ ေအာက္တိုဘာ ပထမအ ပတ္က ရန္ကုန္တြင္ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ သည့္ အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ ကေလးတစ္ ဦး၏ ထြက္ဆိုမႈကိုအေျချပဳၿပီး ရဲက ဒလ ၿမိဳ႕နယ္၊ က်န္စစ္သားရပ္ကြက္အတြင္းရွိ ေနအိမ္တစ္အိမ္က ကေလးငယ္ တို႔ အား ေတာင္း ရမ္းခိုင္းစားသည့္ ျဖစ္ရပ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ဖူးသည္ဟု သိရသည္။ ၄၅ ႏွစ္ႏွင့္ ၅၅ ႏွစ္အရြယ္ရွိ ေဒၚတင္ညိဳ (ဘ) ဦးၾ
Credit : http://www.searchmyanmar.com/link/comment/cid/47291/domain/popularmyanmar.com