" လယ္သမား နဲ႔ စိန္တံုးမ်ားစြာ …"

 

တစ္ခါတုန္းက အာဖရိကမွာ ဘဝကို ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ ေနတဲ့ လယ္သမား တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္ … ။ အဲဒီလယ္သမားဟာ သူ႔ဘဝကို သူေက်နပ္
ေပ်ာ္ရႊင္ပါတယ္ … ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူ႔ဘဝေလးကို သူက တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲ တယ္ေလ … အဲဒီလို တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲ တတ္လို႔လည္း ေပ်ာ္ရႊင္တာေပါ့ … ။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႔ဆီလာၿပီးေတာ့ စိန္ေတြအေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္ … ။
လူႀကီးက “မင္းမွာသာ လက္မေလာက္ရွိတဲ့ စိန္တံုး တစ္တံုး ရွိမယ္ဆိုရင္ မင္းဟာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ေလာက္ ပိုင္ဆိုင္ႏုိင္မယ္ … ၊ မင္းမွာသာ လက္သီးဆုပ္ ေလာက္ရွိတဲ့ စိန္တံုး တစ္တံုး ရွိမယ္ဆိုရင္ မင္းဟာ ကိုယ္ပိုင္ ႏိုင္ငံ တစ္ခုေတာင္ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္လိမ့္မယ္ … ” လို႔ ေျပာၿပီး ျပန္သြားပါတယ္ … ။

ညလည္းေရာက္ေရာ … လယ္သမားက အိပ္လို႔မေပ်ာ္ေတာ့ပါဘူး … ၊ ေန႔ခင္းက စိန္ဆိုတဲ့ စကား ကို ၾကားၿပီးကတည္းက မတင္းတိမ္ မေရာင့္ရဲ ႏုိင္ေတာ့အတြက္ … ေပ်ာ္လည္း မေပ်ာ္ရႊင္ ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး ။ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္လည္း က်ေရာ သူ႔ရဲ႕ လယ္ကြင္းေတြကို ေရာင္းဖို႔ အစီအစဥ္ ခ်ပါေတာ့တယ္ … ၊ လယ္ေတြလည္း ေရာင္းၿပီးေရာ သူ႔မိသားစုေတြကို ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ မွာခဲ့ၿပီးေတာ့ စိန္တံုးေတြ ရွာဖို႔ အိမ္က ထြက္ခဲ့ ပါေတာ့တယ္ … ။

အာဖရိက တခြင္ ႏွံ႔ေအာင္လိုက္ရွေပမယ့္လည္း စိန္တံုး တစ္တံုးတစ္ေလမွ မေတြ႔ပါ၊ ဒါနဲ႔ ဥေရာပ တခြင္လိုက္လို႔ ရွာျပန္ပါတယ္ … ဒါေပမယ့္လည္း စိန္တံုးကို မေတြ႔ပါ ၊ စပိန္ကုိလည္း ေရာက္ေရာ … သူမွာ ပိုက္ဆံလည္း ျပတ္၊ လူလည္း ပင္ပန္း၊ စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း က်ေနၿပီ … ဘာစီလိုနာျမစ္ထဲဆင္းၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ အဆံုးစီရင္ခ်င္ ေလာက္ေအာင္ စိတ္ဓါတ္ေတြက က်ေနပါတယ္ … ။

ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုး အိမ္ကို ျပန္လာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ လယ္ကို ဝယ္ထားလိုက္တဲ့သူက သူ႔ရဲ႕လယ္ထဲမွာ ျဖတ္ၿပီး စီးေနတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးမွာ ကုလားအုတ္ေတြကို ေရတိုက္ေနပါတယ္ … ။ စမ္းေခ်ာင္းေပၚျဖာက် ေနတဲ့ ေနေရာင္ျခည္က လယ္ထဲက ေက်ာက္တံုးေလးေတြကို ထိၿပီး အေရာင္ေတာက္ေနတာဟာ သက္တံ့ တစ္ခုလို လွပလြန္းပါတယ္ … ။
ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးကို ေကာက္ၿပီးေတာ့ အိမ္ထဲကိုဝင္လာခဲ့ပါတယ္ … ။
ေန႔လည္ခင္းလည္း ေရာက္ေရာ သူ႔ကို စိန္တံုးေတြ အေၾကာင္းေျပာခဲ့တဲ့ လူႀကီးက အိမ္ကို ေရာက္လာ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအေရာင္တလက္လက္
ေတာက္ေနတဲ့ ေက်ာက္တံုးေလးကို ေတြ႔သြားပါတယ္။ လူႀကီးက အဲဒါ စိန္တံုးပဲ … က်ဳပ္ စိန္တုံးကို တစ္ခါျမင္ဖူးကတည္းက မွတ္မိတယ္ လို႔ ေျပာပါတယ္ … ။
မဟုတ္ပါဘူး … အဲဒါ ေက်ာက္တံုးပါ … ကၽြန္ေတာ္ စမ္းေခ်ာင္းထဲက
ေကာက္လာတာပါ လို႔ ေျပာပါတယ္ … ၊ လာလိုက္ခဲ့ ခင္ဗ်ားကို ျပမယ္ … စမ္းေခ်ာင္းထဲမွာ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္ လို႔ ဆက္ေျပာပါတယ္ .. ။ သူတို႔ေတြ စမ္းေခ်ာင္းဆီကို သြားၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္
ေက်ာက္တံုးေတြကို ေကာက္ၿပီး ကၽြမ္းက်င္သူေတြကို စစ္ေဆးေစတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေသခ်ာတာေပါ့ အဲဒီေက်ာက္တံုးေတြ
အားလံုးက စိန္တံုးေတြ ျဖစ္ေနတယ္ … ၊ လယ္ကြင္းတစ္ခုလံုး စိန္တံုးေတြ .. စိန္တံုးေတြ အျပည့္ပါပဲ … ။

ပံုျပင္ကေတာ့ ဆံုးသြားပါၿပီ … ဒီပံုျပင္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဘာေတြေပးလဲ … နည္းနည္း ဆက္ၿပီး စဥ္းစား ၾကည့္ရေအာင္ပါ …. ။

* တစ္ခါတရံမွာ အခြင့္အလမ္းဆိုတာ တကယ္ေတာ့ လက္တစ္ကမ္းမွာ ရွိတာပါ … အေဝးႀကီး လိုက္ရွာစရာ မလိုပါဘူး … အဲဒီအခြင့္အလမ္းကို ျမင္တတ္ဖို႔ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္ … ။

* ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က လက္ထဲမွာ ရွိတာထက္ သူမ်ားဆီမွာ ရွိတာကို ပိုၿပီးေတာ့ ေကာင္းမယ္ တန္ဖိုး ရွိမယ္ ထင္တတ္ၾကပါတယ္ … ။

* တစ္ခါတစ္ေလ အခြင့္အလမ္းက တံခါးေခါက္လာတဲ့ အခါ အဲဒီတံခါးေခါက္တာကို အာ႐ံုေနာက္ တယ္ လို႔ ထင္တတ္ၾကပါတယ္ … ။

* ေနာက္တစ္ခ်က္က တူညီတဲ့ အခြင့္အလမ္းက ဘယ္ေတာ့မွ (၂) ခါျပန္ ေရာက္လာေလ့မရွိပါဘူး … အဲဒီ ေရာက္လာတဲ့ တစ္ႀကိမ္တခါ ကို အမိအရ ဖမ္းဆုတ္ႏုိင္ဖို႔ လိုပါတယ္ … ။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဆိုတာ ပိုေကာင္းရင္လည္း ေကာင္းမယ္ … ပိုညံ့ရင္လည္း ညံ့မယ္ … ေသခ်ာတာကေတာ့ တထပ္တည္းေတာ့ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ မလာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး … ။

ေတြးမိတာေလးေတြပါ … စာဖတ္သူမ်ားလည္း ဆပြားေတြးၾကည့္ၾကပါ …
ေမတၱာျဖင့္
credit: ေအာင္ကိုဦး(UMK)
Credit : http://www.searchmyanmar.com/link/comment/cid/49533/domain/myanmarlatestnews.com