" ရထားႀကိတ္လို႕ ေသသြားရွာတဲ့ အေလာင္းေကာင္က စကားထေျပာတဲ့အျဖစ္ကို ေျခာက္ျခားဖြယ္ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ မႈႈခင္းဓာတ္ပံုဆရာရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္မွန္"

 

အခ်ိန္က ၁၉၉၀ ေက်ာ္ေလာက္အခ်ိန္က . . . ။ ေဆာင္းတြင္းဘက္လဲျဖစ္ ညဘက္လဲျဖစ္တာနဲ႔ သူလဲ ( သူဆုိတာ က်ေနာ္ေျပာတဲ့ မႈခင္းဓာတ္ပံုရုိက္တဲ့ က်ေနာ္.မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ) ထံုးစံအတုိင္း လက္ဘက္ရည္ေလးေသာက္ ေဆးလိပ္ေလးဖြာလုိ႔ အိမ့္ေရွ႕ ဝရန္တာမွာ အန္မတန္ဇိမ္က်ေနတာေပါ႔ ။ ရာသီဥတုကေအးေပမယ္.ေလေလးကတျဖဴးျဖဴးဆုိေတာ့ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္အုိးနဲ႔ ဟန္က်ပန္က်ျဖစ္ေနတုန္း ( .... ) ၿမိဳ႕နယ္ရဲစခန္းက ဖုန္းဝင္လာတယ္ ။

အေၾကာင္းအရာကေတာ့ သူ႔အလုပ္ေပၚလာတာ ။ သူ႔အလုပ္က မႈခင္းျဖစ္တဲ့ေနရာေတြမွာ ဓာတ္ပံုလုိက္ရုိက္ရတာ ။ ျဖစ္တာက မီးရထားလမ္းေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္ ရထားတုိက္ခံထားရတယ္ဆုိတဲ့ ။ ဒီေတာ့ ကန္မရာေလးဆြဲ ထြက္ရေတာ့တာေပါ႔ ။ ဟုိေရာက္ေတာ့ ေတြ႕လုိက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းက သိပ္မဟန္ဘူး ။
ဘာလုိ႔ဆုိ လက္ေတြ ေခါင္းေတြ ေျခေထာက္ေတြက လုိက္ေကာက္ရမဲ့ပံုစံျဖစ္ေနၿပီ ။ လူေနအိမ္လည္းေဝးတဲ့ေနရာျဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္း ... မႈခင္းဓာတ္ပံုဆရာဆုိတာမ်ဳိးကလဲ သူမ်ားမေရာက္ခင္ မစစ္ေဆးခင္မွာ အမႈျဖစ္ထားတဲ့ ပံုစံကုိ ဦးဆံုးရုိက္ယူရတဲ့တာဝန္ဆုိေတာ့ မ်က္ျမင္တစ္ေယာက္ရယ္ တာဝန္ရွိသူတစ္ေယာက္ရယ္ေပါ႔ ။ ဒါပဲေရာက္ေသးတယ္ ။

အဲဒါနဲ႔ သူလဲ အေလာင္းကုိ တစ္စစီဓာတ္ပံုလုိက္ရုိက္ရတာေပါ႔ ။ အဲဒီေဆာင္းညက အရမ္းေအးတယ္ ။ ဟုိးဘက္အေဝး ခပ္ျပျပေလာက္မွာေတာ့ ဘူတာရံုေလးက မီးမွိန္မွိန္နဲ႔ ငုတ္တုတ္ ။ ျမဴကလဲခပ္ဆုိင္းဆုိင္းနဲ႔ ညတစ္နာရီေလာက္ေတာ့ ရွိၿပီနဲ႔တူတယ္ ။ ခုနကေျပာတဲ့ မ်က္ျမင္သက္ေသ သတင္းေပးသူကုိေတာ့ ရဲတစ္ေယာက္လာၿပီး စစ္ခ်က္ေလးဘာေလးယူဖုိ႔ စခန္းကုိေခၚသြားေလရဲ႕ ။ က်န္ခဲ့တာ သူနဲ႔ မႈခင္းရဲတစ္ေယာက္ရယ္ေပါ႔ ။ သူ႔အလုပ္က လြယ္ေတာ့မလြယ္ဘူးရယ္ ။ အခ်ိန္ ေနရာ ေဒသမေရြး လုိက္ရတာ ။ မွားလုိ႔မျဖစ္ဘူး ။ ဒါနဲ႔ သူလဲ အာရံုစုိက္ၿပီး အေလာင္းရဲ႕ အပုိင္းအစေတြကုိ ဓာတ္ပံုတစ္ဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ လုိက္ရုိက္ေနရတာေပါ႔ ။ ဟုိဘက္ရွာ ဒီဘက္ရွာနဲ႔ ေခါင္းကုိသြားရုိက္လုိက္ ခႏၶာကုိယ္ကုိသြားရုိက္လုိက္ ေျမျပင္အေနအထားကုိသြားရုိက္လုိက္ နဲ႔ ေဆးလိပ္ေလးဖြာလုိ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနတာ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူနဲ႔အတူရွိေနတဲ့ ရဲက ဘယ္ေပ်ာက္သြားတယ္မေျပာတက္ဘူး ။ အဲဒါနဲ႔ပဲ သူလဲ သူ႔အလုပ္ကုိဆက္လုပ္ရတာေပါ႔ ။

သူ႔မွာအက်င့္တစ္ခုရွိတယ္ ။ သူက အလုပ္လုပ္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ... စာဖတ္ရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဥပမာ ထမင္းအုိးတည္တာကအစဆုိပါေတာ့ စိတ္တုိင္းမက်တာရွိရင္ အသံထြက္ ညည္းညဴတက္တဲ့ အက်င့္ ။ အဲမွာ ျဖစ္ပံုက သူရုိက္ေနတဲ့ အေလာင္းေကာင္ရဲ႕ လက္တစ္ဘက္က ရွာမရဘူးျဖစ္ေနတာ ။ သူလဲ ပထမေတာ့ စိတ္ရွည္ရွည္ရွာေသးတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ မေတြ႕တာနဲ႔ ဟုိးခပ္လွမ္းလွမ္းေတြသြား ျဖစ္ႏုိင္မယ္.ေနရာေတြကုိ ေလွ်ာက္ရွာရေတာ့တာေပါ႔ ။ ဒါေပမယ္. မေတြ႕ဘူး အဲဒီလက္က ။ ရထားသံလမ္းေပၚမယ္ဆုိေတာ့ ေအးကလဲေအး ေလေလးကလဲတုိက္ ဆုိေတာ့ သူလဲ ခပ္ေလးေလးပဲ ဓာတ္မီးေလးထုိးလုိ႔ ဟုိရွာဒီရွာ လုပ္ရင္း စိတ္ကလဲမရွည္တာနဲ႔ ထံုးစံအတုိင္း ညည္းေတာ့တာေပါ႔ ။ " ဒီလက္ကလဲကြာ ဘယ္ေခ်ာင္ေရာက္သြားပါလိမ့္ကြာ " ... "ေတာက္" စသျဖင့္ေပါ႔ တစ္ေယာက္ထဲေျပာဆုိေနေလရဲ႕ ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူမေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အျဖစ္အပ်က္ ....... သူ က်က္သီးေမႊးညင္းေတြတစ္ျဖန္းျဖန္းထကုန္ၿပီ ။ သူရဲ႕အလုပ္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အံ့ဩေၾကာက္ရံြ႕စရာအျဖစ္ႀကီး .... ။
" လက္က ဟုိမွာေလကြာ "
" ဒီေရေျမာင္းထဲမွာေလကြာ " တဲ့ ။
သူ႔ကုိျပေနတာက ဟုိးအေလာင္းနားက လက္တစ္ဘက္ ... ေျမာင္းေဘာင္ကုိတစ္ေျဖာင္းေျဖာင္းရုိက္ၿပီး လက္ညိဳးထုိးျပေနတာ ။
သူေတာ္ေတာ္ႀကီး တုန္လႈပ္သြားတယ္ ။ လက္ႀကီးပဲ ။ ေစာနက လက္ျပတ္ႀကီးတစ္ဘက္ထဲ ။ သူ႔တစ္ကုိယ္လံုး ေအးစက္ေတာင့္တင္းသြားတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ သူခ်က္ခ်င္းေတြးတယ္ ။ ဒါ ေစာနက က်န္ခဲ့တဲ့ မႈခင္းရဲက သူ႔ကုိစတာျဖစ္မယ္ေပါ႔ ။ ဒါဆုိခုနက သူမသိတဲ့ အသံပုိင္ရွင္က ဘယ္သူလဲ ။ အသံကသူ႔အေနာက္ကလာတာ ။ ဒါနဲ႔ ေခါင္းနပန္းႀကီးၿပီး လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ... ။ ခုနက ရထားတုိက္ခံထားရတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးနဲ႔ ေခါင္းႀကီးက သူ႔အေနာက္ကေန ဒရြတ္ဆြဲႀကီးလုိက္လာတာ ။ ေျပာေနတာက အဲဒီေခါင္းႀကီးကေနေျပာေနတာ ။ သူ႔ကုိလဲၾကည့္လုိ႔ ။ ၿပီးေတာ့ ဆက္ေျပာေသးတယ္ ။ "ေဟ့ေကာင္ ဟုိမွာေလကြာ လက္ " ... " သြားယူေလကြာ " ဆုိၿပီး ပံုပ်က္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးကုိ ေမးေငါ႔ကာေငါ႔ကာနဲ႔ ေျမာင္းေဘးကလက္ကလဲ ေျမာင္းေဘာင္ေပၚမွာ တစ္ေျဖာင္းေျဖာင္းပုတ္ျပေနရဲ႕ ။ ဒါေပမယ္. သူ ေျပးလုိ႔မရေတာ့ဘူး ။ သူ႔ေျခေထာက္ေတြက လႈပ္လုိ႔မရေတာ့ဘူး ။ ေဆာင္းညရဲ႕ အေအးနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ အေလာင္းေကာင္ေရွ႕ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့အျဖစ္က သူ႔ကုိ ေအးစက္ ေတာင့္တင္းသြားေအာင္လုပ္လုိက္တာ ။ သူ သူ႔အေနာက္က အေလာင္းေကာင္ကုိ သူ ျပန္လွည့္ၾကည့္တယ္ ။ သူ႔ကုိ ဒရြတ္ဆြဲအတုိင္းႀကီးပဲ ၿဖီးၿဖီးႀကီးၾကည့္ၿပီး ေျမႀကီးေပၚကပဲ လဲေလွ်ာင္းႀကီးအတုိင္းကေန ထဖုိ႔ႀကိဳးစားေနတယ္ ။ အေလာင္းေကာင္ေရွ႕မွာ သူဘယ္လုိမွ ဆက္ေနလုိ႔ မရေတာ့ဘူးလုိ႔ သိလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ ရွိသမွ်အားေတြအကုန္စု ဝုန္းကနဲေျပးေတာ့တာေပါ႔ ။ ကန္မလဲက်က်န္ ။ ဒေရာေသာပါးေျပးလာတုန္း ရထားလမ္းေဘးဟုိမွာဘက္ ကားလမ္းေပၚက်မွ ဟုိသေကာင့္သားရဲကုိ သြားေတြ႕ေတာ့တာ ။ အူယားဖားယားေျပးလာတဲ့သူ႔ကုိ တအံ့တဩနဲ႔ ေဟ့လူဘာျဖစ္လာတာလဲ ဆီးတားၿပီးေမးေပမယ္. အဲဒီညက သူ ရဲစခန္းထိဘယ္လုိေရာက္သြားမွန္းမသိေအာင္ သုတ္ေခ်တင္ခဲ့တာ ။

အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေနာက္ပုိင္းမွာ သူ မႈခင္းဓာတ္ပံုဆရာအလုပ္ကုိ လံုးဝစြန္႔လႊတ္ပစ္လုိက္တယ္ ။ သူ႔ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖတ္ေတြက ဘယ္လုိေျဖာင္းဖ်ေျဖာင္းဖ် သူလံုးဝျပန္မလုပ္ေတာ့ပဲနဲ႔ စုထား ေဆာင္းထားတာေလးေတြထုတ္လုိ႔ ႏုိင္းငံျခားကုိ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ထြက္လားၿပီး ေနာက္ ဟုိမွာပဲ အိမ္ေထာင္ေတြဘာေတြက်လုိ႔ အေျခတက်နီးပါးျဖစ္ေနၿပီ။ က်ေနာ္နဲ႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ေလာက္ကမွ စကားစပ္ျဖစ္ရင္းရဲ႕ က်ေနာ္က ဒီေပ့(ခ်)မွာ သရဲအေၾကာင္းေတြေရးတယ္ဆုိလုိ႔ သူ႔အေၾကာင္းကုိေျပာျပတာ။

ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ ကာယကံရွင္ က်ေနာ္.မိတ္ေဆြဦးေလးတစ္ေယာက္ေျပာျပတဲ့အတုိင္းကုိ က်ေနာ္ဖတ္ေကာင္းေအာင္ စာေလးစီလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ကုိျပန္ေျပာျပတာပါ ။ ေနာက္ေန႔ေတြက်ေတာ့ သူတုိ႔နယ္ဘက္က ေခ်ာင္းစပ္ကထုိင္ထုိင္ၿပီး ေခၚေနတက္တဲ့ မေကာင္းဆုိးရြားတစ္ေကာင္းအေၾကာင္းေျပာျပမယ္ေနာ္ ။

By Casper

Credit : http://newmyanmarpyi.blogspot.co.uk/2015/06/blog-post_277.html