"Balm ပရုပ္ဆီ"

 ျမန္မာမွာက လူတန္းစား အမ်ိဳးမ်ိဳးက ပုရုပ္ဆီကို အလြယ္ပဲ သံုးတတ္ၾကပါတယ္။ ဥပမာ- ပုရြက္ဆိတ္ကိုက္ရင္ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ပုရုပ္ဆီ လိမ္းခိုင္းတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း မလိမ္းသင့္ဘူးေျပာတယ္။ လည္ပင္းနာရင္ ပုရုပ္ဆီျမိဳခ်ရင္ သက္သာတယ္ ေျပာၾကတယ္၊ မလုပ္သင့္ဘူး လို႔လည္း ေျပာၾကတယ္။ ၾကားဘူးနားဝနဲ႔ ပုရုပ္ဆီကို အလြယ္ပဲ သံုးေနၾကတာ မ်ားပါတယ္။ အဲဒါေလးနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ပုရုပ္ဆီရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳး၊ ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္ ဗဟုသုရေစရန္ အလို႔ဌာ ပိုစ့္တစ္ပုဒ္ေလာက္ ဆရာ အခ်ိန္ရရင္ ေရးေပးေစလိုပါတယ္။
ေမးတာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မွန္တယ္ဗ်။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အရင္ကတည္းက လူၾကီးသူမေတြဆိုရင္ ပရုပ္ဆီ မရွိရင္ ေနမျဖစ္ဘူး ေျပာရသေလာက္ဘဲ။ ၉၆ ပါးထဲက အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သံုးၾကတာ။
လူတိုင္းဟာ နာတာ၊ ကိုက္တာနဲ႔ မကင္းၾကဘူး မဟုတ္လား။ ေနာက္ျပီး ဗမာေတြက လက္ေတြ႔က်ခ်င္သူေတြလို႔ ခပ္လြယ္လြယ္ ေျပာရမလားဘဲ။ နာရင္ နာတဲ့ေနရာကို တခုခု လုပ္ရမွ စိတ္ေက်နပ္တယ္။ လက္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ႏွိပ္လိုက္ရမွ။ “ရမ္းကု” လို႔ ဆိုသူမ်ား ဇက္ေၾကာတက္ရင္ ဇက္မွာ ေဆးထိုးေပးသတဲ့။ ဆရာဝန္ျဖစ္စက “ဟာ ငါသင္ခဲ့အထဲ ဒါ မပါပါလား” လို႔ ေတြးခဲ့မိဘူးတယ္။
ဒီသေဘာနဲ႔ နာတာ၊ ကိုက္တာကို နာတဲ့-ကိုက္တဲ့ေနရာမွာ လိမ္းလို႔ရတဲ့ ပရုပ္ဆီ ေခတ္စားလာေစတာလဲ အေၾကာင္းတခု ျဖစ္ႏိုင္မယ္ ထင္တယ္။ “က်ားပရုပ္ဆီ” တံဆိပ္နဲ႔ ဗမာျပည္မွာ ေခတ္စား ေနခဲ့တာၾကာပါျပီ။ ေရာင္းလည္း ေကာင္းလြန္းလို႔ ခပ္ဆင္ဆင္ တံဆိပ္ေတြပါ တိုးလားတယ္။ ေခါင္းမူး-ေခါင္းကိုက္၊ ျခင္ကိုက္၊ ပုရြက္ဆိတ္ကိုက္။ ေခ်ာင္းဆိုး၊ ဗိုက္ေအာင့္ရင္ ဗိုက္ေပၚလိမ္း၊ ရင္ပတ္နာရင္
ရင္ပတ္မွာလိမ္း၊ အဆစ္နာ၊ ရူမက္တစ္နာ၊ လည္ပင္း-ဂုတ္ပိုးနာ၊ ၾကြက္သားနာ၊ လူတိုင္းနဲ႔ မကင္းတဲ့ ေဝဒနာေတြပါ။
က်ားပရုပ္ဆီ ေပၚတာ ႏွစ္ ၁ဝဝ ေက်ာ္ပါျပီ။ ထီးသံုး-နန္သံုး တရုပ္ရိုးရာနည္း Pinyin ကေနလာတာပါ။ (တိုက္ဂါး) ပရုပ္ဆီကို Aw Chu Kin ကေန ျမန္မာျပည္မွာ ၁၈ဝ၇ ခုႏွစ္က ရန္ကုန္မွာ ဆိုင္ေသးေလး စေထာင္တယ္လို႔ သမိုင္း မွတ္တမ္း တင္ထားပါတယ္။ သူ႔သားႏွစ္ေယာက္ကေနမွ Tiger Balm ကို စကၤာပူ ယူလာခဲ့ျပီး Haw Par Healthcare ကုမၸဏီေထာင္ခဲ့တာ အခု သိပ္ၾကီးပြါးေနျပီ။။
ပရုပ္ဆီအနီ နဲ႔ အျဖဴမွာ ပါတာေတြ အတူတူေလာက္ဘဲ၊ အနည္း-အမ်ားသာ ကြာတယ္။ လင္နမင္ ဆိုတာလဲ ရွိေသးတယ္။ Camphor ပရုပ္ ပါတယ္။ Menthol ပရုပ္ေအး နဲ႔ Clove Bud Oil ေလးညွင္းဆီ မ်ားမ်ား ပါတာက ျပင္းတယ္။ Cassia Oil သစ္ၾကံပိုးအဆီေၾကာင့္ ပရုပ္ဆီအနီက နီတယ္။ Cajuput Oil နဲ႔ Mint Oil ပူဒီနာဆီက အျဖဴမွာ မ်ားမ်ားပါတယ္။ ေနာက္ ထုတ္တာေတြမွာ ယူကလစ္ဆီကို သံုးလာတယ္။
ၾကီးၾကီး-ငယ္ငယ္ သံုးႏိုင္တယ္။ လိမ္းရင္ တေန႔ ၃-၄ ၾကိမ္လို႔ ေဆးညႊန္းက ဆိုတယ္။ ဆရာကမေျပာရင္ အျပင္ကေန လိမ္း-ပြတ္သပ္ဘို႔သာျဖစ္ျပီး ပါးစပ္ထဲ မထည့္ရ၊ ၂ ႏွစ္ေအာက္ကေလး မသံုးရလို႔ သတိေပးထားတယ္။ လုပ္ၾကတာပါဘဲ။ ေရေႏြးထဲထည့္ ရွဴတာလည္း လုပ္တယ္။ Balm ဆိုတာ လိမ္းရတာကိုသာ ေခၚတယ္။ Rub ဆိုရင္ ပြတ္လိမ္းရတယ္။ စိတ္ကေန သက္သာတယ္ ထင္တာကိုက အက်ိဳးရွိေနတာမ်ိဳး။
ခုထိေတာ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးကို တိတိပပ စာနဲ႔ေပနဲ႔ (ရီပို႔တ္) မရွိေသးပါ။ ဘယ္ေဆး မဆိုကေတာ့ မေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာရမွာေတြ ရွိပါတယ္။ ေဆးမတည့္ရင္ ယားတာ၊ နီတာ၊ အပိန္႔ထြက္တာ၊ သိပ္ဆိုးရင္ ပါးစပ္-လည္ပင္း ေရာင္ျပီး အသက္ရွဴခက္တာအထိ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အမွန္ကေတာ့ ယားလို႔၊ အပိန္႔ထြက္လို႔ ပရုပ္ဆီ လိမ္းရတာပါ။ မတည့္ရင္ ပိုဆိုးတတ္တယ္ေပါ့။ မတည့္ဘူးဆိုတာ သံုးတိုင္းျဖစ္တယ္ေျပာတာ မဟုတ္ပါ။
၂ဝ၁ဝ ၾသဂုတ္ ၁ဝ ရက္ေန႔ သတင္းအရ အေမရိကန္ ေဆးဝါးနဲ႔ အစားအေသာက္ အာဏာပိုင္အဖြဲ႔ကေန စကၤာပူက Haw Par Healthcare Ltd ရဲ႕ Tiger Balm pain-relieving patch နဲ႔ပတ္သက္ျပီး လံုေလာက္တဲ့ အဆင့္ေတြ မျပည့္စံုေသးဘူး လို႔ သတိေပးလိုက္ပါတယ္။
 
Dr. တင့္ေဆြ
၁၃-၈-၂ဝ၁ဝ


Credit : https://drtintswe.wordpress.com/2013/12/15/balm-%E1%80%95%E1%80%9B%E1%80%AF%E1%80%95%E1%80%B9%E1%80%86%E1%80%AE/