ေကာင္းကင္ေမာ့အၾကည့္ ေလေၿပအထိမွာ
ေၾကြသည့္သစ္ရြက္ ေၿခစံုရပ္သည့္
ငါ့ဝန္းက်င္မွာပ်ံ ့က်ဲလ်က္...
ေၾကြခဲ့သည့္အသည္း ကြဲေနသည့္ရင္အစံု
ၿမင္ယံုေရွာင္အေဝး ငါလူေဆြးမို ့
နာက်င္ခံစား ဒဏ္ရာမ်ားကို
ကုစားေပ်ာ္ရႊင္ ငါ ေကာင္းကင္ထဲ
တစ္ေန ့တစ္ရက္ ငါပ်ံသန္းခဲ့
ကာကအတန္ၾကာ ပ်ံဝဲလာေသာ္
ငါေပ်ာ္ရာအရပ္ ေကာင္းကင္ထက္မွာ
ကိႏၷရာအသြင္ လွေသြးယဥ္သည့္
ယမင္းသူဇာ နတ္ကညာအလား
ထင္ေယာင္မွားသည့္
ကညာပ်ိဳၿမစ္ ပန္းတပြင့္ကို
တိတ္တိတ္ေလးငါစြဲလန္းမိခဲ့တယ္.....
မ်ိဳသိပ္ခ်စ္သမွ် ဖြင့္ကာၿပလို ့
ခ်စ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ေၿပာၿပခ်င္လည္း
ခင္မင္မွဳ ့မ်ား ေလ်ာ့နည္းသြားမွာ
စိုးကာထိတ္ရင္း ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းေတြ
ရင္တြင္းမွာသာ သိမ္းဆည္းကာၿဖင့္.....
တကယ္ငါမထင္မွတ္
ေန ့တစ္ရက္မွာ သိမ္းဆည္းထားသမွ်
ၿမတ္နိုးၿခင္းမ်ား ထိန္းနိုင္စြမ္းမဲ ့
ငါဖြင့္ေၿပာမိခဲ့တယ္......
တကယ္ပါခ်စ္သူ အရင္လူေတြထက္
ပိုကာယုယ ငါခ်စ္ပါ့မယ္
ေနာက္ဆံုးတသက္စာ ဘဝအတြက္ရည္ရြယ္
ေနွာင္တြယ္ရစ္တိုး သံေယာဇဥ္ၾကိဳးတို ့
ခ်ည္ေႏွာင္ဖြဲ ့ရင္း ဒီခ်စ္ၿခင္းေတြ
ေက်နပ္လက္ခံ ငါ့အတြက္ၿပန္၍
ခ်စ္ခြင့္ေတာင္းဆို အနားေနလိုလည္း....
ဘဝကမေရရာ အေတြးေတြမွဳန္ဝါး
ငါလိုအရွံဳးသမားဖို ့ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ
ဘယ္မွာရွိမယ္.......
ရည္ရြယ္စိတ္မ်ား ၾကီးစြာထားလည္း
ေနာက္ဆံုးက်မွ ငါသိရတာ
ေတာ္ဝင္ၿမင့္ၿမတ္ နန္းပင္ယံထက္မွ
လြင့္ထူဝင့္ၾကြား ပန္းကေလးအနားမွာ
ဝတ္ရည္ေသာက္သံုး
ပ်ား ပိတုန္း ေတြကဝိုင္းေနၾကတုန္းေလ....
ဇာတ္ၾကီးစာသ ရာမယဏ မွာ
တရံတခါစစ္ခင္း ခ်စ္ၿခင္းကိုယူ
ဒႆလိုလူၿဖစ္လုိက္ခ်င္ရဲ ့....
သို ့ေသာ္ ေနာက္ဆံုး
သီတာ အမုန္းနဲ ့
ေနာင္ေတာ္ရာမ အမ်က္ေတာ္ရွကာ
ရန္လို ၿငိဳးထား အမုန္းပြားၿပီး
ေသြးကြဲမည့္အေရး ေၾကာက္ရြံ ့ေတြး၍
အေဝးသို ့ထြက္ခြာ
လကၡဏာ လိုလူ..........
စစ္ပင္မေရာက္ ၿမွားဘူးေပ်ာက္သည့္
ဆိုရိုးစကား မ်က္ကြယ္ထားကာ
ၿမွားဘူးကိုခ်ိတ္ ေလးညိဳ ့ကိုလြယ္
ၾကီးစြာခြန္အား ရွိေနၿငားလည္း.......
ငါ့အတြက္တၿခားသူ ပူပင္ေသာက
မၿဖစ္ရေလေအာင္
ေလးညွိဳ ့တင္မည့္ ငါ့လက္အစံု
ငါကိုယ္တိုင္ပင္ ရိုက္ခ်ိဳးပစ္ကာ
သီတာရွိရာ ေဟဝန္ နန္းမွ
ေဝးသီေခါင္ဖ်ား ဂနိုင္ၾကားဆီ
ေလးလံေၿခအစံု အရွံဳးေတြကိုပိုက္
ေခါင္းငိုက္စိုက္ၿဖင့္...............
credit to : forlovings.blogspot
No comments:
Post a Comment