" ငိုမလွ ရယ္မလွ သရဲမသက္ထား "

 

တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းတိုေလး တစ္ပုဒ္ပါ။ မိန္းကေလးေတြအမ်ားစု အရမ္းလွလြန္းရင္ မူရာ၊ မာယာ မ်ားတတ္ပါတယ္။ သူတို႔ကို ေယာက္်ားေလးေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနရင္ ပို၍ ပဲေပးတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါက မိန္းကေလးတိုင္းပါ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အထာမကိုင္တတ္ဘူး၊ မာနမႀကီးတတ္ဘူး ေျပာေလ့ရွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြေတာင္ သူ႔အလွတရားအတြက္ တစ္ေနရာရာမွာ ထင္ေပၚေစခ်င္ၾက အေျပာခံခ်င္ၾကပါတယ္။

"အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္" တစ္ေနရာက အန္တီ့အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းေပါ့။ နာမည္ေလးက "မသက္ထား" တဲ့။ အလြန္ေခ်ာ အလြန္လွေပါ့။ အန္တီတို႔ေခတ္တုန္းက ထမိန္ကို ေျခသလုံးအလယ္အထိဝတ္၊ ဆံပင္တစ္ျခမ္းေစာင္းေကနဲ႔ မိန္းကေလးအမ်ားစု ထားခဲ့ ေနခဲ့ဖူးၾကတယ္လို႔ အန္တီေျပာတယ္။

အဲဒီေခတ္မွာ "အန္တီသက္ထား" က အင္းစိန္
အ.ထ.က (၁) ရဲ့ အေခ်ာဆုံး အလွဆုံး "ကြင္း" (Queen) တဲ့။ ၈-တန္းႏွစ္ကတည္းက ရည္းစားထားတာ ၁၀-တန္းႏွစ္အထိေပါ့။ အန္တီတို႔သူတို႔က ေက်ာင္းအရမ္းေျပးၾကတာ။ အန္တီကလည္း ၁၀-တန္းႏွစ္မွာ ရည္းစား စ,ထားတာတဲ့။ "မသက္ထား" ကေတာ့သူတို႔ဆရာတဲ့။ "မသက္ထား" က တစ္ဦးတည္းေသာသမီး။ ရည္းစား စ,ထားကတည္းက သူက သူ႔ရည္းစားမိဘက ခ်မ္းသာရမယ္၊ ပညာတတ္ရမယ္။ သူ႔ရည္းစားက စာေတာ္တာ မေတာ္တာမလိုဘူး။ သူ႔လို႐ုပ္လွရမယ္။ ေခ်ာရမယ္။ ႐ုပ္ရည္မသန္႔ျပန္႔တဲ့ေကာင္ ရည္းစားစကားလာမေျပာနဲ႔… ဆိုၿပီး ႏွစ္ျပားမတန္ အရွက္ခြဲေျပာဆိုတတ္တယ္။

သူတို႔သူငယ္ခ်င္းမ်ား ၁၀-တန္းပထမႏွစ္ေပါ့။ "မသက္ထား" ေက်ာင္းမွာ ရည္းစား၂-ေယာက္။ အျပင္မွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားရည္းစား၂-ေယာက္ "မသက္ထား" ၄-ေယာက္ လက္မလည္ေအာင္ ခ်ိန္းေတြ႔ရတယ္။ သူ႔ရည္းစား ၄-ေယာက္လုံးကလည္း အလန္း။ ပိုက္ဆံရွိ သားသမီးေတြေပါ့။

သူတို႔အမ်ားဆုံး ဘဲနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႔တဲ့ေနရာက "ကမာၻေအးဘုရား"။ တစ္ေန႔ သူနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားတစ္ဖြဲ႔ ေက်ာင္းေျပးၿပီး ဘဲေတြကိုယ္စီနဲ႔ျပန္လာၾကတာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တစ္လမ္းလုံး သူငယ္ခ်င္းေတြဆူညံ့
ေနၾကတာေပါ့။ လမ္းခ်ိဳးတစ္ေနရာေရာက္ေတာ့
စက္ဘီးတစ္စီးက အမွတ္မထင္ ေရအိုင္ကိုနင္းမိေတာ့ "မသက္ထား" ကိုစင္သြားပါေလေရာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ "မသက္ထား" ေဒါသျဖစ္ၿပီး စက္ဘီးသမားကို အတင္းလွမ္းတား သူ႔ရည္းစား "ကိုေဇ" က ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသား။ ႐ုပ္ေခ်ာသေလာက္ ခပ္မိုက္မိုက္ေပါ့။ စက္ဘီးသမားကို အတင္းတားေတာ့ စက္ဘီးသမားက ရပ္လိုက္တယ္။ အဲဒီစက္ဘီးသမားက "မသက္ထား" ကို၉-တန္းႏွစ္က ရည္းစားစကားေျပာဖူးတဲ့ "ကိုေသာ္" ျဖစ္ေနတယ္။ "ကိုေသာ္" က စီးပြားေရး အဆင္မေျပေတာ့လို႔ ေက်ာင္းမတတ္ေတာ့ပဲ ဝက္သတ္႐ုံမွာ လုပ္ေနတာ။ "ကိုေသာ္" က
စက္ဘီးေပၚမွဆင္းၿပီး ေတာင္းပန္ေနေပမဲ့ "မသက္ထား" မေက်နပ္ဘူး။ သ႔ူဘဲေ႐ွ႕မွာ
ပါ၀ါျပတာလည္းပါတာေပါ့။

"ဟဲ့… "ကိုေသာ္" ငါ့ကို ေရေတြစင္ကုန္တာ နင္ဘာလုပ္ေပးမွာလဲ…"

"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ "သက္ထား" ရယ္…"

"ေအး… ငါမေက်နပ္ဘူး…"

"ငါေတာင္းပန္ေနတာ နင္ကမေက်နပ္ရင္ ငါဘာလုပ္ေပးရမလဲ…"

"ဘာမွမလုပ္နဲ႔… ကဲ… ထီြး… ဖ်န္း…" ဆိုၿပီး တံေတြးနဲ႔ မ်က္ႏွာကိုလွမ္းေထြးၿပီး ပါး႐ိုက္လိုက္တယ္။

"ကိုေသာ္" က ႐ွက္႐ွက္နဲ႔ ျပန္လုပ္မယ္ျပင္ေတာ့ သူ႔ဘဲကပါ၀ိုင္းထိုးတာေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းဆြဲၿပီး…

"သက္ထား" နင္မွားတယ္၊
နင္ဘဲကိုဆြဲသူက အျပင္လူတခုခုျဖစ္ရင္ အားလုံးေက်ာင္းအထုတ္ခံၾကရမွာ…" ၀ိုင္းေျပာၾကေတာ့ "မသက္ထား" က…

"လာပါ "ကိုေဇ" ရယ္… အဆင့္မ႐ွိတဲ့ေကာင္နဲ႔ ဖက္ျဖစ္မေနပါနဲ႔…" လို႔ေျပာၿပီး သူ႔ရည္းစားက္ို ဆြဲေခၚသြားပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္မရဲ့ မာန၊
အ႐ွက္တရားကိုထိခိုက္သြားတာ "မသက္ထား"
မသိလိုက္ပါ။ "ကိုေသာ္" အံႀကိတ္ၿပီးထြက္သြားပါ
တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၁၀-တန္း စာေမးပြဲေျဖလို႔ စာေမးပြဲ
ေနာက္ဆုံးေန႔မွာ "မသက္ထား" ရဲ့ ရည္းစားေဟာင္းနဲ႔ ရည္းစားသစ္ ႏွစ္ဦးသား စၿငိၾကပါေလေရာ။ "ကိုေဇ" ရယ္ "ကိုထိုက္" ဆိုတဲ့ တကၠသိုလ္
ေက်ာင္းသား ႏွစ္ေယာက္ဆုံၿပီး ကြိဳင္တတ္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ "ကိုေဇ" က သူ႔ကို…

"နင့္႐ုပ္ေလး လွသေလာက္
ငါတို႔ေကာင္ေတြကိုလွည့္စားတယ္၊ နင္ေနာင္တ
မရေစနဲ႔…" လို႔ ေျပာၿပီးထြက္သြားတယ္။

ေအာင္စာရင္းမထြက္ခင္ကာလ၊ သူတို႔ အန္တီတို႔ တစ္ဖြဲ႔၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ပတ္တစ္ခါ
အတြဲမျပတ္ ေတြ႔ျဖစ္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းပိတ္တာ၂-လေက်ာ္ေလာက္၊ တစ္ေန႔ညေန အန္တီ့ကို လာေခၚတယ္။

"…"တာတာ" ေရ… ေဟ့… "တာတာ"…"

အန္တီက အဖြားတို႔ အဖိုးတို႔ ရွိေနေတာ့ အသံခပ္အုပ္အုပ္နဲ႔ အေပၚထပ္ကေန ေျပးဆင္းလာၿပီး
ထူးရင္းနဲ႔…

"ဘာလဲ "သက္ထား"…"

"ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့ဟာ…"

"နင္ကလဲဟာ… ငါ့အေမနဲ႔ အေဖရွိတယ္ဟဲ့၊ ဘယ္လဲ…"

"…"ကိုေဇ" က ငါ့ကိုေတြ႔ခ်င္လိုတဲ့ဟ…"

"နင္ျပန္ဆက္ေနတာလား…"

"မဟုတ္ဘူး၊ သူကသူ႔အိမ္က
မိန္းမမေပးစားခင္ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ တစ္ေခါက္ေလာက္ ေတြ႔ခ်င္တယ္ေျပာလို႔ သြားေတြ႔မလို႔…"

"နင္ကလည္း… မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္၊ ဘယ္မွာခ်ိန္းတာလဲ…"

"ဘူတာ႐ုံဘက္မွာ…"

"မျဖစ္ဘူး၊ ငါရည္းစားထားတာ အိမ္ကသိလို႔ ငါ့အမေတြ အေမေတြက အလစ္မေပးဘူးဟ… နင္လည္း သိရက္သားနဲ႔…"

"ေအးဟာ… ဒါဆို ငါတစ္ေယာက္တည္းပဲ သြားေတာ့မယ္၊ ေနေတာ့…"

"အျမန္သြား အျမန္ျပန္ေနာ္…"

"ေအး ေအး…"

ထိုအခ်ိန္မွာ အဖြားမိတာ

"နင္တို႔ဘာေတြ႐ႈပ္ေနတာလဲ…ေအာင္စာရင္းထြက္လို႔ မေအာင္ရင္ နင္ဒီႏွစ္ရန္ကုန္မွာမထားဘူး…"

"အေမကလည္း ဘာမွမဆိုင္တာ…"

အန္တီကိုဆူၿပီး အန္တီလည္း ဘာမွမေျပာပဲအိမ္ခန္းထဲ၀င္ၿပီး ဘယ္ေလာက္မွမၾကာဘူး၊ အိမ္ေရွ႕ကေန အန္တီ့သူငယ္ခ်င္း သူ႔ရည္းစား "ကိုသန္းစိုး" က…

"ဟဲ့… "တာတာ" ေရ… "တာတာ" "မိသက္ထား" တစ္ေယာက္ ရထားလမ္းဘက္မွာ
မ်က္ႏွာအက္ဆစ္နဲ႔ အပတ္ခံရၿပီး ဓါးနဲ႔အထိုးခံရလို႔တဲ့…"

အဲဒီအခ်ိန္ အန္တီလည္း အေျပးတစ္ပိုင္း ဆင္းလာၿပီး…

"အေမေရ… လုပ္ပါဦး… "သန္းစိုး" အခုေလးတင္ "သက္ထား" င့ါအိမ္က ထြက္သြားတာ…"

"ေအး… အခု တရားခံေရာ ဘာေရာ တစ္ခါတည္း မိတယ္တဲ့… သူေသမလား ႐ွင္မလားေတာ့ မသိေသးဘူးဟာ… ေဆး႐ုံေတာ့ ေခၚသြားၾကၿပီ…"

ဒီလိုနဲ႔ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြပါေခၚၿပီး လိုက္သြားၾကည့္ေတာ့ သူအေရးေပၚအခန္းမွာ တရားခံက "ကိုေဇ" နဲ႔ "ကိုေသာ္" ပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ေန႔ညေန သူသိရလာပါတယ္။ ဟိုႏွစ္ေယာက္ကလည္း အခ်ဳပ္ထဲမွာ အမႈ႔စစ္ေတာ့
အဲဒီေန႔ "မသက္ထား" သြားေတာ့ "ကိုေဇ" က ရထားလမ္းဟိုဘက္က မီးရထားေခါင္းတြဲအပ်က္ထဲ
ေခၚသြားၿပီး "မသက္ထား" မ်က္ႏွာကို အက္ဆစ္နဲ႔ ပတ္တာပါ။ အဲဒါကို "မသက္ထား" ရထားလမ္းဘက္သြားတာကို "ကိုေသာ္" က အေနာက္က လိုက္ေခ်ာင္းရင္းနဲ႔ အဲဒီလို "ကိုေဇ" လုပ္တာေတြ႔ေတာ့ သူလည္း အ႐ွက္ရထားေတာ့ကာ အၿပီးဆိုၿပီးေတာ့ လက္ထဲက အသင့္ပါလာတဲ့ဓါးနဲ႔ ထိုးလိုက္တာပါ။ "ကိုေဇ" က အက္ဆစ္နဲ႔ပတ္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားၿပီးမွ "ကိုေသာ္" က အျမင္ကပ္ပုဒ္မနဲ႔ သတ္တာပါ။ "ကိုေသာ္" ဓါးနဲ႔ထိုးၿပီး ရထားေခါင္းတြဲထဲကအထြက္ မီးရထားရဲ့ လွည့္ကင္းက မသကၤာလို႔ ေခၚစစ္ရင္းနဲ႔ လက္ကေသြးေတြလည္းေပေနေတာ့ အဲဒီညေနပဲ ႏွစ္ေယာက္လုံးကို တစ္ခါတည္းဖမ္းမိတာပါ။ "မသက္ထား" ကေဆး႐ုံမွာ သတိျပန္ရေပမဲ့ ၅-ရက္ေနေတာ့ ရရွိခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္ ဆုံးသြားပါတယ္။

သူမေသခင္ သူငယ္ခ်င္းအရင္းျဖစ္သူ အန္တီနဲ႔
သူငယ္ခ်င္း ေနာက္ႏွစ္ေယာက္က ေန႔ခင္းဆို
ေဆး႐ုံမွာ သူ႔ကိုသြားေစာင့္ပါတယ္။ သူကေလ သူငယ္ခ်င္းေတြအနားမွာ႐ွိရင္ မ်က္ရည္ေတြက်ၿပီး…

"ငါမလွေတာ့ဘူး… ငါေသရေတာ့မွာ…" ခ်ည္း ငိုညည္းရင္း ေျပာေလ့ရွိတယ္။

အေဖအေမကလည္း ၀မ္းနည္းမဆုံးေပါ့။ ေသခါနီး ၁-ရက္အလိုေန႔ကေပါ့။ တစ္ေနကုန္ မ်က္ရည္ေတြက်ၿပီး ပါးစပ္ကေန…

"ငါ့မ်က္ႏွာႀကီး ငိုရင္လည္းမလွ၊ ရယ္ရင္လည္းမလွေတာ့ဘူး…"

ဆိုၿပီး တစ္ေနကုန္ငိုေနတာ ပါးစပ္က တတြတ္တြတ္ေပါ့။ ၅-ရက္ေျမာက္ေန႔ ညေန ၅-နာရီမွာ သူေသသြားပါတယ္။ အဲဒီညေနက သူငယ္ခ်င္းေတြကို လိုက္အိပ္မက္ေပးတယ္။ အိမ္ကအန္တီဆို၂-ပတ္ေလာက္ဖ်ားတယ္။ အိပ္မက္လည္း တစ္ပုံစံတည္း သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေပးတာ။ အိမ္မက္ထဲမွာ သူကအရင္မ်က္ႏွာအတိုင္းပဲလာၿပီး စကားေျပာတယ္။

"…"တာတာ" ငါ့မ်က္ႏွာ အရင္အတိုင္းပဲ လွေသးတယ္ေနာ္…"

အန္တီက အိမ္မက္ထဲမွာ…

"နင္ကလွၿပီးသားပဲ "သက္ထား" ရယ္…" ေျပာေတာ့…

"ေအးပါ… ဒီမွာ ငါတကယ္မလွေတာ့ဘူး…" ေျပာေတာ့ မ်က္ႏွာက ေၾကာက္စရာႀကီးတဲ့။ ေဆး႐ုံမွာတုန္းက
ပတ္တီးနဲ႔ဆိုေတာ့ မသိရဘူးတဲ့။ အန္တီလည္း
အိပ္ယာကလန္႔ႏုိး ေၾကာက္လန္႔ၿပီး၂-ပတ္ေလာက္
ဖ်ားပါေလေရာ။ ျပန္ေကာင္းေတာ့ အဖြားက အန္တီ့ကို "ေညာင္တုန္း" ကိုပို႔လိုက္ေရာ။ ေအာင္စာရင္းေတြထြက္ေတာ့ သူတို႔တစ္ဖြဲ႔ က်တဲ့သူကက်ေပါ့။ အန္တီနဲ႔ "မသက္ထား" နဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္က (ခ) နဲ႔ ေအာင္တယ္တဲ့။ အန္တီလည္း ေနာက္ႏွစ္စာေမးပြဲေတာ့ "ေညာင္တုန္း" မွာေျဖၿပီးမွ ၁၀-တန္းေအာင္တယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ အန္တီစာေမးပြဲေျဖၿပီး ရန္ကုန္ျပန္လာေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာ "မသက္ထား" သတင္းက ၾကားေနရဆဲပဲ။ "မသက္ထား" တို႔ အိမ္နားက မက်ည္းပင္နားမွာ သရဲေျခာက္တယ္တဲ့။ အေျခာက္ခံရတဲ့သူေတြက ေျပာတာၾကည့္လိုက္ရင္…
"လွတယ္… အနားေရာက္သြားရင္ ေၾကာက္စရာမ်က္ႏွာႀကီး…" တဲ့။

တစ္ေန႔ညက ဆိုက္ကားသမားတစ္ေယာက္ ဆိုက္ကားနင္းျပန္လာတာ မူးေနတာတဲ့။ ပါးစပ္သရမ္းၿပီး

"ဟဲ့… "သက္ထား"… နင့္မ်က္ႏွာေလး ျပစမ္း…"

ဆိုၿပီး မက်ည္းပင္ေအာက္ကေျပာတာ ဟိုကျပလိုက္တာ ဆိုက္ကားသမားခမ်ာ တစ္ခါတည္း ၂-ပတ္ေလာက္ ေနမေကာင္းျဖစ္သြားတယ္တဲ့။

"မသက္ထား" မိသားစုကေတာ့ "မသက္ထား" ေသၿပီး ဘယ္ေလာက္မွမၾကာဘူး။ သူ႔အေဖနဲ႔ အေမက "ေမၿမိဳ႕" က အမ်ိဳးေတြဆီကို ေျပာင္းသြားတယ္တဲ့။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အဲဒီ မက်ည္းပင္ရွိတဲ့လမ္းကို "ငိုမလွ ရယ္မလွ မသက္ထားလမ္း" လို႔ ေခၚၾကတယ္။
အခုေတာ့ အဲဒီအပင္ႀကီးလည္း မရွိေတာ့ဘူး။
"မသက္ထား" လည္း ဘယ္ဘ၀ေရာက္မွန္း မသိေတာ့ပါဘူး။

ဇာတ္လမ္းေလးကဒါပါပဲကြယ္။ ႐ုပ္ေခ်ာေခ်ာ၊ လွလွ၊ မမ၊ ညီမမ်ား ျဖစ္ႏုိင္ရင္အတတ္ႏုိင္ဆုံး သေဘာေကာင္းေပးၾကပါ။ ခ်စ္ေရးဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးေတြကိုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မေပးပါနဲ႔။ မမူပါနဲ႔။ အေျဖတစ္ခါတည္းေပးပါ။ ဒီလူခ်စ္ေရးဆိုကတည္းက ကိုယ့္စိတ္မွာ အေျဖရွိၿပီးသားပါ။ မမူနဲ႔၊ ပဲမမ်ားၾကပါနဲ႔၊ မာန္မတတ္ၾကပါနဲ႔။ အခ်စ္စစ္မွန္ရင္ ႐ုပ္လွဖို႔၊ ပညာတတ္ဖို႔မလိုပါဘူး။ ႐ိုးသားျဖဴစင္တဲ့အခ်စ္နဲ႔ ကိုယ့္ဘ၀တစ္ခုလုံးကို တစ္သက္လုံးတန္ဖိုးထားၿပီး ကိုယ္ကလည္း တန္ျပန္တန္ဖိုးထားခ်စ္တဲ့အခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ခင္ႏုိင္ၾကပါေစ။

Credit: ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)
Credit:သရဲ ဘီလူးဂုမၻန္ယကၡျပိတၱာစုန္းကေဝတေစၧနာနာဘာဝမ်ားအေၾကာင္း-GROUP-နဝင္းေမာင္