သည္ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဘႀကီးေအာင္ကို မသိသူမရွိသေလာက္ဘဲ……။
ဘႀကီးေအာင္ဆိုတာကလည္း… ဒီၿမိဳ႕နယ္ေလးမွာပဲ ေမြးခဲ့တာဆိုေတာ့….
လူေဟာင္း၊လူသစ္အကုန္သိေနတာေပါ့…..။ ဘႀကီးမွမဟုတ္ပါဘူး..။ ဘႀကီးေအာင္တို႕
အေဖ၊ အေမ၊ အဖိုးတို႕ကတည္းက သည္ၿမိဳ႕နယ္ေလးမွာေနခဲ့တာကိုး….။ ေတာင္ဥကၠလာ
ဆိုတဲ့ သည္ၿမိဳ႕နယ္ေလးကလည္း….အရင္တုန္းက ခုလိုဘယ္ဟုတ္မလဲ….။
ၿမိဳ႕သစ္ဆိုတဲ့အတိုင္း ဖုန္တေထာင္း…ဖုတ္တေထာင္းေထာင္းနဲ႕ အိမ္ေလးေတြ
ဟိုတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္ပဲ ရွိေသးဆဲေပါ့….။ အဲသည္ကတည္းက ဘႀကီးေအာင္တို႕
အဖိုးေတြက သားသမီးေတြနဲ႕ ၿမိဳ႕သစ္ကေလးမွာ ေနလာခဲ့ၾကာတာ ေလ။ ဘႀကီးေအာင္ႀကီးလာတဲ့အထိပဲ… ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြ ၊ လသာတဲ့ညဘက္ေတြဆို…. ဘႀကီးေအာင္ရဲ႕ အိမ္ၿခံ၀န္းေလးထဲမွာ ကေလးေတြမွ တၿပဳံႀကီး….။ ဗဟုသုတ ပံုတိုပတ္စေလးေတြ ေျပာတတ္တဲ့ ဘႀကီးေအာင္နားမွာ ကေလးေတြ ၀ိုင္းေနတာေပါ့…။ မိုးအကုန္ ေဆာင္းအကူး ေျမာက္ျပန္ေလေအးေအးတိုက္ ေနတဲ့….ညေနခင္းတစ္ခုမွာ…. ဘႀကီးေအာင္ အရင္ကအေၾကာင္းေတြေတာင္ ျပန္စဥ္းစားမိေနေသးတယ္…..။
ၾကာခဲ့ပါၿပီဆိုေတာ့လည္း….. ဘႀကီးေအာင္ေတာ့ အမွတ္ရေနတုန္း……။ (၈၈)ဆိုတဲ့ ခုႏွစ္ႀကီးတစ္ခုက အျဖစ္အပ်က္ေတြေပါ့……။ အဲသည္ခုႏွစ္ႀကီးကို ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့သူေတြလည္း ဘယ္ေမ့မလဲ..။ ဘႀကီးေအာင္လည္း ခုထိအမွတ္ရတုန္းပဲ…။ ခုေခတ္ကေလးေတြကိုေတာင္ ဒီအျဖစ္ေတြကို ဘႀကီးေအာင္ မေျပာျပရေသးဘူး…..။ ျပန္ေျပာရင္ေတာင္ မယံုရင္….ပံုျပင္မွတ္လို႕…ဆိုၿပီး ဘႀကီးေအာင္ေျပာရဦးမွာ….။ ေရာက္ေနတဲ့ေခတ္ကာလႀကီးကလည္း အိုင္တီေခတ္တဲ့….. စာအုပ္ေတြဖတ္ေတာ့လည္း ဘႀကီးေအာင္ေတာ့ နားလည္ပါတယ္….။ တစ္ခါတစ္ခါ….. သူတို႕ေျပာတဲ့စကားေတြ အမီလိုက္ေနရတုန္းမဟုတ္လား….။ ျပကၡဒိန္က သကၠရာဇ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း (၂၀၃၅)ခုႏွစ္ေတာင္ ေရာက္လို႕ေနၿပီ…..။ (၈၈)ခုႏွစ္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေတြက ဘႀကီးေအာင္အေတြးေတြကို ေနာက္ျပန္ဆဲြေနတုန္း………။
******************************************************
အဲသည္တုန္းက ဘႀကီးအသက္ရွိလွ (၁၄) (၁၅)ေပါ့……။ လႈပ္လႈပ္ခါခါ..ျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးမွာ ဘႀကီးေအာင္တို႕က (၈)တန္းေက်ာင္းသား….။ အေရးခင္း….အေရးခင္း…. အို… ရႈပ္ယွက္ေပြလိမ္ေနတဲ့ လူေတြ.. ဘႀကီးေအာင္တို႕ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာကိုေတာင္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္မသင္ရပါဘူး….။ ဟိုေနရာ… ေခါင္းျဖတ္….. ဒီေနရာေခါင္းျဖတ္…. သတ္ျဖတ္တာေတြစံုေနတာပါပဲ….။ တစ္ရက္ေတာ့…. ဘႀကီးေအာင္တို႕ ေက်ာင္းကို ကားႀကီးနဲ႕ေက်ာင္းသားေတြ လာေခၚပါေရာ…။ ဘႀကီးေအာင္လည္း…ဘုမသိဘမသိနဲ႕.. ပါသြားေရာ… ေက်ာင္းသားႀကီးေတြေခါင္းေဆာင္တဲ့ ဆႏၵျပပြဲလို႕ေတာ့ ဘႀကီးေအာင္ၾကားတာပဲ…။ ၿမိဳ႕ထဲမွာ ပစ္ၾကခတ္ၾကေပါ့…။ ဒီလိုနဲ႕ ဘႀကီးေအာင္တို႕ေက်ာင္းသားေတြလည္း လူစုေတြကြဲေရာ..။ ဘႀကီးေအာင္ေတာ့ အနီးနားက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကိုေျပး၀င္ရေတာ့တယ္….။ ဘႀကီးေအာင္က ကေလးလည္းျဖစ္ ေက်ာင္းသားဆိုေတာ့… ကားနဲ႕အိမ္ကိုျပန္လိုက္ပို႕ေပးပါတယ္..။ ေက်ာင္းသားမဟုတ္ပါဘူး…. အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ သူေတြ ဘႀကီးေအာင္တို႕ ကားေပၚေျပးလိုက္ၾကတာ….။ ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္ဆို.. ကားေဘးက ခိုလိုက္ရင္း ေသနတ္မွန္ၿပီး ျပဳတ္က်က်န္ခဲ့ပါေလေရာ..။ သူကိုင္ထားတဲ့ ထမင္းထုပ္ေလးတစ္ထုပ္ပဲ ကားေပၚေရာက္လာတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႕မရတဲ့ အမွတ္တရေတြေပါ့…။
အစားအစာေတြကိုလည္း ဘႀကီးေအာင္တို႕မစားရဲ…. အဆိပ္ခတ္ထားတယ္ေျပာၾကေျပာ…နဲ႕…။ သမုဒၵရာ၀မ္းတစ္ထြာဆိုေတာ့…. ထမင္းငတ္လို႕လည္းမျဖစ္… ဘႀကီးေအာင္တို႕အေမက သၾကားမုန္႕ဖက္ထုပ္ ေတြထုပ္ေပး…. ဘႀကီးေအာင္အစ္မက ဗန္းတစ္ဗန္းနဲ႕ ရပ္ကြက္လွည့္ပတ္ေရာင္း….။ တစ္ပတ္ပဲ ပတ္ရတယ္ သၾကားမုန္႕ဖက္ထုပ္ဗန္းေျပာင္တလင္းခါေရာ…။ မ်က္ႏွာသိေတြ လုပ္ေရာင္းေတာ့ ၀ယ္စားရဲတာေပါ့…။ ေတြးရင္း… ေတြးရင္း..ေတာင္ ဘႀကီးေအာင္သက္ျပင္းေတြခ်မိတယ္…။ ခုေတာ့ႏိုင္ငံႀကီးက သူမဟုတ္သလိုပဲ…။ အဲ… အဲသည္ေခတ္တုန္းက.. ဘႀကီးေအာင္တို႕ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ထူးဆန္းတဲ့အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုျဖစ္ပ်က္သြားတာေတာ့အမွန္ပဲ…။ နာနာဘာ၀တို႕…. စုန္းတို႕ဆိုတာတို႕ကိုေတာ့ ဘႀကီးေအာင္ ယံုတယ္လည္းမဟုတ္…. မယံုဘူးလို႕လဲမဟုတ္ပါဘူး…။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္ကိစၥကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး… ထူးဆန္းေနတာေတာ့အမွန္ပဲ….။ ဘႀကီးေအာင္တို႕…. ေစ်းႀကီးနားက လမ္းကလည္း နာမည္ႀကီးေလ… လူေတြသတ္ျဖတ္ထားတာေတြနဲ႕…. သရဲေျခာက္တယ္ဆိုတာတို႕ေတြ ဘာတို႕ေတြေပါ့..။ အခုက သရဲလည္းမဟုတ္…. ဘႀကီးေအာင္ေတာ့ ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေနတုန္း….။
ဘႀကီးေအာင္တို႕လမ္းရဲ႕ တစ္ဖက္လမ္း..မွာ မေအးစိန္ဆိုတဲ့ အပ်ဳိႀကီးေနတယ္ေလ…။ အဲသည္တုန္းက အပ်ဳိႀကီးခမ်ာ က်န္းမာေရးမေကာင္းရွာဘူး….။ ေခတ္ကာလႀကီးမေကာင္းေတာ့လည္း မေအးစိန္ကေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာရွိတဲ့ ဗမာေဆးဆရာနဲ႕ပဲ ကုရွာတယ္…။ မေအးစိန္ ျဖစ္ပံုကလည္း ခပ္ဆန္းဆန္းရယ္…။ မေအးစိန္ရဲ႕ ၀မ္းဗိုက္ႀကီးက တျဖည္းျဖည္းေဖာင္းလာတာေလ..။ ၀မ္းဗိုက္ကို ဖိဖိလိုက္ရင္ မာမာႀကီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေနတာေပါ့…။ ဗမာေဆးဆရာလည္း ကုကုေနလိုက္တာ…. ေနာက္ဆံုး အပ်ဳိႀကီးရဲ႕… ေရာဂါက မသက္သာဘူးျဖစ္လာတယ္….။ ေနာက္ဆံုး ဗမာေဆးဆရာလည္း ဘာစိတ္ကူး ေပါက္တယ္ မသိပါဘူး။ မေအးစိန္ကို ေဆးမတိုက္ေတာ့ဘူး…။ မေအးစိန္အိမ္ကိုေန႕တိုင္းလာလာၿပီး မေအးစိန္ဗိုက္ကို ပြတ္ပြတ္ၿပီး… ဘုရားစာရြတ္ရြတ္ေပးသြားတယ္….။ တစ္ရက္ေတာ့….. ညေန ေန၀င္ရီေသေရာ္အခ်ိန္မွာ… မေအးစိန္အိမ္ထဲကေန…. မီးလံုးလိုလို မီးစုန္းစုန္းလိုလို ၀ါ၀ါအလံုးႀကီး ထြက္သြားတာ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြ ျမင္လိုက္ရတယ္…။ အဲသည္ေန႕ကစၿပီး မေအးစိန္ေရာဂါလည္း ေပ်ာက္သြားေတာ့တယ္…..။ အဲသည္တုန္းက ေတာ့ ဘႀကီးေအာင္တို႕လည္း သိပ္နားမလည္ပါဘူး….။ အေမကေတာ့.. ၀မ္းတြင္းစုန္းလို႕ေျပာတာပဲ…။
**************************************************
ခုလိုေခတ္ႀကီးထဲမွာ အဲသည္အျဖစ္အပ်က္ေတြသာ ေျပာေနရင္ ယံုေတာင္ယံုပါ့မလား ဘႀကီးေအာင္ ေတာ့ မေ၀ခြဲတတ္ဘူး….။ (၈၈)ကိုလြန္ေျမာက္တဲ့ ကာလေတြအခ်ိန္တုန္းကေပါ့…. အဲသည္တုန္းက ဘႀကီးေအာင္အေဖလည္း မဆံုးပါေသးဘူး…။ ဘႀကီးေအာင္တို႕အေဖရဲ႕ အလုပ္ကလည္း ေကာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးေပါ့…..။ ရုတ္တရက္ ဘႀကီးေအာင္အေဖ မက်န္းမမာျဖစ္ပါေလေရာ….။ အေမလည္း ေဆးေတြကု ဆရာ၀န္ေတြျပနဲ႕...... ေယာက္ယက္ခတ္ေနတာပါပဲ…။ တစ္ရက္ေတာ့…. အဲသည္တုန္းက အေမက လူတစ္ေယာက္ဆီသြားတယ္….။ သဃၤန္ကၽြန္း က ဂဖူးေကြ႕ဆိုတဲ့ေနရာက ကုလားနတ္၀င္ၿပီးေျပာတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဆီပဲ…။ ခုလိုေခတ္ႀကီးနဲ႕ေတာ့ မယံုႏိုင္စရာပါပဲ….။ အျဖစ္အပ်က္ေတြကလည္း…. ရွိေနေတာ့…ဘႀကီးေအာင္လည္း ယံုရတာပါပဲ….။
တစ္ရက္ေတာ့ အေမနဲ႕ဘႀကီးေအာင္တို႕ အဲသည္ ကုလားနတ္၀င္သည္ဆီသြားၾကေရာ..။ ဘႀကီး ေအာင္အေမကေတာ့ ဘႀကီးေအာင္ကိုပဲ အေဖာ္လုပ္ၿပီးေခၚသြားတာေပါ့…..။ ဟိုေရာက္ေတာ့… ဘႀကီးေအာင္ တို႕ေရွ႕မွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ေရာက္ေနတယ္….။ ကုလားနတ္၀င္သည္ကလည္း….. မိန္းမပဲ… ပထမေတာ့ မိန္းမလို၀တ္စားထားတာေပါ့..။ ၿပီးေတာ့ေယာက္်ားလို၀တ္စားၿပီး ကြမ္းေတြစားၿပီး အေမႊးတိုင္ေတြထြန္းၿပီး တိုင္တည္လိုက္ေရာ…. သူမထိုင္မယ့္ေနရာမွာ ထိုင္ၿပီး… စကားစေျပာေတာ့တာပဲ….။ သူမေရွ႕ကမိန္းမကို အစားအေသာက္နဲ႕ အပင္းထည့္ထားတယ္ေပါ့….။ အဲသည္မိန္းမကို အနီးနားကေစ်းမွာ သစ္သီးကိုးမ်ဳိး ၀ယ္ခိုင္းလိုက္တယ္….။ ခဏပါပဲ…. သစ္သီးကိုးမ်ဳိးနဲ႕ ေရာက္လာေရာ….. သစ္သီးေတြကို သူမကိုပဲ အခြံႏြာခိုင္း လွီးခိုင္းေပါ့… ကိုယ္တိုင္ပဲလုပ္ခိုင္းတယ္…။ အားလံုးၿပီးေရာ…. သစ္သီးကိုမ်ဳိးကို တစ္ခုခ်င္းစီ စားခိုင္ေတာ့တယ္။ သစ္သီးကိုမ်ဳိးမျပည့္ပါဘူး….. အပင္းမိထားတဲ့မိန္းမအန္ပါေလေရာ….။ အန္ထားတဲ့ သစ္သီးေတြမွာ တစ္ခုခုေတြ႕မလား ရွာခိုင္းလိုက္တယ္….။ ေၾကးလိပ္ေသးေသးေလးတစ္ခုနဲ႕ ဆံပင္ေတြပါလာ ပါေရာ….။ ဘႀကီးေအာင္တို႕ ေတာ္ေတာ္ေလးအံ့ၾသသြားတယ္….။ အေမကေတာ့ ဘႀကီးေအာင္ကိုေျပာေနတယ္။ စုန္း…. စုန္းျပဳစားထားတာဆိုပဲ… ဘႀကီးေအာင္က ဘာလို႕လဲေမးေတာ့…။ မေက်နပ္လို႕ မနာလိုလို႕ဆိုပဲ…။
ဒီလိုနဲက အေမ့အလွည့္ေရာက္လာေတာ့။ အေမကခင္ပြန္းအတြက္ ကိုယ္စားလာတာဆိုေတာ့…။ ကုလားနတ္၀င္သည္က အေမ့ကို “လူေသရင္ေသ..မေသရင္စီးပြားက် လုပ္ထားတာ” လို႕ပဲေျပာတယ္..။ ေနာက္ေတာ့ အေမ့ကိုအေမႊးတိုင္နဲ႕ ကြမ္းယာေတြေပးၿပီး အိမ္ကဘုရားစင္မွာထြန္းဖို႕ေျပာတယ္…။ ၿပီးရင္ ေခါင္းရင္က ေျမတစ္ဆုပ္…ေျခရင္းကေျမတစ္ဆုပ္ကို အိတ္နဲ႕ထုတ္…. သံုးရက္ေျမာက္ေန႕က်ရင္ လာခဲ့ဖို႕ ေျပာလိုက္တယ္..။ အေမလည္း ကုလားနတ္၀င္သည္ေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္ သံုးရက္ေျမာက္ေန႕မွာ ဘႀကီး ေအာင္နဲ႕အတူ ကုလားနတ္၀င္သည္ဆီကို ျပန္သြားခဲ့တာေပါ့….။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဇလံုတစ္ခုေပးတယ္.. ယူလာတဲ့ေျမႀကီးထုပ္ႏွစ္ထုပ္ကို ဇလံုထဲေရာ ေနာက္ၿပီးေတာ့ႏွယ္ ဘာေတြ႕လဲရွာၾကည့္တဲ့…။ ဘႀကီးေအာင္ နဲ႕အေမတို႕ႏွစ္ေယာက္သား ရွာၾကတာေပါ့.. (၁၀)မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ ရွာလိုက္ရတယ္…..။ လက္မရဲ႕ လက္သည္းခြံေလာက္ပဲရွိမယ္…. ေၾကးျပားေလးကို အီၾကာေကြးေလးလို လိပ္ထားတဲ့ အလိပ္ကေလး။ ခ်က္ခ်င္းပဲ အေမက ျဖည္ၾကည့္လိုက္တယ္။ အထဲမွာေတာ့ အေမေရာဘႀကီးေအာင္ေရာ နားမလည္တဲ့ အငး္ကြက္အခ်ဳိ႕ရယ္ ေတြ႕ရတယ္။ အေမနဲ႕ဘႀကီးေအာင္နားလည္တာက အရုိးေခါင္းပံုေလးပဲ။ ဒီလိုနဲ႕…ကုလားနတ္၀င္သည္ကို အင္းလိပ္ကိုျပ…။ ကုလားနတ္၀င္သည္ကလည္း ဒီလိုလုပ္တဲ့မိန္းမနာမည္ ကိုေတာ့ ျပႆနာျဖစ္မွာစိုးလို႕ မေျပာျပေတာ့ဘူးတဲ့။ သိခ်င္ရင္ အိမ္ေရွ႕ကိုမ်က္ႏွာမူၿပီး လက္ယာဘက္မွာရွိတဲ့ အိမ္က မိန္းမတစ္ေယာက္လို႕ပဲေျပာလိုက္တယ္…။ ဘႀကီးေအာင္ရာ အေမပါအံၾသလို႕ ပါးစပ္အေဟာင္းသားပဲ…. ဘႀကီးေအာင္တို႕အိမ္ရဲ႕ လက္ယာဘက္မွာ အိမ္တစ္လံုးပဲ ရွိတာမို႕လို႕ေလ။ ဘႀကီးေအာင္တို႕အိမ္က လမ္းေထာင့္ရဲ႕အိမ္ၿပီးရင္ ေနာက္တစ္အိမ္မို႕လို႕ပဲ…။
ၿပီးေတာ့သံပုရာသီးေလးလံုးအေမ့ကိုေပးလိုက္တယ္။ သံပုရာသီးတစ္လံုးစီကို ေနအိမ္ရဲ႕ အိမ္တိုင္မႀကီးေတြရဲ႕ ေခါင္မွာရုိက္ထားဖို႕ေျပာလိုက္တယ္။ သံပုရာသီးေလးလံုးကလည္း ေလးလပဲခံမယ္..။ ေလးလျပည့္ရင္ ျပန္လာခဲ့ပါလို႕ အေမ့ကိုေျပာလိုက္တယ္။ အေမလည္းေရာက္ေရာက္ခ်င္း သံပုရားသီးေတြကို အိမ္တိုင္မႀကီးရဲက ေခါင္ေတြမွာလို္ကရိုက္ထားေတာ့တာပါပဲ…။ ဒီလိုနဲ႕ အေဖလည္း က်န္းမာေရးက ျပန္ေကာင္းလာျပန္တယ္..။ ေလးလျပည့္ၿပီးေနာက္တစ္ရက္ေပါ့….. ဘႀကီးေအာင္အေမလည္း ကုလားနတ္၀င္သည္ဆီသြားရမယ္…။ သံပုရားသီးေတြေလးလျပည့္ၿပီလို႕ ဘႀကီးေအာင္ကိုေတာင္ ေျပေနေသးတယ္..။ အဲသည္ေန႕ၿပီးေနာက္ေန႕ပဲ… ဘႀကီးေအာင္ရဲ႕အေဖ ရုတ္တရက္ ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာျပတ္ၿပီး ဆံုးပါေလေရာ..။ တိုက္ဆိုင္တာေတြလည္းပါမွာေပါ့…. အံ့ၾသစရာေတာ့အေကာင္း သား။ ဒီလိုမ်ဳိး ျပဳစားတတ္တဲ့ ေအာက္လမ္းနဲ႕လုပ္တတ္တဲ့ လူေတြကို စုန္းလို႕ေခၚတယ္တဲ့ အေမကေတာ့ ဘႀကီးေအာင္ကို တတြတ္တြတ္ေျပာရွာတယ္…။ အခ်ဳိ႕ ၀မ္းတြင္းစုန္းပါတဲ့သူေတြဆိုလည္း သူတို႕လုပ္ခ်င္တာနဲ႕ ျဖစ္တာဆိုပဲ…။ အဲသည္လိုမ်ဳိးလူေတြဟာ အဲလိုအတတ္ေတြနဲ႕ လူတစ္ေယာက္ကို လုပ္ထားရင္လည္း ေနာက္ဘ၀ လူျပန္မျဖစ္ဘူးတဲ့…။ ဘာလို႕မ်ားလုပ္ၾကပါလိမ့္ေနာ္… ဘႀကီးေအာင္ခုထိေတြးမရဘူး။
************************************************
ခုေခတ္မ်ားဆိုရင္ ဒါေတြေျပာလို႕ေတာင္ယံုမွာမဟုတ္ဘူး….။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီ ရၿပီးကတည္းက တိုးတက္လာလိုက္တာ….။ ခုဘႀကီးေအာင္တို႕ ရပ္ကြက္ထဲမွာေတာင္ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္လို႕ လက္ညႈိးထိုးျပစရာ..ဘႀကီးေအာင္ေနတဲ့အိမ္ပဲရွိတယ္..။ အကုန္လံုးက လံုးခ်င္းတိုက္ေတြ ကန္ထရိုက္တိုက္ ေတြျဖစ္ေနၿပီေလ…။ အရင္ၿမိဳ႕သစ္ဆိုတဲ့ ေတာင္ဥကၠလာဆိုတာကလည္း ခုေတာ့ အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ေနရာ တစ္ခုျဖစ္ေနၿပီ…။ ေျမေစ်းေတြကလည္း ေကာင္းလိုက္တာလြန္ပါေရာ…။ ဘႀကီးေအာင္ေနတဲ့ ေျမကြက္ေလး ကိုေတာ့ ေစ်းေကာင္းေပးၿပီးလာ၀ယ္ၾကပါတယ္…။ ဒါေပမယ့္ ေျမႀကီးကိုခ်စ္တဲ့ ဘႀကီးေအာင္ကေတာ့ မိုးေပၚကို မတက္ႏိုင္ဘူး…။ အသက္ႀကီးမွ ေလွာင္ပိတ္ေနတဲ့ တိုက္ခန္းေတြနဲ႕မေနခ်င္ပါဘူး…။ ခုဆိုျမန္မာႏိုင္ငံ ႀကီးကလည္း အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး…..။ အရမ္းကိုတိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ကာလႀကီးကိုေရာက္ေနတာ ပညာေရး၊ စီးပြားေရးေတြမ်ား အတားအဆီးမရွိပြင့္လင္းလို႕….။ ဘႀကီးေအာင္တို႕ေခတ္တုန္းက ပိတ္ေလွာင္ခဲ့တာေတြ ေျပာျပရင္ ယံုပါ့မလားေတာင္မသိဘူး…။ စုန္း ၊ ၀မ္းတြင္းစုန္းတို႕လည္း ရွိမယ္ေတာင္ ဘႀကီးေအာင္မထင္ပါဘူး….။
စုနး္တို႕ ၊ ၀မ္းတြင္းစုန္းတို႕မရွိေတာ့ေပမယ့္….။ လူေတြအားလံုးမွာ ၀မ္းထဲမွာ တမင္သက္သက္ စုန္းစုန္းျမဳပ္ထားတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ၊ အရာေတြ ရွိဦးမယ္လို႕ထင္တာပဲ…။ စုန္းမဟုတ္ေပမယ့္ စုန္းစုန္းျမဳပ္ေနတဲ့ လူ႕အျပဳအမူေတြေလ။ ဘႀကီးေအာင္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ (၂၀၃၅)၀မ္းတြင္းစုန္းေတြေပါ့….။ ေခတ္ႀကီးကသာ တိုးတက္လာတာပါ လူေတြရဲ႕ လူ႕အမူအက်င့္ေတြက တိုးတက္မလာဘူးေလ။ တစ္ရက္ေတာ့…. ဘႀကီးေအာင္ ၿမိဳ႕ထဲကိုသြားတယ္ အသက္ႀကီးေတာ့လည္း ျဖည္းျဖည္း..ျဖည္းျဖည္းေပါ့…။ ၿမိဳ႕ထဲလမ္းမႀကီးလမ္းအကူးမွာ… လူငယ္တစ္ေယာက္ ဘႀကီးေအာင္ပုခံုးကို၀င္တိုက္သြားလိုက္တာ…. ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတာင္ ဘႀကီးေအာင္မၾကားရေတာ့ဘူး…။ ဘႀကီးေအာင္တို႕ ေခတ္တုန္းနဲ႕မ်ားကြာပါ့….။ တိုးတက္လာတာနဲ႕အမွ် မြန္းၾကပ္မႈေတြအမ်ားအျပားပဲ။ ေဘာင္းဘီၾကပ္ၾကပ္… အက်ီ ၤ ၾကပ္ၾကပ္ေတြကအစေပါ့…။ ခုေခတ္ကေလးေတြ ရဲ႕အတြင္းမွာ စုန္းစုန္းျမဳပ္ေနတဲ့ မြန္းၾကပ္မႈေတြရွိမွာပဲဆိုတာ ဘႀကီးေအာင္တပ္အပ္သိေနတယ္…။ ဘႀကီးေအာင္ ကေလးတုန္းကဆို လမ္းမထြက္ ….. ညအခါ…လသာသာ…ကစားမလား…နားမလား… ျမန္မာစာသင္ပုန္းႀကီးဖတ္စာထဲမွာေတာင္ ပါေသးတယ္။ ခုေတာ့မ်ား လသာေပမယ့္ ကစားလို႕လည္းမရေတာ့ဘူး…..။ ကစားခ်င္ရင္ စူပါမားကတ္ေတြက အဲယားကြန္းကစားကြင္း က်ဥ္းက်ဥ္း ၾကပ္ၾကပ္ထဲမွာပဲ ေဆာ့ရေတာ့တယ္…။
မြန္းၾကပ္တဲ့၀မ္းတြင္းစုန္းေတြလိုပဲ… (၂၀၃၅)စုန္းျပဴးေတြလည္း ရွိေသးတယ္..။ ဘႀကီးေအာင္ေတာ့ သစ္ပင္ေတြကိုခ်စ္တယ္…။ ဘႀကီးေအာင္ရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ေျမကြက္ကေလးနဲ႕ အိမ္ေရွ႕မွာ အပင္ကိုစံုေန ေအာင္စိုက္ထားတယ္…။ ဘႀကီးေအာင္ျခံခ်င္းကပ္ရပ္မွာ ေနတဲ့သူေတြကေတာ့ တိုက္ေတြႀကီးပါပဲ..။ တခါတရံ ဘႀကီးေအာင္သစ္ပင္ေတြေၾကာင့္ အမႈိက္ရႈပ္တယ္လို႕ေတာင္ ဘႀကီးေအာင္ေျပာခံရေသးတယ္။ ဘႀကီးေအာင္ စဥ္းစားမိေသးတယ္…။ ဒီသစ္ပင္ေတြေၾကာင့္ သူတို႕ေတြအသက္ရွင္ေနၾကတာမသိဘူးလား…..။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္(၂၀)ေလာက္တုန္းက ဘႀကီးေအာင္အရမ္းႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာမ (ဂ်ဴး) စာအုပ္ထဲမွာေတာင္ သစ္ပင္ေတြကို တင္စားထားေသးတာပဲ…။ ဘာတဲ့…. ဘႀကီးေအာင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားရတယ္…. “သစ္ပင္ေတြဟာ ကမၻာႀကီးရဲ႕အဆုတ္ေတြပဲ” ဆိုတာ…။ သူတို႕ေတြမသိၾကဘူးထင္တယ္…..။ ေရႊရွိမွ၊ ေငြရွိမွ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈရွိမွ လူ႕ဘ၀ကိုျပည့္စံုတယ္၊ လူရာတယ္ဆိုတဲ့ “စုန္း”ေလးေတြ ရွိသေရြ႕ေတာ့ ဒီေခတ္ႀကီး တိုးတက္တယ္လို႕ မေခၚေသးပါဘူး…။
***********************************************
နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညေန(၆)နာရီထိုးေနၿပီ…။ ဘႀကီးေအာင္ေျပာတာေတြကို နားေထာင္ ကေလးေတြေတာင္ လာေတာ့မယ္…။ ဒီေန႕ေတာ့ ဘႀကီးေအာင္တို႕ငယ္ငယ္တုန္းက ကစားခဲ့တဲ့ ထုပ္စီးတိုးတမ္း ၊ ခိုးတြန္းတမ္း ၊ ေရႊစြန္ညဳိ ၊ စာကေလး….စာကေလး ၊ စိန္ေျပးတမ္း ၊ ေက်ာက္ရုပ္ ေက်ာက္ဖ်က္၊ ရုပ္ရွင္ဖြက္တမ္း ကစားနည္းေတြအေၾကာင္းေျပာျပရဦး..။ ကေလးေတြေတာ့ မ်က္လံုးလဲ့လဲ့ ကေလးေတြနဲ႕ နားေထာင္ေနမွာ ဘႀကီးေအာင္ျမင္ေယာင္ေသးတယ္…။ တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ ဘႀကီးေအာင္လည္း အားတဲ့ေန႕မွာ ဒီေခတ္ကေလးေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေဆာ့ကစားတတ္ေအာင္၊ ျမန္မာကစားနည္းေလးေတြကိုေမ့မသြားေအာင္၊ ျမန္မာဆိုတဲ့စုန္းကေလးေတြ ေပ်ာက္မသြားေအာင္ ဘႀကီးေအာင္ သင္ေပးရဦးမယ္။
******************************************************
စူးရွ(ေအာင္မိုးသူ)
(၆)နာရီ (၂၈)မိနစ္
၃၀.၁၁.၂၀၁၁
Credit: aungmoethu.blog
No comments:
Post a Comment