" ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္ ဂ်ဴးမ်က္လွည့္ဆရာသတ္မႈ (မင္းသိခၤ) "

 

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ မ်က္ႏွာျဖဴအစိုးရ လက္ထက္တြင္ အမႈ႔လိုက္ရာတြင္ အလြန္အမင္း ကြ်မ္းက်င္လွေသာ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္ တြဲဖက္ကာ အမႈေပါင္းမ်ားစြာ လိုက္ခဲ့ဖူးပါသည္။

ထိုေျမာက္ျမားစြာေသာ အမႈ႔မ်ားအနက္မွ သူႏွင့္ကြ်ႏ္ုပ္ ပထမဆံုး တြဲဖက္၍ လိုက္ခဲ့ရေသာ ဂ်ဴးမ်က္လွည့္ ဆရာသတ္မႈ႔ကို စာဖတ္သူတို႔ အေနႏွင့္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြႀကီး ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္၏ အရည္အေသြးကို စားျမည္းၾကည့္ႏိုင္ ႐ံုမွ် ေရးသားတင္ျပလိုက္ရပါသည္။

ပုလစ္ကို ပုလိပ္၊ ဆာဂ်င္ကို ဆာသင္ႀကီး ၊ ဆက္မြန္ကို သမၺာန္စာဟူ၍ အဂၤလိပ္ေ၀ါဟာရအား ေသွ်ာင္ေပစူးထံုးေပးၿပီး ျမန္မာ႐ုပ္ဖန္တီး၍ ေမြးစားတတ္ေသာ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔၏ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ပါးစပ္တြင္ ဆားပုလင္းဟု ေမြးစားတတ္သျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြႀကီး လူဆိုးထိန္း စံုေထာက္ေက်ာ္ျဖစ္ေသာ ကိုႏွင္းေမာင္ခမ်ာမွာ ထိုေခတ္ ပုလိပ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ထိုေခတ္ လူဆိုးေလာကတြင္ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ဟု ေက်ာ္ၾကား ခဲ့ရပါသေတာ့သည္။

စတင္ေတြ႕ဆံုျခင္း

ေရနံတြင္းမ်ားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာျဖဴတို႔ အေရာက္အေပါက္ အေနအထိုင္မ်ားလွေသာ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕ဂါတ္တဲသို႔ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေျပာင္းေရြ႕ အမႈ႔ထမ္းေစခဲ့၏။ထိုသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ရသည့္အေၾကာင္းတြင္ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕ ပါတ္၀န္းက်င္ရွိ စေလ ဆိတ္ျဖဴ ေဂြးခ်ိဳစေသာ ေဒသမ်ား၌ ရာဇ၀တ္မႈ႔မ်ား တစ္လထက္တစ္လ ပိုမိုျဖစ္ပြားလွ်က္ ရွိေသာေၾကာင့္ ပုလိပ္ဘက္တြင္ နာမည္ေကာင္း လက္မွတ္မ်ားကို မၾကာခဏ ဆိုသလို ခ်ိီးျမွင့္ျခင္း ခံရေသာ ကြ်ႏ္ုပ္အား အိုင္ပီေခၚ ပုလိပ္အရာရွီ အေျမာက္အျမားထဲမွ ေခါင္းေခါက္၍ ေရြးခ်ယ္ပို႔လႊတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ကြ်ႏ္ုပ္နားလည္ခဲ့ပါသည္။

အကယ္၍ ကြ်ႏ္ုပ္ ေရာက္ရွိသြားသည့္တိုင္ေအာင္ ရာဇ၀တ္မႈမ်ားမွာ အထက္က ေမွ်ာ္လင့္သကဲ့သို႔ မက်ဆင္းပါလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ဧည့္ခန္းတြင္ မွန္ေဘာင္သြင္း၍ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ထိုနာမည္ေကာင္း လက္မွတ္မ်ားကို ကြ်ႏ္ုပ္ကိုယ္တိုင္ ျဖဳတ္ခ်၍ လႊင့္ပစ္ရန္မွတစ္ပါး အျခားလုပ္စရာ မရွိေတာ့ေပ။
“ ဒါ ေမာင္ရထားတဲ့ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ လက္မွတ္ေတြေပါ့ ”
“ ၀န္မင္းကဆုိရင္ ေမာင့္ကို သိပ္အားကိုးရွာတာ ”
ဟု သာလိကာမေလး စကားသင္ထားသည့္အလား လူလာတိုင္းပင္ ၾကြားလံုးထုပ္တတ္ေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ဇနီး မင္းကေတာ္ ေဒၚခင္ခင္ႀကီးလည္း တစ္ခါတည္း အားေစးထည့္ၿပီးသား ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕ ဂါတ္တဲသို႔ ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း ရာဇ၀တ္မႈ က်ဆင္းေရးအတြက္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ အစြန္းကုန္ ေဆာင္ရြက္ရပါေတာ့သည္။အိတ္(ခ်)အက္စ္ေခၚ ရာဇ၀င္လူဆိုးမ်ားအား မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေစခဲ့ျခင္း ၊ ပတၱေရာင္ေခၚ လွည့္ကင္းမ်ား တိုးခ်ဲ႔ျခင္း ၊ ဓားျပမႈ႔ ျဖစ္ပြားႏိုင္ေသာ အိမ္မ်ားသို႔ သတိေပး စကားေျပာျခင္း ၊ အေစာင့္ခ်ေပးျခင္းစသည့္ ရာဇ၀တ္မႈ ေနာက္ၿမီးဆြဲ လုပ္ငန္းမ်ားကို မိုက္မဲစြာ ျပဳလုပ္ခဲ့၏။

ထိုသုိ႔ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ၾကားကပင္ ဓားျပမႈ ၊ခိုးမႈ၊ လုယက္မႈ ၊ စသည္မ်ား တစ္ေန႔တျခား တိုးပြားလာခဲ့၏။ အဆိုးဆံုးမွာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ဂါတ္တဲႏွင့္ မ်ားစြာ မေ၀းလြန္းလွေသာ တမာအိုင္ဆိုသည့္ ရပ္ကြက္တြင္ လူသတ္မႈ ပူပူေႏြးေႏြးတစ္ခု ျဖစ္ပြားခဲ့၏။

ထိုအမႈႏွင့္ပါတ္သက္၍ ဘီအိုစီမ်က္ႏွာျဖဴ အရာရွိတစ္ဦးက ျမန္မာအမ်ိဳးသား ရဲ၀န္ထံသို႔ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕ ပတ္၀န္းက်င္၌ ရာဇ၀တ္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားေနေၾကာင္း ယခုတစ္ဖန္ ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္၌ လူသတ္မႈ ျဖစ္ပြားျပန္ၿပီဟု သိရေၾကာင္း ၎ျဖစ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ဘီအိုစီ မ်က္ႏွာျဖဴ အရာရွိမ်ားအတြက္ လံုၿခံဳေရးကို ေရွးကထက္ ပိုမိုဂ႐ုစိုက္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ တယ္လီဖုန္းႏွင့္ အမိန္႔ေတာ္ မွတ္လိုက္ရာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ဦးေခါင္းအား စာပို႔ရထားႀကီး အတိုက္ခံရသည္ထက္ပင္ က်ိန္းရပါေတာ့သည္။

တစ္နာရီအတြင္း အထက္မွ တယ္လီဖုန္းျဖင့္ ရွစ္ခါတိတိ ထုေခ်လႊာ ေတာင္းေန၏။ မိန္းမဖ်င္းလွ်င္ ကြိတ္၊ ေယာက်ားဖ်င္းလွ်င္
ပုလိပ္ဟူေသာ ထိုေခတ္စကားပံုကို ယခုပင္ ၾကားေနမိပါသည္။ ရွက္လည္း အလြန္ရွက္၍ စိတ္လည္း အလြန္ ညစ္မိ၏။

အညာသား ကိုလူၾကြား

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ စိတ္ညစ္၍ အလုပ္အေၾကာင္း ဘာမွ် မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ “ အေက်ာက္ဟိုတယ္ ” သို႔ သြားေရာက္ကာ ပ်ားအံုတံဆိပ္ ဘရန္ဒီႏွင့္ စိတ္ညစ္မႈအေပါင္းကို ေဆးေၾကာ၍ ထြက္ေပါက္ရွာရေတာ့၏။ အေက်ာက္ဟိုတယ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အနည္းငယ္ ရွင္းျပရေပမည္။ အေက်ာက္ဟူေသာ တ႐ုပ္သူေ႒း တစ္ဦးႏွင့္ မလွဆိုသည့္ ဆိတ္ျဖဴသူ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး မိန္မေခ်ာ တစ္ခုလပ္မေလးႏွင့္ အေၾကာင္းဆက္ ေပါင္းဖက္ကာ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕ ေစ်းအနီးတြင္ ဖြင့္လွစ္ေသာ ဟိုတယ္ႀကီး ျဖစ္၏။ (၎အေက်ာက္၏ ဇနီးမလွမွာ ယခုတိုင္ ရွိေသး၏။ ယခင္ဟိုတယ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေနရာ၌ ေဒၚလွ ထမင္းႏွင့္ ေခါက္ဆြဲဆိုင္ဟု ဖြင့္လွစ္ထားေၾကာင္း သိရ၏။ )

ေခ်ာက္ၿမိဳ႕တြင္ မ်က္ႏွာျဖဴအတြက္ ကလပ္တစ္ခု ၊ စာေရးမ်ားအတြက္ ကလပ္တစ္ခုႏွင့္ အရပ္သားအျပင္ လူမ်ားအတြက္ အေက်ာက္ဟိုတယ္တစ္ခု စုစုေပါင္း ေသရည္ဘံုနန္း သံုးခုရွိခဲ့၏။ လူဆိုးလူမိုက္မ်ား ေငြစ-ေပါလွ်င္ စားေရးကလပ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာျဖဴ ကလပ္မ်ားသို႔ သြားခြင့္မရွိရကား အေက်ာက္ မလွတို႔ထံသာလွ်င္ ဦးတိုက္ ေရာက္ရွိလာတတ္သည္။
“ ဂြဒ္ အီးဗနင္း မစၥတာ ေအာင္သင္း ”
တမာခ်ဥ္ႏွင့္ ပုန္းရည္ႀကီးနံ႔မ်ား မ်ားစြာမကင္းသည့္ အသံထြက္ျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္အမည္ကို ထည့္ေခၚကာ ႏႈတ္ဆက္လာသူအား ဖ်က္ခနဲ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ ၿဖဲျပထားေသာ ထိုသု၏ သြားမ်ားကို အားနာ လွသျဖင့္သာ ေအာင္သက္သက္ႏွင့္.....

“ မိတ္ေဆြ ထိုင္ပါ၊ ေကာင္းေသာ ညေနခင္းပါပဲ ”

ပဋိသႏၶာရ စကားကို ကြ်ႏ္ုပ္လည္း အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရရြတ္လိုက္ရ၏။ ထိုလူကလည္း ကြ်ႏ္ုပ္၏ ဖိတ္ေခၚခ်က္ကိုပင္ မေစာင့္ႏိုင္ဘဲ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စားပြဲမွာပင္ ၀င္ထိုင္ၿပီးေနာက္ စားပြဲထိုးအား အရက္ႏွင့္ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကို မွာၾကားပါေတာ့သည္။ ထိုသူ အရက္မွာပံု ၾကည့္႐ံုႏွင့္ပင္ ဟုိတယ္သုိ႔ ညေနတိုင္း မဟုတ္သည့္တိုင္ေအာင္ မၾကာခဏ လာေလ့ရွိသူ တစ္ဦးဟု ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါသည္။ သူသည္ ေရာက္လာေသာ အရက္ႏွင့္ အျမည္းမ်ားကို အားရပါးရ စားေသာက္ရင္း အဂၤလိပ္စကားကို ေျခတစ္ေပါင္က်ိဳး ေျပာဆိုပါေတာ့သည္။ဝါက်တစ္ခုလွ်င္ အိုင္ေဆးေပါင္း အလံုးႏွစ္ဆယ္ထက္မနည္း ပါေလ့ရိွၿပီး နားကေလာဖြယ္ရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ အ, ထစ္ အ, ထစ္ႏွင့္ ေျပာဆိုေနေတာ့၏။

မိမိလည္း မသိ၊ မ်ားစြာလည္း မယဥ္ေက်း ၊ မိမိ မကၽြမ္းက်င္ေသာ ဘာသာစကားကိုလည္း ကၽြမ္းက်င္သေယာင္ျပဳ၍ ေျပာေနေသာ ထိုအညာသား ကိုလူၾကြား၏ စကားကို ကၽြႏ္ုပ္အေနႏွင့္ သည္းခံ၍ နားေထာင္ေနရသည့္ အေၾကာင္းကိုစာဖတ္သူတို႔ ရိပ္စားမိေပလိမ့္မည္။

ထိုသူေျပာေသာ ေထာ့နင္းေထာ့နင္း အဂၤလိပ္စကားကို မွတ္မိသေလာက္ ေခ်ာေမာေအာင္ ျပန္ဆိုေရးျပရမည္ဆိုလွ်င္.... “ အိုင္ေဆး ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ကို ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျပန္သံုးရမယ္ ၊ ဘုရားသခင္ေတာင္မွ အိုင္ေဆးကို အခုေနမွာ မကယ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး၊ ေခြးမသား ဘီအိုစီမ်က္ႏွာျဖဴေတြကလည္း အိုင္ေဆးကို မဆီမဆိုင္ ေခ်ာက္တြန္းေနၾကၿပီ မဟုတ္လား”
“ ေနစမ္းပါဦး မိတ္ေဆြရ ၊ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ဆိုတာ ဘယ္ကလဲ”
“ အိုင္ေဆး သူ႕ကို မသိဘူးလား၊ အိုင္ေဆးတို႔ ဂါတ္ကပဲ ”
“ က်ဳပ္ေရာက္တာ မၾကာေသးဘူး ၊ လူအကုန္ ဘယ္သိပါ့မလဲ ၊ က်ဳပ္သိတာက အခု ဆားပုလင္း စိန္လွပဲရိွတယ္။ ”
“အိုင္ေဆး အသံုးမက်တဲ့ စိန္လွကို ထည့္မေျပာစမ္းပါနဲ႔ ၊ ႏွင္းေမာင္ကမွ တကယ့္လူေတာ္ ၊ မ်က္ႏွာျဖဴတစ္ေယာက္ရဲ႕ မိန္းမ ၊ ထမင္းခ်က္နဲ႕ လင္ငယ္ေနၿပီး ထမင္းခ်က္ကို ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ပိတ္လိုက္တဲ့ အမႈမွာ ႏွင္းေမာင္က မ်က္ႏွာျဖဴေတြ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ၾကားက အမႈကို ဖြင့္ခ်လိုက္လို႔ သူ႔ကိုမ်က္မာန္ေတာ္ ရွေနၾကတာဗ် ”
(မွတ္ခ်က္ ။ ။ ၎အမႈမွာ ရဲမွတ္တမ္းမ်ားတြင္ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ တရားခံအျဖစ္ ျပထားရပါသည္။ ၎မ်က္ႏွာျဖဴ အမ်ိဳးသမီး အျပစ္က်ခံခဲ့ရ၏)
“ ေၾသာ္.....က်ဳပ္သိၿပီ ၊ ခင္ဗ်ားေျပာတာ ခြင့္ယူထားတဲ့ စာသင္ႀကီး ႏွင္းေမာင္ဆိုတာ မဟုတ္လား ”
“ အိုင္ေဆး ဟုတ္တယ္ ၊ သူခြင့္ယူထားေပမယ့္ ဘယ္မွသြားတာမဟုတ္ဘူး ၊ သူ႔အိမ္မွာပဲ ရိွတယ္ခင္ဗ် ၊ သူ႔ကို သံုးပါမွ မုခ်အက်ိဳးရိွမယ္ ”
“ ဒီလိုဆို အခုေခၚလိုင္းလိုက္မယ္ေလ”
“ အိုင္ေဆး ခင္ဗ်ားေခၚလို႔ သူဘယ္လာပါ့မလဲ ”
ကၽြႏ္ုပ္သည္ စိတ္ထဲ၌ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္သြား၏။ ကၽြႏု္ပ္က အုိင္ပီ ၊ သူက စာသင္မွ်ျဖစ္သည္။ ရာထူးျခင္း မိုးနဲ႔ေျမေလာက္ မကြာျခားသည့္တိုင္ေအာင္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ရာထူးသည္ ႏွင္းေမာင္၏ ရာထူးႏွင့္ ဆိုလွ်င္ ေမာ့၍ၾကည့္ရေလာက္ေအာင္ေတာ့ ျမင့္မားေပသည္။
“ မိတ္ေဆြ က်ဳပ္က သူ႕အထက္ အရာရိွပဲ ၊ ေခၚရင္လာရမွာေပါ့ ”
“ အိုင္ေဆး သူက ခြင့္ယူထားတယ္ ဆိုတာလည္း ထည့္ၿပီးစဥ္းစားပါဦး ၊ ၿပီးေတာ့ အိုင္ေဆး ႏွင္းေမာင္ကိုအထက္အရာရိွပဲဆိုတဲ့ နည္းနဲ႔ေတာ့ မဆက္ဆံေစခ်င္ဘူး ၊ ဒီလိုဆိုရင္ သူ႕အကူအညီကို အိုင္ေေဆးရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ အိုင္ေဆး ခိုင္းတာကိုေတာ့ သူလုပ္ခ်င္လုပ္မယ္၊ သူ႔မွာ တကယ္ရိွတဲ့ အရည္အခ်င္းကိုေတာ့ အိုင္ေဆးကိုျပမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဒါကိုေတာ့တကယ္ယံုပါ၊ ႏွင္းေမာင္ဟာ စံုေထာက္လုပ္ဖို႔ ဘုရားသခင္က ဒီကမၻာကို လက္ေဆာင္ေပးတဲ့ လူဆိုရင္ မမွားဘူး အိုင္ေဆး”
အရက္ဝိုင္းအၿပီး၌ ထိုအညာသား ကိုလူၾကြားမွာ အရက္ဖိုးက်သင့္သည္မ်ားကို ရွင္းပါသည္။
(၎အညာသား မိတ္ေဆြမွာ ေနာင္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ငယ္ေပါင္းကဲ့သို႔ ခင္မင္ေသာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ခဲ့၏။ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး ကာလတြင္ ျမင္းၿခံ၌ က်ဆံုးသြားေသာ ဦးဘထြန္း ျဖစ္ပါသည္။)

ၿပီးေနာက္ သူႏွင့္ပင္ သူအလြန္ၫႊန္းေသာ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္၏ အိမ္သို႔ေရာက္ခဲ့၏။ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္သည္ သူ႕အိမ္အတြင္းမွ ကေလးမ်ားႏွင့္ ပုဏၰားတိုင္ ဝွက္တမ္းကစားေနသည္ကို စိတ္ဝင္စားစြာ ၾကည့္ေနရာမွ ဦးဘထြန္းအား ျမင္လွ်င္ ၿပံဳး၍ႏႈတ္ဆက္ကာ ခရီးဦးႀကိဳျပဳေသာ္လည္း ဦးဘထြန္းေလာက္ ကၽြႏ္ုပ္ကိုမူ လႈိက္လွဲေဖာ္ေရြမႈ မျပခဲ့ပါ။သုိ႔ရာတြင္ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ကို ေတြ႔လွ်င္ေတြ႔ခ်င္း ဦးဘထြန္း ၫႊန္းမည္ဆိုကလည္း ၫႊန္းေလာက္ပါေပသည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္စိတ္ထဲတြင္ ျဖစ္ေပၚမိေတာ့၏။

ေယာက်္ားပီသေသာ အရပ္အေမာင္း ၊ နက္ေမွာင္ေသာဆံပင္ႏွင့္ လွပသည္ဟု မေျပာႏိုင္ေသာ္လည္း သံမႈန္႔ကေလးမ်ားကို ဆဲြ၍ကပ္ႏိုင္ေသာ သံလိုက္ေက်ာက္ကဲ့သိုု႔ ဆဲြငင္ဓာတ္ရိွေသာသူ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုမူ ဝန္ခံရေပမည္။

ေစ့စပ္ပိရိလွေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကလည္း ေျပာသည့္အတိုင္းလုပ္၍ ေျပာတတ္သူျဖစ္ေၾကာင္း သိသာလွ၏။
ဦးဘထြန္း၏ မိတ္ေဆြေစ့စပ္မႈေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ ကိုႏွင္းေမာင္တို႔ ရင္းႏွီးခဲ့ရပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္ကလည္း ဦးဘထြန္း ႀကိဳတင္ေျပာျပထားသည့္အတိုင္း အထက္လူႀကီးအျဖစ္ႏွင့္ မဆက္ဆံဘဲ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာကဲ့သိုု႔ ဆက္ဆံလိုက္သည္က တစ္ေၾကာင္း ၊ ဦးဘထြန္း၏ စကားထဲတြင္ “ ဒီမွာ ကိုႏွင္းေမာင္ ၊ က်ဳပ္တို႔ ျမန္မာအိုင္ပီတစ္ေယာက္ကို မ်က္ႏွာျဖဴေတြက လူညံ့လို႔ထင္သြားရင္ ခင္ဗ်ားမွာလည္း တာဝန္သိပ္မ ကင္းလွဘူးဗ်ာ ” ဟူေသာ ကိုႏွင္းေမာင္၏ ႏွလံုးသားကို တိုက္ရိုက္ထိမွန္ႏိုင္ေသာ စကားေၾကာင့္ လည္းတစ္ေၾကာင္း ၊ သူသည္ ေနာက္တစ္ေန႔၌ ခြင့္မွအလုပ္ျပန္ဝင္ေၾကာင္း ဂ်ဴတီရပို႔ေခၚ အစီရင္ခံစာ တစ္ေစာင္ ဂါတ္သို႔ တင္ခဲ့ေလသည္။

ေခ်ာက္ၿမိဳ႕ တမာအိုင္ရပ္ရိွ အသတ္ခံရေသာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်က္လွည့္ဆရာ ဇီရြန္၏ အိမ္သို႔ ကိုႏွင္းေမာင္ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္ ေရာက္ၾကေတာ့၏။ အေလာင္းေတာ့မရိွေတာ့ၿပီ ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္အား ဂါတ္မွ ပုလိပ္ကေလး တစ္ေယာက္က ၿခံဝမွ ဆီးႀကိဳဆလံေပးရင္း.......
“ ဆရာႏွင္းေမာင္ ”
ဟု ဝမ္းသာအားရ ႏႈတ္ဆက္သည္ကိုၾကည့္၍ ကိုႏွင္းေမာင္သည္ အထက္လူႀကီးက ရံြ႕သေလာက္ ေအာက္လက္ငယ္သားမ်ားက ခ်စ္ခင္ေလးစားလွေၾကာင္းကို ကၽြႏ္ုပ္ ရိပ္စားမိခဲ့၏။
“ ဆရာ ၊ ဆရာဦးလွစိန္တို႔ အခုပဲ လာၾကည့္သြားၾကၿပီးၿပီ၊ သက္ေသခံ ပစၥည္းေတြလည္း ယူသြားၾကတယ္ ”
“ ကိုႏွင္းေမာင္ ၊ ဒီလိုဆိုရင္ စိန္လွတို႔ဆီ ျပန္လိုက္ၾကရေအာင္ ၊ သူ႔ဆီမွာ သဲလြန္စေတြေတာ ္ေတာ္ပါ သြားေရာ့မယ္ ”
“ ေနပါေစ အိုင္ပီ ၊ သဲလြန္စဆိုတာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္တူၾကတာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ သူ႔ဆီမွာ ထင္ရွားတဲ့ သဲလြန္စေတြ ပါသြားရင္ က်ဳပ္တို႔က သူသတိလစ္ၿပီး က်န္ခဲ့တဲ့ မထင္ရွားတာေတြကိုရွာၿပီး အမႈကို ထင္ရွားေအာင္ လုပ္ရတာဟာ စိတ္ဝင္စားစရာ ပိုၿပီးေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ၊ ကေလးေတြ ပုဏၰားတိုင္ဝွက္တမ္း ကစားသလိုေပါ့၊ သူမ်ားက မသိေအာင္ဝွက္ၿပီးလုပ္တဲ့အလုပ္ကို ကိုယ္က ရေအာင္ေဖာ္ ရတာေလာက္ အပ်င္းေျပတဲ့ အလုပ္ဘယ္ရိွပါ့မလဲ ၊ လာပါ အိုင္ပီ ၊ အထဲကို ဝင္ၾကည့္ရေအာင္ပါ ”

ကၽြႏ္ုပ္သည္ ကိုႏွင္းေမာင္ကို မ်ားစြာ အံၾသမိ၏။ လူသတ္တရားခံ ေဖာ္ထုတ္ေရးကိစၥမွာ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ေသေရးရွင္ေရးတမွ် အေရးႀကီးေန၏။ ကၽြႏု္ပ္သည္ ထိုကိစၥအတြက္ ေယာက္ယက္ခတ္ ေနသည္။ သူ႔ အေနႏွင့္မူ သာမန္ဥာဏ္စြမ္းပေဟဠိကေလးတစ္ပုဒ္ တြက္ခိုင္း သည္ထက္ပို၍ ေလးနက္ပံုမရေပ။ မစၥတာဇီရြန္ လဲက်ေသဆံုးခဲ့သည့္ ေနရာကို ပုလိပ္ကေလးက လာေရာက္ျပသျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္ သိခဲ့ရေသာ္လည္း က်န္သည့္ေျခရာလက္ရာ သဲလြန္စမ်ားကိုမူ ဘာမွ်မရေတာ့ေပ။ လူဆိုးထိန္း စိန္လွတို႔ ရွာေဖြသြားသျဖင့္ ရႈပ္ပြ၍က်န္ေနခဲ့သည္။

ကိုႏွင္းေမာင္ကမူ အခန္းကိုအနည္းငယ္ ေလွ်ာက္သြားၿပီး ဗီရိုထဲမွ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ထုတ္ယူၾကည့္ေန၏။ သူေျပာျပခ်က္အရ စာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မ်က္လွည့္ျပ နည္းစာအုပ္မ်ား ျဖစ္သည္ဟု သိရ၏။ ထိုအထဲတြင္ ေကာ္ပီစာအုပ္ကတ္ထူတစ္အုပ္ကို ကိုႏွင္းေမာင္သည္ ဆြဲထုတ္၍ ဖတ္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ၿပံဳးရႊင္စြာႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္လက္ထဲသို႔ ထည့္လိုက္သျဖင့္ ဖြင့္ၾကည့္ရာ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးထားသည့္ ရာဇဝင္မွတ္စု တစ္ခုျဖစ္ၿပီး စာအုပ္ၾကားထဲမွ အက်ၤ ီဒိုဘီေပးထားသည့္ လက္မွတ္တစ္ေစာင္ ေတြ႔ရ၏။

ကၽြႏု္ပ္အဖို႔ ထိုစာအုပ္ႏွင့္ အက်ၤ ီဒိုဘီလက္မွတ္သည္ တရားခံဖမ္းဆီးေရးအတြက္ လံုးဝ အသံုးဝင္လိမ့္ မည္ဟု မယူဆခဲ့ေပ။ ကိုႏွင္းေမာင္သည္ နံရံ၌ခ်ိတ္ဆဲြထားေသာ ျပကၡဒိန္အား ျဖဳတ္ယူကာ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ကၽြႏ္ုပ္အားေပးလိုက္၏။ တစ္ဖန္အဖံုးပြင့္ေနေသာ သံေသတၱာတစ္လံုးအားဖြင့္ကာ အထဲမွ ရွပ္အက်ၤ ီတစ္ထည္ကို ထုတ္ယူ၍.......
“ ကဲ...အိုင္ပီ ၊ ျပန္ၾကရေအာင္ ” ဟုဆိုကာ ကၽြႏု္ပ္ေရွ႕မွ အရင္ဆင္းသြားေတာ့၏။
“ အိုင္ပီ လက္ဖက္ရည္ ႀကိဳက္သလား ”
“ ႀကိဳက္လွတယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ၊ ေန႔စဥ္ေတာ့ ေသာက္ပါပဲ ”
“ က်ဳပ္ကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ ႀကိဳက္တယ္ ၊ လက္ဖက္ရည္ေတာင္ ကာကာကုလားဆိုင္ကဆိုရင္ ပိုၿပီးႀကိဳက္တယ္၊ ေတာင္ရပ္စာေရးတန္းထိပ္က ကာကာဆိုင္မွာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရေအာင္ ”
ကာကာဆိုင္သို႔ ေရာက္လွ်င္ ကိုႏွင္းေမာင္ကပင္ ကုလားလိုေျပာ၍ လက္ဖက္ရည္မွာၿပီး ကၽြႏ္ုပ္ထံမွ ျပကၡဒိန္ကို ေတာင္းယူကာတစ္ရြက္ခ်င္း လွန္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ တခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားမွ အမွတ္အသားမ်ားကို စာရြက္လြတ္ ေပၚတြင္ ခဲတံႏွင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေရးကူးေနေလ၏။
“ အိုင္ပီ ဒါကေလး သိလား ”
ျပကၡဒိန္တြင္ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ား၌ မီးျခစ္ဆံကဲ့သို႔ အလ်ားလိုက္အေခ်ာင္းကေလးမ်ား အသီးသီးေရးထားသည့္ သေကၤတ အမွတ္အသားမ်ားကို ကၽြႏ္ုပ္အား ျပသေပး၏။
“ မသိပါဘူး ကိုႏွင္းေမာင္ ၊ ဘာလဲဗ် ”
“ ေဒါ့ဒက္လို႔ေခၚတဲ့ ေၾကးနန္း(ေမာ့) သေကၤတေလ”
ကိုႏွင္းေမာင္သည္ အသင့္ပါလာေသာ စာရြက္အလြတ္ေပၚတြင္ စာတစ္ေၾကာင္း ၊ ႏွစ္ေၾကာင္းေလာက္ ေရးျခစ္၍ အမွတ္အသားေလးမ်ားပါ ကူးကာေရးထည့္ၿပီးလွ်င္ စာအိတ္တြင္ထည့္ၿပီး ပိတ္လ်က္ ကာကာ ကုလားကိုပင္ ကုလားလိုေျပာၿပီး ေပးလိုက္၏။ကာကာကလည္း ဆိုင္ေနာက္ေဖးတြင္ ႏို႔က်ိဳေနေသာ ခၽြတ္ကရား ကေလး တစ္ေယာက္ကိုေခၚကာ စာအိတ္ကို ကုလားလိုေျပာ၍ ေပးလိုက္ျပန္၏။
“ ကဲ....အိုင္ပီ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ပါဦး ၊ ေအးကုန္မယ္ ၊ က်ဳပ္ေတာ့လက္ဖက္ရည္ေသာက္လိုက္ဦးမယ္ ၊ အဲဒီစာအုပ္ကို ခဏေလးေပးပါဦး ” ရာဇဝင္ မွတ္စုစာအုပ္ကို ေတာင္းယူကာ အေသာ့ေလွ်ာက္ဖတ္၏။ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ ခဲတံႏွင့္ တားေန၏။ အခ်ိဳ႕ကို စာရြက္အလြတ္တြင္ကူးေန၏။

စာမ်က္ႏွာ တစ္ရာေက်ာ္မွ်ရိွေသာ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးမွတ္ထားေသာ စာအုပ္အား ကိုႏွင္းေမာင္သည္ သူငယ္တန္းဖတ္စာအုပ္ကိုဖတ္သကဲ့သို႔ ခပ္လြယ္လြယ္ ခပ္ေသာ့ေသာ့ ဖတ္သြားပံုကို ေထာက္ျခင္းအားျဖင့္ သူ၏ အဂၤလိပ္စာ အဆင့္အတန္းမ်ားကို ကၽြႏ္ုပ္ခန္႔မွန္းမိေတာ့၏။ တစ္ခု ထူးျခားသည္မွာ ကိုႏွင္းေမာင္သည္ ကၽြႏ္ုပ္အားအိုင္ပီ ဟုေခၚသျဖင့္သာ အသံုးျပဳသည့္ အုိင္ႏွင့္ပီမွ လြဲ၍ ယခုအခ်ိန္ထိ အဂၤလိပ္လို တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ် မေျပာမိျခင္းကို သတိထားမိသည္။
“ အိုင္ပီ ဒီမွာ ရာဇဝင္ အထူးအဆန္း ေတြ႔ေနရၿပီဗ် “
“ ဘယ္လို ေတြ႔တာလဲ ကိုႏွင္းေမာင္ ”
“ ငဇင္ကာေခၚ ဖီးလစ္ဒီဗရစ္တို ဆိုတဲ့ ေပၚတူဂီရဲ႕ အထၳဳပၸတၱိကိုေတာ့ မွတ္မိဦးမွာေပါ့ ”
“ ေတာင္ငူဘုရင္ နတ္သွ်င္ေနာင္နဲ႔အတူ ကြပ္မ်က္ခံရတဲ့ လူမဟုတ္လား ”
“ အစစ္ေပါ့ဗ်ာ ၊ က်ဳပ္လည္း ေလ့လာခဲ့ဖူးသမွ်မွာ ဒီဗရစ္တိုေခၚ ငဇင္ကာဟာ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ၊ ဒီမွတ္စုအရေတာ့ မဟာဒီဗရစ္တုိနဲ႔ စူဠဒီဗရစ္တိုလို႔ ေရးထားပါကလား ၊ ေရာ့ဗ်ာ ၊ အိမ္က်ေတာ့ အပ်င္းေျပ ဖတ္ၾကည့္ရေအာင္ ယူသြားေပေတာ့ ၊ က်ဳပ္ေတာ့ ညေနက်မွပဲ လာခဲ့ေတာ့မယ္ ”
ကိုႏွင္းေမာင္ ျပန္သြားၿပီးေနာက္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဂါတ္တဲဝင္းရိွ ကၽြႏ္ုပ္၏ အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ရာ ကၽြႏ္ုပ္အား ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကေသာ ပုလိပ္သားႏွစ္ေယာက္အား အိမ္၌ေတြ႔ရေပ၏။
ေတြ႔လွ်င္ ေတြ႔ခ်င္း စိန္လွက...
“ ဆရာ ဦးေအာင္သင္း တရားခံ မိပါေတာ့မယ္ ၊ ဖမ္းဝရမ္းထုတ္ၿပီး ဖမ္းရံုပဲ ရိွပါေတာ့တယ္ ”
“ တရားခံ ဘယ္သူလဲဗ် ”
“ ဒီလိုေလ ဆရာ ၊ ေဟာဒီမွာ တရားခံအနီးက ရခဲ့တဲ့ ပုဆိန္ ၊ ပုဆိန္ကို သံုးေလ့ရိွတာဆိုရင္ မီးသတ္သမားပဲ ၊ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း ေသဆံုးသူ မစၥတာဇီရြန္ရဲ႕ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရိွတယ္ ၊ အခုေတာ့ သူနဲ႔ စိတ္ဆိုးၿပီး သူ႕ဆီမလာတာ ၾကာၿပီတဲ့ ၊ အဲဒီလူက မေကြးမီးသတ္က ဂ်ဴးလူမ်ိဳး ဘင္ဂူးဆိုတာ သိရတယ္ ၊ အဲဒါ သူပဲျဖစ္ရမယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ မေကြးဂါတ္ကို အေၾကာင္းၾကားလိုက္ၿပီ ၊ ေဟာဒီမွာ လူသတ္သမား အသံုးျပဳခဲတဲ့ပုဆိန္ ”

လူဆိုးထိန္း စိန္လွႏွင့္ ပုလိပ္ကေလးမ်ားသည္ ကၽြႏ္ုပ္အိမ္မွ တိုက္ေကၽြးေသာ ေကာ္ဖီႏွင့္ မုန္႔မ်ားကို စားေသာက္ကာထြက္သြားၾက၏။
ထိုေနညေနပိုင္းမွာပင္ ကိုႏွင္းေမာင္ေရာက္လာၿပီး......
“ အိုင္ပီ တရားခံကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ဖမ္းခ်င္ရင္ေတာ့ အဝတ္အစားလဲေပေတာ့၊ ကုန္ကားတစ္စီး အႀကံဳရိွတယ္ ၊ သြားၾကရေအာင္ ”

ထိုအခ်ိန္၌ ကၽြႏ္ုပ္၏ ဇနီးသည္ ခင္ခင္ႀကီး ထြက္လာကာ ကိုႏွင္းေမာင္ကို ျမင္လွ်င္ အံ့အားသင့္သလို ျဖစ္ၿပီးေနာက္ အကဲခတ္သလို ၾကည့္လိုက္ၿပီးလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္၏ လက္ေအာက္ငယ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္မွန္း ခန္႔မွန္းမိေသာ အခ်ိန္၌ ကၽြႏ္ုပ္အား ကိုႏွင္းေမာင္ မသိစိမ့္ေသာငွာ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္....“ ဒါလင္ သူက ဘယ္သူလဲ၊ တရားခံဖမ္းဖို႔ကိစၥကို ဒါလင္ကိုယ္တိုင္လိုက္ဖို႔ မလိုပါဘူး၊ သူ႔ကိုပဲ လႊတ္လိုက္ေပါ့ ” ဟု ေျပာဆုိေနသျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ကိုႏွင္းေမာင္ကို မ်ားစြာအားနာမိပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ကိုႏွင္းေမာင္သည္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ဇနီးသည္ေျပာသည့္ စကားမ်ားကို တစ္လံုးမွ် နားမလည္ဟန္ႏွင့္ ေနပံုမွာ ခ်ီးမြမ္းေလာက္ပါေပသည္။

ကၽြႏ္ုပ္သည္ ခင္ခင္ႀကီးအား ဆက္၍မေျပာရန္ မ်က္စိမွိတ္ျပၿပီးေနာက္ အဝတ္အစားလဲကာ ကိုႏွင္းေမာင္ ေခၚရာသို႔ လိုက္ခဲ့ပါသည္။ လမ္းတြင္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ဇနီးသည္ေျပာမွား ဆိုမွားရိွသည္မ်ားကို ခြင့္လႊတ္ရန္ ေတာင္းပန္ရာ......

“ ကိစၥမရိွပါဘူး အိုင္ပီ ” ဟု ၿပံဳး၍ ေျပာလိုက္ပါသည္။ သူ၏ အၿပံဳးမွာ ေလးနက္ေသာ အဓိပၸါယ္မ်ား ပါရိွေၾကာင္းကို ထိုစဥ္ကပင္ ကၽြႏု္ပ္သိရိွခဲ့ရပါသည္။ (၎အေၾကာင္းအရာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေနာက္အလ်ဥ္း သင့္ပါက ေဖာ္ျပပါဦးမည္။ )

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္သည္ ကုန္ကားႀကံဳႏွင့္ လိုက္သြားရာ ရန္ကုန္သို႔ ေနာက္တစ္ေန႔ (၁၀) နာရီေလာက္တြင္ ေရာက္ပါေတာ့သည္။ ရန္ကုန္ေရာက္လွ်င္ ႏိုင္ငံျခားသေဘၤာဆိပ္ကမ္းသို႔ သြားကာ ကိုႏွင္းေမာင္သည္ လူတစ္ေယာက္ ၊ ႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းၿပီး လက္ဆဲြသားေရအိတ္တြင္ အသင့္ပါလာေသာ အဝတ္အစားမ်ားကို လဲပါေတာ့သည္။ ရွပ္အက်ၤ ီ ၊ေဘာင္းဘီရွည္ ႏွင့္ ေဝ့စ္စကုပ္ေခၚ ေမ်ာက္အက်ၤ ီတို႔ျဖစ္၏။

မစၥတာဇီရြန္အိမ္မွ ရရိွခဲ့ေသာ ဒိုဘီလက္မွတ္ျဖင့္ ေရြးယူခဲ့ေသာ အဝတ္အစားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ကိုႏွင္းေမာင္ေျပာျပ၍ သိရိွရပါသည္။ ၿပီးလွ်င္ သေဘၤာဆိပ္အနီးရွ ကုလားထမင္းဆိုင္ တစ္ဆိုင္သို႔ ႏွစ္ေယာက္အတူ သြားေရာက္ကာ ေခ်ာင္ဘက္ခပ္က်က် စားပြဲတြင္ထိုင္၍ ကိုႏွင္းေမာင္သည္ စာရြက္တစ္ရြက္ေပၚ၌ မီးျခစ္ဆံသဏၭာန္အေခ်ာင္းကေလးမ်ား ၊ အသီးကေလးမ်ား ေရးျခစ္ကာ စာအိပ္ႏွင့္ ထည့္၍ စာအိတ္ေပၚတြင္ “ မစၥတာ ဒီဗရစ္တို ” ဟုေရး၍ ေငြငါးက်ပ္ႏွင့္အတူ ကုလားေလးတစ္ေယာက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာၾကား၍လႊတ္လိုက္၏။

“ အိုင္ပီ ခင္ဗ်ား ေသနတ္ေတာ့ လို႕ရမယ္ရ ကိုင္ထားေပေတာ့ ၊ ဒီေကာင္မ်ိဳးေတြက ရက္စက္သေလာက္ လက္လည္းျမန္တယ္ဗ် ၊ ဒီခံုမွာ အတူမထိုင္နဲ႔ ၊ ဟိုဘက္တိုင္အကြယ္က ခံုတစ္ခံုမွာ သြားထိုင္ေခ်ဗ်ာ ” ကၽြႏ္ုပ္လည္း သူေျပာသည့္အတိုင္းလိုက္၍ တိုင္အကြယ္တစ္ေနရာတြင္ သြားေရာက္ထိုင္ေနပါသည္။ သူကမူ လက္ႏွစ္ဖက္စလံုးအား စားပဲြေပၚတြင္ ေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ေန၏။ တစ္ေအာင့္မွ်အၾကာတြင္ လႊတ္လိုက္ေသာ ကုလားေလးႏွင့္ အတူ ပထန္ကုလားကဲ့သို႔ အရပ္ျမင့္ျမင့္ လူတစ္ေယာက္ဆိုင္ထဲသို႔ ဝင္လာၿပီး ေနာက္ေက်ာခိုင္း၍ ထိုင္ေနေသာ ကိုႏွင္းေမာင္ထံသို႔ တည့္တည့္မတ္မတ္ တန္း၍ေလွ်ာက္သြား၏။ အနားေရာက္လွ်င္ ကိုႏွင္းေမာင္က အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္....

“ ဘယ္လိုတံုး စီနီယာ ဒီဗရစ္တို၊ ျမန္မာပုလိပ္ေတြကို အထင္ေသးလွခ်ည္လား ၊ ဒီလုိ လူသတ္မႈ က်ဴးလြန္ၿပီး လြယ္လြယ္ကူကူ ထြက္သြားလို႔ ဘယ္ရမလဲဗ်ာ ” ေျပာေျပာဆို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ရာ ထိုသူမွာ အံ့ၾသျခင္း ၊ ေဒါသျဖစ္ျခင္း ၊ ေၾကာက္ရံြ႕ျခင္း စေသာ ေစတသိတ္မ်ားကို သူ၏မ်က္ႏွာတြင္ တစ္ခဏအတြင္း ေဖာ္ျပ၍ ခါးတြင္အသင့္ထိုးထားေသာ ပုဆိန္ကို လ်င္ျမန္စြာ ဆဲြထုတ္၍ ကိုႏွင္းေမာင္အား တအားလႊဲခုတ္လိုက္၏။

သို႔ရာတြင္ အလြန္တည္ၿငိမ္၍ အလြန္လည္း ဖ်တ္လတ္ေသာ ကိုႏွင္ေးမာင္၏ လက္တြင္ ထိုသူသည္ ၾကက္ကေလး ငွက္ကေလးပမာ မရုန္းႏိုင္ မကန္ႏိုင္ေအာင္ မိေနပါေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က်မွ ကၽြႏ္ုပ္လည္းေျပးထြက္လာၿပီး ေျခာက္လံုးျပဴးဒင္ ထိုသူ၏ ဦးေခါင္းကို တအားရုိက္ခ်ၿပီး ဖမ္းဆီးခဲ့ရပါေတာ့သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဆိပ္ကမ္း ပုလိပ္ဂါတ္သို႔ေခၚသြားကာ တရားခံ၏ ေျဖာင့္ခ်က္ကိုယူ၍ အမႈဖြင့္ထားၿပီးေနာက္ ကၽြႏ္ုပ္တိုု႔ႏွစ္ေယာက္ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္ခဲ့ၾကပါသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ သတင္းစာတြင္ ထိုလူဖမ္းပြဲကို စြန္႔စားခန္းဆန္ဆန္ ေရးသား ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာက ျမန္မာပုလိပ္ႏွစ္ဦးအား အမ်ိဳးသားစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ခ်ီးမြမ္း ေရးသားခဲ့ေၾကာင္း မွတ္မိပါသည္။
“ ကိုႏွင္းေမာင္ ဒီတရားခံကို သဲလြန္စ ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုလုပ္ရသလဲဗ် ”

“ အိုင္ပီနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မစၥတာဇီရြန္အိမ္ကို သြားတုန္းက ရခဲ့တဲ့ ရာဇဝင္မွတ္စုနဲ႔တူတဲ့ စာအုပ္ရယ္ ၊ ျပကၡဒိန္ရယ္က ရတာပဲ၊ ရာဇဝင္မွတ္စုအထဲမွာ ၾကားၫွပ္ၿပီး စီနီယာနဲ႔ ဂ်ဴနီယာ ဒီဗရစ္တိုရဲ႕ အေၾကာင္းေတြကို ေရးမွတ္ထားတာ ေတြ႕ရကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ဒီမွတ္စုဟာ ရိုးရိုးရာဇဝင္ ေလ့လာသူရဲ႕ မွတ္စုမဟုတ္ဘဲ ရာဇဝင္မွတ္စု ဟန္ေဆာင္တဲ့ အျခားလွ်ိဳ႕ဝွက္ကိစၥမွတ္စုဆိုတာ ရိပ္မိခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခါ ျပကၡဒိန္မွာေတြ႔ရတဲ့ သေကၤတေလးေတြကို ျမင္ျပန္ေတာ့ မစၥတာဇီရြန္ဟာ တစ္ခ်ိန္က ဆင္ဂနယ္ ဆက္သြယ္ေရးအခ်က္ျပ အလုပ္လုပ္ဖူးခဲ့သူ ျဖစ္ရမယ္လို႔ ခန္႔မွန္းရျပန္တယ္။

ၿပီးေတာ့ မွတ္စုစာအုပ္ၾကားထဲက ရခဲ့တဲ့ ဒိုဘီလက္မွတ္ေန႔စြဲကလည္း တစ္လေလာက္ၾကာေနၿပီ။ မေရြးရေသးဘူး၊ ဒီေတာ့ ဒီလက္မွတ္ဟာ ဇီရြန္ရဲ႕ အဝတ္အစား မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ပိုၿပီးေသခ်ာေအာင္ ဇီရြန္ရဲ႕ ေသတၱာထဲက အက်ၤ ီတစ္ထည္ထုတ္ယူလာၿပီး ဒုိဘီဆိုင္က လက္မွတ္ျပၿပီးေရြးရတဲ့ အက်ၤ ီနဲ႔တိုင္းၾကည့္ေတာ့ ဆိုင္က အက်ၤီအဝတ္အစားေတြနဲ႔ အဆမတန္ ႀကီးေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ တစ္ခါ ျပကၡဒိန္က သေကၤတေတြေရးၿပီး ေၾကးနန္းရံံုးက ေအာ္ပေရတာကို ကာကာဆိုင္က ခၽြတ္ကရား ေလးလႊတ္ၿပီးေမးစမ္းၾကည့္ေတာ့ ဒီအႀကီးနဲ႔ေတြ႔ ၊ ဒီအငယ္ကို ေငြေခ် ၊ ဒီအႀကီးနဲ႔ ျပန္ေရာက္ ၊ ဒီအငယ္ အက်ၤ ီမ်ား က်န္ခဲ့ စတဲ့ အဓိပၸါယ္ရေၾကာင္း ျပန္ေရးလုိက္တယ္ေလ။ ”

“ စိတ္ဝင္စားစရာပဲ ကိုႏွင္းေမာင္ ၊ ဆက္စမ္းပါဦး ”
“ ဘာဆက္စရာ ရိွေတာ့လဲအုိင္ပီ ၊စီနီယာ ဒီဗရစ္တိုက ေျဖာင့္ခ်က္ေပးတဲ့ အတိုင္းပဲေပါ့။ သူနဲ႔ မစၥတာဇီရြန္ဟာ သေဘၤာသားအတူလုပ္ခဲ့တယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဇီရြန္ဟာ သေဘၤာကထြက္ၿပီး မ်က္လွည့္ဆရာ အျဖစ္နဲ႔ ေနတယ္ ၊ စီနီယာ ဒီဗရစ္တိုရဲ႕သား ဂ်ဴနီယာဒီဗရစ္တိုက အျခားသေဘၤာတစ္စင္း မွာ သေဘၤာသားလုပ္တယ္၊ သူတို႔သားအဖဟာ သေဘၤာခရီးတစ္ေလွ်ာက္မွာႀကံဳသလို ဓားျပတိုက္လို႔ရတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ဇီရြန္က ျမန္မာျပည္ကေန လွ်ိဳ႕ဝွက္ထုခဲြေပးရတယ္။ အခုကိစၥက ထုခဲြခိုင္းတဲ့ ပစၥည္းေတြကို မတန္တဆ ေစ်းႏွိမ္ၿပီး အေပ်ာက္ရုိက္တယ္လို႔ ဂ်ဴနီယာ ဒီဗရစ္တုိက သူ႕အေဖ စီနီယာကိုတိုင္ထားလို႔ အေဖလုပ္သူက သူ႔သေဘၤာ ျမန္မာျပည္ေရာက္တုန္း ဇီရြန္ကို လုပ္ႀကံသတ္ပစ္လိုက္တာပဲ ” “ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ား စီနီယာ ဒီဗရစ္တုိကို ဖမ္းခါနီး သေကၤတေလးေတြေရးေပးလိုက္တယ္ မဟုတ္လား ၊ အဲဒါဘာေရး ေပးလိုက္တာတံုးဗ် ၊ ခင္ဗ်ား ေရးတတ္လို႔လား ”

“ ဒါက လြယ္ပါတယ္ ၊ ေအ, ကေန ဇက္ အထိ ေရးနည္းကို ေၾကးနန္းေအာ္ပေရတာေလးဆီက ေမးလာခဲ့တယ္။ ေရးလိုက္တဲ့ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ အေရးႀကီးတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနၿပီ အေဖ လာေတြ႔ပါ ၊ ဂ်ဴနီယာဒီ ေပါ့ဗ်ာ ”

“ ဒါေၾကာင့္ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ ဆိုတဲ့ နာမည္ဟာ ႀကီးေပတာကိုး ၊ ခ်ီးမြမ္းထိုက္ပါေပတယ္ဗ်ာ”
“ ကဲ........ခင္ေရ ကိုႏွင္းေမာင္ကို ဂုဏ္ျပဳညစာေကၽြးရေအာင္ မနက္ျဖန္ညေနခ်ိန္းလိုက္မယ္ကြာ ”
“ ေနပါေစ အိုင္ပီ ၊ က်ဳပ္အတြက္ ဒုကၡမရွာပါနဲ႔ ” ဟု ဆိုကာ ကၽြႏ္ုပ္၏ ဂုဏ္ျပဳညစာကို ျငင္းဆန္ခဲ့သျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္၏ဇနီး ခင္ခင္ႀကီးသည္ ညစာ စီမံေရးအတြက္ ဒုကၡမပိုခဲ့ေသာ္လည္း လူဆိုးထိန္း စိန္လွတို႔ မွားယြင္ းဖမ္းဆီးခဲ့ေသာ အဂၤလိပ္စာတတ္ မီးသတ္သမားဘင္ဂူးဆုိသူက မေက်နပ္၍ မ်က္ႏွာျဖဴမ်ားကို စာေရး၍ တိုင္တန္းမည္လုပ္သျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ေခ်ာ့ရေမာ့ရႏွင့္ မ်ားစြာ ဒုကၡမ်ားခဲ့ရေသးသည္။

သို႔ရာတြင္ မၾကာမီ၌ ဇနီးသည္ ခင္ခင္ႀကီး ႂကြားႏိုင္ရန္အတြက္ ကၽြႏ္ုပ္ဧည့္ခန္းတြင္ အမႈထမ္း ေကာင္းလက္မွတ္တစ္ခု တိုး၍ ခ်ိတ္ဆဲြခဲ့ရေၾကာင္းကိုလည္း ေမ့ထား၍မရေပ။

ဆရာႀကီးမင္းသိခၤ၏ စာေပမ်ားကို ႏွစ္သက္ၾကေသာ စြဲလန္းၾကေသာ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအတြက္ အဘဆရာႀကီး မင္းသိခၤ၏ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ ၀တၳဳမ်ားကို ျပန္လည္ တင္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ အားလံုး စိတ္ႏွလံုးခ်မ္းေျမ့ၾကလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။

သင္တို႔၏အက်ိဳးကိုထာ၀စဥ္လိုလားေသာ
ဆရာဟိန္းတင့္ေဇာ္ (ထိုင္းႏိုင္ငံ၊မဟာခ်ိဳင္ၿမိဳ႕)

Credit : http://www.minnnyhoeshin.blogspot.co.uk/2014/02/blog-post_540.html?m=1