" လာေပ်ာ္ပါးတဲ့ ေယာက်္ားမ်ားထံမွ ဥစၥာကိုယူၿပီး ကာမနဲ႔ ေရာင့္ရဲေစခဲ့တဲ့ ျပည့္တန္ဆာမေလးရဲ႔ မွန္ေသာ သစၥာ "

 

လူသားတို႔တြင္ အတိတ္ႏွင့္ပစၥဳပၸန္ကံတရားမ်ားေၾကာင့္ ဘဝရပ္တည္မႈအေျခအေနေတြ ကြာျခားၾကပါတယ္။

အဲဒီလိုကြာျခားမႈေတြရွိေပမယ့္ လူတစ္ဦးခ်င္းစီတြင္ မွန္ကန္ေသာသစၥာတရား၊ သီလမ်ားရွိေနပါက လူ သားမ်ားကို အက်ဳိးျပဳႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ယုတ္နိမ့္သည့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအလုပ္ကို ေဆာင္ရြက္ ေနရသူမ်ားပင္ သူတို႔၏ သစၥာအဓိ႒ာန္ျဖင့္ လူေတြကို ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သည့္ ”ျပည့္တန္ဆာရဲ႕ မွန္ေသာသစၥာ” ဆိုသည့္ သုတၱန္ပုံျပင္ေလးကို ေဖာ္ျပေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီပံုျပင္ေလးကိုေဖာ္ျပႏိုင္ရန္ ဆရာႀကီးဦးသုခ၏ ရာမာခရစ္ရွနာ၏ သုတၱန္ပံုျပင္မ်ားစာအုပ္မွ အမွန္ တရားဆိုသည့္ပံုျပင္ကို မွီျငမ္းထား ပါတယ္။

ေရွးအခါက ပါဋလိပုတ္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး၌ ဓမၼာေသာကမင္းႀကီး စိုးစံေနပါတယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးေဘးတြင္ အညာေဒသ မွ ျမစ္ဖ်ားခံစီးဆင္းလာေသာ ဂဂၤါျမစ္ႀကီးရွိၿပီး ျမစ္ေရသည္ ထူးထူးျခားျခား တျဖည္းျဖည္းတိုးလာတယ္။ ျမစ္ေအာက္ က်တဲ့ ၿမိဳ႕ရြာေတြမွာ ျမစ္ေရတိုးၿပီး တာတမံက်ဳိးကာ လယ္ယာ၊ အိုးအိမ္၊ ကြၽဲ၊ ႏြား၊ လူသတၱဝါေတြလည္း ဒုကၡေရာက္ ႏိုင္ၿပီး စိုးရိမ္ရတဲ့ အေျခအေနအထိ ျဖစ္လာပါတယ္။

ဘုရင္ႀကီးလည္း ျမစ္ေရတိုးတာကိုကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔ အစီအရင္အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္ေနတယ္။ ေျမဖို႔တာ၊ နတ္ ေမး၊ အင္းျမႇဳပ္၊ ဂါထာမန္း အစံုလုပ္ေပမယ့္ ယူဇနာငါးရာအလ်ားရွိတဲ့ ဂဂၤါျမစ္ေရဟာ တိုးၿမဲတိုးေနပါတယ္။ ျမစ္ေရေတြ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္တိုးလာေတာ့ တာတမံေတြက်ဳိးမွာစိုးတဲ့ မင္းႀကီးက မွဴးမတ္ေတြကို ေမးျမန္း တယ္။

”အခ်င္းအမတ္တို႔၊ ဒီဂဂၤါျမစ္ေရကို အညာကို တစ္ဖန္ျပန္စီးေအာင္ စြမ္းႏိုင္ေသာသူ တစ္စံု တစ္ေယာက္ေသာသူ ရွိသေလာ”ဟု ေမးပါတယ္။
အမတ္ႀကီးမ်ားက ”မင္းႀကီး ဒီကိစၥက ျပဳႏိုင္ခဲပါတယ္”လို႔ ေခါင္းငံု႔ၿပီး ေလွ်ာက္တင္ၾကတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္တြင္ ဂဂၤါျမစ္ကမ္းနဖူးေပၚတြင္ ေငြလႊာခါးဝတ္တန္ဆာကိုဝတ္ဆင္ၿပီး ပိတုန္းေရာင္ ဆံေကသာနဲ႔ အလြန္လွပေၾကာ့ရွင္းေသာမိန္းမပ်ဳိေလးတစ္ဦး ဂဂၤါျမစ္ကမ္းကို စိုက္ၾကည့္ေနတာ ကို အားလံုးလွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္။ မိန္းမပ်ိဳေလးကလည္း ရွင္ဘုရင္နဲ႔ အမတ္ႀကီး ေတြကို ေတြ႕ျမင္သြားၿပီး သူတို႔ေျပာေနတဲ့ ျမစ္ေရႀကီးတဲ့ အေၾကာင္း
ၾကားသြားပါတယ္။

ငယ္ရြယ္ေခ်ာေမာတဲ့မိန္းမပ်ဳိေလးက ဘုရင္နဲ႔ အမတ္ႀကီးထံ လာေရာက္ခစားၿပီး ”ကြၽႏု္ပ္ျပဳႏိုင္ပါတယ္။ အညာ ကို တစ္ဖန္ေရျပန္စီးေအာင္ ဂဂၤါျမစ္ႀကီးကို ကြၽႏ္ုပ္ျပဳႏိုင္တယ္။ ႐ႈေလာ့…႐ႈေလာ့” လို႔ ေၾကြးေၾကာ္တယ္။ မင္းပရိ သတ္အားလံုး ၾကည့္႐ႈေနဆဲမွာပင္ ျမစ္ထဲကုိဆင္းသြားၿပီး ေရစပ္နားမွာ တစ္စံုတစ္ရာေသာစကားကို ၾကည္လင္ေသာ အသံနဲ႔ ေျပာေနပါတယ္။

ထိုအခ်ိန္မွာ မင္းႀကီးက ထိုမိန္းမပ်ဳိမွာ ႏွစ္လိုဖြယ္အဆင္းရွိၿပီး သူေဌး၊ သူၾကြယ္တစ္ဦး၏ သမီးေလာ၊ မင္းမ်ဳိး မင္းႏြယ္ အျခားဘုရင္တို႔၏သမီးေလာဟု အမတ္ႀကီးမ်ားကို ေမးျမန္းတယ္။

အမတ္ႀကီးေတြက ”အရွင္မင္းႀကီး ဒီမိန္းမပ်ဳိေလးသည္ သူေဌးသူၾကြယ္သမီးလဲ မဟုတ္၊ မင္းသမီးလဲ မဟုတ္၊ ၿမိဳ႕ေတာ္အတြင္းမွာ ကာမအရာကို အသျပာႏွင့္ေဖာက္ကားေနေသာ ဗိႏၵဳမတီ ျပည့္တန္ဆာမေလးျဖစ္ပါတယ္”လို႔ ေလွ်ာက္တင္ၾကတယ္။

ကာမဂုဏ္လိုက္စားေသာၿမိဳ႕သားမ်ားကို ကျခင္း၊ သီဆိုျခင္း၊ ခ်ိဳသာေသာစကားျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖရျခင္း၊ ကာမေရာဂါ ကိုယ္တြင္းနာကို သက္သာေအာင္ကုစားေပးေနရေသာ အမ်ဳိးသမီးေလးျဖစ္မွန္း ဘုရင္ႀကီး သိသြားတယ္။

ေရွးဘုရင္မ်ားလက္ထက္တြင္ ျပည့္တန္ဆာတို႔အား ေပ်ာ္ပါးလိုၾကေပမယ့္ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမင္းပြဲမ်ားတြင္ အဖက္ မတန္ ဆက္ဆံမည့္သူမရွိ ေပါင္းသင္းျခင္းမွ ေရွာင္ကြင္းခဲ့ၾကပါတယ္။

ထိုအခါ မင္းႀကီးသည္ မိန္းမပ်ဳိေလးကိုခ်ီးက်ဴးမိသည့္ သူ၏စိတ္မွာ ေတာင္ထိပ္မွာက်သြားသလို တစ္ခဏခ်င္း နိမ့္ေလွ်ာက်ဆင္းကာ မစင္ပုပ္ကဲ့သို႔ ရြံ႕ရွာေအာ့ႏွလံုးနာသြားပါတယ္။

ဗိႏၵဳမတီျပည့္တန္ဆာမေလးမွာ ေရစပ္နားတြင္ စကားဆိုၿပီး ေရကို သူမရဲ႕လက္နဲ႔ ကိုင္လိုက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ဂဂၤါျမစ္ေရဟာ လိႈင္းအလိပ္လိပ္ျဖစ္ကာ အညာသို႔ တစ္ဖန္စီးဝင္တယ္။ ဝဲတံပိုးေတြနဲ႔ ႀကီးစြာေသာအသံျမည္ဟိန္း သြားတယ္။ မင္းပရိသတ္ေတြအားလံုး ထူးဆန္းသည့္ျဖစ္အင္ကို ရင္သပ္႐ႈေမာျဖစ္ကာ ဗိႏၵဳမတီ ျပည့္တန္ဆာမသည္ စုန္းကေဝအတတ္ပညာတတ္သည္ဟု စြပ္စြဲေျပာဆိုၾကတယ္။

”ယုတ္မာတဲ့ ကိေလသာအမ်ဳိးသမီးမွာ တန္ခိုးသတိၱနဲ႔ျပည့္စံုတဲ့ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ေတြ ယွဥ္ကပ္ႏိုင္မွာမဟုတ္” ဟု လူေတြက ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲေျပာဆိုၾကတယ္။

မင္းႀကီးလည္း ”အမတ္တို႔ ဒီမိန္းမယုတ္က ဘာေၾကာင့္ ဂဂၤါေရကို အညာသို႔ျပန္စီးေအာင္လုပ္ႏိုင္တာလဲ။ အေၾကာင္း တစ္စံုတစ္ရာ ရွိလိမ့္မယ္”လုိ႔ဆိုကာ စံုစမ္းေစတယ္။

မွဴးမတ္ႀကီးတို႔လည္း ဘုရင့္အလိုအတိုင္း စံုစမ္းၿပီးေနာက္ ”အရွင္မင္းႀကီး ဗိႏၵဳမတီျပည့္တန္ဆာမမွာ အမွန္တရား စကား(သစၥာအဓိ႒ာန္)ဆိုျခင္းေၾကာင့္ ဂဂၤါေရကို ျပန္၍စီးဆင္းေစျခင္းျဖစ္ပါတယ္”လို႔ ဆုိၾကတယ္။

မင္းႀကီးကိုယ္ေတာ္တိုင္ ျပည့္တန္ဆာမအားေခၚယူ၍ ေမးျမန္းေသာအခါ ျပည့္တန္ဆာမက ”အရွင္မင္းႀကီး ေလာကမွာ ေဖာက္လႊဲေသာ္လဲ အမွန္တရားက မေဖာက္လႊဲ၊ အမွန္တရားကို ႏွစ္သက္သူအေပါင္းမွာ အမွန္တရားကို နာခံ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမစ္ေရသည္ အမွန္တရားကိုဆို႐ံုျဖင့္ ဆန္တက္တယ္” လုိ႔ ေလွ်ာက္တင္ပါတယ္။

ျပည့္တန္ဆာမက ဆက္၍ ပ်ားရည္ဥပမာျဖင့္ မင္းႀကီးအား ရွင္းျပပါတယ္။

ႀကံပင္မွာစြဲေသာပ်ားလပို႔သည္ ခ်ိဳၿမိန္ေသာအရသာရွိသလို တမာပင္မွာစြဲတဲ့ပ်ားရည္ကလည္း ခ်ိဳၿမိန္ေသာအရသာ ေျပာင္းလဲမသြားေၾကာင္း၊ ယုတ္ညံ့ေသာအသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ျပဳလုပ္ေနေစကာ မူသီလ၊ မွန္ကန္မႈသစၥာတရားမ်ား ထားႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။

မင္းႀကီးလည္း ျပည့္တန္ဆာမအား သင့္ရဲ႕ သစၥာစကားေၾကာင့္ ဂဂၤါျမစ္ေရ ျပန္စီးေစတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ သင္၏ မွန္ေသာသစၥာစကားက အဘယ္နည္းလုိ႔ ေမးျမန္းပါတယ္။

”ျမတ္ေသာမင္းႀကီး အကြၽႏ္ုပ္ကား ျပည့္တန္ဆာမျဖစ္ၿပီး မင္း၊ ပုဏၰား၊ သူေဌး၊ သူၾကြယ္ေတြကို ကိေလသာနဲ႔ လုပ္ေကြၽးပါတယ္။ မင္းသားဆိုၿပီး အထူးမရွိ၊ ဆင္းရဲသားဆိုၿပီး မထီေလးစားလုပ္ျခင္းမရွိခဲ့ပါဘူး။ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း ကင္းကာ ဥစၥာကိုယူၿပီး ကာမနဲ႔ ေရာင့္ရဲေစခဲ့တယ္။ ဒီစကားသည္ မွန္ေသာ သစၥာတရားစစ္စစ္ျဖစ္ၿပီး ထိုစကားေၾကာင့္ ဂဂၤါျမစ္ေရသည္ အညာသို႔ ဆန္တက္ခဲ့တာ မင္းႀကီး မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ပါတယ္။ မင္းႀကီး ဒီစကားသည္ ကြၽႏ္ုပ္ရဲ႕ မွန္ေသာသစၥာစကားျဖစ္ပါတယ္” လို႔ ေျဖၾကားပါတယ္။

ဓမၼာေသာကမင္းႀကီးသည္ ကိုယ္က်င့္တရားအားျဖင့္ ယုတ္နိမ့္ေသာ ျပည့္တန္ဆာထံမွ မွန္ကန္ေသာသစၥာစကား ကို နားနဲ႔ဆက္ဆက္ၾကားသိရၿပီး ဂဂၤါျမစ္ေရတိုးျခင္းမွလည္း ေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

Credit : TheYangonTimes
Credit : http://www.searchmyanmar.com/#content-55477