တစ္ခါတုန္းက
နတ္သားႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အရမ္းခင္တဲ့ နတ္သားသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ေပါ့။
နာမည္က ကိုေဒ၀နဲ႕ ကိုကာသ။ သူတို႕က နတ္ျပည္မွာဘာလို႕ နတ္သားအတူတူ
လာျဖစ္ၾကသလဲဆိုေတာ့ လူ႕ဘ၀မွာတုန္းက သူတို႕က မိသားစုခ်င္းသိပ္ကိုရင္းႏီွး၊
သိပ္ကိုခင္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ေပါ့။ လူ႕ျပည္တုန္းက ေကာင္းမွဳကုသိုလ္၊
ရပ္ရြာေကာင္းက်ဳိးေတြ အတူတူ လုပ္လာခဲၾကတယ္။ အဲ့ဒီလိုလုပ္ခဲ့ၾကေပမယ့္
သူတို႕လုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းမွဳဆိုတာ မွန္သမွ်မွာ သူတို႕ရဲ႕သမာအာဇီ၀ပိုက္ဆံ၊
လုပ္အားတစ္ခုမပါဘူး။ သူတစ္ပါးဆီက ေလာဘစိတ္နဲ႕မတရား ေခါင္းပံုျဖတ္၊
အျမတ္ထုတ္၊ သူတစ္ပါးမ်က္ရည္ေပါက္ ႀကီးငယ္က်ၿပီးမွွ ရတဲ့အက်ဳိးအျမတ္၊
ေငြေတြနဲ႕ သူတို႕လွဴဒါန္းကုသိုလ္ျပဳပါတယ္ဆိုၿပီး
နာမည္ခံၿပီး ေက်ာင္း၊ ကန္၊
တံတားေတြ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခဲ့ၾကတာ။
ဒီလိုနဲ႕သူတို႕
အသက္ေတြရလို႕ ကြယ္လြန္ၾကေလေတာ့ လူ႕ဘ၀မွာ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လုပ္ခဲ့တဲ့
ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ နတ္ျပည္မွာ နတ္သားဘ၀နဲ႕ အတူတူ ျပန္ဆံုၾကတယ္။
ဒီေတာ့ နတ္ျပည္မွာလည္း လူ႕ျပည္မွာတုန္းကလိုပဲ မခြဲစတမ္း တစ္တြဲတြဲေပါ့။
နတ္ျပည္ေရာက္ေတာ့ နတ္တို႕စည္းစိမ္နဲ႕ နတ္သမီးေလးေတြ တစ္ဖက္ေလး၊ ငါးရာနဲ႕
ေပ်ာ္ပါး၊ စံစားေနခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာသြားခဲ့သလည္း မသိလိုက္ဘူး။
တစ္ေန႕ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား စိတ္နွလံုး မခ်မ္းေျမ႕ဘဲနဲ႕ အတူဆံုမိၾကတယ္။
နတ္ေတြဆိုတာ မိမိ စုတိစိတ္ က်ရမွာကို (၇) ရက္ႀကိဳၿပီးေတာ့ သိၾကတာမ်ဳိးေလ။
စုတိစိတ္က်ၿပီး ေနာင္ေရာက္မယ့္ ဘ၀ကိုလည္း ႀကိဳျမင္၊ ႀကိဳသိၾကတယ္။ သူတို႕
လူ႕ဘ၀က လုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းမွဳေတြရဲ႕အက်ဳိးကို နတ္ျပည္မွာ ခံစား၊
စံစားၿပီးျပန္ေတာ့ သူတစ္ပါး မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးငယ္က်ၿပီးမွ ရယူခဲ့တဲ
သူတို႕ရဲ႕ ကုသိုလ္ေတြအတြက္ သူတို႕စုေတၿပီးတဲ့အခါမွာ တိရစၦာန္ဘ၀ကို
တစ္ဖန္ျပန္လည္ေရာက္ၾကရဦးမွာကို နတ္တို႕ရဲ႕ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္္နဲ႕
သိေနတာေၾကာင့္ သူတို႕နတ္ႏွစ္ပါးလံုးရဲ႕မ်က္ႏွာ မေကာင္းၾကဘူး။ ဒါနဲ႕
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ေမးမိၾကတယ္။
" ကိုေဒ၀.. မ်က္ႏွာမေကာင္းပါလား "
" ဟုတ္တယ္ ကိုကာသရဲ႕။ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္္သာေမးတယ္.. ခင္ဗ်ားလည္း မ်က္ႏွာမေကာင္းလွပါလား "
" ဟုတ္တယ္ ကိုေဒ၀ေရ..။ က်ဳပ္ကဒီဘ၀မွာ စုေတၿပီးရင္ က်ီးကန္းႀကီး ျဖစ္မယ္တဲ့ဗ်..။ စိတ္ညစ္ခ်က္ကဗ်ာ.. "
ဒီေတာ့ ကိုကာသက...
" အမယ္ေလး ကိုေဒ၀ရယ္.. ခင္ဗ်ားက က်ီးကန္းဘ၀ေရာက္မွာကို စိတ္ညစ္ေနတယ္ဆိုေတာ့..။ က်ဳပ္အဖို႕ ေျပာစရာစကားေတာင္ မရွိေတာ့သလိုပါဘဲ "
" ဟုတ္လား... ဒါနဲ႕ ခင္ဗ်ားကေရာ ဘာျဖစ္မွာမို႕လို႕လဲ..။ ေျပာစမ္းပါဦးဗ်.."
" ဟုတ္တယ္ဗ်ာ..။ က်ဳပ္က ေသၿပီးရင္ ခင္ဗ်ားထက္ကို ဆိုးတယ္။ က်ဳပ္က မစင္တြင္းထဲက ေလာက္ျဖစ္မွာတဲ့ဗ် "
ကိုကာသက မ်က္ႏွာေလး ရွဳံ႕မဲ့လွ်က္က..
"
ခင္ဗ်ားသိသားနဲ႕.. က်ဳပ္ဘယ္ေလာက္ အသန္အျပန္႕ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ..။
က်ဳပ္ျဖင့္ေတြး..ေတြးမိရင္း ဒီ.. မစင္ထဲက ေလာက္ေကာင္ျဖစ္ရမယ့္
က်ဳပ္ရဲ႕ဘ၀ႀကီးကို ေတြးေတြးမိၿပီး ရြံရွာေအာ့ႏွလံုးနာလိုက္တာဗ်ာ ..။ "
"
ေအးဗ်ာ.. ဒါဆို က်ဳပ္ရဲ႕က်ီးကန္းဘ၀ကမွ ခင္ဗ်ားထက္
အပံုႀကီးေတာ္ေသးတယ္ဆိုရမယ္။ က်ဳပ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ ဘ၀ျခားသြားေပမယ့္ အခုလိုပဲ
ခင္မင္ခြင့္ ဆက္ၿပီး ရေနခ်င္ပါေသးတယ္ဗ်ာ။ က်ီးကန္းဘ၀နဲ႕ ခင္ဗ်ားကို
ကူညီဖို႕ အခြင့္အေရးမ်ားရရင္ လက္မေႏွးပဲ ကူညီေပးပါရေစ "
" ဟာ.. ဒါဆိုအေတာ္ပဲ။ က်ဳပ္လည္း ခင္ဗ်ားဆီက အကူညီေတာင္းဖို႕ အားနာေနလို႕။ ဒါဆို ခင္ဗ်ား.. က်ဳပ္ကို တစ္ခု ကူညီဗ်ာ.. "
" စိတ္ခ်။ က်ဳပ္ကူညီမယ္။ ဘာကို ကူညီရမလဲသာေျပာပါ ကိုကာသ"
"
က်ဳပ္တကယ္လို႕ မစင္တြင္းထဲက ေလာက္တစ္ေကာင္ဘ၀ ေရာက္ခဲ့ရင္ က်ဳပ္ရွိရာ
မစင္တြင္းကို အေရာက္လာလွွမ္းေခၚၿပီး က်ဳပ္ေရာက္လာတာနဲ႕ ခင္ဗ်ားရဲ႕
ခြၽန္ထက္တဲ့ ႏွဳတ္သီးႀကီးနဲ႕ က်ဳပ္ကို ဘ၀ကူးသြားေအာင္ အျမန္သာ ေပါက္သတ္ၿပီး
ဘ၀တံုးေပးစမ္းပါဗ်ာ။ ဒီေလာက္ စက္ဆုတ္ဖြယ္ရာေကာင္းတဲ့ မစင္တြင္းထဲမွာ
ေလာက္တစ္ေကာင္ဘ၀နဲ႕ သက္ဆိုးမရွည္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ အျမန္ဆံုးသာ ေနာက္တစ္ဘ၀
ကူးေျပာင္းလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။ မျဖစ္မေန ကူညီမယ္လို႕ ဂတိေပးဗ်ာ။ "
ကိုေဒ၀လည္း " ခင္ဗ်ားစိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ရပါေစ့မယ္ " လို႕ ဂတိေပးလိုက္ေလတယ္။
ဒီလိုနဲ႕
သူတို႕နတ္ႏွစ္ပါး စုေတၿပီးတဲ့အခါမွာ ႀကိဳျမင္ထားတဲ့အတုိင္း ကိုေဒ၀က
က်ီးကန္းဘ၀ကိုေရာက္္သြားၿပီး ကိုကာသက မစင္တြင္းထဲက
ေလာက္တစ္ေကာင္ျဖစ္သြားေလတယ္။ ဒါနဲ႕ က်ီးကန္းလည္း ဂတိအတိုင္း ငါ့သူငယ္ခ်င္း
ေလာက္ရွိေနတဲ့ မစင္တြင္းဆီသြားဦးမွဆိုၿပီး မစင္တြင္းနားက သရက္ကိုင္းေပၚမွာ
သြားနားၿပီး တအအနဲ႕ အသံေပးေလတယ္။ တစ္ခါအသံေပးလည္း ထြက္မလာ..။
ႏွစ္ခါအသံေပးလည္း ထြက္မလာနဲ႕။ ဒါနဲ႕ ခုႏွစ္သံခ်ီနဲ႕ တအအကို
ကုန္းေအာ္ေလေတာ့မွ သူငယ္ခ်င္း ေလာက္ေကာင္က ၾကားေတာ္မူၿပီး သြားႀကီးၿဖီးကာ
မစင္တြင္းထဲကေန ေခါင္းေလးျပဴၿပီး တက္လာေလေတာ့တယ္။
" ဟာ.. ကိုေဒ၀ႀကီးပါလားဗ် "
" ဟုတ္တယ္။ ခင္ဗ်ားကို ေပးခဲ့တဲ့ ဂတိအတိုင္း ခင္ဗ်ားကို ေပါက္သတ္ဖို႕ လာခဲ့တာ "
ဒီေတာ့ ေလာက္ေကာင္တစ္ျဖစ္လဲ ကိုကာသက မစင္တြင္းထဲကေန စပ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေျပာလိုက္ပံုက..
" ဟီး... က်ဳပ္ေတာ့ ဒီမစင္တြင္းထဲက ဘ၀တူ ေလာက္ေကာင္ေတြၾကားမွာ ေပ်ာ္ေနၿပီဗ်.. ေသခ်င္ေတာ့ဘူး...ဟူး... " တဲ့။
ဆႏၵနဲ႕ဘ၀ တစ္ထပ္ထဲက်ၾကပါေစ။
Credit : pearlphyuphyu.blog
No comments:
Post a Comment