"အ႐ိုးပြေရာဂါ အေၾကာင္း သိမွတ္ဖြယ္ရာအျဖာျဖာ "

အ႐ိုးပြေရာဂါဆိုတာ ...
*************************
အ႐ိုးဆိုတာ သက္ရွိတစ္သွ်ဴးတစ္မ်ဳိးျဖစ္ၿပီး ယင္းကို ဆဲလ္မ်ား၊ ေကာ္လာဂ်င္ဖိုင္ဘာမ်ား၊ သတၱဳဓာတ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ ထားပါတယ္။ ပ်မ္းမွ်အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွစ၍ အ႐ိုးရဲ႕ သတၱဳဓာတ္မ်ားဟာ စြမ္းေဆာင္ ရည္တျဖည္းျဖည္းက်ဆင္းလာတာေၾကာင့္ အ႐ိုး၏သိပ္ သည္းဆေလ်ာ့နည္းသြားကာ၊ သန္မာမႈလည္းေလ်ာ့က်သြား ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ လူတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အ႐ိုးအားက်ဆင္း မႈႏႈန္းထား ပမာဏခ်င္း မတူညီၾကပါဘူး။
အ႐ိုးအားက်ဆင္း မႈပမာဏမ်ားျပားလာျခင္းကို ေဆးသိပၸံနည္းအရ အ႐ိုးပြ ေရာဂါ၊
အ႐ိုးၾကြပ္ဆတ္ေရာဂါ၊ အ႐ိုးပါးေရာဂါ (Osteoporosis) ျဖစ္တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ Osteoporosis ေလာက္ မျပင္းထန္တဲ့ေရာဂါကိုေတာ့ Osteopenia လို႔ဆိုပါတယ္။ အ႐ိုးပြေရာဂါျဖစ္လာပါက အ႐ိုးဟာ ၾကြပ္ဆတ္သြားတာ ေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ေခ်ာင္းဆိုးလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ တစ္စံုတစ္ခု ကို ကုန္း၍ေကာက္လွ်င္ျဖစ္ေစ၊ ေစ်းဆြဲျခင္း ခပ္ေလးေလး ကို ဆြဲမ,လိုက္လွ်င္ ျဖစ္ေစ အ႐ိုးအက္သြားတတ္ပါတယ္။ ယုတ္ဆြအဆံုး မေတာ္တဆ ေျခေခ်ာ္လဲ႐ုံမွ်ျဖင့္ေတာင္ အ႐ိုးေတြအလြယ္တကူ က်ဳိးသြားပါတယ္။
အ႐ိုးပြေရာဂါ ဆိုတာဟာ တစ္ကုိယ္လံုးမွာျဖစ္ပြားတတ္တဲ့ေရာဂါျဖစ္ၿပီး တျမည့္ျမည့္နဲ႔ျဖစ္လာတဲ့ေရာဂါမို႔ ေစာစီးစြာသိရွိရန္ လြန္ စြာခဲယဥ္းပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူ႔ခႏၶာကိုယ္မွာ ေမြးဖြား လာကတည္းက အလြန္မာေၾကာေသာ အ႐ိုးနဲ႔ ပံုမွန္အ႐ိုး မာဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိးရွိၿပီး ပံုမွန္အ႐ိုးမာအမ်ဳိးအစားက ပို၍ထိ ခိုက္လြယ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အ႐ိုးရွည္မ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ေက်ာ႐ိုး၊ ခါး႐ိုး၊ ေျခ၊ လက္၊ လက္ေမာင္း႐ိုးမ်ား၊ လက္ဖ်ံ ႐ိုး၊ ေပါင္႐ိုး၊ ေျခသလံုး႐ိုးေတြမွာ အ႐ိုးပြေရာဂါျဖစ္ေလ့ရွိ ပါတယ္။
လူတို႔မွာ အ႐ိုးေကာင္းျခင္းႏွင့္အ႐ိုးပြျခင္းတို႔ကို ဓာတ္ မွန္႐ိုက္ၾကည့္ရင္ သဲကြဲစြာျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ က်န္းမာသန္ စြမ္းတဲ့အ႐ိုးဟာ ဓာတ္မွန္ေပၚမွာ အျဖဴေရာင္ပံုရိပ္အကြက္ မ်ားမ်ားထင္ေနပါတယ္။ အေၾကာင္းမွာ X-rays အိပ္စ ေရးေရာင္ျခည္မ်ားက ပိတ္ေနတဲ့ ၄င္းအ႐ိုးကို ျဖတ္သန္း မတိုးႏိုင္တာေၾကာင့္ ဖလင္ေပၚမွာ အျဖဴေရာင္မ်ားေတြ႕ ျမင္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အ႐ိုးပြေရာဂါရွိသူရဲ႕ အ႐ုိးကို႐ိုက္ ယူထားေသာဓာတ္မွန္မွာေတာ့ ဓာတ္ေရာင္ျခည္ေတြက အ႐ိုးပြေတြကိုျဖတ္သန္း၍သြားႏိုင္တာေၾကာင့္ အျဖဴေရာင္ ျပန္မထင္ဟပ္ဘဲ အမည္းေရာင္မ်ားမ်ားေပၚေနပါတယ္။
အ႐ိုးပြေရာဂါအတြက္ မထိတ္လန္႔ေစလို
*****************************************
အ႐ိုးပြေရာဂါဆိုတာ ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီ၍ေရာဂါပ်ဳိးလ်က္ရွိၿပီး နာက်င္ကိုက္ခဲျခင္းႏွင့္ အျခားလကၡဏာဟူ၍လည္း တစ္ စံုတစ္ရာမျပဘဲ “အသံတိတ္” ေရာဂါတစ္မ်ဳိးသာ ျဖစ္ပါ တယ္။ အဲဒီလို မိမိကိုယ္ကိုယ္ စိုးစဥ္းမွ် သံသယျဖစ္ဖြယ္ မရွိဘဲ ႐ုတ္တရက္အားထုတ္လႈပ္ရွားမႈ ျပဳလိုက္ခါမွသာ အ႐ိုးပြေရာဂါကို ႐ုတ္တရက္သိျမင္ခံစားရတာမ်ဳိးပါ။ ထိုမွ် ေရာဂါလကၡဏာ ရွိေနၿပီဆိုရင္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္စရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့တဲ့ ေၾကာက္စရာေရာဂါ ပါလို႔ အီတလီ ႏိုင္ငံရွိ အ႐ိုးပြေရာဂါအထူးကုေဆး႐ုံမွ ဆရာဝန္ႀကီးတစ္ဦး ျဖစ္သူ ေဒါက္တာမစၥမယ္လ္ဘာ အိုင္းရစ္စ္အိုေဗးလ္ဆိုသူ က သတိေပးအႀကံျပဳထားပါတယ္။
သို႔ေသာ္ ထိုေရာဂါသည္ မ်ားအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုန္ဆံုးသြားၿပီလို႔ မထင္လိုက္ပါ နဲ႔။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ အ႐ိုးဟာလည္း သက္ရွိ တစ္သွ်ဴးတစ္မ်ဳိးျဖစ္၍ အ႐ိုး၏သဘာဝမွာ ဆဲလ္အေဟာင္း မ်ားပ်က္စီး သြားခ်ိန္မွာ ဆဲလ္အသစ္မ်ားက အလိုအေလ်ာက္ ပံုမွန္ျဖစ္ထြန္းလာၾကပါတယ္။
အဲဒီလိုဆဲလ္အသစ္ျဖစ္ထြန္း မႈတိုးပြားေစရန္ႏွင့္ ပ်က္စီးမႈႏႈန္းကို ေႏွးေကြးေစရန္တို႔အ တြက္ ယေန႔ကမၻာမွာ ေဆးသိပၸံနည္းအရ နည္းလမ္းမ်ား စြာရွိလာၿပီမို႔ ဆရာဝန္ေတြၫႊန္ၾကားေသာေဆးမ်ားကို လိုက္နာမွီဝဲေပးပါ။
ဘယ္အရြယ္မွာျဖစ္တတ္သလဲ
******************************
လူတစ္ေယာက္၏အ႐ိုးကို အျမင့္ဆံုးတည္ေဆာက္ ၿပီးခ်ိန္ဟာ အသက္ ၃ဝအရြယ္ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသား အ မ်ဳိးသမီးအားလံုး အ႐ိုးပြေရာဂါျဖစ္တတ္ၿပီး အမ်ဳိးသမီးေတြ မွာ ပို၍အျဖစ္မ်ားပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြေသြးဆံုးၿပီးခ်ိန္ မွာ ခႏၶာကိုယ္မွေဟာ္မုန္းထုတ္လုပ္မႈက်သြားျခင္းေၾကာင့္ အ႐ိုးပါးျခင္း လ်င္ျမန္စြာျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။ အမ်ဳိး သားေတြမွာလည္း တက္စ္တိုထ႐ုန္း ေဟာ္မုန္းဆံုး႐ႈံးမႈမွာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေသြးဆံုးသည့္သေဘာမ်ဳိး နဲ႔ဆင္တူျဖစ္၍ အမ်ဳိးသားမ်ား ပ်မ္းမွ်အ သက္ ၆ဝ ဝန္းက်င္မွစ၍ အ႐ိုးပါးလာၾက ပါၿပီ။
ေလ့လာဆန္းစစ္မႈမွတ္တမ္းမ်ားအရ အသက္ ၅ဝေက်ာ္ေသြးဆံုးၿပီး အမ်ဳိးသမီး ဦးေရ ၁ဝဝမွာ ပ်မ္းမွ်ႏွစ္ဦး အ႐ိုးပါးေရာဂါ ျဖစ္တတ္ကာ အသက္ ၈ဝအရြယ္ အမ်ဳိး သမီးေလးဦးမွာ တစ္ဦးအ႐ိုးပါးေရာဂါျဖစ္ လာၾကတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။
အသက္ ၃ဝ ေအာက္ငယ္ရြယ္သူမ်ားက ကယ္လ္စီယမ္ ကို တစ္ေန႔လွ်င္ မီလီဂရမ္၁၂ဝဝရရွိေအာင္ မွီဝဲပါ။ အသက္ ၃ဝမွ၅ဝအတြင္းရွိသူမ်ား က မီလီဂရမ္ ၁၂ဝဝမွ ၁၅ဝဝ အတြင္းမွီဝဲ သင့္ၿပီး အသက္ ၅ဝေက်ာ္သြားတဲ့ အခါမွာ ေတာ့ မီလီဂရမ္ ၁၅ဝဝ မွ ၂ဝဝဝ အတြင္း ေန႔စဥ္မွီဝဲသင့္ပါတယ္။
ဘယ္လိုလူေတြမွာ ပို၍အျဖစ္မ်ားသလဲ အသက္ ၄၅ႏွစ္ မတိုင္ခင္ ေသြးဆံုးခ်ိန္ ေစာသူမ်ား၊ သားအိမ္ထုတ္ထားရသူမ်ား၊ မေတာ္တဆေျခေခ်ာ္လဲ၍ အ႐ိုးက်ဳိးခဲ့ဖူးသူမ်ား၊ မိဖမ်ဳိး ႐ိုးမွာ အ႐ိုးပြေရာဂါရာဇဝင္ရွိသူမ်ား၊ body mass index (BMI) ၁၉ (သို႔) ၄င္းထက္နည္းသူမ်ား၊ အက္စထ႐ိုဂ်င္ ဟိုမုန္းက်ဆင္း ေလ့ရွိသူမ်ား၊ ေလ့က်င့္ခန္း ျပင္းျပင္းထန္ ထန္လုပ္ျခင္း (သို႔) အစားေတြေလွ်ာ့စားလြန္းတာေၾကာင့္ ဓမၼတာရာသီ ေျခာက္လ(သို႔)တစ္ႏွစ္ခန္႔ရပ္ (ထိန္) တန္႔ သြားသူမ်ား၊ ပန္းနာရင္ၾကပ္ ေဝဒနာေၾကာင့္ predniso-lone ကဲ့သို႔ေသာ စတီ႐ို႐ိုက္ဒ္ေဆးဝါးေတြကို သံုးလႏွင့္ အထက္မွီဝဲေသာက္သံုးေနရသူမ်ား၊ ေဆးလိပ္စြဲေနသူမ်ား၊ အရက္ကို ေလးယူနစ္ႏွင့္အထက္ ေန႔စဥ္ေသာက္သံုးသူ မ်ား၊ ကယ္လ္စီယမ္ႏွင့္ ဗီတာမင္ဒီဓာတ္ခ်ဳိ႕တဲ့သူမ်ား၊ ေန ေရာင္ျခည္ဓာတ္ကို မရရွိဘဲ ေနမထိေလမထိ ေနထိုင္ေလ့ ရွိသူမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ကတည္း မွစ၍ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားအားကစားမလုပ္သူမ်ား၊ အိပ္ ယာထဲၾကာရွည္စြာလွဲေနရသူမ်ား၊ အ႐ိုးက်ဳိး၍ ေက်ာက္ ပတ္တီး စည္းထားရသူမ်ား၊ ကဖိန္းဓာတ္လြန္ကဲစြာေသာက္ သံုးသူမ်ားမွာ အ႐ိုးပါးေရာဂါပို၍အျဖစ္မ်ားၾကပါတယ္။
ဒါ့ျပင္ သိုင္း႐ြိဳက္ေရာဂါေပ်ာက္ေဆး၊ celiac (ေခၚ) အစား က်ဴး၍ျဖစ္ရေသာ အူသိမ္ေရာဂါေပ်ာက္ေဆး၊ Crohn's disease (ေခၚ) အစာေျခလမ္းေၾကာင္း နာတာရွည္ေရာင္တင္း ေရာဂါေပ်ာက္ေဆး၊ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါေပ်ာက္ေဆး၊ အ ဆစ္အျမစ္ေရာင္နာတာရွည္ေရာဂါေပ်ာက္ေဆး၊ အသည္း ေရာဂါေပ်ာက္ေဆး၊ အမွတ္(၁)ဆီးခ်ဳိေရာဂါေပ်ာက္ေဆးစတဲ့ ပဋိဇီဝေဆးမ်ားကို အၿမဲမွီဝဲေသာက္သံုးျခင္း၏ ေဘးထြက္ ဆိုးက်ဳိးမ်ားေၾကာင့္လည္း အ႐ိုးပြေရာဂါျဖစ္လာရပါတယ္။
ေရာဂါလကၡဏာမ်ား
********************
အ႐ိုးပြေရာဂါလကၡဏာမ်ားမွာ အ႐ိုးႏွင့္ခါး႐ိုးမ်ား နာျခင္း၊ အရပ္အေမာင္းနိမ့္ဆင္းသြားျခင္း၊ အ႐ိုးက်ဳိးလြယ္ ျခင္း၊ ေက်ာ႐ိုးကိုတည္ေဆာက္ထားတဲ့အ႐ိုးပြမ်ားမွာ အ ႐ိုးသိပ္သည္း ဆပို၍ပြလာတာေၾကာင့္ ဒဏ္မခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ ခါးမွာ အေရွ႕ဘက္သို႔ တျဖည္းျဖည္းကုန္းလာျခင္း စသည္ တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ကုလားထိုင္ေပၚက ျပဳတ္က်႐ုံမွ်ေလာက္ျဖင့္ အလြယ္တကူ အ႐ိုးက်ဳိးေလ့မရွိ ပါဘူး။ သို႔ေသာ္ ထိုခံုအျမင့္ေလာက္မွျပဳတ္က်႐ုံမွ်ျဖင့္ တင္ ပါးဆံု႐ိုးက်ဳိးသြားျခင္း(သို႔) လက္ေကာက္ဝတ္က်ဳိးသြားျခင္း တို႔ဟာ အ႐ိုးပြေရာဂါရွိၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ရာခိုင္ႏႈန္း၉ဝေက်ာ္ ေသခ်ာေနပါၿပီ။
ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ နည္းလမ္းေကာင္းမ်ား
*******************************************
(၁) နံနက္ေစာေစာ ေနပူစာလႈံပါ။ ေနေရာင္ျခည္ဟာ ကိုယ္အေရျပားေပၚသို႔က်ေရာက္တဲ့အခါတိုင္း ခႏၶာကိုယ္ ကအ႐ိုးကိုကာကြယ္ေပးတဲ့ ဗီတာမင္ဒီကို ထုတ္လုပ္ေပး ေလ့ရွိပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ေနေရာင္ျခည္တိုက္႐ိုက္ခံယူရ မွာျဖစ္ၿပီး အကယ္၍ တစ္ဆင့္ခံအလင္းေဖာက္မွန္ကိုသံုး ၍ ေနပူစာလႈံျခင္းက ေနေရာင္ျခည္မွ ပါလာေသာ ဗီတာ မင္ဒီဓာတ္ကို ခံစားရမည္မဟုတ္ေပ။ ေနေလာင္ကာခရင္မ္ လိမ္းၿပီး ေနပူစာလံႈျခင္းကလည္း အ႐ိုးအတြက္လိုအပ္တဲ့ ေနေရာင္ျခည္မွ ပါလာေသာ ဗီတာမင္ဒီဓာတ္ကို အျပည့္ မရရွိႏိုင္ပါဘူး (ေနေရာင္ခံျခင္း မျပဳလိုသူမ်ားႏွင့္ ေနမသာ မိုးအံု႔ေသာ ရာသီဥတုေတြမွာသာ ေနထိုင္ၾကရသူမ်ား အ တြက္ ဗီတာမင္ဒီအား ေဆးမွီဝဲသင့္ပါတယ္)
(၂) ကိုယ္ လက္လႈပ္ရွားမႈမရွိျခင္းက ေက်ာ႐ိုးမႀကီး၏အ႐ိုးကို ႀကံ့ ခိုင္မႈအားနည္းေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ကိုယ္ လက္လႈပ္ရွား ေလ့က်င့္ခန္းကို နာရီဝက္ခန္႔လုပ္ေပးပါ။
(၃) ေရကူးျခင္းႏွင့္စက္ဘီးစီးျခင္းတို႔က အ႐ိုးသန္မာမႈ အတြက္ အေထာက္အကူမျဖစ္ေစႏိုင္ပါဘူး။ အျမန္ေလွ်ာက္ ျခင္း၊ အေျပး၊ ေအ႐ိုးဗစ္စတဲ့ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားကို နာရီ ဝက္ၾကာေအာင္ မရပ္မနားျပဳ၍ ရက္သတၱတစ္ပတ္လွ်င္ ငါးရက္ခန္႔လုပ္ေပးပါ။လက္ေမာင္းလက္ဖ်ံ႐ိုး ေတြသန္မာ ေစဖို႔အတြက္ကိုေတာ့ မိမိတႏိုင္အေပါ့စားအေလးျပားမ၍ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ပါ။ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားႏွင့္ ကိုယ္ဝန္ ေဆာင္မ်ားက ေန႔စဥ္လမ္းမွန္မွန္ေလွ်ာက္ေပးဖို ့လိုအပ္ ပါတယ္။
(၄) ကခုန္ျခင္းက အ႐ိုးအားေကာင္း၍ အ႐ိုးသန္ မာေစတယ္လို႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရွိ The National Osteoporosis foundation (ေခၚ) အမ်ဳိးသားအ႐ိုးေပ်ာ့ေရာ ဂါကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႕က အႀကံျပဳထားပါတယ္။
(၅) ေမာ္တာစက္မပါေသာ လမ္းေလွ်ာက္စက္ (သို႔) အေျပး ေလ့က်င့္စက္မ်ားကိုမသံုးပါႏွင့္။ ေမာ္တာမပါေသာ ၄င္း အားက စားစက္ပစၥည္းေတြက ေျခေထာက္ကိုအတင္းဖိ အားစိုက္၍ ျပင္းျပင္းထန္ထန္လုပ္ရတာေၾကာင့္ အ႐ိုးမ်ားကို ဆက္ႏႊယ္ထားတဲ့ အရြတ္ျပားေတြကို ဒဏ္ျဖစ္ေစကာ ေနာက္ ဆက္တြဲေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးမ်ား အျဖစ္ အ႐ိုးပြန္း၍ ပါးလာ ႏိုင္ပါတယ္။
(၆) အ႐ိုးပါးျခင္းရွိ၊ မရွိကို ေျခာက္လတစ္ ႀကိမ္ပံုမွန္စစ္ေဆးပါ။
(၇) ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းႏွင့္ တစ္ ဆင့္ခံစီးကရက္ မီးခိုးေငြ႕႐ွဴ႐ႈိက္ျခင္းတို႔ ကလည္း အ႐ိုး၏ခံႏိုင္ရည္စြမ္းရည္ကို ေလ်ာ့က်သြားေစႏိုင္ပါတယ္။
အ႐ိုးပါးေရာဂါအတြက္ ေရွာင္ရန္အစားအစာေလးမ်ား...
(၁) အငန္ေလ်ာ့စားပါ။ ဆိုဒီယမ္(ဆား)ကို မ်ားမ်ား စားေလ၊ ကယ္စီယမ္ဆံုး႐ႈံးရေလဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ တာရွည္ခံေအာင္ ျပဳျပင္ထားေသာ ငပိ၊ ငေျခာက္၊ ငံျပာ ရည္၊ ပုစြန္ေျခာက္၊ ခ်ဥ္ဖတ္၊ မွ်စ္ခ်ဥ္၊ အျခားအသင့္စားအ စားအစာေတြမွာလည္း ဆားပါဝင္မႈမ်ားတတ္ပါတယ္။
(၂) အခ်ဳိမႈန္႔ထဲမွာပါရွိတဲ့ဓာတုပစၥည္းမ်ားဟာ အ႐ိုးပြ၊ အ႐ိုး ပါး၊ အ႐ိုးၾကြပ္ဆတ္ေရာဂါေတြျဖစ္ပြားႏိုင္ပါတယ္။ ၾကက္ သားမႈန္႔ထဲမွာေတာ့ ¤င္းအခ်ဳိမႈန္႔အျပင္ တာရွည္ခံမႈိသတ္ ေဆးမ်ား၊ ဓာတုပစၥည္းမ်ားပါ ေရာေႏွာပါဝင္ေနတာေၾကာင့္ ၾကက္သားမႈန္႔ေတြက အခ်ဳိမႈန္႔ထက္ပင္ ပိုမိုဆိုးရြားေနပါ တယ္။
(၃) ကဖိန္းဓာတ္နဲ႔ဓာတ္မတည့္သူမ်ား(သို႔) ကဖိန္း ဓာတ္ျပင္းျပင္း ေသာက္သံုးသူမ်ား(သို႔)ေကာ္ဖီအမႈန္႔ေတြ ကိုမစစ္ခံဘဲ ေသာက္ေလ့ရွိသူမ်ားမွာ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ အက်ဳိးယုတ္ေစတဲ့ LDL ကိုလက္စထေရာေတြျမင့္တက္ လာၿပီး ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးအျဖစ္ အ႐ိုးပါးေရာဂါျဖစ္ေစ ႏိုင္ပါတယ္။
(၄) ဗီတာမင္စီဓာတ္ပါေသာေဆးဝါးမ်ားကို အလြန္အကြၽံေသာက္သံုးပါက အ႐ိုးအဆစ္ေရာင္ေရာဂါ ကို ျဖစ္ပြားေစပါတယ္။
(၅) အရက္အလြန္အကြၽံေသာက္ သံုးျခင္းေၾကာင့္ အ႐ိုးဆဲလ္သစ္ ဖဲြ႕စည္းတည္ေဆာက္မႈကို အားနည္းေစၿပီး ခႏၶာကိုယ္က ကယ္လ္စီယမ္စုပ္ယူႏိုင္မႈ ကိုေလ်ာ့က်သြားတာေၾကာင့္ အလြယ္တကူ အ႐ိုးပြ၊ အ႐ိုး အက္တာေတြျဖစ္လာေစပါတယ္။
(၆) ျပဳျပင္ထားတဲ့ျဖဴ ဆြတ္ဆြတ္သၾကားမ်ား(သို႔) ၄င္းသၾကားျဖင့္ျပဳလုပ္ဖန္တီး ထားေသာ ေဖ်ာ္ရည္အခ်ဳိရည္မ်ားကို ေလွ်ာ့၍ေသာက္ပါ။ ၄င္းထဲရွိ ေဖာ့စ္ဖရက္စ္ သတၱဳဓာတ္မ်ားက အ႐ိုးကိုသြယ္ ဝိုက္ေသာနည္းျဖင့္ ဆိုးက်ဳိးေပးႏိုင္ပါတယ္။
(၇) ကဖိန္း ဓာတ္ပါေသာ ဆိုဒါအခ်ဳိ္ရည္မ်ားႏွင့္ ဆိုဒါဓာတ္ပါေသာ ကိုလာအခ်ဳိရည္မ်ားကလည္း ခႏၶာကိုယ္အတြက္ ကယ္လ္စီ ယမ္စုပ္ယူမႈကို ႀကီးစြာေသာ အဟန္႔အတားျဖစ္ေစၿပီး အ႐ိုး က်န္းမာေရးကို ဆိုးက်ဳိးျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။
***** ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။ *****
Credit : kabarsawesone.blogspot