ကုန္ဆံုးေစပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ဟိုတယ္ကေနျပန္ဖို႔ ေငြရွင္းတဲ့အခါ အခန္းခက ေဒၚလာ ၂၅၀ ေတာင္
ျဖစ္ေနပါတယ္။
ေဈးအရမ္းမ်ားေနတာမို႔ အမ်ဳိးသမီးဟာ ဟိုတယ္၀န္ထမ္းနဲ႔ အျငင္းအခုံျဖစ္ စကားမ်ားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ
ျပႆနာကို ေျဖရွင္းေပးဖို႔အတြက္ ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။
မန္ေနဂ်ာ - "ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဟိုတယ္မွာ ဧည့္သည္အတြက္ ေပးထားတဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈေတြ
အမ်ားႀကီးပဲေလ .. အစ္မႀကီးရယ္။ Spa ၊ ေရကူးကန္၊ အားကစားခန္းမေတြကို အခမဲ့
အသံုးျပဳလို႔ရပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ၀န္ေဆာင္ခေတြကို အခန္းခထဲမွာ ထည့္ေပါင္းထားၿပီးသားပါ"
အမ်ဳိးသမီး - "ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မ အဲဒါေတြကို တစ္ခုမွ မသံုးဘူးေလ။ ဒီေတာ့ ဘာေၾကာင့္
ပိုက္ဆံေပးရမွာလဲ"
မန္ေနဂ်ာ - "ဒါကေတာ့ အစ္မႀကီး အမွားပဲေလ။ သံုးသံုး မသံုးသံုး ေပးရမွာပါခင္ဗ်ာ"
မန္ေနဂ်ာစကားအဆံုးမွာ အမ်ဳိးသမီးက ေဒၚလာ ၅၀ တန္ ခ်က္လက္မွတ္တစ္ေစာင္ကို
လွမ္းေပးလိုက္ပါတယ္။
မန္ေနဂ်ာ - "အခန္းခက ေဒၚလာ ၅၀ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ၂၅၀ ပါ"
အမ်ဳိးသမီး - "ဟုတ္ပါတယ္။ ေဒၚလာ ၂၀၀ ႏုတ္လိုက္တာက ကြ်န္မနဲ႔ တစ္ည လာအိပ္ခက
ေဒၚလာ ၂၀၀ မို႔ပါ"
မန္ေနဂ်ာ - "အစ္မႀကီးနဲ႔ ဘယ္သူမွ လာမွ မအိပ္တာ"
အမ်ဳိးသမီး - "ဒါကေတာ့ ရွင့္အမွားပဲေလ။ တစ္ညလံုး ဒီဟိုတယ္က အခန္းထဲမွာ ရွိေနတာ၊
ရွင့္ဟာရွင္ လာမအိပ္တာပဲ။ အဲဒီအတြက္ ကြ်န္မစိတ္မေကာင္းပါဘူး သြားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္"
Credit : http://myanmar.mmtimes.com/index.php/timeout/tea-break/18986-2016-05-10-05-37-14.html
No comments:
Post a Comment