" စိတ္ညိွဳ႕ပညာ (သုိ႔) အိပ္ေမြ႕ခ်ျခင္း "

စိတ္ညွိဳ႕ပညာသမုိင္းေၾကာင္း

စိတ္ညိွဳ႕ပညာကုိ ေရွးပေ၀ႆဏီအခါတုန္းက အိမ္ေမြ႕ပညာ (ခ)
အိမ္ေမြ႕ခ်ျခင္းပညာရပ္ဟု သုံးႏႈန္းခဲ့ၾကသည္။ ဒီပညာရပ္သည္ အိႏိၵယ ၊ အီဂ်စ္
၊ဂရိ ႏွင့္ ေရာမ အစရွိေသာ စိတ္ပညာမ်ားထြန္းကားရာ တုိင္းျပည္ႀကီးမွာ
ဆင္းသက္လာၾကဟု အဆုိျပဳခ်က္မ်ား ရွိခဲ့ၾကသည္။ ဒီပညာရပ္ကုိ လက္ေတြ႕စနစ္တက်
သိပၸံနည္းအရ သုေတသနျပဳလုပ္ခဲ့သူမွာ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ႏွစ္ရာေလာက္က
ဂ်ာမန္လူမ်ိဳးဆရာႀကီး " မက္စ္မား " ပဲ ျဖစ္ပါသည္။ သူ၏အမည္အရွည္ေကာက္မွာ
Franz Anton Mesmer(1734–1815) ျဖစ္ပါသည္။ 1734 မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါသည္။
ဆရာႀကီးသည္ လွ်ပ္စစ္ ႏွင့္ နကၡတ္တာရာမ်ားအေၾကာင့္ ၀ါသနာထုံသူျဖစ္သျဖင့္
ေသေသခ်ာခ်ာလည္း ေလ့လားတတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီး လူမ်ားႏွင့္နကၡတ္တာရာ
ၿဂိဳဟ္မ်ားသည္ အျပန္အလွန္လႊမ္းမိုးေၾကာင္းကုိ နားလည္ထားေလသည္။
လူနာမ်ားကုိ ေဆးကုသသည့္အခါတြင္လည္း သံလုိက္ဓာတ္ပါ၀င္ေသာ
သံလုိက္ေက်ာက္ျဖင့္ ေရာဂါေ၀ဒနာမ်ားကုိ ကုသေလသည္။ သံလုိက္ေက်ာက္ျဖင့္
ကုသရာတြင္လည္း ေရာဂါမ်ားေပ်ာက္ကင္းခ်မ္းသာသြား

သည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ရသည္သာ
ျဖစ္သည္။ တစ္ေန႔တြင္ လူနာတစ္ေယာက္၏ေသြးသည္းထန္စြာ ထြက္ေနသည့္
ဒဏ္ရာတစ္ခုကုိ လက္ျဖင့္ အမွတ္တမဲ့သပ္လုိက္မိသည့္အခါ ေသြးတိတ္ထားသည္ကုိ
ေတြ႕လုိက္ရသျဖင့္ လူ၏လက္တြင္းလည္း သံလုိက္ဓာတ္ရွိလားဟု သုိေလာသုိေလာျဖင့္
ေတြးေတာအံၾသေနၿပီးေနာက္ပုိင္းတြင္ ဘရင္ဂ်ီဘုန္းေတာ္ႀကီး " ဂါးစနား "
ျဖင့္ ေတြ႕ဆုံၿပီးသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ သံလုိက္ေက်ာက္မပါ၀င္ေတာ့ဘဲ လက္ျဖင့္သာ
ကုသေလေတာ့သည္။ ထုိအခ်ိန္မွ စတင္ၿပီး ထုိပညာရပ္သည္ အလြန္တစ္ရာ
ႀကီးက်ယ္လာခဲ့ပါေတာ့သည္။ သို႔ရာတြင္ သူ၏အယူအဆတို႔ကို
ျပင္သစ္နိုင္ငံအစိုးရက ဖြဲ႕စည္းသည့္ သိပၸံပညာရွင္ႏွင့္ သမား ေတာ္မ်ား၏
ေကာ္မရွင္အဖြဲ႕က လက္မခံခဲ့ၾကေခ်။ ေနာက္ပုိင္း 1841 ေလာက္တြင္
ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး ဆရာ၀န္ ေဒါက္တာဘရိတ္ မွ လူနာမ်ားကုိ
စိတ္ညိဳ႕ရာတြင္ လက္ျဖင့္သပ္စရာမလုိဘဲ လူနာ၏စိတ္စူးစုိက္မႈသာလွ်င္
အဓိကျဖစ္သည္ကုိ သုေတသနလုပ္ရင္း ေတြ႕ရွိခဲ့ၿပီး ထုိပညာရပ္ကုိ
အိပ္ေမြ႕ခ်ပညာရပ္ ဟု အမည္တပ္ထားေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကုိ ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။
(စိတ္ညိွဳ႕ပညာသမုိင္းေၾကာင္းသည္ လြန္စြာရွည္လ်ားလွသျဖင့္
အခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ေဆာင္းပါးတစ္ခုအေနနဲ႔ The Sixth Sense
မဂၢဇင္းတြင္ ျပန္လည္တင္ျပပါမည္။ စာေရးသူ)


စိတ္ညိွဳ႕ပညာဆုိတာဘာလဲ

စိတ္ညိွဳ႕ပညာဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မ်က္လွည့္ပြဲေတြကုိ
လူတုိင္းၾကည့္ရႈၾကပါလိမ့္မည္။ ထုိမ်က္လွည့္ပြဲမ်ားတြင္
မ်က္လွည့့္ျပသေနေသာ မ်က္လွည့္ဆရာႀကီးက လူကုိအိပ္ေမြ႕ခ်ၿပီး
အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခုကုိ ျပဳလုပ္ေစခိုင္းသည္ကုိ ျမင္ဖူးၾကမယ္လုိ႔
ထင္မိပါသည္။ အိပ္ေမြ႕ခ်ျခင္းဆုိတာသည္လည္း လူကုိအလုိရွိရာ ျပဳမူေစရန္အတြက္
စိတ္ညိွဳ႕နည္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အမိန္႔ေပးသည္၏စကားကုိ လုိက္ၿပီး
စကားေျပာဆုိႏုိင္သည္ သြားလာလႈပ္ရွားႏုိင္သည္။ အိပ္ေမြ႕ခ်ျခင္းခံရသူသည္
အပ္ျဖင့္ထုိးျခင္းခံရသည္တုိင္ နာက်င္ရမွန္းမသိေတာ့သျဖင့္
အထိအေတြ႕အာရုံကုိ မခံစားႏုိင္ေတာ့ပါဘူး.။ ႏွလုံးကုိ ျမန္ေအာင္ တုိးေအာင္
ျပဳလုပ္ႏုိင္ပါသည္။ သာမန္အဆင့္ေလာက္သာ အိပ္ေမြ႕ခ်ထားသူသည္
အိပ္ေမြ႕ခ်ခံရျခင္းမွာ လြတ္ေျမာက္သည့္အခါ မိမိအိပ္ေမြ႕ခ်ျခင္း ခံရစဥ္က
ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ လုပ္ငန္းေဆာင္တာကုိ ျပန္လည္သိရွိႏုိင္ေပသည္။ သုိ႔ေပမယ့္
ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အိပ္ေမြ႕ခ်ျခင္းခံရေသာအခါ ဘာအရာကုိ
ျပန္လည္မွတ္မိႏုိင္ျခင္း မရွိေတာ့ပါ။ ဦးေႏွာက္သည္ နဗ္ေၾကာမ်ား အဆုံးရာ
ဗဟိုဌာနႀကီးျဖစ္၍ ကိုယ္ႏွင့္စိတ္သည္ နဗ္ေၾကာေခၚ အာ႐ုံေၾကာမ်ားျဖင့္
တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ဆက္သြယ္လ်က္ရွိေပသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာအခါ ဦးေႏွာက္၏
အာ႐ုံအစြမ္းတို႔သည္ ေလးလံထိုင္း မွႈိင္းလ်က္ရွိၿပီး နဗ္ေၾကာႏွင့္
ကိုယ္သည္၎၊ နဗ္ေၾကာ အခ်င္းခ်င္းသည္၎ ယာယီအားျဖင့္ အဆက္ျပတ္၍ ေနတတ္ သည္။
သို႔ေသာ္ ထိုနဗ္ေၾကာျဖင့္ ခံစား၍ရေသာ အာ႐ုံတို႔ကို ႏုိးတစ္၀က္မႏုိးတစ္၀က္
ရနိုင္သည္ဟု စိတ္ပညာဆရာတို႔က ယူဆၾကသည္။

ပမာဆိုေသာ္ နံနက္အ႐ုဏ္တက္အခ်ိန္တြင္ နိုးေအာင္သတိထားၿပီး
အိပ္ေလ့ရွိသူတို႔သည္ အျခား အသံမ်ားေၾကာင့္ အိပ္ရာမွ မနိုးေသာ္လည္း
အ႐ုဏ္ၾကက္တြန္သံ သို႔မဟုတ္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ တုံးေခါက္သံၾကားသည္ႏွင့္
တစ္ၿပိဳင္နက္ အလိုအေလ်ာက္ နိုးတတ္ပုံကိုေထာက္လၽွင္၊ ဦးေႏွာက္ကခံယူေသာ
အာ႐ုံအခ်ိဳ႕ကိုတစ္ဝက္တစ္ပ်က္ႏွိုးထားနိုင္ေၾကာင္း ထင္ရွားေလသည္။
ထိုအတိုင္းပင္ အိပ္ေမြ႕ခ်၍ အိပ္ေပ်ာ္ေနသူတစ္ဦးတြင္လည္း
သာမန္အိပ္ေပ်ာ္ေနသူကဲ့သို႔ လုံးလုံးလ်ားလ်ား အိပ္ေပ်ာ္ ေနျခင္းမရွိဘဲ၊
စိတ္ညႇို႔ဆရာခိုင္းေစသည့္အတိုင္း၊ သြားလာေျပာဆို လွုပ္ရွားနိုင္ေသာ
အာ႐ုံအစြမ္း သတၱိမ်ားသည္ နိုးလ်က္ရွိေပသည္။ အိပ္ေမြ႕ ခ်ထားသည့္အခါ
အိပ္ေမြ႕ခ်ခံရသူ၏ စိတ္ဆႏၵသည္ အမိန႔္ေပး သူ၏ စိတ္ဆႏၵအတိုင္းသာလၽွင္ လိုက္၍
တည္ေနရသည္။ အိပ္ေမြ႕ခ်ခံရသူက အမိန႔္ေပးသည့္အတိုင္း မလိုက္နာဘဲ
ျငင္းဆန္လိုသည့္စိတ္တို႔သည္ 'အိပ္ေပ်ာ္'လ်က္ရွိေသာေၾကာင့္
'နိုးၾကား'လ်က္ရွိေသာ ခႏၶာကိုယ္ သည္ စိတ္ညႇို႔ဆရာ၏ အမိန႔္ေပးရာကို
နာယူေလသည္။

စိတ္ညႇို႔မည့္သူသည္ လူတစ္ေယာက္ကို အိပ္ေမြ႕ခ်မည္ ဆိုပါက ထိုသူအား
အရာဝတၳဳတစ္ခုခုကို စိုက္၍ၾကည့္ခိုင္းသည္။ အညႇို႔ခံရသူသည္ မိမိ၏စိတ္တြင္
မည္သည့္အာ႐ုံကိုမၽွ မစြဲရဘဲ၊ စိတ္အားကို ေလ်ာ့၍ထားရသည္။ ထို႔ေနာက္
စိတ္ညႇို႔ ဆရာသည္ စကားကို သာယာညႇင္းေပ်ာင္းေျပာ၍၊ အိပ္ေအာင္ 'သိပ္'
ေပးသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဦးေခါင္းကို လက္ျဖင့္ညင္သာ စြာ သပ္ေပးသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ
မ်က္ႏွာကို သပ္ေပးရသည္။ ထိုအခါ စိတ္ညႇို႔ခံရသူ၌ အိပ္ေပ်ာ္ေနသူ၏ လကၡဏာမ်ား
ေပၚ ေပါက္လာေလသည္။ လူအမ်ားက ယုံၾကည္ၾကသည္မွာ စိတ္ညႇို႔ဆရာသည္
မည္သူကိုမဆို အိပ္ေမြ႕ခ်၍ေစခိုင္းနိုင္သည္ ဟူ၏။ ဒီစကားသည္ မမွန္ကန္ပါ။
စိတ္ခိုင္သူမ်ားကို အိပ္ေမြ႕ ခ်၍ ယင္းတို႔မလုပ္ခ်င္ေသာအရာကို လုပ္ေအာင္ေစ
ခိုင္း၍ မရနိုင္ပါ။ အၾကံေပးလြယ္တဲ့ လြယ္ကူစြာသေဘာတူတက္သူမ်ား၊
စိတ္ေပ်ာ့ေျပာင္းသူ၊ ႏူးညံ့သူ၊ ေၾကာက္တတ္သူ ထိုသူေတြက အိပ္ေမြ႔ခ်ဖို႔
ပိုလြယ္ကူတဲ့ သူေတြပဲ ျဖစ္ၾကပါသည္။ စိတ္ညိွဳ႕ပညာသည္ ေမွာ္ပညာမဟုတ္ပါ။
စိတ္ညိႈ ့ပညာဟာလည္းစိတ္ရဲ ့ စြမ္းအင္ကို အသံုးခ်တဲ့ပညာျဖစ္ေနေတာ့
ေရွးေခတ္လူသားေတြလက္ထက္
တည္းကအသံုးခ်ခဲ့ႀကတာပါပဲ။ ဂႏၶာရီပညာ ၊ ရွာမန္ပညာ ၊ေမွာ္ပညာေတြက
အသံုးခ်ခဲ့တဲ့ စြမ္းအင္ေတြအမ်ားႀကီး ရိွခဲ့တဲ့အနက္ စိတ္စြမ္းအင္ပညာတစ္ခု
ျဖစ္တဲ့စိတ္ညိွဳ ့ပညာလည္းပါသြားတာပါ။ ဒါေႀကာင့္စိတ္ညိွဳ ့ပညာကုိ
ဂႏၶာရီပညာလိုလို၊ ေမွာ္ပညာလုိလိုမွတ္သြားၾကပါသည္။ စိတ္ညိွဳ႕ပညာသည္
စိတ္ႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာ စိတ္ပညာရပ္တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဒီပညာရပ္ကုိ
ဘာသာမေရြး လူတန္းစားမေရြး လူတုိင္းက်င့္ယုူႏုိင္ပါသည္။

စိတ္ညိွဳ႕႔ပညာကုိ ေလ့လာမည့္သူက အရင္ဆုံး သံလုိက္ဓာတ္သေဘာကုိ သိရွိရပါမည္။
သံလိုက္ဓာတ္ဆိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ငယ္စဥ္ကတည္းက သံေခ်ာင္းကေလးေတြနဲ႔
ေဆာ့ကစားတတ္တဲ့ သံလိုက္ေက်ာက္တြင္ သံကေလးမ်ားကို ဆြဲငင္ႏိုင္ေသာ
ဓာတ္ရွိသကဲ့သို႔ လူတြင္လည္းအျခားသူမ်ားကို မိမိ၏အလိုသို႔ ဆြဲငင္ႏုိင္တဲ့
ဓာတ္တစ္ခုရွိပါသည္။ အဲဒီဓာတ္ကုိ သံလိုက္ဓာတ္ ဟုေခၚဆိုၾကသည္။ သံလိုက္ဓာတ္
ဆိုသည္မွာ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေတြ႕ဆံု ႀကံဳႀကိဳက္ေသာ အခါ
တစ္ေယာက္ေသာသူက တစ္ေယာက္သူအား အလိုလို ႐ိုေသခန္႔ညားျခင္း၊
ၾကည္ညိဳျမတ္ႏိုးျခင္း၊ ယံုၾကည္ အားကိုးျခင္း ၊ခ်စ္ခင္ၾကင္နာျခင္း၊
အလိုသို႔လိုက္လိုျခင္း စသည္တို႔ကို ျဖစ္ေစေသာ ဓာတ္သေဘာပင္ ျဖစ္ပါသည္။
သံလုိက္ဓာတ္သည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခႏၶာကုိယ္တြင္ ကိန္းေအာင္းလ်က္ရွိပါသည္။
ဒါေပမယ့္ အျပင္ကုိ ထြက္ေပၚလာေအာင္ေတာ့ က်င့္ၾကံမွသာလွ်င္ ရရွိေပလိမ့္မည္။
သံလုိက္ဓာတ္ရွိေသာ လူသည္ သူမ်ားေတြထက္ ေခါင္းေဆာင္လူႀကီးမ်ား ျဖစ္တတ္သည္။
ခ်စ္သူခင္သူ ေပါၾကသည္။ လူအမ်ားေတြထဲမွာ ထူး၍ သိသာေနသူျဖစ္သည္။ ထုိေၾကာင့္
စိတ္ညိွဳ႕ပညာကုိ ေလ့လာမည့္သူသည္ မိမိကုိယ္ကုိ သံလုိက္ဓာတ္ရရွိေအာင္
အရင္ဆုံး ေလ့က်င့္ထားသင့္ပါသည္။ သံလုိက္တုံးႀကီးမ်ားကုိ ခႏၶာကုိယ္မွာ
ကပ္ထားရမလားဆုိတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ သံလိုက္ဓာတ္သည္ ဆြဲငင္ေသာ
သေဘာကိုေဆာင္သည္။ ဓာတ္အရွိန္ႀကီးေသာသူသည္ ဓာတ္အရွိန္နည္းေသာသူ၏အေပၚ၌
လႊမ္းမိုးအုပ္ခ်ဳပ္စၿမဲပင္ ျဖစ္ေပသည္။ သံလိုက္ဓာတ္ ရွိေသာသူ၏ စိတ္သည္
အေျခခံ ဓာတ္ျဖစ္သည္။ သံလိုက္ဓာတ္ မရွိေသာသူ၏စိတ္သည္ အေနခံဓာတ္ျဖစ္သည္။
အေျခခံဓာတ္သည္ ေအာင္ျမင္ျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္ၿပီး အေနခံဓာတ္သည္
မေအာင္ျမင္ျခင္း မေသခ်ာျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္သည္။ သံလိုက္ဓာတ္ ရွိေသာ
သူ၏စိတ္၌ ေအာင္ျမင္ျခင္း စိတ္ဓာတ္ အစဥ္ရွိသည္။ ေအာင္ျမင္ရမည္ ဟူေသာ
အေျခခံ ဓာတ္အစဥ္ရွိသည္။ သံလိုက္ဓာတ္ မရွိေသာ သူ၏ စိတ္၌မူကား မေအာင္ျမင္
ႏိုင္ပါဘူး၊ ေအာင္ျမင္မွ ေအာင္ျမင္ပါ့မလား၊ ေအာင္ျမင္မယ ္မထင္ပါဘူး ဟူေသာ
အေနခံ ဓာတ္မ်ိဳးသာရွိတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သံလိုက္ဓာတ္ကို ေမြးျမဴ
စုေဆာင္း၍ သံလိုက္ဓာတ္ ၏ ဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္ေသာ ဓာတ္မ်ားကို ေရွာင္ၾကည္
ၾကရမည္ ျဖစ္ေပသည္။

စိတ္ညိွဳ႕ပညာကုိ မက်င့္မီ ျပင္ဆင္ရမည့္အခ်က္မ်ား

စိတ္ညိႈ ့အိပ္ေမြ ့ပညာကို လိုက္စားေလ့လာမည့္သူမ်ားတြင္ ပထမလိုအပ္ေသာ
အရည္အခ်င္းတစ္ခုမွာ ကိုယ္လက္က်န္းမာျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုယ္လက္က်န္းမာမွ ညိႈ
့ဓာတ္ထက္ျမက္သည္။ က်န္းမာျခင္းခ်ိဳ ့တဲ့ပါက ညႈိ ့ဓာတ္လည္း ဆုတ္ယုတ္ေလသည္။
ကိုယ္လက္က်န္းမာေသာ သူသည္ အျခားသူအားအနည္းႏွင့္ အမ်ားညိႈ
့ႏိုင္ေလသည္။ႀသဇာတည္ေစသည္။က်န္းမာျခင္းအျပင္ စိတ္စူးစိုက္စဲြျမဲျခင္း ၊
ပညာကိုယံုႀကည္ျခင္း ၊ မိမိ၏တန္ခိုးကို မိမိယံုႀကည္စိတ္ခ်ျခင္း စသည္တုိ
့သည္လည္းလုိအပ္ေလသည္။ ယင္းျပင္ သူတစ္ပါး၏စိတ္ကို
လႊမ္းမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္မွာ ပထမဆုံး မိမိ၏စိတ္ကို
မိမိႏိုင္နင္းအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ရမည္။ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိမအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္လွ်င္
သူတစ္ပါးကိုလည္းအုပ္ခ်ဳပ္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ထို ့ေႀကာင့္ မိမိသည္
ကိုယ္လက္က်န္းမာေစရန္ႏွင့္ စိတ္တန္ခိုးႀကီးမားရင့္သန္ေစရင္ႀကိဳးစားရမည္။
ကိုယ္လက္က်န္းမာေစရန္မွာ က်န္းမာေရးႏွင္ညီညြတ္ေအာင္ေနထိုင္စားေသာက္ရမည္။
ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားျခင္းကိုေန ့စဥ္ျပဳလုပ္ရမည္။ မူးယစ္ေစတတ္ေသာ
အစားအေသာက္မ်ားကိုလည္း ေရွာင္ႀကဥ္ရမည္။ စိတ္တန္ခိုး
အရိွန္ႀကီးမားရင့္သန္ေစရန္မွာ မည္သည့္အလုပ္အကိုင္ျဖစ္ေစ
ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ မရမေနတစ္ခုတည္းေသာ စိတ္သာထားၿပီး
စိတ္အားထက္သန္စြာ ေဆာင္ရြက္ရမည္ ျဖစ္ေပသည္။
စိတ္ညိႈ ့ပညာရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္အတြက္ ပထမဦးဆံုးအေနျဖင့္ စိတ္တည္ျငိမ္ဖို
့လိုပါတယ္။စိတ္တည္ျငိမ္လွ်င္ ညိႈ ့ဓါတ္မ်ားတိုးပြား၍ အသံုးခ်ရာမွာ
ပိုမိုထိေရာက္ေစပါတယ္။
စိတ္ျငိမ္ေစဖို ့အတြက္ မလိုလားအပ္တဲ့ကိစၥမ်ားျဖစ္သည့္ မ်က္ေတာင္ခဏခဏ
ခတ္ျခင္း ၊ လက္သည္းမ်ားကို ကိုက္ျခင္း ၊ ဒူးလႈပ္ ေပါင္လႈပ္ျခင္း ႏွင့္
ေခါင္းခဏခဏ ညိွမ့္ျခင္းတို ့ကိုတတ္ႏိုင္သမွ် ခ်ဳပ္တီးထားရမည္။ ထုိကဲ့သုိ႔
ခ်ဳပ္တီးျခင္းျဖင့္ သင့္ကိုယ္ထဲတြင္ အလိုအေလ်ာက္ညိႈ
့ဓါတ္မ်ားပြားမ်ားလာျပီး ဆႏၵဓါတ္အရိွန္ျဖစ္ေစႏိုင္သည္။

 

ေလ့က်င့္နည္း

စိတ္ညိွဳ႕ပညာကုိ အရင္ဆုံးေလ့က်င့္မည္ဆုိပါက မိမိမ်က္လုံးကုိ
ညွိဳ႕ဓာတ္ေကာင္းေအာင္ ေလ့က်င့္ရပါမည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏မ်က္စိသည္
အလြန္တန္ခိုး ႀကီးမားၿပီး သားရဲ တိရ စၦာန္မ်ားသည္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏မ်က္စိကို အလြန္ ေႀကာက္သည္။ လူ၏မ်က္စိသည္ စိတ္၀ိညာဥ္၏
ျပဴတင္းေပါက္မ်ား သဖြယ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မ်က္စိမွ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ
အတြင္းစိတ္ ၀ိညာဥ္သို႔ တိုက္႐ိုက္ စူး႐ွ ေပါက္ေရာက္ႏုိင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္
မ်က္စိတန္ခိုးျဖင့္ လူမ်ားကို ၫိွဳ႕နိုင္ေလသည္။ စိတ္ၫိွဳ႕ရာတြင္
မ်က္စိအား ထက္သန္ေလေလ အက်ိဳးရွိ ေလေလ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထက္ျမက္
စူး႐ွေသာ မ်က္စိမ်ားကို ရေအာင္ ေလ့က်င့္ရာ၏။ မ်က္စိတန္ခိုး ႀကီးမား
ထက္သန္ေစရန္ ေလ့က်င့္ရာ၌ နံနက္ေစာေစာႏွင့္ ညအခ်ိန္တို႔သည္
အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေပသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္လည္း မိမိ၏စိတ္သည္
အိပ္ခ်င္စိတ္မရွိေစရပါ။ တစ္ေနရာရာ၌ ထိုင္လွ်က္ မိမိေရွ႕က မွန္တစ္ခ်ပ္
(သုိ႔) အျပာေရာင္စက္၀ုိင္း  ထားရမည္။ မွန္ျဖင့္ၾကည့္မည္ဆုိပါက
မွန္တြင္ရွိေသာ မိမိ၏အရိပ္ေပၚရွိ တတိယမ်က္လုံးရွိေသာ
မ်က္ေတာင္ႏွစ္ခုအၾကားကုိ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ရပါမည္။ အျပာေရာင္စက္၀ုိင္းကုိ
ၾကည့္ရႈသည္ဆုိပါက မိမိစိတ္ကုိ တတိယမ်က္လုံးကုိ ပုိ႔ထားပါ။ မိမိသည္
အျပာေရာင္စက္၀ုိင္းကုိ တတိယမ်က္လုံးျဖင့္ ၾကည့္ရႈေနသည္ဟု စိတ္ထဲတြင္
မွတ္ထင္ကာ ၾကည့္ရႈရပါမည္။
မ်က္စိျပဳးၿပီး မၾကည့္ရပါ။ ေမွးသြားလုိ႔လည္း မရပါ။ ပုံမွန္အေနအထားအတုိင္း
စိုက္ၾကည့္ေနရမည္။ မ်က္ေတာင္မခတ္ပဲ ၾကာၾကာ ၾကည့္ႏိုင္သေရြ႕ ၾကည့္ရမည္။
မ်က္ေတာင္ မေညာင္းပဲ မ်က္ေတာင္ မခတ္ပဲ ၅-မိနစ္ ၊ ၁၀-မိနစ္ ၊ ၁၅-မိနစ္
စသည္ျဖင့္ ၾကာၾကာ ေနႏိုင္သည့္ တိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္။ အခ်ိဳ႕မွာ
တစ္နာရီ ႏွစ္နာရီပင္ ၾကည့္ႏိုင္၏။ ၾကာၾကာၾကည့္ႏိုင္ေလေလ မ်က္စိတန္ခိုး
ႀကီးမားလာေလေလ ျဖစ္ေပသည္။
ထိုကဲ့သို႔  မ်က္ေတာင္ေညာင္း၍ ခတ္ခ်င္မွိတ္ခ်င္လာလွ်င္ မ်က္ခြံကို အသာေလး
မပင့္ေပးႏိုင္ပါသည္။ မ်က္ရည္မ်ားက်၍ မ်က္စိစပ္လာလွ်င္ ဆက္လက္၍
မၾကည့္ႏိုင္ပံုႏုိင္ပါက ေရေအးေအးႏွင့္ မ်က္ႏွာသစ္ေပးပါ။
ေန႔စဥ္ ရက္မပ်က္ဘဲ အခ်ိန္မွန္မွန္ ေလ့က်င့္ရမည္။ ဤကဲ့သို႔
စိုက္ၾကည့္လွ်က္ က်င့္ေနစဥ္ စိတ္ေဇာ ထက္သန္စြာျဖင့္

“ ငါ၏ မ်က္စိမ်ားသည္ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ ထက္သန္လာၿပီ။ ငါသည္ တစ္ေန႔ထက္
တစ္ေန႔ ၾကာၾကာၾကည့္ႏိုင္လာၿပီ။ ငါ၏ မ်က္စိမ်ားသည္ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔
စူးရွထက္ျမက္လာၿပီး တန္ခိုးအရွိန္ ႀကီးမားလာၿပီ။ ငါသည္ မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ
နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ၾကည့္ရႈႏိုင္သည္။ ငါတြင္ရွိေသာ ထူးရွထက္ျမက္သည့္
မ်က္စိမ်ား၏အရွိန္ကို မည္သူ တစ္စံုတစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ် မခံေတာ့ၿပီ။ ငါသည္
လူတိုင္းကို ငါ၏ ထက္ျမက္ေသာ မ်က္စိျဖင့္ ၫွိဳ႕ႏိုင္ၿပီ…အမိန္ေပးႏိုင္ၿပီ
" စသည္ျဖင့္ စိတ္ထဲ က ေတြးထင္ရမည္။ ဒီစိတ္ညိွဳ႕နည္းကုိ 49 ရက္
လုပ္ေဆာင္ၿပီးေသာအခါ မိမိတြင္ ထူးျခားမႈမ်ားေတြ႕ရွိရပါလိမ့္မည္။
ေနာက္တစ္ခု ညအိပ္ယာ၀င္ခ်ိန္တြင္
ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ အိပ္စက္ပါ။ မိမိစိတ္ကုိ ေျဖေလွ်ာ့ျပီး
ဘာမွမေတြးဘဲေနရပါမည္။ မိမိ၏ စိတ္ကူးထဲတြင္ မိမိသည္ စႀကာ၀ဋာႀကီးတစ္ခုထဲသို
့ေရာက္ရိွေနၿပီ။ မိမိအနားတြင္ ၾကယ္မ်ားသာရိွသည္ဟု ေတြးထင္ရမည္။ ထို ့အတူ
မိမိခႏၶာကုိယ္ပတ္၀န္းက်င္တြင္ အျဖဴေရာင္မ်ား ၊ အ၀ါေရာင္ ၊
လင္းလက္ေတာက္ပေသာအေရာင္မ်ားျဖင့္ ဖံုးလႊမ္း၍ ေတာက္ပေနသည္ဟု
အာရုံျပဳေနရမည္။ အာရုံျပဳေနစဥ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားက အိပ္ေပ်ာ္သြားႏုိင္သည္။
မိမိစိတ္ကူးကုိ ထပ္၍ ျမွင့္တင္ႏုိင္ေပသည္။ စုစုေပါင္း ႏွစ္ခုကုိ
ေလးဆယ့္ကုိးရက္ က်င့္ၾကံၿပီးပါက မိမိသည္ စိတ္ညွိဳ႕နည္းကုိ
တက္လွမ္းႏုိင္ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ မိမိစိတ္သည္ တည္ၿငိမ္မႈမရွိေတာ့သည္အခါ
မိမိတြင္ရွိေသာ ညိဳ႕ဓာတ္ကုန္ခမ္းသြားၿပီ မွတ္ထင္ရမည္။ ဒီအတိုင္း
မိမိ၏ညိဳ႕ဓာတ္ကုိ ျမင့္တင္လုိက္ပါ။ လူေတြကုိ
ဘယ္လုိစိတ္ညိဳ႕ႏုိင္မလဲဆုိတာကုိေတာ့ အထူးတစ္ေလ ေျပာစရာမလုိေတာ့ဘူးလုိ႔
ထင္မွတ္မိသည့္အတြက္ စိတ္ညိဳ႕ပညာရပ္ကုိ ဒီမွာတင္ နိဂုံးခ်ဳပ္လုိက္ပါသည္။

မုိးၾကယ္စင္

Credit : mm-search.blogspot