အနည္းငယ္ မူးရစ္ေနဟန္ရိွတ့ဲ မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္က စာပြဲထိုးေကာင္ေလးကုိ ေခၚျပီး ေမးတယ္...
"မင္းတို႔ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ မရိွဘူးလား"
"ရိွပါတယ္ ခင္ဗ်"
"ရိွရင္ ခဏေတြ႔ခ်င္တယ္၊ သူ႔ကုိ ႏွစ္ကုိယ္ၾကား ေျပာစရာရိွလို႔"
...ဆိုေတာ့ စာပြဲထိုးေလးက မန္ေနဂ်ာကုိေက်းညိဳရဲ႕ ရံုးခန္းကုိ ေခၚသြားတယ္... ....
ကုိေက်းညိဳရဲ႕ အခန္းထဲကုိ ေရာက္ေတာ့... ...
ေကာင္မေလးက ကုိေက်းညိဳလည္ပင္းကုိ သိုင္းဖက္လိုက္ျပီး ေျပာတယ္... ...
"မန္ေနဂ်ာၾကီးကုိ ေျပာစရာရိွလို႔"
"ေျပာ.... ေျပာ.... ေျပာ ေလ"
ေကာင္မေလးက မေျပာေသးဘဲ ကုိေက်းညိဳရဲ႕ ပါးႏွစ္ဖက္ကုိ သူမရဲ႕ လက္ေလးေတြနဲ႔ ပြတ္သတ္ေပးေနတယ္။
ကုိေက်းညိဳ ေဆာက္တည္ရာ ခက္ေနျပီ။
"ေျပာ... ေျပာ... စရာ ရိွ...ရိွတာ ေျပာေလ... ေခး ရဲ႕"
ေကာင္မေလးရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ကုိေက်းညိဳရဲ႕ ဆံႏြယ္ေတြထဲမွာ ေျပးေဆာ့ေနျပန္ျပီ။
ဆရာကုိေက်းညိဳ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လို႔၊ ဒူးေတြလည္း မခိုင္ခ်င္ေတာ့ဘူး ျဖစ္လာတယ္။
အဲဒီအေျခအေနမွာ ေကာင္မေလးက ကုိေက်းညိဳ နားနားကုိ ကပ္လို႔ တိုးတိုးေလးေျပာျပီး ေျပးထြက္သြားေတာ့တယ္။
ေကာင္မေလး ေျပာသြားတာက... ...
"အိမ္သာထဲမွာ အီးကုန္းစကၠဴကုန္ေနလို႔"... တ့ဲ။
(ကေတာက္စ္... ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႔လက္က အီအီးနံ႔ ရပါတယ္ ေအာက္ေမ့ေနတာ)
သန္၄ကုိ-ဘာသာျပန္သည္။
Credit : http://myanmarhumor.blogspot.co.uk/
No comments:
Post a Comment