" ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ထူးေသာဂါထာ ..."

 

တစ္ေန႔သ၌ ကၽြႏု္ပ္ဆီသုိ႔ မိတ္ေဆြေရာင္းရင္းျဖစ္ေသာ ကုိမ်ဳိးျမင့္ ေရာက္လာပါသည္။ ဤတစ္ခါလာပုံသည္ ယခင္လာပုံမ်ဳိးႏွင့္မတူ။ ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြျဖစ္ေနသျဖင့္ ကြၽႏု္ပ္က ...
 '' မလာမယ့္မလာေတာ့ေပ်ာက္ေနလုိက္တာ။ လာမယ့္လာေတာ့လည္းေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြနဲ႔ ေျခေထာက္သံစူးတဲ့အတုိင္းပဲ ။ ဘယ္လုိျဖစ္လာတာလဲ ... '' ဟုေမးလုိက္ရာ ၎ကၿပဳံးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ျဖင့္ ...
 '' ေျမာက္ဆုိ ဘ၀င္ေလဟပ္လာတာေလဗ်ာ။ ခါတုိင္း ခင္ဗ်ားဆီကယူၿပီးျပန္ျပန္ေနရတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ခင္ဗ်ားကုိေပးၿပီးျပန္ရမွာမုိ႔ ေပ်ာ္လာတာဗ် ... '' ဟု ရင္းရင္းႏွီးႏွီးျပန္ေျပာေလ၏။ ကုိမ်ဳိးျမင့္ကား အင္မတန္ခင္မင္ဖြယ္ေကာင္းသူျဖစ္၏။ ၎၏စိတ္ရင္းေကာင္းပုံ၊ စိတ္ထားျဖဴစင္ပုံကုိေရးသားရလွ်င္ ဤေဆာင္းပါးလြန္စြာ ရွည္သြားဖြယ္ရွိ၏။ ကၽြႏု္ပ္ဘ၀တြင္ လူအမ်ဳိးမ်ဳိးကုိေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရဖူးပါ၏။ တခ်ဳိ႕လူသည္ ဟန္ေဆာင္ကာ ေပါင္းသင္းတတ္၏။ အခ်ဳိ႕လူမွာ ညာစားတတ္၏။ အခ်ဳိ႕လူမွာမူ ဆုံးမတတ္၏။ သြန္သင္ၫြန္ျပတတ္၏။ အခ်ဳိ႕မွာမူ ဆရာႀကီးလုပ္တတ္၏။ အခ်ဳိ႕ကလိမ္ညာ လွည့္ျဖားတတ္၏။ အခ်ိဳ႕ကေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ကူညီတတ္၏။ အခ်ဳိ႕က .... အခ်ဳိ႕က .... စသျဖင့္ေရးလွ်င္ ကုန္ဖြယ္မရွိ။ အခ်ဳိ႕ကမူ အမွန္တကယ္စိတ္ရင္းေကာင္း၏။ သူတပါးအက်ဳိးစီးပြားကုိသာေရွး႐ႈ၍မုဒိတာပြားႏုိင္၏။ အယုတ္တရားကုိမႀကံတတ္၊ မလုပ္တတ္ပါေခ်။ ဤလိုလူမ်ဳိးကား ရွားပါးလွ၏။ ကုိမ်ဳိးျမင့္ကား
ဤလုိလူမ်ဳိးတည္း။

'' ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္ကုိေပးမယ္ဆုိေတာ့ မဟုတ္မွလြဲေရာ ပညာေကာင္းတစ္ခုခုရလာၿပီထင္တယ္။ ဟုတ္တယ္ဆုိရင္ လင္းစမ္းပါဦးဗ်ာ ... '' ဟုကၽြႏု္ပ္ကေျပာလုိက္ရာ ကုိမ်ဳိးျမင့္က ... '' ပညာေကာင္းဆုိတာထက္ ဂါထာေကာင္းလုိ႔ေျပာရင္ပုိၿပီးတိက်လိမ့္မယ္ဗ်ဳိ႕။ ဂါထာလို႔သာေျပာရတယ္။ ဂါထာလုိ႔လည္းဆုိထုိက္ခ်င္မွဆုိထုိက္လိမ့္မယ္။ စြမ္းတာကေတာ့ တအားပဲဗ်ိဳ႕။ ရပုံေလးနဲ႔ လက္ေတြ႕အက်ဳိးရွိပုံေလးတစ္ခုေျပာျပမယ္ ... '' ဟုဆုိကာစကားကုိ ခဏရပ္၍ကၽြႏု္ပ္ကုိအကဲခတ္ဟန္ၾကည့္၏။ ကြၽႏု္ပ္က စကားေထာက္ေပးလုိက္မွ ၎ကဆက္၍ ... '' ကြၽန္ေတာ့္အိမ္မွာ အၿမဲဆြမ္းခံႂကြေနတဲ့ဦးပဥၨင္းေလးတစ္ပါးရွိတယ္။ အၿမဲမျပတ္လည္းဆြမ္းနဲ႔ဆြမ္းဟင္းကုိရေအာင္ကပ္လွဴတယ္။ ကုသုိလ္အေရးမုိ႔ ကုိယ့္မွာ စားစရာမရွိေတာင္ရေအာင္လွဴတယ္။ အဲ .... ထူးျခားခ်က္က ဦးပဥၨင္းရဲ႕သပိတ္ဟာအၿမဲဆြမ္းျပည့္႐ုံမက ပုိလွ်ံေတာင္ေနတယ္။ သပိတ္အဖုံးေပၚမွာဆုိ ၀တၳဳေငြကမနည္းဘူး။ တုိတုိေျပာရရင္ တစ္ေန႔ ဘယ္လုိမွဆြမ္းေလာင္းလွဴစရာမရွိဘူး။ ပုိက္ဆံသြားေခ်းေတာ့လည္းဘယ္မွာမွမရဘူး။ ကုိယ္ေတာင္ဘယ္လုိစားရမွန္းမသိတာ။ ဦးပဥၨင္းကုိေတာ့ မ်က္ႏွာနာနာနဲ႔ပဲ ... '' အရွင္ဘုရား ... ဒီေန႔ ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား ... '' လုိ႔ေလွ်ာက္ရေတာ့တာေပါ့။ ဒီမွာတင္အေျခအေနကိုသေဘာေပါက္တဲ့ဦးပဥၨင္းက သူ႔ရဲ႕ထူးတဲ့လာဘ္ရႊင္ဂါထာေပးလာေတာ့တာပဲ။ သူကုိယ္တုိင္ေတာမွီရဟန္းတစ္ပါးဆီက ရတာလုိ႔ေျပာတယ္။ ဒီဂါထာရၿပီးကတည္းက အလုပ္ျပတ္ေနတဲ့ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ျပန္ရတယ္။ အလုပ္ထဲမွာသူမ်ားမရတဲ့အခြင့္အေရးေတြရတယ္။ လာဘ္ရႊင္ပုံကေတာ့ေျပာ ... မေျပာခ်င္ဘူးဗ်ာ ... '' ဟုရွည္လ်ားစြာေျပာေနသျဖင့္ကြၽႏု္ပ္က ... '' ထူးတဲ့ဂါထာဆုိေတာ့ ဘာေတြမ်ားထူးေနလုိ႔လဲ ... '' ဟုေမးလုိက္ရာ ၎က ... '' တစ္ခါကခင္ဗ်ားေပးတဲ့ '' လင္းလက္လုိက္ေလ '' ဆုိတဲ့ အသံလႈိင္းစကားေလးဟာပစၥည္းေပ်ာက္တာ၊ ေမ႔က်န္တာမွာစြမ္းတယ္မဟုတ္လား။ အဲ့ဒါ အသံေလဗ်ာ။ ဂါထာမွမဟုတ္ပဲ။ အခု ကြၽန္ေတာ္ေျပာမယ့္ဂါထာကလည္း အသံလႈိင္းလားလုိ႔ထင္မိတယ္။ ဥဳံပါလုိ႔ ဂါထာသာဆုိတယ္။ ဘာမွန္းေတာ့မသိဘူး။ ဦးပဥၨင္းေပးတဲ့ဂါထာက ... '' ဥဳံဟ '' တဲ့ ... '' ဟုေျပာလုိက္ရာ ကြၽႏု္ပ္ကအံ့ၾသဟန္ျဖင့္ ... '' ဘယ္လုိ ....  '' ဥဳံဟ '' ဟုတ္လား။ ဘာႀကီးလဲ ... '' ဟုဆုိလုိက္ရာ ကိုမ်ဳိးျမင့္က ... '' ဘာႀကီးမွမဟုတ္ပါဘူး။ ဂါထာလုိ႔ပဲမွတ္ယူစုိ႔ဗ်ာ။ အဲ ... ရြတ္ပုံကနည္းနည္းအေရးႀကီးတယ္။ ႒ာန္မမွန္ရင္မစြမ္းဘူးတဲ့။ အဓိကအားျဖင့္ '' ဟ '' ကုိရြတ္တဲ့ေနရာမွာ '' ဟအ '' လို႔အျမန္ရြတ္တဲ့အသံထြက္ေအာင္ရြတ္ရမယ္တဲ့။ ဥဳံကေတာ့ထုံးစံအတုိင္း ရင္ေခါင္းကလာတဲ့ေလကုိႏွာသီးကေနျပန္ထုတ္တဲ့နည္းနဲ႔ရြတ္ရမယ္တဲ့။ ပထမေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္းရြတ္ရခက္တာေပါ႔ဗ်ာ။ အခုေတာ့ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာရြတ္ဆုိႏုိင္သြားပါၿပီ ... '' ဟုေျပာျပေလ၏။ ထုိအခါ ကြၽႏု္ပ္သည္ထိုဂါထာေလး ( ၀ါ ) သံစဥ္ေလးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ရြတ္ဆုိၾကည့္မိ၏။ မွားသည္ထင္လွ်င္ ကုိမ်ဳိးျမင့္ကုိျပန္ေမး၏။ ထုိ႔ေနာက္ ကုိမ်ဳိးျမင့္ျပန္သြားပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ၎ခ်န္ခဲ့ေသာဂါထာေလးကုိကား ေန႔စဥ္မနက္တုိင္း သူေျပာသလုိ ( ၃၇ ) ေခါက္ရြတ္ဆုိေနမိေလသတည္း။


ကေလာင္ခြဲျဖင့္ေရးခဲ့ေသာ 21.12.07 ေန႔ထုတ္ေနလဂမၻီရဂ်ာနယ္မွ ...

Credit : http://www.thutasann.com/search/label/%E1%80%82%E1%80%AB%E1%80%91%E1%80%AC%E1%80%99%E1%82%8F%E1%81%B1%E1%80%94%E1%80%B9#