" ေအာက္လမ္းပညာသည္၏ ေၾကာက္စရာ့ ေဆးႏြားဘီလူးကို စိန္ေခၚရဲသူ "

 

ျမန္မာျပည္က အထက္လမ္း (ဗုိလ္ခ်ဳပ္လမ္း မဟုတ္ပါ) ဆရာေတြ၊ေအာက္လမ္း (ကမ္းနားလမ္းလုိ႕ မထင္ပါနဲ႕) ဆရာေတြအေၾကာင္းေလွ်ာက္စဥ္းစားရင္ကေန ကြယ္လြန္သြားရွာျပီ ျဖစ္တဲ့ ဘၾကီး၀မ္းကြဲ
ေတာ္စပ္သူ တစ္ေယာက္ကို သြားသတိရမိပါတယ္။ ဘၾကီးဆုိေပမဲ့တကယ့္ ဘၾကီးအရင္းေတာ့ မဟုတ္
ပါဘူး။ က်ေနာ့္အဖြားဖက္ကအကုိျဖစ္သူတစ္ဦးရဲ႕ ေမြးစားသားပါ။ သူရဲ႕ ေနထုိင္ပုံ၊ ေျပာဆုိပုံဟာ“ဂြ” က်
တယ္ဆုိျပီး နယ္မွာရွိတဲ့ ရြာက ေဆြမ်ဳိးအားလုံးလည္း သူ႕ကိုေအာ္ေၾကာလန္ ပါတယ္။

သူ႕မယား ၾကီးေဒၚက က်ေနာ့္ အဖုိးဖက္ကေန တူမ ေတာ္စပ္ ပါတယ္။ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္လုိ႕ ရြာကို အလည္သြားရင္ ဘၾကီး ဘက္ေရာၾကီးၾကီး ဘက္ပါ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ မိသားစုအေပၚ
ေတာ္ေတာ္ ေဖာ္ေရြရွာပါတယ္။ ဘၾကီးဆီမွာ လူအမ်ား မွန္းတီးျခင္းခံရတဲ့ အက်င့္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ အဲဒါက သူ မွန္တယ္လုိ႕ ထင္ရင္ လူေရွ႕မေရွာင္ သူေရွ႕ မေရွာင္ ဇြတ္ေျပာေလ့ ရွိတဲ့ အက်င့္ပါ။ ဒီအက်င့္ဟာ
သူရဲ႕ ေမြးရာပါ အက်င့္လုိ႕ ေဆြမ်ဳိးေတြက ဆုိပါတယ္။

ေန႕စဥ္ သူ႕အိမ္ေရွ႕ တံစက္ျမိတ္ေအာက္ရွိ ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ေရေႏြးၾကမ္းအုိး၊ ပုဇြန္ေျခာက္ ေလး … ငါးေကာင္ပါတဲ့ လဖက္အသား ဆီစိမ္ပုလင္း၊ေဆးလိပ္ခြက္၊ ကြမ္းအစ္ ေတြ ခင္းျပီး ျခံေရွ႕မွာ ျဖတ္သြားသူ မွန္သမွ်ကို ျခံထဲ ဇြတ္အတင္းေခၚ၊ ရြာက ေကာင္စီလူၾကီး မေကာင္းေၾကာင္း၊ဆန္စက္ (ရြာမွာ “ဟာလာ”လုိ႕ ေခၚတဲ့ ဆန္စက္အငယ္စား) ပုိင္ရွင္ေတြက ဆင္းရဲသား လယ္သမားမ်ားအေပၚ ေခါင္းပုံျဖတ္ အျမတ္ၾကီးစားေၾကာင္း မေမာႏုိင္ မပန္းႏုိင္ တရားေဟာ ေနၾကပါ။ ရြာမွာေနျပီး ေန႕စဥ္ထုတ္ သတင္းစာကုိ အျမဲဖတ္သူ၊ BBC က လႊင့္တဲ့ ေရဒီယုိ သတင္းေတြကို အျမဲနားေထာင္ေလ့ရွိေသာ သူနံေဘးမွာလည္း သူ႕ကုိ ခ်စ္ခင္တဲ့လူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္။

ဘၾကီးတုိ႕ လင္မယားမွာ သမီး တစ္ေယာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ့္အမ၀မ္းကြဲဟာ က်ေနာ္ သိတတ္စ အရြယ္ေလာက္မွာပဲ သူတုိ႕ရြာကေတာသူေ႒းသား တစ္ဦးနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်ပါတယ္။ သူ႕ေယာက္်ား
ကလည္း ခပ္ေအးေအးေနတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္မိဘေတြျဖစ္တဲ့ ဘၾကီးနဲ႕ ၾကီးၾကီးကို အိမ္ဦးခန္းမွာ ထားျပီး အပူပင္မရွိလုပ္ေကြ်း ျပဳစုပါတယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ သူ႕သမီးအိမ္က ဘၾကီးတုိ႕
အိမ္နဲ႕ ျခံခ်င္း ကပ္လွ်က္ပါ။ ဘၾကီးဟာ သူ႕သမီးအိမ္မွာ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္မွ သြားစားေလ့ရွိျပီး က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ သူ႕အိမ္မွာသာေနေလ့ ရွိပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႕ တေန႕က်ေတာ့ ေဆြမ်ဳိးေတြဆီကေန သတင္းတစ္ခု ၾကားရပါတယ္။ ဘၾကီးတုိ႕ အိမ္ကို သူတပါးက ေအာက္လမ္းနည္းနဲ႕ ျပဳစားထားလုိ႕ ညဖက္ဆုိရင္ ဘယ္သူမွ် ေနလုိ႕ မရဘူး၊ တအိမ္လုံး လွည္း
စီး ေနရသလုိ တဒုန္းဒုန္းနဲ႕ လွဳပ္ရမ္းေနတဲ့ ပုံစံ ခံစား ေနရတယ္လုိ႕ဆုိပါတယ္။ ဘၾကီးကေတာ့ ပဲခူးတုိင္း၊ ေ၀ါျမိဳ႕နယ္အပုိင္ ရြာတစ္ခုမွသူ႕ သူငယ္ခ်င္းအလွဴအိမ္ကို အလည္သြားေနခုိက္မွာ ျပႆနာ စ’ျဖစ္
တယ္လုိ႕ဆုိပါတယ္။ဘၾကီးမိန္းမၾကီးၾကီးကုိေတာ့သမီးျဖစ္သူကသူတုိ႕အိမ္မွာပဲလာေနဖုိ႕ ေခၚထားေၾကာင္းနဲ႕ ရြာထဲရွိ လူေတြကေတာ့ေန႕စဥ္ ဘၾကီးတုိ႕အိမ္ေရွ႕မွာ တရုံးရုံးျဖင့္ ပြဲလာၾကည့္သလုိ စည္းကား
ေနေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ အခုလည္း ျမိဳ႕ေပၚရွိ အသိမိတ္ေဆြ“ေရႊရင္ေက်ာ္ဂုိဏ္း” မွ ဆရာတစ္ဦးကို ပင့္ထားတယ္လုိ႕ ၾကားရပါတယ္။

ဒါနဲ႕ပဲ က်ေနာ္တုိ႕ တမိသားစုလုံး အထူးအဆန္းေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ အေမဖက္က ေဆြမ်ဳိးေတြရွိရာ ရြာသုိ႕ ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ရြာေရာက္တဲ့ ေန႕အထိ ဘၾကီးကေတာ့ ရြာကုိ ျပန္မေရာက္ေသးပါ။
အဲသည့္ေခတ္က ရန္ကုန္မွာ အေ၀းေျပးကားဂိတ္ဟာ လမ္းမေတာ္ျမိဳ႕နယ္ လသာလမ္းမွာ ရွိပါတယ္၊ တေန႕ကုန္ ဘတ္စ္ကားကို တအိအိနဲ႕ စီးရပါတယ္။ ရြာကို ေရာက္ေတာ့ ဘၾကီးတုိ႕အိမ္ေရွ႕ အ၀င္အ၀မွာ
အုန္းပြဲ ဌက္ေပ်ာပြဲေတြ ေလး …. ငါးပြဲကို ဖေယာင္းတုိင္ေတြ၊ အေမႊးတုိင္းေတြ ထြန္းျပီး ပြဲေပးထားပါတယ္။ အညိဳေရာင္၀တ္စုံ ၀တ္ထားတဲ့လူၾကီးတစ္ေယာက္က ၾကိမ္းလုံး တစ္ေခ်ာင္းကို လက္ထဲမွာ ကိုင္
ေဆာင္ထားျပီး သူ႕နံေဘးမွာ က်ေနာ္တုိ႕ ေဆြမ်ဳိးထဲမွ လူၾကီး အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနၾကပါတယ္။ ထုိလူၾကီးက ဘၾကီးတုိ႕ျခံထဲမွာ “ပု႑က”စီးနင္း တုိက္ခုိက္တာကို ခံေနရတယ္လုိ႕ ေျပာပါတယ္။

ဒါနဲ႕ “ပု႑က” ဆုိတာ ဘာလဲလုိ႕ ရြာက အေမ့အကုိ ၀မ္းကြဲဘၾကီးတစ္ေယာက္ နံေဘး ကပ္ျပီး ေမးၾကည့္ eတာ့ “သရဲ” ထက္ၾကီးတဲ့ “သဘက္” ပုံစံ “ဘီးလူး” လုိ႕ ေျပာပါတယ္။ ထုိ အညိဳေရာင္၀တ္စုံ ၀တ္ထားတဲ့
လူၾကီးဟာ အထက္လမ္းဆရာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီလူၾကီးဟာ ပါးစပ္ကေန ပြစိ ပြစိနဲ႕ ဂါထာလားဘုရားစာလားဟု ဘယ္သူမွ် အေသအခ်ာ မသိႏုိင္တဲ့ အရာေတြကိုမၾကားတၾကားရြတ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဆန္ေတြကုိ ဘၾကီးျခံတစ္ခုလုံးကုိ ပက္ျဖန္းပါေတာ့တယ္။ သူ ဒီည ဒီအိမ္ထဲမွာ တညလုံး
ဘုရားစာရြတ္၊ အဓိ႒ာန္၀င္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အခု သူ ၾကဲခ်ထားတဲ့ဆန္ေစ့ေတြဟာ ေနာက္တေန႕မနက္ မုိးလင္းတာနဲ႕ ျခံထဲရွိ တစ္ေနရာမွာ သူအလုိအေလ်ာက္ စုပုံသြားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ အဲလုိ
စုပုံေရာက္ရွိသြားတဲ့ ေနရာကို ေပါက္တူးနဲ႕ တူးေဖာ္ၾကည့္လုိက္ရင္ဘၾကီးတုိ႕ အိမ္ကုိ တုိက္ခိုက္ထားတဲ့ အစီအယဥ္ “အင္း” ျပားေတြထြက္လာမယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။

ဘၾကီးတုိ႕ ျခံနဲ႕ ကပ္လွ်က္မွာရွိတဲ့ ဘၾကီးသမီး အိမ္ေထာင္သည္အမတုိ႕အိမ္မွာ အိပ္ဖုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြလည္းအေမကုိ ဇြတ္အတင္း ေတာင္းဆုိ ရပါတယ္။ ရြာက ေဆြမ်ဳိးေတြက သူတုိ႕အိမ္ေတြမွာ လုိက္ျပီး တည္းခုိဖုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ မိသားစုေျပာပါတယ္။ ရြာရဲ႕ သုံးပုံ တစ္ပုံဟာ အေမဖက္ကေန ေဆြမ်ဳိးစပ္ရင္ ေဆြရိပ္မကင္း မ်ဳိးရိပ္မကင္းတဲ့ ေဆြမ်ဳိးအရင္းအျခာေတြျဖစ္
ပါတယ္။ ေျပာမရတဲ့ ေနာက္ဆုံးမွာ အေမလည္း က်ေနာ္တုိ႕ကေလးတသုိက္ကုိ လက္ေလွ်ာ့ျပီး ဘၾကီးသမီး အမတုိ႕အိမ္မွာ ညအိပ္ တည္းခုိဖုိ႕ သေဘာတူလုိက္ပါတယ္။ ဖေယာင္းတုိင္မီးေရာင္ေတြ ထိန္းလင္း
eနတဲ့ ဘၾကီးအိမ္ အေပၚထပ္က ဘုရားခန္းကို အမတုိ႕အိမ္ အေပၚထပ္ကေန လွမ္းၾကည့္ရင္ ျမင္ေန
ရပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘာေတြ ထူးလာမလဲ၊ ဘာေတြ ျဖစ္လာမလဲလုိ႕က်ေနာ္တုိ႕ ေစာင့္ေမွ်ာ္
 ေနခဲ့ၾကပါတယ္။

ဘၾကီးသမီး အိမ္ေထာင္သည္ လင္မယား ေကြ်းေမြးဧည့္ခံတဲ့မုန္႕ေတြကိုစားလုိက္၊ ေရာက္တတ္ရာ
ရာေတြ ေျပာလုိက္ျဖင့္မအိပ္ေသးပဲ ညဥ့္နက္ပုိင္းကို ေရာက္လာပါတယ္။ ည(၁၀)နာရီဆုိတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ရြာက လူအမ်ားစု အိပ္ေပ်ာ္တဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ ျမိဳ႕က လူေတြအတြက္ေတာ့ မအိပ္ေသးပဲ
ေနလုိ႕ ရပါေသးတယ္။ ရုတ္တရက္ ရြာလမ္းတေလွ်ာက္ဆီမွေခြးအူသံေတြ ထြက္ေပၚလာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ ဘၾကီးအိမ္ဖက္ကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ ေရနံေခ်း ၀’ေနတဲ့
နံေဘး နံရံေတြေၾကာင့္ ညဖက္ၾကည့္ရင္ မဲေမွာင္ေနပါတယ္။ လေရာင္ေအာက္ကေန ႏွစ္ထပ္ ေျခတံရွည္ ဘၾကီးအိမ္ကုိ ျမင္ေနရတဲ့ ပုံစံဟာသရဲတစ္ေကာင္ ငုပ္တုပ္ ထုိင္ေနပုံနဲ႕ တူေနပါတယ္။

ရုတ္တရက္ ေလေတြ တေ၀ါေ၀ါ တုိက္ခုိက္အျပီး က်ေနာ္တုိ႕မ်က္စိေရွ႕ရွိ ဘၾကီးအိမ္ ဘုရားခန္းက ဖေယာင္းတုိင္းမီး အလင္းေရာင္ေတြ မျမင္ရေတာ့ပဲ အေမွာင္အတိက်သြားပါတယ္။ မ်က္စိ
ေရွ႕မွာတင္ ျခံထဲမွ လူႏွစ္ေယာက္ အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္ျပီးေျပးထြက္လာပါတယ္ …
“အမေလးဗ်၊ ကယ္ၾကပါအုံး … ကယ္ၾကပါအုံး …”“အမေလးဗ်၊ ေၾကာက္ပါျပီး ဗ် … ”

က်ေနာ္တုိ႕ ေမာင္ႏွမတသုိက္လည္း ျပတင္းေပါက္နံေဘးကေနအေမအိပ္ေနတဲ့ အိပ္ခန္းထဲကို ဘယ္လုိေျပးမိလုိ႕ ဘယ္လုိ ေရာက္သြားမွန္းမသိ ေျပး၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆယ့္ငါး မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့
လူသံေတြ ဆူဆူညံညံၾကားမွ အျပင္ဖက္ရွိ ျပတင္းေပါက္နံေဘးကုိျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ရြာထဲရွိ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း အကုိေတြေရာ၊ တျခားရြာသားေတြပါ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေရာင္ေတြ တေဖြးေဖြး၊ ဓါး လွံေတြ
တ၀င္း၀င္းနဲ႕ ဘၾကီးတုိ႕ အိမ္ေရွ႕မွာ စုရုံး ေရာက္ရွိေနၾကပါျပီ။ဘယ္သူမွ် မရွိတဲ့ ဘၾကီးတုိ႕ျခံနဲ႕ အိမ္ထဲကို လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ ထုိးၾကည့္ေနၾကျပီး သူ အထဲကို အရင္၀င္မယ္၊ ငါ အထဲကို အရင္ 
၀င္ၾကည့္မယ္နဲ႕ ေျပာဆုိေနၾကပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ခဏေလာက္အၾကာမွာရြာက ေကာင္စီဥကၠ႒ ေရာက္
လာျပီးျခံတံခါးကို ပိတ္လုိက္ဖုိ႕နဲ႕ ျခံထဲကုိ ဘယ္သူမွ် ေပးမ၀င္ဖုိ႕ ေျပာျပီးတားျမစ္ၾကပါတယ္။

မနက္မုိးလင္းခ်ိန္မွာ ဘၾကီးအိမ္၀န္းထဲကုိ ရြာဦးေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ၾကြလာျပီး ပရိတ္တရားေတြ ရြတ္ဖတ္ ပါတယ္။ အဲဒီေန႕ ေန႕လည္မွာပဲ က်ေနာ္တုိ႕ အခ်စ္ေတာ္ ဘၾကီးတစ္ေယာက္ ပဲခူးမွာေနထုိင္တဲ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္း အလွဴကေန ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ ဘၾကီးျပန္ေရာက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ ေဆြမ်ဳိးေတြ၊ ရြာက လူေတြက သူ႕အိမ္ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကို ၀ုိင္းေျပာၾကပါတယ္။ သူ႕သမီးျဖစ္တဲ့ အမတုိ႕လင္မယား
က ဒီဖက္အိမ္မွာ လာေနဖုိ႕ ေျပာပါတယ္။ ေန႕ခင္းဖက္အမတုိ႕အိမ္မွာ ဘၾကီးနဲ႕ ရြာက ေဆြမ်ဳိးေတြ လူစုံတက္စုံ စကား၀ုိင္း ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဘၾကီးတုိ႕ စကား၀ုိင္းကေန ညက အျဖစ္အပ်က္ကုိ ျပန္ၾကား ရပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ည ဘၾကီးအိမ္မွာ အိပ္ခဲ့တဲ့ အထက္လမ္းဆရာဆုိသူနဲ႕ ေဆြမ်ဳိးတစ္ဦးတုိ႕ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ပုံက…ရြာလမ္းမၾကီးတေလွ်ာက္က
 ေခြးအူသံေတြ ဆက္တုိက္ၾကားရတယ္၊ ျပီးေတာ္ ေလေတြ တလေဟာ တုိက္လာျပီး ဘုရားစင္
က မီးေတြ ျငိမ္းသြားပါတယ္၊ မီးျငိမ္းသြားလုိ႕ မီးျခစ္လာရွာတဲ့အခ်ိန္မွာ တအိမ္လုံး ရုတ္တရက္ လွဳပ္ရမ္းလာပါတယ္၊ ဒါနဲ႕ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ အိမ္ေပၚကေန ေအာက္ထပ္ကုိ ေျပးအဆင္း
အေမွာင္ထဲကေန ႏြားေအာ္သံတစ္ခုကုိၾကားလုိက္ရတယ္၊လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးနဲ႕ထုိးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေအာက္
ထပ္ ေျမၾကီးထဲကေနႏြားတစ္ေကာင္ရဲ႕ ဦးေခါင္းတစ္ခု ထုိးထြက္လာတာကို ျမင္လုိက္ရပါတယ္၊ အဲဒီ
 ႏြားေခါင္းကေန အသံေတြ ထြက္ေနသလုိ အိမ္လည္း ေျမငလ်င္ လွဳပ္သလုိ ရမ္းေနတယ္လုိ႕ ေျပာပါတယ္။

ဘၾကီးလည္း မ်က္ေမွာင္က်ဳပ္ေနေအာင္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာစဥ္းစားေနပါတယ္။ ေဆြမ်ဳိးေတြက တစ္ေယာက္ တစ္မ်ဳိးစီျဖင့္“အဘ၊ ရြာက ေကာင္စီလူၾကီးေတြ လယ္မလုပ္ဘဲနဲ႕အမေတာ္ေၾကး
(ဘဏ္ေခ်းေငြ) ယူတဲ့ ကိစၥအေပၚ မတရားဘူးလုိ႕ ေျပာတာေတြ၊ ေငြတုိးေခ်းတဲ့ သူေ႒းေတြ အေၾကာင္း ေန႕စဥ္ေျပာေနလုိ႕အခုလုိ႕ ေအာက္လမ္းနည္းနဲ႕ အတုိက္(ျပဳစား)ခံရတာ ျဖစ္ႏုိင္
ေၾကာင္း” ၀ုိင္းေျပာၾကပါတယ္။

ညေနပုိင္းေလာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ဘၾကီး ရြာဦးေက်ာင္းဖက္ကုိထြက္သြားပါတယ္။ တစ္နာရီေလာက္
ၾကာေတာ့ အထုပ္တခ်ဳိ႕၊ေရပုလင္းတခ်ဳိ႕နဲ႕ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ သူ႕သမက္ျဖစ္တဲ့
အမ ေယာက္်ား အပါအ၀င္ လယ္စာရင္းဌား(လယ္ယာအလုပ္သမား)တခ်ဳိ႕ကို ဦးေဆာင္ျပီး
 သူ႕ျခံထဲကို သြားၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူ႕အိမ္ရဲ႕ အိမ္တုိင္းေတြ အားလုံးေဘးမွာ တရြင္းျပားေတြ ေပါက္တူးေတြနဲ႕ တူးၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ရြာဦးေက်ာင္း ယူေဆာင္လာ
တဲ့ အထုပ္ေတြ ေရပုလင္းေတြထဲကေန ပစၥည္းတခ်ဳိ႕ကို အိမ္တုိင္အားလုံးရဲ႕ပတ္ပတ္လည္မွာ
 ေလာင္းခ်ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္က်ေနာ္တုိ႕ရွိရာ သူ႕သမီးအိမ္ဖက္ကို ေရာက္လာျပီး ေဘာ့ပန္ေတြ၊
ခဲတံေတြ စာရြက္ေတြနဲ႕ ဘုရားစာအုပ္ထဲက ဘုရားစာေတြကို ကူးယူျပီး ေရးဖုိ႕ ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ေမာင္ႏွမတသုိက္က ဘာလုပ္ဖုိ႕လဲလုိ႕ ၀ုိင္းေမးၾကပါတယ္။ ဘၾကီး အေျဖက ..
“ေဆးႏြားကို အဆိပ္ခတ္မလုိ႕”

အဲဒီေန႕ ညဖက္က စ’ျပီး ဘၾကီးျခံနဲ႕ အိမ္တုိ႕မွာ ထူးထူးျခားျခားျဖစ္စဥ္ေတြရပ္တန္႕သြားပါတယ္။
 ေနာက္တေန႕ မနက္မုိးလင္းခ်ိန္မွာ ရြာထဲရွိ ဘၾကီးလယ္မွာ အလုပ္ လုပ္တဲ့ သီးခစား
လယ္သမားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ရြာက ေကာင္စီဥကၠ႒ ပုိင္ဆုိင္တဲ့ ႏြားတစ္ေကာင္ ဒီမနက္မွာ သန္သန္မာမာကေနရုတ္တရက္ ေပ်ာ့ေခြျပီး လဲက်ေသဆုံးသြားေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ 
ဘၾကီးနဲ႕ သူ႕လယ္သမားတုိ႕ဟာ ဘၾကီးအိမ္၀န္းဖက္ကို သြားေရာက္ၾကပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့
ဘၾကီးတစ္ေယာက္ သူ႕အိမ္၀န္းထဲမွာ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြကုိစုပုံျပီး မီးရွဳိ႕ေနပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕လည္း တဖက္ျခံ၀န္းထဲကေန ဘာလုပ္ေနသလဲလုိ႕ လွမ္းေမးလုိက္ေတာ့ သူက ႏြားရုပ္ေလးတစ္ရုပ္ကို
 ေထာင္ျပ ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူ႕လက္ထဲက အဲဒီႏြားရုပ္ေလးကို မီးပုံထဲကုိထည့္လုိက္ပါတယ္။

ေန႕လည္ပုိင္း မေရာက္ခင္ ရြာဦးေက်ာင္းရဲ႕ ဆြမ္းတန္းဟာ ဘၾကီးတုိ႕ ျခံေရွ႕ကေန ၾကြလာပါတယ္။ ဘၾကီးက ဆရာေတာ္ကို သူ႕ျခံထဲ ပင့္ဖိတ္သြားျပီး ခဏေနေတာ့ ဆရာေတာ္ ျပန္ၾကြ သြားပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ျခံေရွ႕ကေန “ငါျခံမွာ ဘာေကာင္မွ မရွိေတာ့ဘူး၊ ဘယ္သူေျပာလဲ “ပု႑က” တုိက္
တယ္လုိ႕၊ မယုံရင္လာၾကည့္ၾက ဒီညက စျပီးဘာေကာင္မွ မရွိေတာ့ဘူး” လုိ႕ ျခံေရွ႕ ျဖတ္သြားသူ မွန္သမွ်ကို ေျပာျပေနပါတယ္။ ညေနေစာင္း သူ႕ျခံထဲမွာ ရြာကလူေတြ တရုံးရုံးနဲ႕ စည္းကားေနပါတယ္။
လူေတြ ၀င္လုိက္ ထြက္လုိက္ လာၾကည့္ေနၾကလုိ႕က်ေနာ္တုိ႕ ကေလးတသုိက္လည္း ဘၾကီးျခံဖက္ကို သြားၾကည့္ၾကပါေတာ့တယ္။ သူ႕အိမ္ေအာက္ထပ္ ေျမၾကီး တေနရာမွာ တြင္းတူးထားသလုိ
 ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒါ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ေမးၾကည့္ေတာ့“ေဆးႏြား” ကုိ တူးေဖာ္လုိက္တဲ့ ေနရာလုိ႕ ဘၾကီးက ေျပာျပပါတယ္။ဒီလုိနဲ႕ ညဖက္ အမတုိ႕အိမ္မွာ တည္းခုိေနတဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ မိသားစုထံ
ကို ဘၾကီး ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ က်ေနာ္တုိ႕လည္း သိခ်င္တာေတြကို ေမးခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။

သူ႕ျခံကုိ သူတပါးက ေအာက္လမ္းနည္းနဲ႕ ျပဳလုပ္တယ္လုိ႕ သူလည္းယူဆ ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ႕အိမ္မွာ လာအိပ္သြားတဲ့ ပေရာဂ ကုတဲ့ဆရာတုိ႕ျမင္ေတြ႕ခဲ့ပုံကို သူ စဥ္းစားၾကည့္ျပီး “ေဆးႏြား” လုိ႕ ေခၚတဲ့ ပေရာဂနည္းနဲ႕ လုပ္တာျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႕ သူ ယူဆခဲ့ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ရြာဦးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ဆြမ္းဆန္အနည္းအက်ဥ္းကို ဆရာေတာ္ထံမွ အလွဴခံခဲ့သလုိ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဘုရားစင္မွ ေသာက္ေတာ္ေရ အေဟာင္းေတြကို စြန္႕ျပီး ပုလင္းထဲ ထည့္ယူလာခဲ့ေၾကာင္း၊ အဲဒီေနာက္ အဲဒါေတြကိုအိမ္တုိင္အားလုံးရဲ႕ 
ပတ္ပတ္လည္မွာ ေျမၾကီးကို နည္းနည္းခ်င္စီ တူးဆြျပီး ေလာင္းထည့္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ႕အိမ္ေအာက္ထပ္ အလယ္တစ္ေနရာမွာ ေကာက္ရုိးေတြ စုပုံျပီး က်ေနာ္တုိ႕ ကူးေရးေပးတဲ့ ဘုရားစာ စာရြက္
ေတြကို ေကာက္ရုိးပုံမွာ ထည့္ခဲ့ေၾကာင္း၊ မနက္မုိးလင္းခ်ိန္ အဲဒီေကာက္ရုိးေတြ ထားခဲ့တဲ့ ေနရာကို ေပါက္တူးနဲ႕တူးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ႏွီးနဲ႕ရက္လုပ္ထားတဲ့ ႏြားအရုပ္ေလးတစ္ခုကို ေတြ႕
ရေၾကာင္း၊ ဒါနဲ႕ မီးဖုိျပီး အဲဒီ ႏြားရုပ္ေလးကုိ မီးရွဳိ႕ျပစ္ခဲ့ေၾကာင္း သူက ေျပာျပပါတယ္။ဒါနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕က အဲဒီ ေဆးႏြားအေၾကာင္းကို ေမးၾကည္ေတာ့ …

ရြာမွာ မီးမဖြားႏုိင္လုိ႕ ေသဆုံးျပီး အသုဘျဖစ္လာရင္ မီးသျဂႋဳလ္ေလ့ရွိေၾကာင္း၊ အဲလုိမီးသျဂႋဳလ္တဲ့ အခါ အသုဘရုပ္ေကာင္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို ျမန္ျမန္ ျပာျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရေၾကာင္း၊ အဆီျပင္ေတြကို ၀ါးနဲ႕
ထုိးေဖာက္ရေၾကာင္း၊ အဲဒီ ၀ါးလုံးကို ေအာက္လမ္းဆရာေတြ အသုံးျပဳလုိ႕ မရေအာင္ ရြာဦးေက်ာင္းမွာ သိမ္းဆည္းေလ့ရွိေၾကာင္း၊ အဆုိပါ၀ါးလုံးကုိ ေအာက္လမ္းဆရာတခ်ဳိ႕က ခုိးယူျပီး ႏွီး ျဖစ္ေအာင္
အရင္ ယက္ရေၾကာင္း၊ ႏွီး ျဖစ္လာတဲ့ အခါ အဲဒီ ႏွီးနဲ႕ ႏြားရုပ္ေလးတစ္ရုပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရေၾကာင္း၊
 ႏြားရုပ္ေလး လုပ္ျပီးခ်ိန္မွာအသက္သြင္းေပးရေၾကာင္း၊ တကယ့္ ႏြားအစစ္နဲ႕ အတူ လ’ေပါင္း
မ်ားစြာ အတူ ထားရေၾကာင္း၊ အဲဒီေနာက္ ေအာက္လမ္းဆရာေတြက သူတုိ႕ ဒုကၡေပးခ်င္တဲ့ အိမ္တစ္အိမ္ရဲ႕ အျပင္ဖက္ကျဖစ္ေစ … အတြင္းထဲ လာျပီး ျဖစ္ေစ အဲဒီ ႏြားရုပ္ကုိ ပုိ႕ေဆာင္ေပးရေၾကာင္း၊ ထုိ႕ေနာက္ သူနဲ႕ အတူ ရွိခဲ့ဘူးတဲ့ ႏြားအစစ္ကို လွည္းတစ္ခုမွာျဖစ္ေစ … ျငိမ္ျငိမ္မေနႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေစ လုပ္ေဆာင္ေပးပါက အလားတူ ေအာက္လမ္းပညာျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ေဆးႏြားလည္း
 ေသာင္းက်န္းေလ့ရွိေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္။“ဒါဆုိ အခု ဒုကၡေပးေနတဲ့ ႏြားရုပ္ေလးကို မီးရွိဳ႕လုိက္ရင္
ျပီးသြာျပီလား ….”လုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ေမးအၾကည့္မွာ …ဘၾကီးက …“အဲဒီ ေဆးႏြားကို မီးရွဳိ႕လုိက္ေတာ့၊ သူနဲ႕ အတူ အသက္သြင္းရာမွာ အသုံးျပဳခံရတဲ့ တကယ့္ႏြားလည္း ေသသြားတယ္ကြ ..”ဟု ျပန္ေျဖပါတယ္။
 
ရုတ္တရက္ က်ေနာ္တုိ႕က …“ဒါဆုိ မနက္က ေကာင္စီ ဥကၠ႒အိမ္က ႏြား ေသသြားတယ္
ဆုိေတာ့ ဥကၠ႒က ေအာက္လမ္းဆရာ လား …”လုိ႕ မ၀င့္မရဲနဲ႕ ေမးလုိက္ခ်ိန္မွာ ဘၾကီးပါးစပ္က ..
“အင္း …..”

(ျပီးပါျပီ။)
ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ
 
Credit : http://www.pyustate.com/2010/01/blog-post_21.html?m=1